خانواده برتر

دقیقاً

منم هر خواستگاری که زنگ می زنه می شینم دل سیر گریه می کنم

تا جواب منفی هم ندم راحت نمی شم!

فکر کنم روانشناس ها بهش می گن عقده مادر (یعنی ترس از تغییرات بزرگ در زندگی)

برای پسرها هم هست خیلی ها قبل عروسی جا می زنند چون از قبول مسئولیت می ترسند

 اگر تو سن کم که هیجان به این فکر ها قالبه با راهنمایی خانواده ازدواج می کردم این حالت پیش نمی اومد

احتمالاً با بالاتر رفتن سن هم این مشکل بیشتر می شه و سخت تر می شه تن به ازدواج داد

سلام

جوابا که همه شد منم مثل شمام!! پس باید به عرضتون برسونم که منم در این مورد کاملا مثل شمام اتفاقا دوستامم همین شکلین وقتی خواستگار رد میکنم یه نفس راحت میکشم بدون اینکه فکر کنم دل یه بنده خدایی رو شکستم خب واقعا بحث خواستگاری و ازدواج تنش زاست یعنی طبیعیش هم همینه!!البته اینی که گفتم رد میکنم به این معنا نیست که خدای ناکرده الکی و بدون فکر رد میکنم چون با معیارام جور نیستن رد میکنم ولی خب بعدش یه حس خوبی دارم میگم چه خوب شد نشد بعد دوباره منتظر میمونم که اونی که من میخوام با اسب سفید بیاد!! 

اصلاحیه:

قالب_> غالب

خوب همین که اکثر دخترها گفتن شرایط مشابهی دارند باید قبول کنی که این حالت تا حدی طبیعیه

و البته یک نوع ترس درونی هم هست که بهتره بروزش ندی

هر وقت این عکس العمل ها سراغت اومد سعی کن کمتر دربارش فکر کنی

فکر می کنم هر چی آدم بیشتر مشغول باشه و در عمل دنبال شناخت طرف مقابل بشه کمتر فکر و خیال می کنه

وای چقد جاللبببببب

من فکر میکردم فقط مشکل منه

یوهوووووووووو

ای جانننننننننننن

همه اینطوری ان!!

خخخخخخخخخخخخخخ

من دلیلشو میدونم

چون خاستگار اگه خوب باشه

مجبوریم بهش ج + بدیم

اونوقت باید دور مرد رویاهامونو یه خط قرمز بکشیم

مردی که تا حالا ندیدیمش

ولی امید داریم یه روز تو مسیر زندگیمون قرار می گیره

سلام جناب نجفی.

میشه لطف کنید این پست رو به روز کنید ؟! 

پیشاپیش خیلی ممنونم.

وای دقیقا مثل خودمی. انگار من این پست رو نوشتم

انگار همگی درد مشترک گرفتیم

😐😐😐

هم تنهاییو رو دوست ندارم

هم شوهر میخوام

هم اگه حس کنم یکی برای خواستگاری زنگ زده

ته دلم حس خوشحالی نیست

یجورایی انگار خستم از همه چی

مخصوصا از مردای مقرراتی فراریم

به نظرم زندگی کردن با مردا سخته 

فکر کنم اگه کسی خودش شوهرشو انتخاب کنه 

مثلا اول آشنا بشه باهاش بهتره

که در مورد آشناییم اعتماد ندارم بهشون

چه میدونم بس که دروغ میگن

😐😐😐 

این یه ترسیه در اصل که وقتی میخوایم یه تصمیم مهمو بگیریم یا یه کار مهم انجام بدیم همراهمون هست همش میخوایم اونو عقب بندازیم، راه حلش اینه که ادم کم کم این ترسو از ذهنش دور کنه نذاره وجودشو بگیره، هر کاریو به شخصه عقب انداختم جز ضرر و پشیمونی چیزی نبوده کاری که وقتش رسیده باید انجام داد. بعد اگه یه نفر خوب اومد باید روش فکر کرد ادم همیشه میگه شاید بهترش بیاد ولی شاید نیومد هر به ظاهر بهتریم تو باطن ممکنه واقعا خوب نباشه

