خانواده برتر

سلام به سوال کننده محترم

مشکلی که در حال حاضر باهاش رو به رو هستید سخته ولی خب میشه حلش کرد .

اینکه ایشون از شما بخوان پس انداز کنید خیلی خوبه و نشون میده که فکر آینده و زندگیه این از دید مثبتش

و اما از دید منفی هر چیزی به اندازه خوبه و اگه از حد اعتدال گذشت یه مشکل میشه

دخترایی که الان خرید می کنن میدونن گیر آوردن یه مانتو 12 تومنی یه هنره و سرزنش شدن بابتش یه فاجعه

خب شما بررسی کنید ببینید بخیل بودن جزو خصوصیات اصلیشونه و یا صرفا به خرید لباس حساسه مثلا من خودم مادرم رو خرید لباس حساسه مثلا نارحت میشه اگه پولی بابت لباس بدم و همش غر میزنه میگه تو لباس زیاد داری خلاصه اینکه بگم

بسنجید ببینید در همه زمینه ها خساست دارن این یه نکته

در خصوص اون چیزی هم که در مورد جهیزیه گفتن خب خیلی ناراحت کنندس ولی خب هر انسانی خطا میکنه و نمیشه شما به خاطر این حرف ازش جدا بشید سعی کنید گذشت کنید

و اما راه حلی که به نظر من میرسه

اول خودتون به تنهایی و بدون در میان گذاشتن خانواده ها و با عشق و محبت در این مورد باهاش صحبت کنید حتی شده چند بار و بهش بگید که دارید سر این مسئله اذیت میشید

تاکید می کنم که با محبت ......مثلا گفتن عزیزم من این کارتو دوست ندارم و یا با محبت های زنانگی که هر دختری میدونه

و یه چیزی شما میتونید با گذشت زمان این خصلت بد شوهرتونو از بین ببرید

در درجه دوم اگر موفق نشید به یه مشاور روانشناس و هم یه مشاور دینی مراجع کنید نه یه جلسه چندین جلسه پیش مشاور برید

و اما راه سوم  از خانواده ها کمک بگیرید

قطعا با این راه ها شوهرتون سعی می کنه که تغییری در رفتارش ایجاد کنه مطمئن باشید به مرور زمان با محبت کردن به شوهرت میتونی اونو رام خودت کنی .

در پناه حق باشید.

اصلا نمیخواستم نظر بدم ولی وقتی پستتو خوندم گریم گرفت و استثنائا همین یه بار به خاطر کمک به شما نظر میدم.

خانم محترم و عزیز. من تجربه خودمو میگم الآن که دارم می نویسم میخوام گریه کنم ، میخوام رازهای زندگی مو بگم که تا حالا هیچ جایی نگفتم والآن اولین و آخرین باره که تو این وبلاگ میگم فقط به خاطر اینکه شاید بتونی استفاده کنی از حرفام. خونواده و فامیل ما همه تحصیلات بالا داریم، و از نظر اجتماعی هم خیلی مورد توجهیم و بابام هم خیلی همه قبولش دارن وهیچ کس نمیدونه تو خونه به ما چی گذشته، بابام خیلی اهل کار خیره، به دیگران کمک میکنه و وضع مادی اش هم خیلی خیلی خوبه.ولی بابای من خیلی خسیس بود. اتفاقایی که تو زندگی برای خودم افتاد رو میخوام بگم هم شاید من خالی و سبک بشم و هم تو بتونی استفاده کنی:

بابام چند تا آپارتمان داره که سالهاست خالیه، کلا مال واموال زیاد داره. هرکس مارو از بیرون می بینه فک میکنه خیلی پولداریم. مدرسه هم که می رفتیم هر سال از دفتر مدرسه به من نامه می دادن که تروخدا به مدرسه کمک کنید. و فقط تو مدرسه به من نامه میدادن چون همه خبر داشتن که ما وضعمون خیلی خوبه! بابام گاهی کارای خیر هم انجام میده. ولی من یه عمر با فقر و فلاکت و تحقیر و بدبختی بزرگ شدم ! من و آبجیام و مامانم تو اوج فقر بزرگ شدیم.

