خانواده برتر

خب دو سال  رو رفتی باقیشم میری

در ضمن سه ماه تابستون

و بین ترم و عید هم خونه ای

کل هفته هم ک کلی وقت استراحت دارید

واقعا بخاطر همینه سازش دختر و پسرا انقدر سخته

چون درک درستی از وضعیت هم نداریم

مثلا یه پسر دو سال سربازی

خارج از تصور تونه

اصن اگر شرایط شما رو یک بگیریم از سختی

شرایط سربازی اونم لب مرز صد هم بیشتره

یا کارهای دشوار

نه کارمندی و پشت میزی و معلم و خاله بازی

من یک نمونه فق یک روز از سربازیمو تعریف میکنم

که حقیقت محضه:

2صبح بیدارم کردن برای پاسبخشی

دما  منفی 27درجه

وسط کوهستان بدون دیوار و نور و هیچی

یه ربع طول کشید لباس بپوشم

تو نیم متر برف رفتم اسلحه رو تحویل گرفتم با سینه خشاب و ..

گلن گدن کشیده آماده شلیک اگر گرگ از پشت سرم یا دره حمله کرد

سر زدن به برجکها با احتیاط زیاد 

چون احتمالش بود پژاک بزنه یا هرچی

تو تاریکی مطلق به همه برجکها سر زدن

یکی از سربازها گریه میکرد

چون برف زیر پاش یخ زده بود و از سرما از رو پوتین پاهاش خشک شده بود

دماغم فکر کردم کیپ شده ولی موی دماغم از رو کلاه سرتاسری صورتم قندیل بسته بود

دستمم به اسلحه طبق معمول میچسبید از سرما

مه غلیظ و دید بیشتر از دو متر نبود

هر چند قدم وامیستادم تا گوشام اگر صدا شنیدن و گرگ بود بزنم

خلاصه با هزار زحمت و خطر ساعت4صبح تحویل بعدی و امضا و .. میدادیم

و میرفتم نماز خونه برا کنکور میخوندم

بعد نماز و 6و نیم صبح صف صبحانه و 7صبحگاه و ...

دوباره 8تا 10همین وضعیت

10میرفتیم کلاس یا کاری چیزی تا12

12باز نماز و صفحه ناهار و ..

14تا16همین وضعیت

بعد میومدی و با لباس وامیستادی برا شامگاه و نماز و صف شام تا18

بعد 18تا 20

لباساتو میشستی تو تشت و پهن میکردی بیرون دو سال دیگه قندیلش باز میشد

داخل پهن میکردی اضافه خدمت

و یا حموم میرفتی

500متر اونور تر 

تو اون برف و سرما

آب داغون و روتیل رو دیوار

شامپو تو چشمامم بود نگاهمو از روتیلا بر نمیداشتم

هیچکدومم در نداشت

ن برجکها ن حموم ن ..

یهو دیدی یه روباه اومد تو خخخ

خلاصه 20تا22دوبار گشت

22تا13و 30خواب نازنین 

دوباره روز از نو 

تازه اگر بیگاری پیش نمیومد

بعد 45روز زودترم مرخصی و اجازه خروج نداشتی

اوامرم اجرا نمیکردی ب بدترین وجه ممکن شکنجه

تازه زمستون ک خوبه

نگم برات از تابستون

خخخخخ

تازه پسرا همه نگران شغل و پول و آینده و اعصاب خورد

برو خداتو شکر کن و لذت ببر

صداگیر تهیه کن موقع خواب و مطالعه استفاده کن از دیجی کالا میتونی تهیه کنی همه مدلیشو داره 

بعدشم خودتو بزن به بیخیالی چون هرچی ببشتر حساس بشی سخت تر میشه 

سلام خواهرِ من
امیدوارم حالتون خوب باشه

۸۰۰ کیلومتر؟
چه رشته ای میخونین؟

رشتتون آینده ی کاری داره؟
اگه نداره که به نظرم بیخیالش شین

فرضاً شما ۴ سال این شرایطو تحمل کنین، بعدشم به دردتون نخوره... خیلی ناجوره دیگه

شما به خونواده هم وابسته این ، طبیعیه که اذیت شین

در مرحله ی اول بهتون میگم اگه رشته ای که میخونین آینده نداره، بیخیالش شین ، میتونین دوباره بخونین واسه کنکور ( یا انتقالی بگیرین ... )

اما اگه رشته ای که میخونینو خیلی دوس دارین و به هیچ وجه نمیخواین از دستش بدین، سعی کنین خودتونو سرگرم کنین

تا جای ممکن سرتونو گرمِ درس کنین ، هر چی بیشتر بخونین بهتره ... چه درسی چه غیر درسی

موردِ بعدی ورزشه
ورزش کنین ، اگه دانشگاهتون فوتسال و باشگاه داره،‌برید
ورزش باعث میشه روح و بودنتون آروم شه ، ذهنتون به آرامش برسه

خلاصه سرتونو تا جای ممکن گرم کنین که زودتر بگذره

سعی کنین آدمای شبیهِ خودتونو توی خوابگاه پیدا کنین ( از نظر فرهنگی و اعتقادی ) و با اونا اتاق بگیرین

بعضیا فقط یه رشته ای میزنن که رفته باشن
اگه ازینا هستید لطفا به فکرِ خودتون باشین

این شرایطی که دارین میتونه حسابی حالتونو به هم بریزه
میتونه زمینه ی افسردگی و اضطرابِ دائمی رو واستون ایجاد کنه
میتونه باعثِ انحرافتون بشه

طبیعیه که الان از نظرِ عاطفی کمبود دارین ... همین شرایطِ نامناسب و آزارِ روحیتون میتونه باعث شه کشیده شین سمتِ جنس مخالف و روابطِ نادرست ( تا دلتون بخواد ازین موارد وجود داره )

ممکنه بیفتین تو روابطِ آزاد و دوستی و چیزایی که نمیخوام دربارش بحث کنم
پس خیلی مراقب باشین

آخه راهتونم نزدیک نیس که بگم هر هفته برید خونه 😔

یعنی نمیتونستین همین رشته رو توی استان یا شهرِ خودتون بخونین؟
اصن ارزششو داره؟

فرضاً شما پزشکیِ تهران میخونین.... خب میتونستین همینو توی شهرای نزدیکترِ خودتون بخونین ( میدونم سطحش پائین تره ولی واسه شمایی که وابسته ای، قطعاً لازم بود )
اونجوری حداقل میتونستین دو سه روزِ آخر هفته رو خونه باشین

لطفاً سوالامو جواب بدین( اگه تمایل داشتین )

امیدوارم عاقبت بخیر بشین

با سلام. فقط میتونم بگم سعی کنین ادم هایی پیدا کنین که روحیاتشون به شما نزدیک باشه و با اونا هم اتاق بشین.

سلام منم بااین توی دانشگاه علوم پزشکی بودم ولی شرایطی بدی روتحمل میکردم توی اتاق 5 تخت بایه فرش6 متری میشد!منم تا2یاحتی3 شب نمیتونستم بخابم ازبس سروصدا بود ... ماحتی بعضی روزا نون نداشتیم بخوریم براصبونه !!!!

منم 19 سالمه ولی دوری خانواده برام سخت نبود فقط شرایط وجو خابگاه اذیتم میکرد ولی بهمون خیلییییییییی خوش میگذشت

من چند سال تو دوره دانشجوییم خوابگاه بودم. حق رو بهت میدم. معمولا هم اینو بهت بگم که دخترهای خوب و درسخون و عاقل توی محیط خوابگاه بیشتر از همه اذیت میشن. معمولا اکثرشون از اینکه یه جوی گیرشون اومده که دور از خونه ست سوء استفاده میکنن و دنبال دوست پسر و روابط آزاد و این حرفهان. نمیگم همه. اکثرشون ولی این چیزارو دارن. یکیشون تا چهار صبح بالای سر آدم با دوست پسرش حرف میزنه. یکیشون با دوستای همجنس خودش که از خوابگاههای دیگه جمع کرده میان دور هم و چرت و پرت میگن و وقت میگذرونن و عقده های روانیشونو خالی میکنن. یه عده شون بهداشت ندارن. یه عده شون وقتی کسی خوابه بی وجدانن بالای سرش سر و صدا میکنن. یه عده شون واسه خودت تغذیه ت خوب باشه بهت حسودی میکنن. یه عده شون لباس خوب بپوشی زورشون میاد. یه عده شون درس بخونی بدشون میاد. خلاصه حدود 70 80 درصدشون یه مشت آدم ولنگار معمولی بی خاصیت توی جامعه هستن که فقط به درد زود شوهر دادن میخورن که شوهر انقدر بزنه توی سرشون تا آدم بشن. باور کنید درکتون میکنم. من اتفاقا با اینکه آدم مستقلی بودم و تحملم از دوری خانواده هم کم نبود ولی مثل شما خوابگاه رو دوس نداشتم. واسه همینجور آدما. باورتون میشه؟ من مطالعه میکردم میگفتن چرا مطالعه میکنی؟ خخخ. یعنی تا این حد واسشون عجیب و غریب بود حتی یه مطالعه. اصلا اهل این حرفا نبودن. کارم به جایی رسید که دیگه باهاشون بازارم نمیرفتم. توی شهر غریب خودم تنهایی میرفتم بازار. چون وقتی باهاشون میرفتی نصفه راه ولت میکردن میرفتن با دوس پسرشون که از قبل باهاش قرار داشتن یا اینکه میرفتن توی مغازه هایی که با صاحبش رفیق بودن و تو خبر نداشتی. یا اینکه اصلا توی خرید به تو توجهی نداشتن. همه خریدای خودشونو میکردن و نتیجتا خریدای تو میموند و باید دست از پا درزاتر برمیگشتی و خیلی چیزای دیگه. این از بازار رفتنشون.

وای نگو. آخرای ترم. آخرای ترم بدتر خودشونو نشون میدادن. این ذات کثیفشون آخر ترم میفتاد بیرون. وقتایی که دیگه میدونستن رفتنین و باید جمع کنن برن دیگه توجهی به تو نمیکردن. مثلا تو یه امتحانت مونده بود اینا امتحانشون تموم شده بود آنچه که تو مدت امتحان نتونسته بودن پسربازی کنن رو اون یه شب امتحان تو و قبل رفتن خودشون سر تو خالی میکردن. تو هنوز یه امتحانت مونده بود اینا زنگ میزدن دوست پسرشون بالای سرت هر هر و کر کر بیشرفا نمیگفتن دختر مردم امتحان داره. یا مثلا ظرفا رو کثیف میذاشتن و میرفتن میموند برای تو که نفر آخر هستی.