سلام

منم این شرایط رو تجربه کردم

وقتی یه ماجرای خواستگاری جدی میشد دچار اضطراب شدید میشدم و فقط میخواستم قضیه منتفی بشه

بعد ازینکه جور نمیشد یه نفس راحت میکشیدم

چیزیکه این مسئله رو تشدید میکرد فشار اطرافیان بود برای ازدواج

اما در مورد کیسای ازدواج غیرسنتی هیچوقت این اضطراب و این حس و حال رو نداشتم اینم بگم با خانوادم اصلا مطرح نمیکردم خودم بررسی میکردم و اگه منتفی بود دیگه با کسی در میون نمیذاشتم

من فکر میکنم تو خواستگاریهای غیرسنتی و یا خواستگاریهای فامیلی که از قبل اون شخص رو میشناسه آدم این استرس کمتره

پس پیشنهادم اینه که به خودتون فرصت بدین و بدونین که اکثر دخترها این حس رو تجربه میکنن

سعی کنید جلسات رفت و آمدتون رو افزایش بدین تا یه کم ترستون بریزه اون شخص براتون یه کم آشناتر بیاد و بتونید داخل این حصار که دور خودتون کشیدین تصورش کنین.. با خواستگارتون حرف بزنید این خیلی بهتون کمک میکنه

در نهایت هم اینم بگم که اگه بحث علاقه پیش بیاد کلا این نگرانی پر میکشه از وجودتون این چیزیه که خودم تجربه کردم

الان اگه سوال به این صورت مطرح میشد "پسری هستم ... ساله شرایط خواستگاری رو دارم ولی میترسم برم خواستگاری "

جواب خانم ها شنیدنی بود:

وای چرا شما پسرها اینقد میترسین بابا... پاشید بیایین پوسیدیم از مجردی...

خداییش چقد شما پسرا بدین حلالتون نمیکنم با این ترسای مسخرتون

.

.

.

حالا بعد خواستگاری رفتن:

دختر: واییی میترسم مامان ولش کن ردش کن بره.... مامان: اااا دخترم بذار حداقل بیان خواستگاری ببینی شاید پسند کردی...  دختر: نه مامان نمیخام توروخدا ردش کن بره... 

.

.

باز پسره ناامید پست میذاره "ده جا رفتم خواستگاری جواب رد گرفتم خسته شدم دیگه"

.

.

.

همون دختر بالایی که ردش کرده:

... واییی... من دارم از بی خواستگاری میمیرم شما پسرها کجا میرین خواستگاری اخه... چرا کسی منو نمیبینه؟!!! ای خداااااااا..... وایییی شما پسرا چقد زود خسته میشین اه اه اه... یکم از باباهاتون یاد بگیرن..... اینقد زود ناامید نشین تلاشتون رو بیشتر کنین.... واییی....

.

.

چند سال بعد دختره پست میذاره 

 " بچه ها خیلی افسردم خواستگار ندارم بخدا شرایط سختی هم نداشتم ولی نمیدونم چرا کسی منو ندید دیگه نمیخام به ازدواج فکر کنم"

.

.

این سیکل همچنان ادامه دارد.. و نسل به نسل منتقل میشه.... یعنی میخواین برای دخترا مثال نقض بیارین نیاز نیست یه نفر دیگه رو مثال بزنید نجوه سوال پرسیدنتون رو عوض کنید جوابای مختلف میشنوین.

منم مثل بقیه دخترا و شما اوایل اینجور بودم چون سنم کم بود و موقعیتش رو نداشتم و به فکر ازدواج و خواستگارم نبودم  و فرار میکردم و بدون اینکه بگن بیاد جواب رد میدادم و گریه می کردم اما الان فرق کرده چون چند سالیه روی خودم کار کردم و احساس میکنم شرایط و موقعیت اون رو دارم که خواستگار بپزیرم . 