 کل دوران مدرسه مانتوی من ضایع تر از همه بچه ها بود و بابام هیچ وقت حاضر نبود پول مانتو بده ! به خاطر همین لباسم خیلی خجالت می کشیدم و خیلی تحقیر شدم. بابام حتی حاضر نبود پول سرویس مدرسه رو بده ، و مدرسه مون هم خیلی تا خونه دور بود. اینقد اون روزا شکنجه شدم که از مدرسه حالم به هم می خوره و نمیدونم اگه روزی بچه دار شدم، بچه های خودمو چه جوری بفرستم مدرسه. کلی شخصیتم ضربه دید.مامانم به شدت آدم قانع و بسازیه. هنوز هم که هنوزه و 50 سال اززندگی مشترک مامان و بابام می گذره بابام اینقد خسیسه که اگه مامانم بخواد پول گوجه و پیاز و چیزای خونه رو از بابام بگیره، اول بابام با چند تا جمله تحقیرش میکنه مثلا میگه تو همش پولای منو میگیری و ولخرجی و .... بعد پولو بهش میده. با اینکه چیزایی که مامانم میخره و درست میکنه، همشو بابام می خوره ولی برای پول دادنش اینجوریه.نمیدونم باور میکنی یا نه ولی بابام پول حداقل های زندگی رو هم نمیداد.پول لباس و پول سرویس مدرسه، پول دفتر مدرسه ! هیچی. معلمام میگفتن چرا تو دفترت اینجوری مینویسی ! نمیدونستن بابام پول دفتر هم نمیده و برااینکه دفترم پر نشه همه رو تو هم تو هم مینویسم. کل دوران تحصیل بابام یک قرون هم واسه لباس مدرسه ما نداد! من با فقر بزرگ شدم تا اینکه بالاخره با یک سال پشت کنکور موندن، بهترین رشته و بهترین دانشگاه قبول شدم و سال اول دانشگاه شاگرد اول شدم ! ولی چون بابام هیچی پول حاضر نبود بهم بده، یهو به شدت افت تحصیلی پیدا کردم چون نیازهای حداقلی من هم تأمین نمیشد و یه درسامو افتادم و بقیه رو با ده پاس کردم. چون اینقد شرایط اقتصادی سخت بود که نمیتونستم هیچ پیشرفتی بکنم. تو همین موقعیت که بابام حتی حاضر نبود یک مانتو واسه دانشگاه من بخره، یهو مثلا میرفت واسه خودش 4 تا شلوار گرون میخرید.