توی جابجا شدن. وقتی میرفتن شهرشون تو وسایشونو میبردی باهاشون تا دم در. ولی وقتی تو باید میرفتی همونا نمیومدن جبرانش کنن. یکیشون پره چمدونتو نمیگرفت.

وقتی بازار میرفتی امنیت نداشتی چمدونت گوشه اتاق افتاده باشه. بعضیاشون که بی اجازه دست میزدن مثلا از رژ لبت ورمیداشتن میزدن بعد که تو میومدی از کلاس خبرشو بهت میدادن.

خرید میکردی میذاشتی توی یخچال. خانم بی اجازه ورداشته. وقتی برمیگشتی بهت میگفت ببخشید همه میوه هاتو گذاشتم جلو مهمونام بعدا جبران میکنم. یا مثلا نوناتو خوردم.

سر ظهر نمیرفتن سلف. تو که میخواستی بری میومدن میگفتن میشه غذای ما رو هم بگیری؟

آرامش نداشتی یه لیوان آبمیوه و یه دون کیک جلوشون بخوری. یه کم پسته یا گردو بخوری. ده نفر تو اتاق چشماش دنبالت بود.

تو اتاق میرقصیدن فیلم میگرفتن بعد تو نمیدونی خواب بودی فیلمتم گرفته بودن.

وای خدا. میدونم بهت حق میدم. توی خوابگاه کافیه یک نفر فقط یک نفر اینجوری باشه دیگه چه برسد به اکثرا. زندگیتو بهت زهر میکنن اما عزیزم چاره ای نداری. تو باید صبرتو زیاد کنی. اینطوری خانوادتم واست نگران نمیشن. خودتم استرس نمیگیری. خدایی نکرده استرس زیاد و مداوم تبدیل به افسردگی میشه. باید حواست به خودت باشه. بعضی وقتا برو توی حیاط ورزش کن. ورزش هم خوابتو بهتر میکنه هم روحیه تو خوب میکنه.

میدونی من چیکار میکردم؟

به ظاهر جلوشون خوش و بش میکردم تا فکر کنن عین خودشونم و از حسادت نمیرن. یعنی یه مدت بعد که تجربه خوابگاهم زیاد شد فهمیدم با هر کی باید مث خودش بود. چاره ای نداشتم. دیگه خود واقعیم نبودم بعضی جاها. با هر کی مثل خودش شدم.

راهکار من واسه شما:

نذار کسی زور بهت بگه. هر چی محکم باشی طرف ... به خودش. خوابگاه اینجوریه. البته در برابر بعضیا. نه همه. واسه بعضیا باید اینطور باشی. تا بفهمن ضعیف یا مهربون هستی میخوان ازت مثل وسیله استفاده کنن. نذار اینطوری شه.

با هیشکی دعوا نکنی.

با بعضی آدما زیاد قاطی نشو. فقط مثل یه رهگذر ببینشون.

بعضی دخترای خوبم پیدا میشه. سعی کن بخشی از وقتتو با اونا بگذرون. اما بازم نه زیاد. زیاد با همونا هم قاطی نشو و ازشون توقع نداشته باش.

در بیشتر مواقع آشپزی کن. مثلا برای خودت یه کم فرنی آماده کن یا شیرینی بپز یا یه دمپختک معمولی. اینجوری هم مزه دست خودتو میخوری که توی خوابگاه واقعا مزه میده. هم وقتتو صرف یادگیری یه مهارت میکنی. هم وقت بهت میگذره. هم بدها رو کمتر میبینی.

ورزش رو فراموش نکن. هر روز حتی یه ربعم شده برو توی حیاط طناب بزن. یه طناب معمولی بخری حله. یا مثلا نرمش کن.

موسیقی گوش بده بعضی وقت. هندزفری بزن موسیقی مورد علاقتو گوش کن لذت ببر.

نذار اخلاقای بدشون خدایی نکرده یه عمر روت اثر بذاره. یا بداخلاقت کنه یا سنگدلت کنه یا افسردت بکنه. بعضیاشون حرف زشت و رکیکم میزنن نذار اینا توی ناخودآگاهت نهادینه بشه.

کسی که زور میگه بایست مقابلش. نیمخواد مثل خودش زور بگی بهش و مقابله به مثل کنی ولی سعی کن قوی و قدرتمند باشی که بفهمه با تو نمیتونه دربیفته.

سر و صدا میکنن توی خواب براشون قانون بذار. وقتی وقت خوابه خاموشی باید بزنن و حرف زدن موقوفه. تا یک ساعت حتی یک و نیم ساعت میتونی تحملشون کنی اما نه دگه شب تا صبح بالای سرت هره کره راه بندازن.

غذاتو بدون رودروایسی با کسی بخور. به حق خودت ظلم نکن.

در نهایتم هر دختر خوب یا ضعیف یا مظلومیو میبینی بهش کمک کن اگه کمکی ازت برمیاد. کمک کردن خودش روحیه ادمو تازه میکنی اما تا زمانی که طرف سوء استفاده نکنه.

در نهایت سعی کن خودتو عادت بدی به دوری و تنهایی. بالاخره این یه آزمایشم هست. من کلا خوابگاه رو دوس نداشتم و ندارم ولی وقتی برای آینده ت هستش چاره ای نداری و در نهایت به شکل یه آزمایش یه فرصت برای خودسازی بهش نگاه کن.

از من که بیشتر سختی نکشیدی تو خوابگاه؟ کشیدی؟ با اینکه سر و زبونم خوبه و مهربونم و دور و ورم آدم زیاد میومد ولی اصلا روحیات خیلیاشونو دوس نداشتم و زجر میکشیدم همش. ولی بهرحال کنار اومدم. خودمو عادت دادم. توم همین کارو بکن. چشم ببندی تموم میشه میره.

دو سال همش میشه 4 تا شیش ماه. تازه کمتر. میدونم زیاده اما کم کم تموم میشه.

سلام منم دانشجو ام و خوابگاهی منم به خانواده وابستم و... هیچ وقت نتونستم خوابگاه دوست داشته باشم و به نظرم هیچ رشته در پیتی ارزش دوری و همه مسایل و ناراحای دائمی تو رو نداره

به چارسو عزیز

من ساکن یه شهر بزرگم

اتاق عمل میخونم و بهش علاقه دارم

رتبم فقط به یه شهر کوچیک و دور میخورد

اصلا نمیتونم ولش کنم

وقتایی که حالم دیگه خیلی بد میشه فقط حتی غذا هم نمیتونم بخورم چه برسه به ورزشو ودرس 

هرچقدر به اطرافیانم توضیح میدم شرایطمو درک نمیکنن و فقط میگن دیگه باید بگذرونی بعدش دلت تنگ میشه

بخدا که اگه تموم شه من هر روز خداروشکر میکنم😂

پیش یک روانشناسم رفتم که اصلا نمیفهمید ۰ی دارم میگم بعدشم فرستاد منو پیش روانپزشک دانشگاه اونم بدونه اینکه حرفا بشنوه یه عالمه قرص برام نوشت و گفت که حالت خیلی بدتر میشه اگه نخوری اینارو

الان یه سال میگذره ولی اونجوری که اون میگفت نشدم😂

خلاصه که هر راهیو بگین امتحان کردم از گوش گیرو موم گوش ژله ای تا چشم بندو اینا 

دقیقا تو گل گیر کردم نه راه پیش دارم نه راه پس 

اینقدر استرس کشیدم که معدمم درد گرفته

جالبش اینه از شانس خوبم امسال دانشگاه اینقدرر ورودی جدید گرفته که خوابگاه نزدیکه بترکه

تو دانشگاه به هر کی میگم من یکم مشکل دارم میشه یه اتاق بهتر به من بدن هیچکس کمکم نمیکنه نه اینجا پارتی دارم نه اونور که برگردم😥

یجورایی اخرین پناهم اینجا بود دیگه نمیدونم باید چیکار کنم

منم مث شما بودم با اینکه هم اتاقی هام خوب بودن ، سخت نگیر، اگه بتونی هم اتاقی همشهری و نزدیک به روحیه خودت پیدا کنی خیلی خوبه.

به دختر فامیل

وای دقیقا

خوابگاه فقط واسه کسایی که اومدن خوشگذرونیو پسر بازی خوبه

از دستشون کلافه شدم دیگه

از اینکه اونجوری که باید درس بخونمو نمیتونم از این بی تمرکزی از این استرسا واقعا خسته شدم

اولش مشکلم فقط خواب بود با گذشت زمان استرسو اینام اضافه شد

سلام.

منم دانشگاه شمال بودم سه سال درس میخوندم.

ترم یک به خاطر اینکه با بچه های خوابگاه نتونستم بسازم تا وسطاش نتونستم دووم بیارم و انصراف دادم اما بعدش خیلی پشیمون شدم.چون دانشگاه دولتی بود و با کنکور قبول شده بودم.دوباره تا قبل از شروع ترم جدید درخواست بازگشت به تحصیل کردم و برگشتم.ولی چاره ای نبود باید میساختم.یه ترمم که الکی حروم شد و مرخصی رد کردن.پنج ترم دیگه هم اونجا بودم.بچه های تهران و کرج و شهرهای اطراف هر هفته میرفتن خونه هاشون اما من و باقی بچه ها که اصفهان و شهرهای دیگه  بودیم تنها میموندیم و خودم دو سه هفته یکبار میرفتم خونه.هوا که ابری میشد دلم میگرفت.همش استرس داشتیم.دوری خانواده هم سخت بود ولی گاهی با بچه ها که دور هم جمع میشدیم سختیش کمتر میشد.با بعضی بچه ها نمیشد بسازیم.اما تحمل کردم تموم شد.الان که فکرشو میکنم خیلی پشیمونم که چرا اونجا بیشتر لذت نبردم.چرا بیشتر نرفتم لب دریا.چرا بیشتر نرفتم سر کار؟؟

چرا بیشتر خوشحالی نکردم؟؟

شبای امتحان گاهی تا صبح بیدار میموندیم یا گاهی بچه های دیگه امتحان داشتن تا صبح نمیزاشتن بخوابیم.بچه ها مسخره بازی درمیوردن.گاهی میرفتیم لب دریا.

میرفتیم تالار کار میکردیم اونم تا ساعت چهار و پنج صبح که حتی صبح ساعت هشت کلاس داشتیم.موقع برگشتن کیفمون پر از شیرینی و میوه و غذا میکردیم و اون موقع شب گاهی پیاده میومدیم خوابگاه و توی جاده هم پر سگ بود حتی به بار پنج شش تا سگ افتادن دنبالمون.

