خانواده برتر

سلام 

عزیزم من خودم چهارسال خوابگاهی بودم.محیطیه که همه جور آدمی با همه جور فرهنگی توش هست.با هیشکی شوخی نکن.سرت تو لاک خودت باشه.بهتره خودت غذا درست کنی .غذای سلف آدمو داغون میکنه...البته من خودم اینقد کلاسام زیاد بود نمیرسیدم.فقط آخر هفته ها درست میکردم.تا میتونی با هیشکی صمیمی نشو.خیلی مراقب حرف زدنت باش.چون اگه یکی از یه حرفت بدش بیاد مجبورید همو تحمل کنید تا اینکه ترم تموم بشه.عزیزم من خودم خیلی تو خوابگاه زجر کشیدم هم اتاقی خوب کم داشتم.یه هم اتاقی داشتم کثیف بود حموم نمیرفت.یکی داشتم دایم شر درست میکرد.پیش یکی درد و دل کردم نزدیک بود روزگارمو سیاه کنه.من اگه خودم یه روزی بچه دار بشم نمیزارم بره خوابگاه !!!

اعتماد بنفس تو ببر بالا فقط میری جو زده نشو و بند اب(منظورم تحریک نشو و دنبال دوس پسر نباش چون غالب دخترها به این معضل گرفتارند) نده چون از هر قوم و قبیله ی ادم میاد یه دعا هم میخوونم دوس دارم همه تون باهم امین بگید خدایا شر این دانشگاه را از سر این جوونهای مملکت بیرون بکش

سلام عزیزم

من پسرم. زمان دانشجویی خونه دانشجویی داشتیم ولی به خابگاه و بچه های اونجا هم سر میزدیم.

سلام

اینا همه بعد یک ترم درست میشه همه چی دستت میاد همه چی رو خودت یاد میگیری میفهمی که چی به چیه اگر ادم معاشرتی باشی بهت خوش میگذره طوری که بعدش همیشه میگی چه دوران باحالی با دوستامون داشتیم ولی همیشه دور از خانواده بودن سخته رو پای خود بودن رو یکم تو این مرحله از زندگی حس میکنی کلا دوران جالبی هست 

سلام ورودتون به دانشگاه رو تبریک میگم..:-)چقدر سخت میگیرید خوابگاه اینقدری ک فکر میکنید سخت نیست دوست عزیزز زمان.حلال مشکلاته..اما در مورد سوالاتون..1.تمیز کردن اتاق تقسیم.بندی میشه اما بقیه.کارها رو میتونید به.تنهایی انجام بدین یا با هم.اتاقیاتون..بستگی به این داره که شما و اونا چه جوری بخوایید..2.خب باید ببینید کیفیت غذای سلفتون چ جوریه.اکثریت بچه ها غذای سلفو میخورن چون وقتی برای ناهار درست کردن.نمیمونه از صب تا ظهر یونی بعدشم خسته میای میخوابی!ناهارم ک تو سلف یونی خورده.میشه میمونه شام که.دانشگاه های دولتی هر سه وعده رو میدن تا اونجایی ک خبر دارم دانشگاه آزاد مث اینکه شام نمیده و از بین دانشگاه ها سلف علوم پزشکیا غذای بهتری.میده..حالا شما دیگه باید به سلف دانشگاه خودتون نگاه کنید ما که هر غذای رو دوس نداشتیم رزرو نمیکردیم و خودمون درست میکردیم..آهان راستی جمعه ها.از غذا خبری نیس.همه باید خودشون درست کنن..3.وسایل مورد نیاز برای زندگی مجردی..لباس طرف  رخت خواب و..مواد عذایی خشک بار و این چیزا..دانشگاتون چقدر تا شهر خودتون فاصله داره؟؟این مهمه.چون تایین کننده ی اینه.ک هر چند وقت ی بار میتونی بری خونه و وسایل  و مواد خوراکی مورد نیازتو برداری..خلاصه فکر همه وسیله ها رو بکن حمام و خورد و خوراک و پوشش و ...4.بعلههه هر خوابگاه قوانین.خودشو داره قوانینی برای رفت و آمد و ساعت حضور در خوابگاه..بعضیا خاموشی دارن و اینا..حضور غیاب شبانه..همینا..5.این سوال بستگی به این داره که.هم اتاقیای شما.چطور آدمایی باشن و ما نمیتونیم جواب بدیم اما از ترم دو میتونید با دوستای خودتون اتاق بگیرید..تو دانشگاه هر کسی دوست.مثل خودشو پیدا میکنه.نگران نباشید..البته اتو خوابگاه تنها زندگی کردن و جدا بودن از بقیه زندگی رو بسی مشکل میکنه و آدم ی جورایی افسرده میشه ولی اگه دوست خوب داشته باشی خیلییی هم خوش میگذره..6.با رفتارتون!برای رفتار بقیه حد و مرز تعیین کنید..مثلا وقتی شما به وسایل بقیه دست نزنید اونا هم متقابلا دست نمیزننالبته استثناهایی هم هست که خب.ممکنه.مجبور ب تذکر باشید..7.بازم بستگی به خودتون و هم اتاقیا داره8.اگه اونا از بودن با شما لذت نبرن شما.متوجه.میشید و اونا هم اصرار نمیکنن برای بیرون رفتن باشما جای نگرانی نیس..9.خب عکس.نگیرید..وقتی هم دوست شبیه به خودتونو پیدا کنید قضیه حله..:-)10.صبر داشته باشید درست میشه نگرانیتون طبیعیه ولی همونطور ک گفتم با دوست خوب میشه به روش صحیح تجربه کرد اینا رو..11.هیچی دیگه دو راه هست یا انتقالی بگیرید یا بقیه بچه ها شون بهشون سر بزنن..:-|12.قطعا آدم خیلیییی تغییر میکنه البته.حواستون باشه مثبت.تغییر کنید!من قبل از ورودم به دانشگاه خیلییی لوس و ضعیف و آماده خور بودم!!اما الان..چی بگم اگه بگم که ریا میشه!:-D13.اگه حواستونو جمع کنید مشکلی.پیش نمیاد همشه میتونید از آژانس مترو و وسایل نقلیه عمومی استفاده.کنید..مشکلی پیش نمیاد همیشه تاکسی زرررررد سوار شید لطفا..ولی نگران نباشید درست میشه..رفت و آمد تو جاده هم سخت نیس همیشه چند تا دانشجو یا خونم هستن تو اتوبوس که باهاشون بری و بیای بعد از یه مدتم همشهریات پیدا.میشن با اونا رفت وآمد میکنی..حالا بگو ببینم کدوم شهر قبول شدی؟!