به نظرم شما هم از تنهایی می ترسی و هم اینکه اونایی که میان معمولا معیارای شما رو نداشتن و علاقه که باید دو طرفه باشه . مطمینا اگه علاقه از سوی پسر باشه بهتر میتونید با شرایط خودت رو وفق بدی و فرار نکنی 

این تجربه منه و شاید لزوما در مورد شما چنین نباشه:

من موردی بودم مشابه شما. یعنی از یک مقطعی به بعد (اتمام تحصیلات ارشدم) واقعا دوست داشتم ازدواج کنم و حس می کردم نیاز به همراهی عاطفی مردی دارم و دیدن فیلم هایی که در اون یک زوج خوشبخت وجود داشت یا حتی شنیدن خبر ازدواج اطرافیانم باعث میشد دلم بخواد من هم ازدواج کنم. خواستگار هم خیلی زیاد داشتم و اتفاقا نگرانی من این بود که مدام یکی زنگ می زد برای خواستگاری و این منجر به تنش نسبی بین من و مادرم میشد و چه ها می کشیدم که قبول کنن خواستگار رو ندیده رد کنن. هم دوست داشتم ازدواج کنم و بچه دار بشم و هم هر پیشنهاد خواستگاری منو حسابی می ترسوند و حس می کردم دنیام به آخر داره می رسه و مبادا شوخی شوخی ماجرا جدی بشه. دیگه نگم براتون از موقعیت هایی که آقای خواستگار موجه بود و شرایط عالی داشت که چه ها می شنیدم از اطرافیان.

انقدری که خودمو می شناسم متوجه شده بودم که من یک نفر حداقل، ترسم از خواستگاری سنتی هست و نمی دونم دقیقا چطوری باید به کسی که تا حالا ندیدم و اغلب اونم منو ندیده و یک واسطه ای ما رو به هم معرفی کرده اعتماد کنم و نمی دونستم چطور ازش شناخت پیدا کنم یا جواب بله یا نه خیر بدم. در حالی که وقتی این خواستگار از همکارانم بود خیلی راحت تر می تونستم بگم که به چه دلیل این آقا رو نمی پسندم. چون به هر حال رفتار و نشست و برخاستش رو توی یک محیطی دیده بودم و برام اون قدرها غریبه نبود.

وقتی رفتم مقطع دکتری همون ترم اول یکی از همکلاسی هام بهم علاقمند شد و چون ما پروژه مشترک با هم داشتیم زیاد با هم سر و کار داشتیم و من هم از اخلاقش خوشم میومد و وقتی بهم ابراز علاقه کرد تقریبا می دونست که یک احساس دوطرفه هست و من به هیچ وجه اون احساس گریز از خواستگار رو که همیشه داشتم در اون مورد نداشتم و از خودم تعجب می کردم که چقدر احساس و هیجان دارم و درباره آشنایی با خانواده اش و معرفیش به خانواده ام و باقی مراسم ذوق دارم. بماند که خانواده ام باورشون نمیشد که من یک روز نشستم و بهشون گفتم که همچین فردی هست و دلم می خواد باهاش ازدواج کنم و می خوایم خانواده ها با هم آشنا بشن. 

من سی سالم بود که این اتفاق برام افتاد. شاید علت این که تا سی سالگی طول کشید این بود که توی شهر کوچکی زندگی می کردم و خانواده ام هم نسبتا سرشناس بودن و حتی یک سلام علیک ساده با یک فرد غریبه برام سخت و برای دیگران سوال برانگیز بود و چاره ای جز ازدواج سنتی نبود. خودم هم اهل دوستی و این ماجراها نبودم و این منو تو برزخی مشابه شرایط شما گیر انداخته بود. ولی وقتی برای تحصیلم به شهر بزرگتری رفتم حداقل می تونستم بعد از کار پروژه بشینم با همکلاسی هام چایی بخورم و صحبتی کنیم و همدیگه رو بیشتر بشناسیم بی اینکه داستانی درست بشه.

می خوام بگم شاید مدل شما هم همین طوریه. از نشستن کنار یک غریبه یا کسی که شناخت کافی ازش ندارید و مذاکره درباره ازدواج می ترسید و نه از خود ازدواج. که در اون صورت امیدوارم شرایطی پیش بیاد که خارج از این چارچوب خواستگاری سنتی و البته در یک چارچوب متعادل و اخلاقی با فردی آشنا بشید و تصمیم به ازدواج بگیرید.