یاد خاطرات اونجا که میوفتم که بهترین هم اتاقیهام ترم سه و چهار بودن و واقعا عالی بودن.ای کاش بیشتر لذت میبردم و قدر میدونستم اما تجربه خوبی بود برای مستقل شدن و کنار اومدن با سختیها.شما دو سال خوندی بقیش هم تحمل کن.میدونم سخته.درکت میکنم خصوصا که دختری.

موفق باشی.

دقیقا عین من هستی.

هیچ فرقی با من نداری جز اینکه شما دختر هستی و من پسر و اینکه الان 5 سال هس که دارم یک چنین شرایطی رو تحمل میکنم.

همین الان که دارم این متنو مینویسم توی یه سوئیت کوچیک 40 متری هستم با 12 نفر دیگه که یه چن نفر دارن ورق بازی میکنن و یه دو نفر دارن دود هوا میکنن و مابقی توی نت و یرگرم چت با دوست دختراشونن.

متاسفانه باید بهت بگم این شرایط برای هر دانشجوی سالم و عاقل و پخته ای مثل من و شما وجود داره و خواهد داشت اما نکته ای که من توی این پنج سال بهش رسیدم اینه که باید واسه خودت اقتدارسازی کنی.

اگه دائم درس بخونی و کاری به کارشون نداشته باشی و بی خیالشون باشی و سرگرم درس و پیشرفت باشی خود به خود خفه خون میگیرن و عارشون میشه و یه خورده رو عقل میان.

سعی کنید دائم مشغول درس و یا انجام کارای مفید باشید و کمتر توی جمعشون باشید منظورم قطع ارتباط نیست منظورم این هس که هر چه شما قویتر و فعالتر و مثبت تر باشی بالاخره اونا از شما تاثیر میگیرن و ناخوداگاه روی اونها تاثیر میزارین.

من همیشه وقتی از بیرون و دانشگاه میام جورابام رو میشورم و پاهام رو با صابون میشورم چن وقتی یه که میبینم یه چن نفر دیگه هم همین کارو میکنن که قبلا نمی کردن.

وقتی این ترم مثل ترمای قبل معدل الف شدم و مقالم توی یه کنفرانس پذیرفته شد و استادم پوسترش رو زد توی اتاقش میبینم شبا به دو سه نفرشون شروع به درس خوندن کردن و از من سوال میپرسن و راهنمایی میخوان.

به نظرم بهترین کار اینه که خودتون رو دائم مشغول کنید و بیکار نمونید که اگر یه لپ تاپ متصل به اینترنت داشته باشین حله وگرنه با همین گوشی توی دستتون هم شدنی هس.

به خدا اینترنت بزرگترین نعمت دنیای امروز هس،چه اطلاعات خوب و مفیدی که توش هس.

من همیشه سخنرانی و دوره و وبینار های مختلف خصوصا اقتصادی و سیاسی و روانشناسی دانلود میکنم و می بینم.

بشینید و سخنرانی ها و مشاوره های دکتر هلاکویی رو توی اپارات و یوتیوب دانلود کنید و ببینید،حداقل 10 سال از زندگی جلو میوفتید.

به نظرم بهترین راه اینه که سخت نگیرین و سعی کنید ویژگی های خوب اونا رو هم ببینید.

همین الان که دارم این متنو مینویسم خوابگاهمون شده عین خرابه های شام از بس که کثیفه ولی من از اول ترم اومدم بچه ها رو گروه بندی کردم و برای بیرون بردن سطل آشغال هم یه جدول جداگانه کشیدم و شدم مسئول و مدیر خوابگاه و هر وقت بگم فلان گروه جارو بزنن کسی جرئت نه گفتن نداره چونکه حرفم منطقی و عقلانی هس.

به نظرم محیط خوابگاه و این سختی ها خیلی خیلی اثرگذاره و میتونه دامنه صبر و تحمل و زیرکی آدم رو بالا ببره.

من خودم اعتراف میکنم که خوابگاه خیلی خیلی منو از نظر اجتماعی قویتر کرده و به دلیل اینکه با جانوران مختلفی سر و کله زده ام ریرک و آدم شناس شده ام.

به هر حال هر چقدر که فکرش را کنید باز هم دخترها در بسیاری از موارد نسبت به پسرها خیلی خیلی بهتر هستن.

دعواها و زد و خوردهایی که بین پسرها میشه هیچ وقت توی دخترها دیده نمیشه.

حالا یه چیز دیگه بهت بگم،باورت میشه یه هم اتاقی داریم که شیره میخوره و وافور میکشه!!!!!!!!

یه پسر 21 ساله!!!!!

همون رو من دید خیلی خیلی بدی بهش داشتم و چن بار تا مرز دعوا پیش رفتیم ولی یه بار که بطور تصادفی پای درد و دلش نشستم دیدم که چه زندگی مصیبت باری داشته و چه ها کشیده.

از اون به بعد از بهترین و با مرام ترین دوستای من شده ولی من هنوز احتیاطش میکنم.

به هیچ کس و به هیچ کس اعتماد نکنید و راز دلتون رو برای هیچ کدوم نگین و با کسی درد و دل نکنید.این رو برادرانه از من داشته باشین.

مدام به فکر آبروتون باشین و توی مسائل جنس مخالف و دوستی ها و شوخی های این چنینی خط قرمز داشته باشین و آبرو و حیثیت تون رو حفظ کنید و آتو دست کسی ندین.

به خدا شرایط شما اونقدری هم که فکر میکنین بد نیست،به امید خدا فردا روزی هم دکتری خواهید شد واسه خودتون و یه شخصیتی برای خودتون میشید.

چقدر دخترهایی هستن که آرزو دارن الان جای شما بودن،خدا میدونه چقدر دخترهایی هستن که پول ندارن،خانواده ندارن،پدر معتاد دارن،استعداد درس خوندن ندارن و ....

و آخرین توصیم به شما اینه که سراغ معنویت برید.خیلی قضیه رو باز نمیکنم چونکه شاید دوست نداشته باشید فقط میگم دنبال معنویت برید.

ازتدن خواهش میکنم سخت نگیرید و بازم میگم سخت نگیرید.خودتون رو تا حدی به بی خیالی بزنید و کاری به کار کسی نداشته باشید.

فقط و فقط به فکر خودتون باشید چونکه همه رهگذر خواهند بود جز خانواده تان.

سلام 

آزاد می‌خونی؟ 

اگه هر دانشگاهی غیر از سراسریه ارزشش رو نداره 

چون خودم ۲ سال این اشتباه محض رو کردم و پدرم دراومد از دخترای بی‌ملاحظه *******

هر دردی بود برای یک دانشگاه بی‌ارزش کشیدم و عقل نداشتم که نرم.

من تمام دردایی که دختر فامیل گفت رو چشیدم.

اما وقتی ارزش داره که دانشگاه سراسری باشه

به مسئول خوابگاه چرا نمیگی اذیت میشی؟

میتونی بش بگی پول دو نفر رو میدی بری یه اتاق خلوت‌تر. هم اتاقی‌هات رو هم انتخاب کن

چون من دیدم اونا که هم اتاقیشون خوب بود، نه تنها بد نگذشت، بلکه خوش هم گذشت و اون دخترا هوای هم رو داشتند و آدمای بافرهنگی بودند

من ۱ ترم فقط با هم‌اتاقی‌های وحشتناک افتادم و اون ترم معدلم افت کرد و ۲ تا ۳ واحدی رو افتادم.

منم پیش روانشناس و روانپزشک رفتم، دقیقا هیچی نمیدونستند و بدون گوش کردن یه نسخه قرص نوشت که تاثیری هم نداشت.

به فرض تاثیر بذاره، باید تا آخر عمر قرص بخورم؟ 

من اونا رو یه آدم مثل خودم میبینم که توانایی مافوق بشر ندارند، جز عده معدودی از این صنف، که واقعا خبره هستند و البته ویزیت‌های ...

حتما حتما روزی ۵ صفحه قرآن بخون، میتونی طوری بخونی که صدات تو اتاق بپیچه

و حتما از خدا بخواه راهت رو هموار کنه، شک نکن که در آن واحد شرایطت عوض می‌شه 

منم الان برات دعا کردم

فقط یادت نره بیای بگی چی شد

چند نفر آدم خوب رو پیدا کن خونه بگیر 

کی گفته امنیت نداره؟ 

خوابگاهه که آدم امنیت روانی نداره

محله‌ی خونه، صاحب خونه، همخونه، عوض کردن قفل تاثیر داره.

باید ارزیابیش کنی که خیالت بابت خودت و وسایلت راحت باشه

دوست خوبم

راهکاری که به ذهنم میرسه تقاضای مهمان شدنه به دانشگاه شهر خودتون یا یکی از شهرهای نزدیک شهرتون که بتونید رفت و امد کنید

بعضا دیدم بعد از مهمان شدن با انتقالی هم موافقت می کنند

سلام 

اقا من ترسیدم 

نتیجه گیری من از این پست و نظرات این بود 

بهترین رشته هم که اوردی بمون تو خونه خوابگاه ارزشش رو نداره. واقعا همینه؟؟

اگه اینجوری باشه ک خیلی سخته...

چه جالب که اینقد دلتون پرهست از خوابگاه

برعکس شما من روزای خوبی داشتم تو خوابگاه.بهترین دوستانم مال دوران خوابگاه و هم اتاقیامه  خخخخخ

بعد فارغ التحصیلی هنوزیم باهام درارتباطیم و گروه تشکیل دادیم و ازخاطرات اون زمان میگیم

نمیدونم خواست خدا بود یا شانس من هم ارشد هم لیسانس هم ااتاقیا خوبی گیرم اومد همه مون تو یک فاز بودیم با انیکه از شهرا و فرهنگای مختلف بودیم ولی حرمت هم و حریم خصصوصی همو رعایت میکردیم. 

