سلام دوستان عزیزم
من یه دختر ۱۸ ساله ام. میشه گفت اکثر کابران اینجا سن شون بیشتر از بنده ست و بالتبع، تجربیات بیشتری هم دارن.
از اون جایی که به نوعی احساس میکنم ۱۸ سالگی سن مهمی هستش و دلم می خواد خاطره خوبی ازش به یادم بمونه این سوال رو می پرسم:
اگه بتونید به ۱۸ سالگی تون برگردید چه کار هایی رو انجام می دید و چه کارهایی رو انجام نمی دید؟
سلام
من می خواستم از کسانی که دانشگاه رفته اند و به اصطلاح تحصیل کرده هستند سوالی بپرسم؛
آیا از علمی که در دانشگاه کسب کرده اید استفاده می کنید؟، شغل تان چیست؟ و سن و جنسیت تان چیست؟ اگر به گذشته برگردید در دبیرستان چه رشته ای را انتخاب می کنید؟
دلیل اینکه دانشگاه رفتید چه بود؟، و چرا نتوانستید کار پیدا کنید؟، و دانشگاه رفتن به شما برای ازدواج کردن تان کمکی کرد؟
مرتبط:
پیشرفت نکردن به خاطر از این شاخه به اون شاخه پریدن
چطوری احساس نیاز به موفقیت رو در خودم تقویت کنم؟
سلام
گرچه قبلا در این مورد یکی دو بار صحبت شده ولی به دلیل اهمیت موضوع لازمه که بیشتر به این موضوع پرداخته بشه و تجارب جدیدتری رو از عزیزان خانواده برتری بشنویم.
کاش وقتی بیست ساله بودم می دانستم...
لطفا عزیزانی که سن شون از بیست سال گذشته جواب بدن.
اگه اشتباهی داشتن بفرمایند تا ما اون ها رو تکرار نکنیم. اگه انتخاب اشتباهی داشتین بفرمایین تا ما اون ها رو تکرار نکنیم. اگه هر گونه توصیه و نصیحتی دارین دریغ نکنید تا ما استفاده کنیم تا بتونیم زندگی بهتری رو بسازیم.
در هر زمینه ای که باشه. شغلی و کاری، عاطفی و ازدواج، خرید های کلان، درس و دانشگاه، سلامتی و سبک زندگی و...
سلام
می خوام یه داستان کوتاه بگم و تجربه‌ای که ازش کسب شد. جایی خوندم در شخصیت انسان سه بعد وجود داره، بعدی که به خانواده ش نشون میده، بعدی که غریبه‌ترها می‌بینند و بعدی که فقط خودش میدونه!
از بچگی از دوست و آشنا می‌گفتن من چقدر آروم و خون سردم، مرموز هم می‌گفتن یا بچه مثبت! در حالی که اینها بخشی از من هستند یا شاید تلقین محیط به من! ولی من خودم می دونم نه اون قدری مثبتم که اون ها فکر می کنن و نه اون قدری بی احساس و بی تفاوت، و بعدی از وجودم شیطنت وجود داره در کنار همون آرامش!
این باعث میشد همیشه محافظه کار باشم و مرموز به نظر برسم چون طبق الگوی اون ها زندگی می‌کردم. اکثراً جوری رفتار می‌کردم که اون تصویر تو ذهن اون ها بمونه و در عوضش هم نمی تونستم با غریبه‌ترها ارتباطاتم رو کنترل کنم و دوستان زیادی نداشتم تا جایی که آدم‌ها یا از من متنفر بودن یا عاشقم بودن!
حد وسطی وجود نداشت و فقط دوستان صمیمیم بخشی از بعد پنهانم رو می دیدن. تا وقتی که... تو محیطی جدیدی قرار گرفتم و اون جا حس می‌کردم هیچ عشقی وجود نداره! و حتی قلدری و آزار وجود داشت در حالی که من بی آزار بودم و حتی در حد توانم سعی می‌کردم مفید باشم!! تا اینکه یروز یکی از اون افراد منوبطرز خیلی بدی مسخره کرد اون هم جلوی افراد زیادی و مخصوصاً ی سری افراد که جلوشون رودربایستی داشتم و جالب این جاست کسانی که دوست خودم می دونستم با سکوت شون (البته به جز ی نفر) طرف اون رو گرفتن و من بی گناه مورد آزار قرار گرفتم.
سلام
من جوانی بالای 35 سال و مجردم. مشکلی که دارم اینه که یه 7-8 ماهی میشه بیکار شدم. البته حدود 10-12 سال سابقه کار اداری تو دو تا شرکت رو دارم. مشکل من از اون جا شروع شد که یه رشته بی خاصیت رو تو دانشگاه خوندم و به همین خاطر طرف بازار شغلی اون رشته نرفتم و کلا سمت کارهای کارمندی رفتم و همون طور که گفتم یه چند سالی هم سابقه کار دارم، اما الان به خاطر سنم دیگه کمتر جایی حاضره منو استخدام کنه.
در اکثر آگهی های استخدام یا خانم میخوان یا برای آقایون محدودیت سنی زیر 30 سال میذارن یا اگر هم کمی لطف کنن نهایتا زیر 35 سال میخوان. الان من موندم چیکار کنم. از طرفی بیکار تو خونه نشستن داره یواش یواش اذیتم میکنه و از طرف دیگه تو این سن تو خونه نشستن و با پدر و مادر زندگی کردن سخت شده برام. البته اون بیچاره ها کاری بهم ندارن اما خودم دیگه نمی تونم تحمل کنم.
هم به کارهای کارمندی علاقه مندم هم به کارهایی که بصورت دور کاری با کامپیوتر و فضای مجازی انجام میشه. حقیقتش خیلی تو خودم نمی بینم که برم یه مغازه راه بندازم چون اهل دروغ گفتن نیستم. سابقه کار در مغازه رو دارم. خیلی راضی نبودم.