تو دوران دانشگاه هر دفعه بابامو میدیدم میگفت سلما هی پول میخواد من هی پول به حسابش می ریزم!!! با اینکه حتی بابام پول یه مانتو هم به من نمیداد !!! سال اول مانتو نداشتم بپوشم!!! و هر وقت به بابام میگفتم پول میخوام مانتو یا شلوار بخرم میگفت الآن هوا خوب نیست بذار هوا خوب بشه !!! مامانم خیاطی بلد بود برام یه مانتو خیلی ساده دوخت ( که هیچ وقت مثل مانتوهای مغازه ها نمیشد ) و کل سال تحصیلی رو با همون سر کردم. چادر هم بابام حاضر نبود بخره ولی من چادر دوست داشتم برا همین از سال دوم دانشگاه یه چادر کهنه از یکی گرفتم و سرم کردم ! ولی چون خیلی ضایع بود دوباره درش آوردم و همین الآن که دارم اینا رو می نویسم چشمام پر از اشکه و قلبم داره آتیش می گیره. خیلی خجالت میکشیدم.خیلی تحقیر میشدم، خیلی وقتا گریه می کردم. خیلی تحقیر میشدم به خاطر لباسام و سر و وضعم. غذا نداشتم بخورم ولی بابام اینقد به ماها پول نداده بود که فکر میکردم این طبیعیه که من غذا ندارم بخورم، فکر میکردم طبیعیه که لباس ندارم بپوشم و فک میکردم طبیعیه که هیچ وسیله ی کمک درسی حتی کیف ندارم، همه اینا باعث شد با فقر دست و پنجه نرم کنم و دیگه خواسته هامو به بابام نگم. دیگه از شاگرد اول کلاس تبدیل شدم به شاگرد آخر کلاس ! و 9 ترم به زور درسامو پاس کردم. ساعت ها تنهایی وقتی که هیچ کس نبود تو سرمای یخ بندون جلو در دانشکده برق، نشستم و گریه کردم به خاطر خساست بابام. الآن هم اشکام سرازیر شده . چون خیلی شرایطم سخت بود. اگه بخوام بگم خودم حالم بد میشه از یادآوری این اتفاقا. تو شهرمون هرکس مارو می دید میگفت خب شماها که خوش به حالتونه بابات پولداره ولی ما حتی پول سرویس مدرسه هم نمیدادیم. چون بابام میگفت پول سرویس مدرسه از اینکه خودتون برید و بیاید مثلا در ماه 5 هزارتومن بیشتر میشه! هیچ وقت بابام نذاشت تو عمرم کیف یا کفش بخرم. همیشه خودش میرفت یه جا، کفش ارزون و کیف ارزون و ضایع سه چهارتا برمیداشت میاورد خونه که ما خواهرا استفاده کنیم. باورت میشه اینقد حال ما زار بود که خیلی ها وقتی منو تو اتوبوس و تاکسی می دیدن بهم پول یا سیب میخواستن بدن چون فکر میکردن ما بدبخت بیچاره ایم ! و منم از شدت ناراحتی کمک هاشون رو پرت میکردم وسط خیابون. خیلی برام سخته که به چشم گدا بهم نگاه کنن. خیلی ماجراهای خساست بابام مفصله که چون نمیخوام بیاد تو ذهنم و گریم بگیره، نمی نویسم. فقط در همین حد بدون که بابام مثل شوهر تو بود.

همه چی گذشت تا یه همکلاسیهام عاشقم شد و باهاش ازدواج کردم.بگذریم از اینکه چقد بابام شوهرم رو زمان خواستگاری تحقیر کرد که چرا شماها پولدار نیستید و فقیرید! شوهرم میگه اینقد که تو خواستگاری و ماجراهای بعدش تحقیر شدم تو تمام عمرم تحقیر نشده بودم. ولی من بعد ازازدواج سعی کردم برای شوهرم جبران کنم.شوهرم قبل از آشنایی با من، فکر میکرد منم مثل خودشم ولی وقتی اومد خاستگاری و دید خونمون چه بزرگ و قشنگه و فهمید که چقد مایه داریم همش حس میکرد من تو رفاه بزرگ شدم و نمیدونه من چقد سختی کشیدم تو زندگیم.

همیشه دلم میخواسته بابام بمیره و سزای اعمالشو ببینه.الآن که ازدواج کردم و اومدم خونه خودمون، اصلا دوست ندارم برم خونه مامان و بابام بهشون سر بزنم با اینکه مامان من خیلی خیلی خیلی خیلی مهربونه ولی هروقت میرم خونمون و نگاهم به دیوارای خونمون میفته احساس میکنم دیوارها بوی خون میدن. بوی خون من و خون آبجیام و خون مامانم. حس میکنم بابام خون ماهارو تو شیشه کرده و باهاش خونه ساخته. هروقت میرم خونه بابام حالت تهوع میگیرم و حالم به شدت بد میشه ولی نمیذارم هیچ کس بفهمه. چون یاد دوران کودکی ام میفتم. الآن هم از بابام متنفرم و اگه بمیرم حتی یه قطره اشک هم واسش گریه نمیکنم چون خیلی به ماها ظلم کرده. بابام حتی پول نون هم به سختی و با خساست میده به مامانم ! بعد یهو می بینی کلی چیزی برا خودش خریده! جلو کسی همیشه از داراییها و ملک و املاکش میگه ولی با ما که هست فقط کافیه بگیم یه چیزی میخوایم. خونه بابام که میرم : همه دیوارای خونمون بوی خون میده کف خونمون بوی خون میده، درهای خونمون که با تجملات خاصی ساخته شده بوی خون میده ... اصلا بوی خون دماغمو پر میکنه و فقط میخوام اوق بزنم و بالا بیارم. خیلی سخته بعد از چندین سال به اینجا برسی. متنفرم از بابام. متنفر! وقتی دانشگاه قبول شدم مامانم با پول لباسایی که برا دیگران دوخته بود برام یه گوشی خرید و بابام، مامانمو دعوا کرد که چرا خریدی براش  ولی مامانم سعی میکرد هوامو داشته باشه خودش همه تحقیرا رو به جون میخرید به خاطر ماها. درسته که مامانم نتونست کار خاصی برام بکنه ولی بیشتر از این در توانش نبود و مامانم هم مثل ماها با خساست بابام شکسته شد و قربانی خساست بابام شد.