ببین سوال کننده چان  خوابگاه یک معایبی داره یک مزایایی بستگی به دید خودت داره

برای ادمی که وابسته به خانواده هست اولش خیلی سخته اما بمرور عادی میشه . مهم ترینش اینه که مستقل وخودساخته میشی

نکته مهم انتخاب هم اتاقی هست. وشاید بشه گفت مهم ترین نکته هست. باید کسیو پیدا کنی که هم فاز خودت باشه وسازگارباتو باشه . ایده ال وجود نداره ولی تا حد امکان رعایت کنه

مثلا اگر اهل دوستی وبریز بپاش ومهمونی نیستی تو خوابگا اونم نباشه یا اگر اهل سکوت وحوصله رفت امد نداری اونم تقریبا مث تو باشخ

اگر بتونی فردی مث خودت پیدا کنی خوابگاه بهترین روزای زندگیت میشه

از هم دیگر کلی چیز یاد میگیرن 

تجربه زندگی در یک مکان عمومی خیلی جذابه به ادم کلی چیز یاد میده واز همه مهارت سازگار بودن ودرک دیگران 

خرجایی فکر میکنی اذیتی محل یا ادم هارو تغییر بده بالاخره جایی ارامش رو پیدا میکنی

ببین ما توخونه با خواهر برادرامون تو زندگی  دچاز اختلاف نمیشیدیم؟ سر اتاق سروسایل سر تلوزیون  و...؟ خوابگا هم همینه ادماش فقط اولش عریبه ان اما اگر قلقش رو بلد باشی بهترین دوستانت میشن

 جوابم به دختر فامیل رو هم بخون

به دختر فامیل":

من نمیدونم چه رشته ای وکدوم دانشگاه ود رجه سطحی خوندین ولی چیزی که شما از خوابگا تعریف میکنی واز دخترا خوابگا ، دختر دانشجو نیست. شبیه این دخترایی که هم خونه هستن توشهر و صرفا دوست پسر دارن

اتاق هاتون هم اردوگاه بوده با کلی ادم تو یک اتاق؟ خیلی وجهه وحستناکی ادم برداشت میکنه.

والا من هم لیسانس هم ارشد خوابگا بودم  لیسانس چهرنفره و ارشد سه نفره بودیم و خوابگاه تروتمیز و ساکت ونوسازی داشتیم که عالی بود .  مثل همه دانسگاهای دولتی بزرگ خوابگا تو خود دانشگاه بود .و رفت وامد و مسیرها همه داخل دانشگاه 

درسته برخی دخترا دوست پسر داشتن ولی اینقد درسا سخت وسنگین بود که بیشترین تمرکز ماروی درس ها بود. 

نهایت یک جمعه یا تعطیل رسمی میرفتیم بیرون ورستوران واینا. جو ما بیشتر درس بود تا چیزا دیگه. اون مسایل هم بود رقص و فیلم و تعذیه و اینا ولی حریم خصوصی همدیگره رو حفظ میکردیم  

دوازده خاموشی بود بعدش هرکی دوست داشت میرفت بیرون یا اتاق دوستاش گاهای ام که خوابمون نمیبرد 

میرفتیم کلاس وازمایشگاه ودانشکده پدرمون دراومده بود از رساله هاو پروژه های سنگین استادا بعد یک سلف میرفتیم وبعدم بیهوش بودیم.

 یخچال مشترک بود سرخوراگی ها و هرج اتاق باهم حساب میکردیم. مقلا جمغه ها میرفتیم جمعه بازرا کلی میهو سبزیو خوراکی و وسایل پخت پز برا تعطیلیا میخریدیم ریال به ریال ر حساب میکردیم

هرکسی از شهرش یک چیزی میاوردخوراکی یا سوعاتی باهم میخوردیم  هیچ وقت پی ش نیومد به حقوق هم دست درازی کنیم  خیلی اینچیزا بستگی داره با کی باشی.

تو خوایگا از ادماو فرهنگا مخنلق هستن ولی وجه مشترک درس ودانشجو بودنه و نکات مشترک . ما رو اون مووضعات مانور میکردیم و خیلی مشکل حادی پیش نمیومد

خدایی  شاید تجربه شما ازخوابگا این باشه ولی تا این حد نیست وبرای همه نیست. 

البته قبول دارم خوابگاخودگردان بیرون ویا خوابگاها دانشگاهای سطح پایین واقعا همین جو رو داره 

یک دورهمی دارن از صبح تاشب درحال تعریف کردن از خودشون ودوست پسراشوننن و کلا درس تعطیل!

 ولی دیگه تا این حدهم انسان ها بد نیستن

اگر فرضا تجربه شما از بازار رفتن یا هم خوایگاهیا اینه واس من کاملا برعکسه 

 یک انتقاد دارم هم به اوایل کامنت تون که کفتین دخترا اینقد تحقیر کردین که گفتین فقط بددد زور شوهردادن میخورن. واقعا متاسفم برا ین ددیدتون نسبت به هم جنس خودتون

خوابگاه همینه ماهیتش مکان عمومی ادمای مختلقف ولی قراز نیست تا این حد ظرفرو بکشونیم پایین فک میکنید خوابگا پسرا گل وبلبلخ؟ 

به دخترفامیل:✌👌👍👎💐

حرفای دخترفامیل رو کامل بخون وازش نتیجه بگیر،ماتجربه زندگی خوابگاهی نداریم،زندگی خوابگاهی واسه دخترسخته امااگه بخوای میتونی این دوسال هم دووم بیاری

اگه مشکل مالی نداری خونه بگیر راحت شو

من دو ترم خابگاه بودم 

بقیشو خونه گرفتم راحت بودم 

اتفاقا خابگاه ما خبلی خیلی روزای خوشی هم   داشتیم

یکم اجتماعی شدن بد نیس .

من واسه بی برنامه بودنش و کثیف بودنش ترک.کردم . 

مخصوصا ترمای اول کلافه میشه ادم  کلی دختر خوب و بد و لوس و بدعادت و وسواسی ،پرحرف،بیبرنامه،جلف، خسیس،کثیف،خلاصه از تمام خصوصیات بد و خوب یکجا میبینی

یهو 3شب یکی پامیشه میره حموم کلی سروصدا و صدی شیر اب و بوی کرمای موبر ،خلاصه بعد یه ساعت میومد بیرون تازه شروع میکرد با سشوار خشک.کردن موهاش،اعتراضم.میکردیم ما میشدیم غیر احتماعی و حساس و بیادب کلیم بدو بیراه نثار قوم قبیلمون میکردن که اره هممون فلانیم.!!!!!

یا عین بچه ها میفتادن به جون هم که چرا دمپای منو پوشیدی تو لیوانم اب خوردی،

هر شبم یکی شکست  عشقی!!!!!! میخورد باید تا صب اه و ناله گریه میشنیدیم .

اونورتر تازه یکی عاشق شده بود باید حرفاشو گوش میکردیم .

خلاصه هزارجور ادم میبینی 

چیزای که فکرشم نمیکردی.

من یکیو دیدم خیارشور تو چمدونش قایم کرده بود گذاشته بود زیر تختش ،بواشکی میخورد نمیاورد بیرون مبادا مجبور شه تعارف کنه .

خلاصه تو خابگاه پوست کلفت میکنی ولی ارزش نداره .

من با دوتاخانم خونه گرفتم خونه سنتی حیاطدارم بود اون موقع هرکدوم یه اتاق برداشتیم خیلی راحت بودیم

ییسری لوازمم خود صابخونه بهمون داد یسریم از سمساری خریدیم به درسامونم میرسیدیم،به تفریح و خوشگذرونیامونم همینطور .کارا هم تقسیم بندی شده بود .هر هفته جمعه ها تمیزکاری داشتیم 3تامون پامیشدیم تمیز میکردیم میرفتیم خرید و پخت پز دوباره هرکی میرفت دنبال کار خودش...

خلاصه توصیه میکنم اگه میتونی جدا شو،اکرم نمیتونی که هیچی 

بساز 

سلام دوست گرامی وقت به خیر.

زندگی خواب گاهی ست است؛ برای افراد منظم و طالب سکوت و سکون سخت تر. اما توجه داشته باشید، این که وضعیت شما چگونه بگذرد، خودتان و نحوه ی مدیریت ذهنی شما بستگی دارد. زندگی خوابگاهی در کنار تمام سختی ها می تواند به شما کمک کند.

و اولین کمک آن استقلال شخصیتی شماست. 

دوست گرامی وابسته نباشید. در هیچ زمینه ای. شخصیت خود را محکم و مستقل پرورش دهید.

به جای فکر کردن به محیط، به هدف خود فکر کنید.

رشته ی شما رشته ی خوبیست. حداقل مزیت آن داشتن بازار کاری بهتر نسبت به سایر رشته های همتراز می باشد. 

فردی را در نظر بگیرید که چندین سال در یکی از رشته های حوزه ی فنی مهندسی تحصیل کرده و در نهایت آنچه به دست آورده، یک مدرک قاب شده می باشد؛همین!

(در بسیاری از موارد همین گونه ست)

به این فکر کنید با افکار نابه سامان، نه تنها رشته ی خود، که آینده ی اجتماعی خود را نیز از دست خواهید داد.

هدف داشته باشید دوست گرامی. برای اهداف خود زندگی کنید نه برای محیط. محیط متغیر است. آنچه برای شما می ماند، گام هایی ست که برای خود برداشتید.

 در رشته ی خوبی تحصیل می کنید، اگر همت داشته باشید می توانید رشته ی خود را حتی به پزشکی نیز ارتقا دهید.

با شرایط تحصیلی شما تا به این جا آشنا نیستم اما پیشنهاد می کنم حتما در خصوص آزمون کارشناسی به پزشکی مطالعه ای داشته باشید و تحقیق کنید.

ازمون بسیار دشواریست اما با تلاش مضاعف می توانید موفق شوید. 

دوست گرامی، هدف داشته باشید برای آمال و آرزو های خود بجنگید، اعتماد به نفس داشته باشید و اهداف خود را دنبال کنید.

حتی اگر نتوانستید به شرایط آزمون ورود به پزشکی برسید، برای ارشد شهر خودتان برنامه ریزی کنید.

هدف می تواند شما را از سردرگمی برهاند و افکار شما را سامان دهد.

امیدوارم موید و پیروز باشید.

ببخشید شما که تجربه خوابگاه نداشتید  چطور حرفای کاربر دختر فامیل رو تایید میکنید؟

باید خوابگاه باشی وبدونی.

من خوابگاهی نبودم ولی خواهرم بود خیلی ام راضی بود  الان 35 سالشه با اینکه همه شون ازدواج کردن وبچه دارن بازم دوستی هاشون حفظ کردند من ندیدم اینقد بگه از دوست پسر بازی خوابگاهیا.

همیشه میگه  خوابگاه منو ادم کرد واقعا م راست میگه چون قبلش مسولیت پذیر نبود تو خونه منزوی بود واجتماعی نبود.