درد مشترک همه ی دختر هاست پس!من بیست سالم تموم شده تازه ولی دقیقا مثل شمام. آخرین باری که از خواستگار خوشحال شدم سوم دبیرستان بودم ههه.الانم گاهی اوقات که زندگی سخت میشه دوست دارم از بلاتکلیفی و مجردی دربیام و یه خونه جدا داشته باشم همش میگم یه خواستگار دیگه بیاد دیگه من میرم ولی بازم کسی زنگ میزنه به مامانم میگم توروخدا بگو نه زوده هنوز.نمیفهمم خودمو!

خب به نظرم ازدواج کن اما بدون مراسم خواستگاری 

خب خیلی جالبه اکثر خانوما فرمودند که تکلیف خودشون با خودشون مشخص نیست 

اولین پست بدون دعوا دیدم به همه تبربک میگم چون خبری از ملاک های دو طرف نبوده و توصیف نشد.

خطاب به اقایون دم بخت پس درک کردید که تعداد زیادی از شما که جواب نه میشنوه علنا در نقشعروسک خیمه شب بازیست؟؟؟؟!!!!

طرف چون استرس داره شمارو رد میکنه یعنی تمام زحمات بدست اوردن مادیات هر چند کم اصلا برای خانوما مهم نیست (بانوان این تاپیک)  ولی در عوض خیلی جاها بحث سر نبود حداقل امکانات مادی هست !!!

الان خانوما لطف کنند تکلیفو مشخص کنند 

نبود مادیات ،کار،چهره،خانواده،درک درست از ازدواج،تحصیلات، قد و هیکل، مادر شوهر، حرف اطرافیان،سن،عدم تفاهم در موارد خاص،غرایز جنسی،همجواری با خانواده همسر مذهبو ....

براتون مهمه یا اینکه استرس و ترس!!!!!

خدایی من یکی گیج شدم

ببخشید اگر نظرم تند بود قصد بی احترامی نداشتم لطفا دلخور نشید ولی به سوال بنده خواهشا جواب بدید. 

به خاطر اینه که ما دخترها انتخاب کننده نیستیم، انتخاب میشیم.

سلام

خانم کم صحبت کردید و نمیشه از کلماتتکن چیزی دقیق فهمید.

یه سناریو بیادم امد که آنهم اینه که مارزده از ریسمون سیاه و سفید میترسه. احتمالا یه خواستگاری داشتید و در اون موقع شما استرس و فشار زیادی رویتون بوده برا جواب دادن و الان هر خواستگاری اون خواستگاری رو براتون تداعی میکنه. احتمالا اونوقت سنتون پایین بوده و مناسب نبوده.

احتمالا انتظار خواستگاری رو دارید که خیلی بتونه مسئولیت پذیر باشه و پشتتون رو گرم و محکم کنه و در عین حال طرف مقابل رو همیشه دست‌کم میگیرید و بهش فرصت نمیدید که خودشو نشون بده و همچنین اینفرصت پیش نمیاد و همچنین شاید لطایف الحیل و زنانگی برا ایجاد این حس در مرد و خواستگار مقابلتون که بتونه این حسو در شما بوجود بیاره ندارید.

اضطراب و استرس عادیه.

اینکه افسردگی میگیرید هم همون دلیل رو میتونم براش بیاورم. 

حس میکنم خانواده تون کمتر قبول زحمت و استرس و پشت گرمیتونن. البته در این دوره و زمونه پدر و مادرها یاد گرفتن برای تحت فشار قرار دادن دختر و پسرها عمل نکنند تا تا اونها اگه واقعا همو میخان یه کاری کنند درحالیکه این کار اشتباههه و پسر دخترها برا اینکه همو واقعا بخان دست به اقدام به دوست شدن میکنن که کار درستی نیست و جواب هم همچنین نمیده.

با سلام.راستش ازدواج ترسناک شده یه جورایی،بیشتر از لحاظ مادی ولی خوب درکل ترسناکه دیگه،مسئولیتش سنگینه مخصوصا برای آقایون

منم هم دلم شوهر می خواد هم حال و حوصله شوهر ندارم ،تا خواستگار ندارم میشینم دعا می کنم پیدا بشه،غصه می خورم،تا خواستگارپیدا میشه ،میترسم دنبال اینم که یه بهانه ای جور بشه و این ازدواج سر نگیره و تموم بشه بره راحت بشم.همین قبل عیدم یه خواستگار داشتم که بد نبود.ولی الکی ردش کردم.خودمم نمیدونم فازم چیه خخخ.