خداروشکر الآن که ازدواج کردم همسرم اصلا خسیس نیست و خیلی معمولیه. با اینکه هیچی هیچی پول نداریم و ساده زندگی میکنیم ولی دست و دل بازیش باعث میشه تا آخر عمرم قدرشو بدونم و عاشقش باشم. روسری هم بخرم دعوام نمیکنه. خونه بابام که بودم یه روسری هم حق نداشتم بخرم!

فقط منتظر مرگ بابام هستم . منتظر روزی که ببینم سرمایه های بابام دست مامانمه و یه لحظه شادی مامانم رو ببینم. یه لحظه ببینم که مامانم تحقیر نمیشه و یه لحظه احساس کنم خونمون بعد از سالها بوی خون و تعفن، یک لحظه بوی آسایش میده. منتظرم بعد از سالها، به جای خون، بوی یاس بپیچه توی بینیم و یه نفس عمیق بکشم.

اینا رو فقط واسه این گفتم که بدونی چقد زندگی با یه آدم خسیس سخت و غیرقابل تحمله. چیزایی که شما نوشتی ، ینی شوهر تو مثل بابای منه. زندگی یکی دو روز که نیست. یک عمره. من نه خودم طلاق گرفتم که راحت بگم تو برو طلاق بگیر، نه نفسم از جای گرم بلند میشه. فقط ازت خواهش میکنم به خاطر بچه هات هم که شده دیگه حتی یه لحظه هم به اون زندگی ادامه نده . نذار بچه هات هر روز دعا کنن که ای کاش مامانم از بابام طلاق می گرفت. دعایی که من هر روز میکردم و هیچ وقت اجابت نشد. نذار بچه هات مثل من تحقیر بشن و بوی خونت ، دماغشون رو پر کنه ، نذار بچه هات وقتی ماشین شوهرت رو می بینن قلبشون آتیش بگیره که چرا به خاطر مانتو 12 تومنی تو رو سرزنش کرده!. نذار سرنوشت من برای بچه هات تکرار بشه. اگه خودت و بچه هاتو دوس داری نذار یه عمر خودت و بچه هاتو بدبخت کنی. الآن دوران عقدی میگی اشکت رو درمیاره، فک میکنی در آینده اشک بچه هاتو در نمیاره ؟ اگه ذره ای انسانیت داری، اگه خودت برای خودت مهم نیستی، حداقل به بچه ای که تو اون خونه میخواد بزرگ بشه فک کن. هزاران بار آرزو کردم ای کاش مامان و بابای من از هم جدا شده بودن و به خاطر حرف مردم ، مامانم بابامو تحمل نمیکرد. فقط میتونم بگم به طلاق به عنوان تنها راه و اولین راه تو این مورد خاص فکر کن. حتی اگه شوهرت معتاد بود میتونستی ترکش بدی ولی وقتی خسیسه زندگی خودتو و خوانوادتو جهنم میکنه. تا طلاق نگیری از شر تحقیرها و خساست هاش راحت نمیشی. چیزی نیس که درمان بشه و متأسفانه فقط طلاق گرفتن راه چارته. چون اگه کسی باید درمان میشد بابای من تو 50 سال زندگی با مامانم درمان شده بود. روز به روز هم بدتر میشه. همین امروز هم شنیدم بابام چن میلیون خرج خودش کرده ! ولی هر دفعه میرم خونه رفتار تحقیرآمیز و خساستش با مامانم خیلی عذابم میده.اگه گذشت کنی و از حق خودت بگذری، مطمئنی بچه هات هم از حق خودشون میگذرن  ؟ من اگه جای مامانم بودم یه لحظه بابامو تحمل نمیکردم. اگه فرزند طلاق بودم بهتر از این بود که فرزند این همه فقر و فلاکت و بدبختی باشم. تو هم فقط به جدا شدن فک کن ، بچه هاتو از یک عمر تحقیر شدن و ضربه خوردن نجات بده. مطمئن باش سال به سال بدتر میشه وضعیتت. تجربه ای که من دارم اینه که زندگی با یه مرد فقیر دست و دل باز شدنی و ممکنه ولی زندگی با یه مرد خسیس حتی اگه پولدار باشه شدنی نیس.