عزیزم اکثرا از بودن توی خوابگاه راضی نیستند و بیشتر تظاهر به خوب بودن و خوش گذشتن دارند مگر افرادی که از دوری خانواده سو استفاده میکنند و با دوست پسر سرگرم هستند 

من هم خوابگاهی بودم و یک رشته بسیار سخت خوندم خوابم خیلی سبک هست و کاملا درک میکنم 

بگرد توی خوابگاه و دانشگاه دوستای مثل خودت رو پیدا کن و اگه امکان داره ترم بعد درخواست بده با هم هم اتاقی باشید. با هم اتاقی ها قانون بزار یک ساعت مشخص ساعت خواب باشه و کسی حق صحبت کردن و سر و صدا نداشته باشه کلا عادت هاتون رو بگید و با هم به توافق برسید بدون توافق و قانون جنگل که نمیشه زندگی کرد

حتما حتما برای درس خوندن برو سالن مطالعه. اونجا دوستای جدیدی هم میتونی پیدا کنی

با دوستات گاهی مثلا جمعه ها برو بیرون تا یکم از فضا فاصله بگیری

طوری برنامه ریزی کن برای خودت تا کمتر داخل اتاقت باشی

سرپرست خوابگاه هم میتونه بهت کمک کنه دوستانی مثل خودت پیدا کنی

زیاد حساس نباش این دو سال هم میگذره 

سلام عزیزم 

به نظر من حالا که شما تو همچین موقعیتی قرار گرفتید ازش نهایت بهره رو ببرید . اینکه هم اتاقی هاتون از لحاظ خلقی ، رفتاری و... با شما تفاوت دارند لزوما به معنای بد بودن اونا نیست ، شماها فقط با هم متفاوت هستید . 

در قدم اول سعی کن تو خوابگاهتون مهارت ارتباطیت رو ببری بالا و بقیه رو هم بشناسی در نهایت افرادی پیدا میشن که شباهت بیشتری با همدیگه داشته باشید . بعدش میتونی از مدیر خوابگاهتون خواهش کنی که اتاقتو عوض کنه . اگه بر فرض هم نشد با همین هم اتاقی هات رابطه داشته باش حالا در همون حدی که خودت میدونی . توپیشنهاد  یه سری قوانین واسه رفت و امدهاتون ، خوابتون ، مطالعتون ، مسائل بهداشتیتون و ... رو به بچه هاتون بده ، یه نفر هم به عنوان مسئول اتاقتون انتخاب کنید که همه به حرفش گوش بدن . بالاخره اونایی که با شما هم خوابگاهی هستن از مریخ که نیومدن عزیزمن . همین افراد دور وبر خودمون هستن . 

شما در آینده مطمئنا محیط های جدید و با آدم های جدید رو تجربه خواهی کرد که تو انتخابشون شما شاید دخالت زیادی هم نداشته باشید . پس از همین اتاقتون شروع کن ومهارت ارتباط با آدم های متفاوت از خودت  ، توانایی سازگاری با محیط رو یاد بگیر . اینکه تو یک محیط عمومی شما بخوای تنها باشی بهت سخت میگذره ، چند تا دوست واسه خودت پیدا کن . بیشتر شیرینی ها و لذتهایی که تو خاطرات بچه های خوابگاهی میمونه میگن مربوط به همین باهم بودن ها هست چه تو روزای سخت امتحان و پروژه و درس و کلاس و ... چه تو گشت و گذار و تا صبح بیدار بودن و تو سروکله هم زدن . 

تو خوابگاه چون افراد همه از شهرهای متفاوت هستن کلی مهارت و چیزای خوب میشه یاد گرفت .

واسه مطالعه تون هم میتونید از سالن مطالعه یا نمازخونه یا حیاط و... استفاده کنید.

بالاخره این یه بخش از زندگیتون هست که توش قرار گرفتی ،دو سال اینجوری زندگی کردی و بهت سخت گذشته ، این دو سال دیگه رو حداقل سعی کن خوب سپری کنی . وگرنه بعدا میبینی کلی از انرژیت بابت همین حس و حالت گرفته شده .

موفق باشی و انشاالله که خوابگاهتون بر وفق مرادت بشه عزیزم 🌺

سلام سوال کننده گرامی و عزیز.

دوستان قرار نیست بیایم اینجا بحث و دعوا راه بندازیم و حال این بنده خدا سوال کننده رو بگیریم. ایشون اومده اینجا و کمک میخواد و هر کسی هم تجربه خودشو از زندگی خوابگاهی مینویسه. دیگه اینکه کسی که تجربه خوبی داشته تجربه های بد امثال ما رو نمیفهمه نباید موضوع ریپلای کردن همدیگه بشه. لطفا این موضوعو درک کنید. من هم چیز بدی نگفتم که به تریج قبای بعضیها برخورده. ابتدا تجربه واقعی خودمو از خوابگاه نوشتم و بعد هم یک سری راهکار به ایشون دادم.

سوال کننده نازنین. خواهر خوبم. من خودم توی یه دانشگاه خیلی خوب دولتی در رشته روزانه درس خوندم و دانشگاهم انقدر خوب و سطح بالا بود خوشبختانه که الان از شغلم راضیم. ولی همه چیزایی که نوشتم به جان شوهرم عین خاطراتم از خوابگاه بوده. نه خوابگاه خودگردان بودم و نه با دخترا خونه جدا گرفتم. دقیقا توی یه خوابگاه دولتی تمیز و باکلاس و معروف هم بودم اما عین واقعیت رو نوشتم.

ببین عزیزم شما اولا اصلا سعی نکن حرف اون مشاور بی مغز رو که ورداشته برات کلی دارو نوشته بخوری. ببین دیدی که خودتم الان داری میگی هیچم اونی که اون پیشبینی کرده نشدم. پس حرفش مورد اعتماد نبوده و اصلا داروهاشو نخوری. متاسفانه خیلی از مشاورها خودشون قاطی میکنن بعضی وقتها. داروهای شیمیایی بهت میده ساز و کار بدنتو میریزه به هم.

شما فقط باید عزیزم استرست رو کاهش بدی. با ورزش. با کارهایی که حالتو خوب میکنه. با سعی به صبر بیشتر. و ضمنا حتما بگو یکی از اعضای خانوادت تماس بگیره با امور خوابگاهها و ازش بخواد یه اتاق خوب با آدمهای خوب بهت بدن. همنشین خوب خیلی تاثیر داره. من یه روز ترم سوم بودم یه هم اتاقی خیلی بد داشتیم ببخشید همجنس باز بود طرف. یعنی یه چیزی میگم یه چیزی میشنوی. وای خدا. خیلی سخت بود در کنار این آدم. ولی من رفتم پیش امور خوابگاهها همه چیو مطرح کردم با دلیل و مدرک قانعشون کردم و اتاقمو عوض کردن. اون روز خیلی شلوغ بود اونجا. اصلا جواب کسی رو نمیدادن اکثرا برای تعویض اتاق اعتراض داشتن. ولی من توی جمعیت چند صد نفری از دور با صدای بلند گفتم خانم فلانی (مسوول خوابگاهمونو گفتم) یه حرفی دارم باید اجازه بدین بیام بهتون بگم انقدر با صدای رسا و بلند و محکم گفتم که طرف گفت این دخترو راه بدید بیاد ببینم چی میگه. راه رو باز کردن درو باز کردن گفتن بیا تو شما. رفتم. عین حقیقتو گفتم. شمرده شمرده کلمه به کلمه یه ربع واسش حرف زدم. برگشت به مسوول رده پایینتر خودش گفت با اینکه الان تعویض اتاق نداریم ولی سریعا یه اتاق دیگه به این خانم معرفی کن. خلاصه با زحمت و تلاش خودم جامو عوض کردم و از شر اون هم اتاقی خلاص شدم. نمیخوام توهین بشه به افرادی که مشکل مشابه رو دارن ولی اون آدم حتی اخلاق و وجدان هم نداشت. خیلی بی درک بود. این بی درکی اون ربطی به جنسیتش و بیماریش نداشت. کارهایی که میکرد نمیشد باهاش همنشینی رو ادامه داد. از اون روزا الان هشت نه سال میگذره و من سی و چندسالم شده. اون موقع جوونتر و بی تجربه تر بودم ولی الان میفهمم چقدر کار درستی کردم اون روز با تعویض اتاقم. شما هم خودت سعی کن اتاقتو هرجور شده عوض کنی. اگه از هم اتاقیهات ناراحتی برو یه جای بهتر. اگرم نشد که چار ه ش صبر و تحمل بیشتر و ایجاد سرگرمی بیشتر برای خودته که کمتر ببینی اونارو . واقعا درکت میکنم. انگار منو برگردوندی به دوران مجردیم و هشت نه سال پیشم.

اینم یادت باشه توی خوابگاههای امروزی هر چقدر آدم خودشو ضعیفتر نشون بده بیشتر میزنن توی سرش. نمیگم زور بگو یا مثل افراد قلدر بشو. نه. میگم خودتو محکم نشون بده. وقتیم تازه وارد اتاقی میشی تا قبل از اینکه شناخت کافی از اون آدمای تازه پیدا نکردی باهاشون اصلا قاطی نشو. خودتو سفت بگیر. بعضی رفتارها که درباره زبان بدن و این چیزا هست رو درباره ش توی نت بگرد ویدیو ببین یا مطالعه کن تا ببینی چقدر تأثیر داره توی نگاه دیگران بهت.

من یه مورد بود به اکثرا زور میگفت هر چهار نفر دیگه تو اتاقمون زیر دستش بودن و ازش حساب میبردن. اما به من نمیتونست ولی نزدیک بشه. نه اینکه بترسه ها. اتفاقا ظاهر مظلومیم دارم و داشتم. ولی از محکم بودن و ابهت من شرم داشت. باید یه جوری رفتار کنی دیگران شرمشون بیاد خودشونو خیلی بهت نزدیک کنن. و فقط آدمایی که هم فرهنگ خودتن و نیت خوب دارن و شر و دردسری برات ندارن باهات راحت باشن. منم اوایل که رفته بودم خوابگاه این تجربه ها رو نداشتم. خیلی ظریف و کوچولو و مهربون بودم. کلا ظاهر مهربون و خوش برخوردی دارم و داشتم. اون موقعها هم اوایل همینطور بودم ولی به محض اینکه وارد خوابگاه شدم دیدم ای بابا اینجا بخوام اینطوری باشم خیلی بد میشه در مقابل بعضی فرصت طلبها. اینه که کم کم از ترم سوم شدم اونی که باید میشدم و تا آخر خوابگاه این رفتارها رو حفظ کردم:

1- محکم بودن

2- زیاد به افراد غیر نرمال نزدیک نشدن و مرز و فاصله معقول رو حفظ کردن( دقت کن نمیگم کلا دور بودن یا خط قرمز ایجاد کردن به نحوی که دیگران حساس بشن)- فاصه معقول و منطقی به نحوی که پررو نشن بعضیها و از مرز خوشدون به مرز تو تجاوز نکنن

3- ورزش کردن (حتما روزی حداقل یه ربه نیم ساعت یه نرمش یا طناب معمولی و اکسیژن گرفتن توی حیاط خوابگاه)

4- گاهی کتابخونه میرفتم و خوراکی میبردم با خودم و اونجا میگذروندم

5- برای درس خوندن گاهی توی سالن پتو پهن میکردم. گوشه راهرو.