فکر کنم چون هنوز عاشق نشدی😐❤ آدم وقتی عاشق بشه دلش میخواد تا ابد کنار طرف باشه.ولی خاستگار نه..

یعنی اگه ی دختر جوابش منفی بود احتمالش هست که واقعا منفی نبوده؟؟

فکر کنم کم رو باشی

فکر کنم کم رو باشی

اینکه دوس دارین مزدوج بشید که طبیعی 

اینکه نمیخواید دلایل زیادی داره به خودتون اطمینان ندارید یا دست پختتون خوب نیس؛)

یا از زناشویی فراری هستین وفکر میکنید ازپسش برنیاین

یاازبچه وبچه داری گریزانید

یا هم مشکل پسند نیستید خوشکل پسندید کسانی که اولویتشون جذابیت وظاهر طرف باشه احتمال دچار این دوگانگی باشن 

راهش اینه مثل قدیم به زور شوهرتون بدن خخخخ وبدون خوستگاری وبی خبر عقدتون کنند بره پی کارش 

*** ******* **** ***** *** **** *** *** **** ***** *** 

** *** ** *** ***** *** 

به هر حال درست نیست وقتی با خودت بلاتکلیفی خواستگار راه بدی 

مردم چشون شده 😐😐😐

سلام همشیره 😅

شما آدرس منزل رو بفرمایین، ماهی یبار، دوهفته یبار، کلا موقعی که بی خواستگاری اذیت میکنه ما مزاحم شیم...

چنتا میوه و موز خوردن این حرفا رو نداره ک 🙄😁😌

وقتی خواستگار نیست

ای وای چرا من خواستگار ندارم😓

ای وای سنم داره میره بالا!

ای خدا نکنه دیگه کسی نیاد!

وقتی خواستگار میاد

حالا من چیییی بپوشم😕

چطور رفتار کنم!

چطور با چادر چایی بگیرم که نریزه رو دوماد😓

چی بگم؟چطور حرف بزنم؟چطور بشناسمش؟چی بپرسم ؟و...

همه این چیزا  باعث استرس میشه خواستگارو رد میکنیم. بعد از یه مدت که دوباره کسی نمیاد نگرانی ها شروع میشه😟

و این چرخه ادامه دارد...

البته خیلی از دخترا عاقلن به خاطر این چیزا الکی استرس نمیگیرن.

ولی خب دیدم که میگم

بنظرم ترس از اینده و مسوولیت سنگینش عامل اصلیشه /ازطرفی ترس از تنهایی در اینده هم دارید/که خواستگار که میاد مورد دوم رفع میشه که هنوز وقت هست و میتونم فرار کنم /ودرنهایت به دلیل مورد اول رد میکنید خواستگارا رو شاید دلایل شما هم همینا باشه دلایل من که همیناس/

به امیر 021

بله احتمالش هست.

به نویسنده

منم همچین مشکلی دارم . ولی دلیلشو میدونم اینقدر خیانت و طلاق شنیدم که یه ترس ناخودآگاهی ازازدواج تو وجودم هست. و اینکه من دیدم مثلا بعضی دخترا برای اینکه پزبدن ما خواستگار زیاد داشتیم همیشه خواستگار های اول دو سه تاشونو رد میکنن شایدم دلیلش این باشه که فکر میکنن آدم های بهتری واسه خواستگاری میاد. یه دلیل دیگه ترسم هم مسئولیت پذیری ازدواج هست. اصلا وقتی فکر میکنم به مسئولیت زندگی زناشویی میخوام بشینم گریه کنم . خیلی سخته خیلییییییی. من تو ناز و نعمت بزرگ شدم بعد ازدواج برام خیلی سخت میشه. فقط اگه عاشق بشم زیر بار مسئولیتش میرم.

منم همینطور

دوستمم میدونم همینطوره

کلا داغونیم ههممون (:

منم فکر میکنم خاصیت ازدواج سنتی و خواستگار سنتیه

هرچند تجربه غیر سنتیم نداشتم خخخ

چه همهخانماجبههگرفتن و از شوهر بیزاری شوهر شد لو لو اگه اینجوریه پس اینهمه داد و بی داد چیه میکنین از بی خواستگاری!!!!