منظورم از دست و دلباز، ولخرج نیس. من خودم اینقد تو فقر بزرگ شدم که خیلی اهل حساب کتابم و الکی پولای شوهرمو خرج نمیکنم ولی همین که خسیس نیست و میتونم راحت زندگی کنم و مانتو و روسری بخرم و کلا آسایش دارم ، عاشقش هستم. من اگه بودم تا سنم خیلی بالا نرفته زود طلاق میگرفتم و اسمشو از شناسنامم پاک میکردم.

ببخشید اگه نوشته هام قاطیه. از بس وقتی زندگیم میاد جلو چشام ، شخصیتم نابود میشه و به هم می ریزم، ممکنه نوشته هام هم قاطی پاتی باشه فقط کمی درد دل تو نوشته هامه. چیزایی که نوشتم درد دلای زن جوونیه که از بیرون خیلی ها حسرتشو میخورن و حتی به زبون میگن کاش جای تو بودیم ! و هیچ کس نمیدونه چه زندگی گندی داشتم و تو چه لجنزاری بزرگ شدم! .منم اصلا اهل این نیستم که زندگیمو برا کسی بگم. همیشه ظاهرا شاد و خندونم. هیچ کس نمیدونه این مشکلاتو داشتم. یه جورایی این وبلاگ باعث شد که برا اولین بار و آخرین بار حرفایی رو اینجا بزنم که حتی در آینده به بچه ی خودم هم نمیزنم. حرفایی که شوهرم ازش خبر نداره. فقط بین خودم و خداس. و شماها. و چیزایی که نوشتم یک درصد از ظلم های بابام هم نیست. ولی روم نمیشه بنویسم به خاطر همین چندین بار ظلمای بابامو نوشتم و باز پاک کردم و نفرستادم.اگه کامنتم طولانیه یا جمله هاش تکراریه معذرت میخام اینقد دلم پره که اینجوری کامنت نوشتم.

به صرفا جهت اطلاع = مرسی از توجهت و از کامنتی که گذاشتی. مرسی از همدردیت. من هیچ وقت به پول بابام نگاه نمیکنم و دوس دارم زندگیمو خودم و شوهرم بسازیم. از پول بابام حالم به هم میخوره و برام مهم نیس که چیکار میکنه با پولش. بابام درسته که خیلی خشن و خسیسه ، ولی آدمی نیست که مامانمو از ارث محروم کنه. با مامانم دشمنی نداره که محرومش کنه. دیگه فک نکنم براش مهم باشه که بعد از مرگش پولش خرج مامانم میشه یا نه! اصلا به این چیزا فک نمیکنه تنها به خاطر خونوادش و شاید سختی ای که واسه پول کشیده ، به شدت خسیسه. 