6- توی تغذیه اگه داشتم تا جایی که داشتم یا کسی که کمکی میخواست کمکش میکردم اما بابت دخترای فرصت طلب اصلا به خودم زجر نمیدادم

7- تلفن کردن در طول روز به یکی از اعضای خانواده و استراحت فکری با حرف زدن با اونها و تازه شدن و به اصطلاح ریفرش شدن

8- گوش کردن به موسیقی و تلطیف روح

9- گاهی دانلود و دیدن یک فیلم روحیه مو خیلی عوض میکرد

خلاصه با اینجور کارا بگذرون. حیفه. رشتت هم خوبه. من دوستانم هم رشته تو بودن یا رشته های مشابه تو رو داشتن الان اکثرشون شاغل رسمین. سعی کن این دو سالم بگذرونی عزیزم. سخته ولی تحمل کن اینا تجربه میشه برای اینده ت هم. توی این مملکت یادت باشه توی محیط کارتم در آینده از این آدمای نخاله زیاد هستن. یعنی اگه روی خودت کار نکنی ها حتی میتونن کلی بهت آسیب روحی بزنن.

عزیز دلم. خواهر کوچیکم. مواظب روحیه ات باش. روحیه خیلی مهمه. چرا به خاطر چهارتا دختر خل و چل احیانا توی خوابگاه باید آدم بهش آسیب روحی بخوره. این استرسی که شما گرفتی کمی میتونه خطرناک بشه اگه واسه خودت این کارا رو رعایت نکنی و سرگرمیهای لازم رو ایجاد نکنی.

الان همونطور که خودت میگی اول از کم خوابیهایی که علتش محیط نامناسب خوابگاهتون بوده ایجاد شده و شروع شده و بعدش رسیده به حالتهای استرسی. اگه خدایی نکرده این استرسهات دائمی بشن میتونن تبدیل به افسردگی بشن. من در این باره زیاد مطالعه کردم که واسه اینده بچمم به دردم بخوره. اگه جلو استرسهای متناوب و خفیف رو نگیری مدت دار میشن و استرسهای مدت دار سر از افسردگی درمیاره که واقعا خوب نیست. راستی گاهیم مطالعه های روانشناسی کن حداقل روزی یه ربع. نه اینکه خودتو بخوای اذیت کنی. این جور اطلاعاتی خیلی به درد ما آدمای امروز با اطرافیان اینجوری میخوره.

دختر نخلستان

لطفا ریپلای نکنید دیگه. مایل به پاسخگویی به شما نیستم. فرصتم هر چند کم و با خستگی از سر کار برگشته رو ترجیح میدم به سوال کننذه اختصاص بدم نه به تحمیل نظرهای شما که حتما خوابگاه خوبه. خوبه؟ بفرمایید برگردید خوابگاه. حتما به شما خوش گذشته برای ما که یه مشت دختری که فقط به درد زود شوهرکردن میخوردن دور و ور خودمون دیدیم. دخترایی که واقعا سر سفره پدر و مادر بزرگ نشده بودن و من میفهمم ایشون چی میگه. درکش میکنم . ضمنا تجربیات من از خوابگاه همون بود که نوشتم. از خدا بترسید و اینجا فضای ناامن ایجاد نکنید بذارید اگه کسی میتونه کمکی به ایشون بکنه حتما این کارو بکنه. نیازی به جر و بحث نیست. شماها که نمیتونید تجربیات خوب یا بد کسی رو به زور مشابه خودتون بکنید.

پسرها هم ظاهرا طفلیها بعضیاشون ناراحتن ازمحیط خوابگاه. طوری که نشون میده نظرات بعضیشون.

در کل خوابگاه خوب نیست عزیزم. سر جمع اگه خوبی داشته باشه وبرای بعضیا خوشایند بوده باشه ولی از نظر حتی خود دولتمردهامون تأیید نشده ست. برید گوش کنید فایلهای این سردمدارای حکومتی رو تا ببینید راجب دانشگاهها و محیطهای خوابگاهها که راه انداختن خودشون چی میگن. اما فقط یه نکته مهمه سوال کننده:

اینکه گذریه. و میگذره. با این راهکارها سعی کن به خودت بگذرونی بدون کمترین آسیبی به روحت و استعدادهات. به آینده ت فکر کن. اما زیادم به خودت فشار نیار. مشکل خوابتم باید با هم اتاقیهات حل کنی. بهشون بگو که حساس هستی نباید سر و صدا کنن یا لامپ روشن کنن.

تعجب میکنم از مقایسه خوابگاه با دعواهای خواهر و برادری. اصلا خوابگاه رو نمیشه با خواهر و برادر و خانواده حتی اسم مقایسه ش رو هم آورد. چه برسه به اینکه بخوای مقایسه هم بکنی.

آقای یه پسر هم خیلی خیلی نظر ارزشمندی برات گذاشته آبجی. حتما به کلمه به کلمه حرفاش دقت کن ها. از روی تجربه نوشته واقعا. خیلی به درد میخوره توصیه هاش عزیزم.

به به جولیا:

من حرفای دخترفامیل روقبول دارم البته نه به این شدت واغراقی که الان میگن ایشون سال ۸۹-۹۰خوابگاه بودن الان اوضاع یکم فرق داره،چون خودمم دانشجوهم وهمکلاسی ودوست خوابگاهی شهرستانی  چندتادارم گه گاهی هم بهشون سرمیزنم وغذای لاکچری واسشون میبرم،انصاافا بعضیاشون دخترای خوبی هستن همه اینهایی که ایشون گفتن عین واقعیته،تودانشگاه هزارجور ادم هست حتی من به عینه هم جنس بازهم دیدم،ازرفتارهاش کاملا معلوم بودکه مشکل اخلاقی وروانی داره طرف،یکی ازهمکلاسیهام هم این موضوع روتاییدکرد ولی،خب دختره انتقالی گرفت ورفت و...بستگی به خودطرف داره که چطوری باوضعیتش،کناربیاد،یه نفر میادخوابگاه خودشو میسازه ادم میشه یه نفر پست تر وبدتر میشه،همه جور تیپ تو خوابگاه هست ربطی به منزوی بودن واجتماعی شدن نداره،وقتی اطرافیانت دارن کج میرن همرنگ جماعت شدن وارتباط گرفتن یعنی فرو رفتن توبدبختی وکثافت کاری،تنهایی خیلی بهتره اگه طرف واقعا خودشو دوس داره، اجتماعی بودن به این معنانیست که ادم بایدباهمه ارتباط داشته باشه هرکس یک علاقه ای داره وطرزفکری،وقتی بقیه مثل طرف نیستن وطرف خوشش نمیاد طرف باید خودشو باشرایط سازگاری بده وراه درستو انتخاب کنه وباهم تیپ خودش ارتباط بگیره تمام

سلام. نویسنده پست سعی کن به نصیحتای دختر فامیل و مخصوصا نصیحتای یه پسر توجه کنی و این دو سال رو هم بگذرونی. ارزش نداره به خاطر آدمهای الاف دور و ورت خدایی نکرده مکدر کنی خودتو. عزیزم سعی کن به خودت آرامش بدی. بالاخره میگذره. 

به دختر نخلستانی

ببین مگه شما اینجا رو با میدون رقابت دختر و پسر اشتباه گرفتی که به کاربر دیگه نوشتی سعی نکن همجنساتو تا این حد بکشی پایین. بحث همجنس و جنس مخالف نیست. جایی که حقیقتی هست بهتره گفته بشه دیگه ملاحظه چیزی رو نباید کرد. شمام نگران نباش که خوابگاهی بودی یا هستی. کسی که بخواد باهات ازدواج کنه به شخصیت خودت نگاه میکنه نمیاد توی خانواده برتر ببینه دختر فامیل چی نوشته و به تو یا همجنسای دیگه مون بدبین شه. واقعیتی هست دختر فامیل راست گفته 80 درصد خوابگاههای ایران چه دولتی چه غیر دولتی چه پسر چه دختر به درد نمیخوره و معضلی هستش برای خودش. 

ببین تجربه شما خوب بوده دلیل نمیشه همه مث شما یا خواهر شما بودن. این دختر فامیلم تجربه خودش را گفته. پر بیراهم نگفته

از همه دوستانی که نظرشونو گفتن خیلی ممنونم

 همچنین دختر فامیل و یه پسر وعلیرضا۱۳۶۹

به خانوم شیرین 

چرا از انتقالی گرفتن پشیمونین میشه بگین انتقالی تون دائمه یانه و هزینه ایم میدین؟

تحمل کن

 وای چه شرتیط مشابهی هستیم منم چن وقت به فکرم میزد درس را کنار بگزترم اما حیفم امد دیگه نمیتوانم تجربی نظام حدید بخوانم یا سرم زد انتقالی تازه راه ما کمتر از شما است ولی خب سختمه 

یکی از بجه های اینحا  

میشه شرایط انتقالی مهمانی را بگید 

SHIRIN 

چرا پشیمان مگه الان سطح ذانشگاهت پایین است ؟قبلا کجا میخواندی الان کجا چرا پشیمان اون قضیه دایمی شدن را توضیخ میدی 

شاید خیلی لوس و خودخواه و پرتوقع و زودرنج و خشک و انعطاف ناپذیری

(البته من نمیشناسمت شایدم نباشی)

آخه چرا انتظار داری برای  تو استثنا قائل بشن بهت کمک کنن؟ شرایط برای همه یکسانه

همین که انتظار داری و میگی هیچکس بهم کمک نمیکنه یعنی پرتوقعی

آخه همه پدر مادر آدم نیستن که لطف کنن

با این همه حساسیت معده دردم که گرفتی خودتو داغون میکنی

خدایی اینقدر خودتو عذاب نده. استرس برای چی؟ اگه خیلی درس خونی برو کتابخونه

هر چی خشک تر باشی سخت تر میگذره. سعی کن انعطاف داشته باشی. مثلا یک جا برنامت به هم ریخت سریع نریز به هم. قبول کن و کار جدیدی که پیش اومده رو انجام بده

والا زمان ما که خیلی خوش گذشت از این خبرا نبود. اونی که شماها تعریف کردین بیشتر دیوونه خونه بوده تا خوابگاه

چون  اول چشمم افتاد به  ریپلای نکنید ناخوانده از کامنت کاربر دختر فامیل  بخودم ردشدم

0 اصلا پاسخشون رو نخوندم ×

اما عارضم خدمتت شما دوست عزیزاگر بادقت کامنت منو بخونید (پیشنهاد میکنم بازم بخونید) من نوشتم  عینان وذکر کردم از جهاتی وبرخی چیزا یی که دختر فامیل گفته موافقم و بع  عنوان کسی ک  هردومقطع وسالها  خوابگا بوده اینو گفتم  نه تنها  براساس شنیده ها

اما من میگم به اون شدت هم نیست که ایشون میگه کل خوابگا اول واخر  ومطلق  همینه !