به س. م. ن

آره منم اینجوری دوست دارم. 

ولی من اصن خاستگار ندارم. 

البته خودمم دانشجو ارشدم. و کارم ترجمست. و همش تو خونه ام. اهل دوستی هم نیستم. 

نمیدونم چجوری باید ازدواج کنم. 

اصلا انگار ایزولم. 

دو تا خواستگار قبلیم هم یکیش همسایمون بود. 

یکی دیگه هم یه جا منو دید. 

بعد جالبه اصن فرهنگ و اخلاق و عقاید و هیچیمون به هم نمی‌خورد. و خود اونا گفتن نه.

واقعا نمیدونم چیکار کنم. اصلا هم بلد نیستم مخ بزنم. 

به س. م. ن

آره منم اینجوری دوست دارم. 

ولی من اصن خاستگار ندارم. 

البته خودمم دانشجو ارشدم. و کارم ترجمست. و همش تو خونه ام. اهل دوستی هم نیستم. 

نمیدونم چجوری باید ازدواج کنم. 

اصلا انگار ایزولم. 

دو تا خواستگار قبلیم هم یکیش همسایمون بود. 

یکی دیگه هم یه جا منو دید. 

بعد جالبه اصن فرهنگ و اخلاق و عقاید و هیچیمون به هم نمی‌خورد. و خود اونا گفتن نه.

واقعا نمیدونم چیکار کنم. اصلا هم بلد نیستم مخ بزنم. 

 واقعا جای تاسف داره که چقدر راحت بعضی خانما احساسات درونی یک مرد رو نادیده میگیرن ******* ***** *** ***** **** ****** ******

منم اینطوری بودم وقتی بزرگتر شدم بهتر شد

سلام منم شرایطم همینه، با اینکه یه مدت هم با خواستگارم اشنا شدم و پسر خوبیه، ملاکذهامو داره، اما قلبم داره میاد توی دهنم، و یه جیزی از درونم میگه بهم بزن، شاید یه بهتر بیاد، منم افمار رمانتیک زیاد دارم که مثلا طرف و یهو حس کنم همونیه که باید باشه، اما خب ممکنه من این حس و داشته باشم و اون فرد نیاد خواستگاری، و علت دیگه اش اینه مدام مقایسه میکنیم، و این یعنی مشکل از خود ماست... توقعات بالا داریم... و البته این استرس هم خیلی بده چون میوفته توی وجودت خواب و خورام رو ازمون میگیره... خیلی بده... برای منم دعا کنید که اروم بشم و درست تصمیم بگیرم 💕

در مورد من که اینطوریه بقیه رو نمیدونم

خب آدم میخواد برای یه عمر زندگی انتخاب کنه الکی که نیست خب انتخاب سخته خود شما هم اگه یه دختر بیاد بهتون پیشنهاد ازدواج بده کلی شک میاد تو وجودتون خب ما هم همون حسو داریم.

مساله مادیات و معنویات و ... هست هزار تا مساله دیگم هست که آدم نمیدونه ولی تو زندگی پیش میاد. خیلی از آقایون میرن خواستگاری انگار هیچ معیاری ندارن فقط براشون مهمه پسندیده شن. خب آدم باید همه چیو بررسی کنه و ما دخترا چون تجربه نداریم نمیدونیم واقعا باید به چی توجه کنیم. این چیزی نیست که مشاورا هم زیاد بتونن کمک کنن به هر حال بعد ازدواج هزار جور مساله پیش میاد.

در مورد من بابام همش تحت فشارم قرار میده که زودتر جواب بده اما من نیاز به آشنایی بیشتر دارم و خب ترجیح میدم بگم نه تا اینکه بدون آشنایی ازدواج کنم

این حس متاسفانه تو خواستگاری های **** هست. حیف که عشق برا من اتفاق نیفتاد. و هی باید مضطرب بشم موقع خواستگاری و دلیل رد کردن همینه فقط میخوام زودتر برن راحت شم. کاش عشقی داشتم میومد خواستگاریم بدون استرس و با اطمینان جواب مثبت میدادم بدون دلهره و ترس