من فقط میخوام شادی مامانمو ببینم. همین. اگه مامانم خوشحال باشه که بابام زنده بمونه منم دوست دارم بابام زنده بمونه ولی اگه مامانم به نبودن بابام خوشحال تر باشه منم دوس دارم بابام زنده نباشه. همه ی آرزوم خوشحالیه مامانمه. به هر قیمتی که باشه میخوام ببینم مامانم شاده و نیازهاش برطرف میشه . هیچ وقت ندیدم نیازای حداقلی مامانم برطرف شه. یه بار مامانم یه رومیزی خریده بود وقتی بابام اومد خونه و فهمید مامانم پول رومیزی داده ، با عصبانیت پاره کرد و داد و بیداد کرد که چرا پول رومیزی دادی!!! گفت میز قشنگه و نباید پول واسه رومیزی حروم میکردی!. همیشه از بابام متنفر بودم ولی خیلی دعا نمیکنم بمیره چون میترسم مامانم به بابام عادت کرده باشه و با مرگ بابام، ناراحت بشه. فقط آرزوم اینه که مامانم خوشحال باشه. چون عاشقشم.

به قول یکی از کامنتا، هر کس فقط میتونه یک سوم اموالشو وصیت کنه. ینی هیچ کس مالک همه ی پولش بعد از مرگش نیس. بعد بابام اینقد سرمایه داره که اگه خیلی کمش هم به مامانم برسه براش کافیه.

به سوال کننده = آرزو میکنم شوهرت بهتر از بابای من باشه. بابای منم اولش اینجوری نبود روز به روز بدتر شد چون ما نمیدونستیم بابام اینقد افتضاح خسیسه و هی باهاش مدارا کردیم ، هرچی مدارا کردیم بدتر شد و اتفاقی که نباید می افتاد افتاد. با اینکه کل زندگیمو تحقیر شدم ولی دوران دانشگاه بیشتر از همه برام سخته هر وقت یاد دانشگاه میفتم گریم میگیره.یه جورایی بابام همه زندگیمو تباه کرد. تازه این چیزایی که نوشتم فقط یه گوشه از ظلم های بابامه. بابام خیلی بهم ظلم کرده. قراره این هفته برم خونه بابام  و ظاهرا باید باهاش سلام کنم و احوال پرسی و خنده مصنوعی بزنم با اینکه متنفرم ازش. اه . آخه مثلا سطح روابط خونوادگی ما بالاست!! و همه با هم خوبیم و من نمیتونم با بابام گرم نگیرم!

عزیزم الآن اونوقت واسه لباس 12 تومنی گیر میده بهت ؟ با 12 تومن فقط میتونی یه لباس خونگی خیلی معمولی بخری. مردا توجهی که تو دوران عقد به خانمشون میکننو دیگه تکرار نمیکنن. نمیدونم وقتی به مادرشوهرت این حرفو زده چه امیدی داری بهش، من اگه جای تو بودم خیلی غصه میخوردم، شاید طاقت تو از من بیشتره. به هر حال دعا میکنم که خوشبخت بشی . اما به امید بهتر شدن با شوهرت نساز چون خسیسا خوب نمیشن.ببخشید یه سوال برام پیش اومد : همین وضعیتی که الآن داری رو میتونی تحمل کنی ؟؟ اگه میتونی تحمل کنی چرا از دستش گریه کردی و سوال نوشتی-خب لابد نتونستی تحمل کنی- ؟ یا به امید بهتر شدنش هستی ؟ از کجا معلوم بدتر نشه؟. حداقل برو پیش چن تا مشاور. جدی با خوندن پستت ناراحت شدم . اگه از شوهرت جدا نشدی، هیچ وقت به خاطر حرفاش از خواسته هات نگذر که عادت نکنه ، یه جورایی مامان من تقصیر خودش هم بود که زیادی با بابام ساخت. اگه اینقد بابامو تحمل نمیکرد بابام اینقد پررو نمیشد. دختر گل ، احساس من اینه شما چون دوسش داری دلت نمیاد ازش جدا شی. وگرنه همین که گفتی به مادرشوهرت این حرفو زده یا نمیذاره 30 تومن بیشتر پول دستت باشه و هی می پرسه چه جوری خرج کردی یا ... خب اینا با عرض شرمندگی خیلی افتضاحه ، بچه هات گناه ندارن؟ 