 عرض کردم من اون چیزا روهم دیدم توخوابگا ولی نسبی. اما بیشترین درصدش برای من درمجموع بد نبود.  چیزا خوبشم هست. بسته به اینکه هم اتاقیت چ سبکی  باشه رشته خودت واون چی باشه نحوه معماری وتعداد نفرات حوابگا چی باشه و  اینکه هم اتاقی ات چه جور ادمی باشه.

کاملا شفاف و مبرهنه نیاز به توضیح هم نیست 

این مووضع تو هرجایی که زندگی اشتراکی داشته باشی وجود داره جه خونه چه خوابگا . ساعت خواب وسبک ومدل زندگی هرفردی با دیگر ی فرق داره وهمونظر که کاربر یک پسر گفت بهترین مزایاش اینه که مهارت ارتباطی رو یادمیگری و قلق ادما رو میشناسی . این برای منم دقیقا بود. 

 درمورد مقایسه اتاق ومسایلش با  اتاق خواهر برادرها هم فکر نمیکنم اونقدارم بی ربط باشه. تو خانواده ها خواهر برادرا خصوصوا اونا که اختلاف سنی کمی دارن واشتراکات زیادی ممکنه رو خیلی چیزا بحث داشته باشن خودمونیم همیشه خونه هم گل وبللبل نیست مکه نمواقعی نبود که بچه بودیم دلمون میخواست تی وی کارتون ببینیم داداشمون فوتبیال  و سراین دعوا میشد؟  یا خیلی از این خانواده های پرجمغیت که اتاق مجزا برای هربچه ندارن همینه وضع شون سر خواب وبیداری وخاموش روشنی واینا سر اینکه کی مجا بخوابه سراینکه کدوم اتاف مال کی باشه...  وهزاران چیز دیگخ وجه اشتراکش اینه که مکان عمومی ومشترک برای همه مونه. خواهر برادر وسواسی هم داریم خواهر برادرسبک خواب یا بی ملاحظه هم ممکنه داشته باشیم  که کانتکت روبوجود میاره

توهمین وبلاگ مگه کم پست داریم از زبان کسایی که اختلافات اساسی دارن تو جزیی ترین مسایل با خواهربرادارشون؟ از نحوه شخصیتشون یا سبک زندگی شون!

هم اتاقی هم یک ادمه دیگه از فضا نیومده که  فقط ممکنه شخصیت ونحوه فرهنک ورفتارش متفاوت باشه

ما با هم اتاقیامون دقیقا عین خواهر بودیم توروزای سختی و  ... حتی ا زخواهر هم نزدیک تر وصممیمی تر.

همینطور که تجربه ایشون رو نمیشه به همه تعمیمم داد تجربه من رو هم نمیشه برای همه خوابگاهیا تعمیم دادفکر میکنم عادلانه باشه 

این از این. 

احساس میکنم فقط اومدین از ایشون دفاع کنیداونم احساسی بدون اینکه  کامنت منو بادقت بخونید(اگر قضاوت نشه خدای نکرده ادم فکر میکنه خودش هستین که انشالا اینطور نیست)

چون بخش دوم کامنت منو هم باز بادقت نخوندین یا اگرخوندین برداشتت تون متفاوت تر از  اون چیزی که منظورم بود چون اصلا منظورم این نبود که حوابگاهی بودن یا نبودن یک فاکتور ازدواجی

من کل انتقادم به لحن وجبهه گیری  این خانم بود که حالت تحقیر امیزی گفته بود فقط بددرد زور شوهر دادن میخورن!!! احخه این چه جمله ای هست؟  با شوهر کردن ادم میشن؟ یا به مقام والایی میرسن که توش همه چی یاد میگیرن ویکهو از زیر صفر میرسن به 20؟؟  این حچم از نوع تحقیر به هم جنس واقعا تعجب اور هست از زبان یک خانم! 

وای چقد توضیح دادم خخخخخخخ 

موفق ووموید باشید خدانگهدار

 همونطور که همه مثل خواهر ایشون درخوابگاه نیستن همه هم مثل دختر فامیل درخوابگاه نیستن. خوابگاه داریم تا خوابگاه ادم داریم تا ادم. برای هرکسی تجربه متفاوت وجود داره.

سلام 

با هم اتاقباتون هماهنگ کنید یه ساعتی برای خاموشی مشخص کنین مثلا ۱۱.۵ شب خاموشی باشه تا ۷ صبح 

پشت در اتاقتون هم یه نوشته بزنید که از فلان ساعت دیگه خواب هستین و کسی در نزنه 

تو راهروی بیرونی تون هم چند تا نوشته بزنید خواهش کنید اون طرفا بچه ها سکوت رو رعایت کنن

ایام امتحانات هم برو سالن مطالعه ای جایی بعد بیا اتاق بخواب 

یا اگه احیانا اتاقی از دوستات که خونه بودن باهاشون هماهنگ کن کلیدشو بگیر برای خواب برو اونجا 

دو سالش گذشته سعی کن عادت کنی و میتونی کلی ازین روزا لذت ببری چون دیگه برنمیگردن 

سلام

منم خوابگاهی و با انجام و رعایت موارد زیر اونجا رو هم اندازه خونه دوست دارم... حتی فرصتاییرو توش میبینم ک خونه بودن نداره

۱.یه جای دنج و ثابت درس خوندن واسه خودم دست و پا کردم تو سالن مطالعه که چون مرتب میرم، کس دیگه ای نمیاد بشینه اصولا، البته اگ نشستم حق رو میدم به اون 

۲.وقتمو خیلی پر کردم. با اهدافی که تو درسم و فعالیت های دیگه دارم، مثلا تو که علوم پزشکی هستی، میتونی المپیاد هم شرکت کنی که فضای جذابیه. اگه مذهبی هستی، تو این وادی و فعالیت های فرهنگی هم میتونی دوستان خوبی پیدا کنی

۳. دفترچه برنامه ریزی دارم. همه کارامو مینویسم. حتی واسه هرروزم یه سری اهداف از لحاظ ذهنی وروانی تعیین میکنم مثلا اینکه خودمو از غیبت دور نگه دارم، جواب حرفی که زوره رو بدم ومحبت داشته باشم و یکی دیگه اینکه خیلی  چیزارو بسپارم به روال، خودش بدون کنترل من بهتر  پیش میره...

۴. اهنگ بی کلام ارامش بخش و ضد استرس رو از سایت سانگ سرا دانلود کن. واقعا اندازه ی یه قرص موثری اثر داره. من زمان درس خوندن خیلی گوش میدم 

۵. نمازت ..نمازت و نمازت

۶. مرز های خودت رو حتما حفظ کنو یه خورده در این رابطه سرچ کن

۷. من یه دفتر محرمانه لابه لای دفترای درسیم دارم. که اخص سر درسم هر فکر درگیر کننده ای ک میاد تو ذهنم رو تو این دفتر بهش جواب میدم. الانم دارم ۵ امین دفترمو مینویسم!... میتونی اسم بقیه رو هم توش رمزی بنویسی. خلاصه واسه ارامش و محکم شدن ذهنت معجزه میکنه

۸. تو اتاقت گل وگیاه نگه دار

۹. من خودم وظایفمو سریع انجام میدم و از انجام کارا تو اتاق توسط بقیه کوتاه نمیام، البته با زبون خشن نه!

۱۰. هوای دوستاتو بی منت داشته باش، ولی اگه دیدی یکی لایقش نیست تو هم مجبور نیستی خیلی تحویلش بگیری

۱۱. هرچندوقت یکبار برو توسایتا و منابع و کتابای مختلف روح خودتو تغذیه کن

من سایت های متمم، چه طور رو زیاد میرمو تو اینستا هم پیجای جالبی دیدم، در رابطه با ارتباط با دیگران .. عزت نفس و... 

۱۲. نظمت رو حفظ کن

۱۳. باهرکسی درد ودل نکن

۱۴. خودتم رو با کسی مقایسه نکن. خیلیارو میبینی که واقعا بلوف میزنن و خیلی از حرفا رو میشنوی که مفت نمیارزن

سلام 

امیدوارم حالتون خوب باشه 

چون که منم یه همچین چیزی رو تجربه کردم دقیقا متوجه میشم چی میگین 

1. اول از همه نظر من اینه که چون 2 سال وقت گذاشته شده و اونجا سپری شده انصراف دادن و رها کردن دانشگاه کار اشتباهیه، (چیزی که برای شما جای خوشحالی داره اینه که رشتتون خوبه و دوسش دارین)  

من اصلا اینو توصیه نمیکنم 

2. خب حالا خوبه که شما با اون شهر و آدماش مشکلی ندارید ، 

من اونجایی که بودم هم از دانشجوهاش هم از شهرش هم از آدمای اونجا بدم میومد 

خیلی خودمو سرزنش میکردم که چرا باخودم اینطوری کردم ، چرا اومدم اینجا 

وضعیت من جوری بود که از خونوادم دور نشده بودم اما آدم ضعیفی هم نبودم البته از نظر جثه و اینا قوی نبودم ، اما قدرت انجام همه چیزو در خودم می دیدم 

ترم یک که بودم یه طوری شده بود همه ی چیزای بد باهم جمع شده بودن تو اون ترم اصلا یه وضع اسفناکی بود که غیر قابل تحمل بود از هم اتاقیای آشغال و خوابگاه آشغال که نگم بهتره 

اون دوران واسه من شبیه زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد بود که یهویی تورم به ۴۰ رسیده بود و قیمتا سربه فلک میکشید 

بعدش که روحانی اومد موقتا و برای دوسال خیلی چیزا خوب شد اما دوباره قیمتا و تورم بالا رفت 

من یه همچین وضعی داشتم 

اولش افتضاح بود ، بعدش خوب شد ؛ 

دلیل خوب شدنش این بود که خوابگاهم خوب شد و دوستای خوب پیدا کردم که یه سریشون هم اتاقیم بودن یه سری شون خارج از اتاق و البته درس خوبی که داشتم خیلی کمکم کرد 

چیزی که به شماهم میخوام بگم اینه که دوستای خوب پیدا کنید و بااونا هم اتاقی بشید چون اینطوری جهنم از بین میره شاید بهشت نشه اما همین که از جهنم بیرون بیاید مَعرِکَس

من دوستای خوبی پیداکردم اما چون ۷ ترمه داشتم تموم میکردم 

شرایط طوری شد که ترم ۷ از دوستام جدا شدم

من کلا یکماهم ترم ۷ دانشگاه بودم یا فوقش یکما و نیم چون درسام کم بودن ( من خیلی تلاش کرده بودم که زودتر دانشگاهو تموم کنم واسه همین چند ترمم ۲۴ واحدی برداشته بودم )

و داشتم برای ارشد میخوندم اما همون مدتی که ترم ۷خوابگاه بودم با مزخرف ترین آدمای زندگیم روبه رو شدم که از حیون هم پست تر بودن ، البته آخرش من اتاقمو عوض کردم 

میخوام اینو بگم 

هرچند بعضی موقع ها شرایط خیلی سخت و دردناک میشه 

اما این شرایط سخت اگه خوب مدیریت بشن شمارو قوی میکنن

دوجور درد داریم ؛

دردای بی فاید و دردایی که باعث قوی تر شدن شما میشن ، من از چیزای بی فایده خوشم نمیاد 

امیدوارم اگه دردی میکشید از نوع دومش باشه  

همه چی به سرعت میگذره ، توکل و توسل به خدا شمارو موفق میکنه البته باتلاش 

بهترین هارو برای شما آرزو میکنم 😉

به شیرین خانم

ممنون عزیزم از پاسخگوییت🙏

ولی فک کنم جوابتون به خانم ترنم بود ، البته فرقی هم نداره ،  فقط چون منو ریپلای کردین گفتم شاید ایشون جوابتونو نخونن ، ازین بابت گفتم 🤗

از این چشم بند ها و گوش گیر ها بگیر و هر وقت میخای بخوابی استفاده کن.برای استرس شب قبل امتحان هم یا چند بار درس هات رو بیفت که دیگه عین خیالتم نباشه یا در طول ترم بخون توی کتابخونه یا برو پیش روانپزشک یه قرص برات بنویسه اگه بقیه توی خوابگاه مزاحمت میشن هم یا باهاشون منطقی صحبت کن اگه رعایت نکردن به کمیته انظباتی و حراست مراجعه کن ببین میتونن برات کاری بکنن یا نه

به خانم 🌹تمنا🌹

سلام

بله اشتباه نوشتم.

خیلی ممنون 🙏🌹

شما یه کم انعطاف پذیریت و زیاد کن..چندتادوست پیدا کن..دانشگاه علوم پزشکی قسمت مشاوره داره برو با مشاورای نهاد رهبری یا مشاورای قسمت مشاوره حرف بزن راهنمایی مجانی بگیر.. خیلی کمک میکنه.. روانپزشک و توصیه نمیکنم.. منم رفتم یه مشت قرص داد که نخوردم خخخخ ولی مشاوره ها خوب بود هی میرفتم میحرفیدم و خودمو خالی میکردم.. کلی چیزم یاد گرفتم.. ولی مقررات گذاشتن خوبه.. مثلا من میگفتم کل ترم 11 و نیم خاموشیه عوضش شب امتحان شما میخواین تا صبح بیدار باشین درس بخونین من از اتاق میرم.. بعد همین و انجام میدادیم...

سرت و به خرید و گشتن شهر گرم کن.. یه جای ثابت تو اتقت داشته باش یا تو سالن مطالعه.. اینجوری همیشه یه جا داری که مال خودته.. موقع خواب و ساعتش باهاشون توافق کن..

والا من خیلی لوس بودم در این حد لوس و حساس که غذای سلف به هیچ وجه نمیخوردم.. هر روز میوه و گوشت و شیر و همه چی باید درست میکردم تنها میخوردم.. غذام تنها درست میکردم میخوردم..

شبا ساعت 11 ونیم خاموشی میزدم تو اتاق... بچه های اتاقمونم میرفتن یه اتاق دیگه پیش دوستاشون جرات نداشتن سر و صدا کنن خخخخخخخخخخخ الان یادم میاد خندم میگیره.. من به شدت مقرراتی بودم.. هر ترم اتاقمو سر این مقررات سفت و سختم عوض میکردم خخخخخخ

در کل جذبه داشته باش

با یه سری صمیمی و دوست باش..

یه سری قوانین برای اتاق بزار..

سعی کن با مسول خوابگاه رفیق باشی..

من ترم اخر فهمیدم بچه ها پشت سرم میگن من راپورت مسول خوابگاهم تو خوابگاه.. برا همین ازم حساب میبردن.. خخخخخخخخخخ

خیلی روزای خوبی بود یادش به خیر..

به دختر فامیل

چه قد ادم های پستی بودن

" سر ظهر نمیرفتن سلف. تو که میخواستی بری میومدن میگفتن میشه غذای ما رو هم بگیری؟ " خخ من کسی جرات نکرد تا ترم اخر بهم بگه غذای منم بگیر..با اینکه من میرفتم بغل سلف کافه اش چای یا بستنی بخورم ولی همون تایم غذا بودم برای کسی غذا نمیگرفتم :/

چه قد بعضی ها بدن

دو نکته: 

تو شرایطی که راهی برای تغییرش نداری فقط قبولش کن. 

من هم خوابگاهی بودم ۷ سال. بدن و ذهن ما قابلیت تغییر داره و فقط باید بهش فرصت بدی ، قبول کن که نمیتونی ازین شرایط بیرون بری، کم کم ذهنت اماده مقابله با مشکلاتش میشه و خودشو تطبیق میده، پس اول قبول کن که باید این دو سال بگذره...

دوم: تقریبا همه کسانی که میان خوابگاه وابستگی هایی به خانواده دارن، یادمه روز اول که رفتم پدرم بهم گفت دیگه مستقلی، زنگ نمیزنی بگی دلم تنگ شده، باید یاد بگیری تا اینجا هستی شرایطت همینه، و به خودم قبولوندم، خوابگاه سختیای خودش رو داره اما تجربه ایه که برای ساختن یه ادم قوی خیلی کمک میکنه، اینکه بعد دو سال هنوز نتونستی قبولش کنی یعنی باید تغییر کنی، ذهنت رو زیادی محدود کردی، من تو اتاقی بودم که شلوغ و مرکز گردهمایی بچه ها بود. دیگه انقدر اذیت بودم که به ذهنم دستور میدادم رفتم بخوابم چیزی رو نشنو.

چند وقت بعد عجیب بود که حس کردم وقتی میخوابم انگار پرده ای روی گوشمو میگیره و اصلا چیزی نمیشنیدم. بزار خودتو تطبیق بدی و از زیبایی هایی که زندگی مستقل و تک نفره میتونه نشونت بده تا خودتو کشف کنی استقبال کن. خوابگاه یه فرصت عالی برای تغییر در عادت نادرستیه که تنهایی باید حلش کنی. سخت نگیر

سلام. منم اوایل مثل شما بودم ولی ترم 2 عاشق خوابگاه شدم. اتاق ما 50 متر بود ترم اول و 12 نفر دانشجو. اوایل یخمون آب نشده بود ولی ترم 2 روزها میرفتم دانشگاه و بعداظهر ها هم میخوابیدم تا سر شب. بعد از ساعت 11 شب شروع به خوندن درس میکردم تا نماز صبح و بعدش هم میرفتم تلویزیون میدیدم یا یکساعتی استراخت میکردم تا ساعت 7 که برم دانشگاه.

الان هم تهران قبول شدم ارشد، نمیتونم بمونم خونمون و دوست دارم برم خوابگاه ولی نمیدن، چون بومی هستم. بعضی وقت ها گریه میکنم و دوست دارم برگردم عقب و پیش دوستام تو خوابگاه. تهران برای من واقعا تکراری شده و سالها بعد از مدرسه طعم زندگی با دوستان رو چشیدم و الان پشیمون از اینکه چرا تهران رو زدم.

قدر این لحظه ها رو بدونید. 20 سال تو خونه بودین. برین با دوستان زندگی کنید. من شب ها میخوندم چون خوابگاه ساکت بود. با دوستم چایی میخوردیم 4 صبح. اصلاً خواب معنی نداشت.

حالا شما زمانی که دانشگاه هستین، از سالن مطالعه استفاده کنید.

در مورد انتقالی، زمان کارشناسی من شهر دیگه ای بودم و درخواست انتقالی به شهید بهشتی رو دادم و قبول هم کردن ولی نرفتم.

منم آدم درونگرا بودم و باکسی حرف زدنم نمی اومد ولی خب دانشگاه باید اینطور نباشی. نرمال باشی.

در مورد رشته هم سعی کنید با اساتید در ارتباط باشید. الان مهم نیست کدوم دانشگاه درس بخونی. مهم اینه که با استاد باشی و وارد بازار کار بشی و الا به تنهایی وارد بازار کار شدن، مشکلات خودش رو داره.

و حرف آخر اینکه: به آینده نگاه کنید.

سلام دوست عزیزم 

دختر گلی ... من حالا توی دوران دبیرستان خوابگاه میرفتم ... حرفها رو دوستان زدن

من به عنوان خواهر بزرگترت بهت میگم علاوه بر عمل کردن به توصیه های بالا ....  میدونم سخته ...کاملا درکت میکنم ... رمز این نیز بگذرد ...

خیلی که برات سخت شد این و زمزمه کن .... باشه ... خیلی تاثیر داره 

یادت باشه. اون سختیو دو سال دیگه هرگز نخواهی داشت .... هرگززززز.

یک‌ پا خانم دکترم شدی برا خودت ... ما هم این روزا رو داشتیم ... و شاید دوباره خواهیم داشت

محکم باااااااااااش ...