به روزبه = بابام معمولیه . نه مذهبی نه غیر مذهبی. کلا خونوادمون و فامیلمون معمولیه. نه خیلی مذهبی هستیم نه ضد دین.اوایل بابام هم مثل ماها معمولی بود ولی الآن روحیات ضد دینی داره و هرچی بیشتر میگذره ضد دین تر میشه، ...خیلی بده که روم نمیشه خیلی چیزارو بگم ... بابام همیشه نق میزنه ، خدا نکنه تلویزیون ایران رو بزنه و تلویزیون مثلا یکی رو نشون بده که ریش داره ! نق های بابام شروع میشه و به یه موجود غیرقابل تحمل تبدیل میشه!

نمیدونی من وقتی خونه بودم دعا میکردم خدایا ماه رمضون نرسه. چون اینقد بابام نق میزد که چرا ماه رمضون شده که همه خونه رو جهنم میکرد ، انگار تقصیر ماس که ماه رمضون اومده ! هیچ کس هم بهش نمیگفت روزه بگیره و کلا هرکس آزاد بود هرکاری میخواد بکنه.منم جرئت نداشتم به بابام بگم خب چرا خونه رو جهنم میکنی خب روزه نگیر چرا اینقد نق میزنی. چون میترسیدم این حرفو بزنم بابام محکم بزنه تو صورتم ! البته نمیدونم که بابام روزه میگیره یا نه و کلا علاقه ای به فضولی تو این زمینه ها ندارم چون کسی که اینقد ظلم میکنه روزه گرفتن و نگرفتنش هیچ فرقی نداره. این حرفتو قبول دارم که اینجور آدما میرن زن مذهبی میگیرن که توسری خور باشه.

من یه ذره دیر فهمیدم که باید برخورد جدی بکنم اصلا اینقد بدبخت و فقیر بودم که فکرم کار نمیکرد. انگار فقر مالی و گرسنگی و حقارت مادام العمر ، به مغز و فکرم اصابت کرده بود و فکر و ذهنمم فقیر بود و نمی فهمیدم که باید به ظلم های بابام پایان بدم. نه در این حد که شما میگی که سرشو زیر آب کنم ولی باید اعتراض میکردم باید به فامیل می گفتم باید بهش کم محلی میکردم که نکردم . هیچ اعتراض جدی هم نکردم،فقط  همش تو دانشگاه گریه میکردم ، دوران بچگی گاهی از شدت تحقیر به خاطر لباسم، شب تا صبح بیدار بودم و فقط و فقط گریه میکردم – کسی به خاطر لباسم چیزی بهم نمیگفت ولی خودم چون حس میکردم ضایعه اصلا اعتمادبنفس نداشتم - ، شبا خونمون تا صبح میرفتم تو حیات به آسمون نگاه میکردم و گریه میکردم. دیگه وقتی فهمیدم باید اعتراض کنم، دیر شده بود. یه بار هم دوران بچگی تصمیم گرفتم از خونه فرار کنم ولی ترس از اینکه کسی منو بکشه یا بهم تجاوز کنه یا شب تو خیابون ولو باشم، فرار نکردم. یک عمر با ترس از تجاوز دیگران بهم، زندگی کردم. خیلی بدبختی کشیدم حالم از زندگیم به هم میخوره. با اینکه اگه منو بیرون ببینید فک نمیکنید که اینقد آدم بدبختی باشم. همه دوستام حسرتمو میخورن!!!   تا قبل از اینکه این کامنتو بخونی ، میتونستی تصور کنی دختری که تو جامعه می بینی و خیلی ها حسرتشو میخورن و تعریفشو میکنن، اینقد بدبخت و فقیر بوده ؟ هیچ کس به ذهنش نمیرسه من اینقد بدبختی کشیدم. هیچ کس. سالها گریه سالها حقارت سالها شکنجه سالها ترس ..... حس میکنم یه مؤجزس که اینجا شرایطی وجود داره که میتونم بگم اون خانم شادی که همه می بینن، روحش از شکنجه هایی که شده پر از زخمه!

اصلا مهم نیس که مذهبی هستی یا غیر مذهبی. هممون آدمیم با هر فکری که باشیم.مهم اینه که انسانی و با خوندن کامنتم دردمند شدی. این مؤجزس که میتونم اینجا به آدما چه مذهبی و چه غیرمذهبی چه دختر چه پسر ،بگم که چقد شکنجه شدم تو زندگیم. 

دیگه تصمیم گرفتم احترام خاصی به بابام نذارم.احساس میکنم بابام همه ی زندگیمو تباه کرده. خیلی برام سنگینه . هیچی، نمیتونه خاطرات و زجرایی که کشیدمو پاک کنه. اگه مامانم با یکی دیگه زندگی میکرد یا حتی اگه بابا نداشتم،تا این حد بدبخت نبودم.

به پریسا = نه بابا، میدونم با کس دیگه ای نیس ، و اگر هم باشه اینقد ظالمه که ارزش فکر کردن به این چیزارو نداره. ولی اینقد خسیس هس که نره زن دیگه  بگیره ! 

همیشه به دیگران بیشتر از ما اهمیت میداد. یه بار تو بچگی کلی گریه و اصرار کردم که واسم یه اسباب بازی بخره ، بعد از یه هفته متوجه شدم همون اسباب بازیو واسه بچه داداشش (پسرعموم) خریده ولی برا من نه! فقط همیشه بعد از مسافرتاش برامون سوغاتی میاورد اما کسی که همه زندگیشو باخته، سالی یکی دو بار سوغاتی به هیچ دردش نمیخوره. چن تا از اسباب بازیامو که خیلی دوس داشتم از شدت عصبانیت شکست و خورد و خاکشیرشون کرد!

دعا کن برا مامانم. خیلی دلم برا مامانم می سوزه. مامان من یه زن خیلی شاد و مهربون و باوجدان بود که بابام تا میتونست ازش سواستفاده میکرد و میکنه. هرچی فکرشو میکنم یه ویژگی خوب هم تو بابام سراغ ندارم.خیلی بابام بهم ظلم کرده اصلا نمیتونم ظلماشو اینجا بنویسم. فقط دلم خیلی پره ازش. ولی مامانم اینقد خویشتندار و شاید خر بود که هیچ وقت بدی های بابامو به فامیل نگفت و الآن فامیل ما فک میکنن بابام آدم خوبیه !!!!!

همین که چن نفر کامنتمو خوندن و همدردی یا همفکری کردن ،خیلی خوشحال و ممنونم. هر وقت به زندگی خودم فک میکنم مثل همین الآن فقط گریه میکنم. خیلی تحقیر شدم اصلا نمیتونم حتی یه کوچولو از تحقیرایی که شدمو اینجا بنویسم چون روم نمیشه و از نوشتنش خجالت میکشم و دیگه تحمل خجالت کشیدن رو ندارم . نمیدونم تصوری دارین از 20 سال تحقیر شدن یا نه. اکثر تحقیرایی که شدم به خاطر رفتار بابام بوده. واقعا خورد شدم. دلم واسه مامانم میسوزه که با مزخرف ترین نر دنیا داره زندگی میکنه، همیشه از بچگی به امید این بودم که قیامت بشه و بابام سزای کاراشو ببینه.با اینکه بچگیام از دین سر در نمیاوردم ولی اینقد بابام بهم فشار میاورد که فقط به قیامت فکر میکردم . دلم میخواست حساب کتابی باشه که حساب بابامو برسه . وقتی یاد شکنجه های بابام میفتم ، صدای خورد شدن استخونامو می شنوم. اینقد صدای خورد شدن استخونام بلنده که گوشام کر میشه و گلوم از بغض کردن درد میگیره.ببخشید اگه ناراحت شدید و کامنتم غمگینه. هیچی از ظلمای بابامو ننوشتم.

درعوض الآن خدا بهم زندگی خوبی داده و شوهرم آدم خوبیه.