سلام دوست عزیز

. نحوه زندگی در خوابگاه چطوره مثلا صبحآنه و تمیز کردن اتاق یا شستن ظروف تقسیم بندی میشه یا هر کی مال خودش؟

ببین عزیزم بستگی به هم اتاقیات و خودت داره چطور دوست داشته باشین مثلا من تو خوابگاه اتاقی رو دیدم که اعضاش هرکدوم جدا جدا غذا درست میکرد  هرکی هم ظرفای خودشو میشست ولی تو اتاق ما باهم پول میذاشتیم خرید میکردیم غذا درست میکردیم کلا همه چیمون باهم بود برنامه هم نوشته بودیم که کی امروز غذا درست کنه کی اتاقو جارو کنه و..

ولی تمیز کردن اتاق حتی اگر تنها هم غذا درست کنی به عهده همه است و باید برنامه بنویسین.

. بهتره غذا درست کنیم یا از سلف بخوریم؟ از سلف میشه برا شام سفارش داد؟

اگه غذای سلفتون خوب باشه (که معمولا غذای دانشگاه های ایران افتضاحه) خب میتونی سلف بخوری.بله شامم میتونی رزرو کنی فقط روزای پنجشبنه و جمعه نمیشه که البته بستگی به دانشگاه داره مال ما اینطوری بود.

ما برا ناهار معمولا روزایی که غذاش خوب بود رزرو میکردیم.بقیه روزا هم که ناهار سلف خوب نبود از شب قبل نگه میداشتیم میرفتیم خوابگاه میخوردیم بعد میرفتیم کلاس(خوابگاه ما داخل دانشگاه بود)

ولی شبا همیشه خودمون غذا درست میکردیم.

.چه وسایلی باید با خودم ببرم؟

لحاف و تشک و بالش البته بعضی خوابگاه ها تشک میدن

ظرف و ظروف برا غذا درست کردن و غذا خوردن مثل قابلمه و تابه و بشقاب و قاشق چنگال و لیوان و کتری و ....

لوازم شخصی

تشت برای لباس شستن

.قوانین خوابگاه چیه؟ قوانین خاصی هست که باید بدونم؟؟

عزیزم مهم ترین قانون تمام خوابگاه های دخترانه اینه که ساعت ورود و خروج دارن قبل از ساعت مقرر باید تو خوابگاه باشی بعدم یه منشور اخلاقی داخل خوابگاه میزنن اونو بخون

. چطور باید با هم اتاقی ها رفتار کنم؟ من شخص خوش مشربی ام ولی یکم درونگرام آیا این ممکنه باعث منزوی شدن من بشه؟ اصلا بهتره که با هم اتاقی هام باشم یا تنها؟

عزیزم تنها بودن اصلا خوب نیست چون وقتی از خانواده ات دور میشی یکم احساس غربت میکنی بعد اگه بخوای تنها بمونی دیگه بدتر میشه افسرده میشی.سعی کن با همه از همون اول رفتار خوبی داشته باشی بعد ازینکه با هم اتاقیات آشنا شدی باهم دیگه بشینید در مورد اینکه دوست دارید تنها غذا درست کنید یا باهم در مورد تمیز کردن اتاق صحبت کنید و تصمیم بگیرید.اگه از هم اتاقیات خوشت نیومد و با همدیگه کنار نیومدید میتونی اتاقتو عوض کنی.اصلا هم نگران نباش مطمئن باش کسی که باهات جورهستش رو پیدا میکنی.

ولی یه چیزی بهت بگم اولین اصل تو خوابگاه اینه که صبرتو ببری بالا چون همه جور دختری میاد با فرهنگ های متفاوت قومیت های مختلف تربیت متفاوت.صبور باش

چطوری حساسیت هام در مورد مسائل مختلف رو بهشون بگم که دلخوری پیش نیاد مثلا من رو وسایلم حساسم و روی لباسام و تخت خوابم. چیکار باید بکنم؟

میتونی بپرسی شما نسبت به وسایلتون و تختتون حساس هستید یا نه؟اگه گفتن آره تو هم بگو منم حساسم و دوست ندارم ولی اگه گفتن نه حساس نیستیم بگو آخه من خودم حساسم براهمین پرسیدم.اینجوری میفهمن و ناراحتم نمیشن.بگو من کلا اینطوریم تو خونمون هم اینطوری هستم

. خرید میوه ها و تنقلات چطوره؟ هرکی واسه خودش یا دونگی خریداری میشه؟؟

هم بستگی به خودت و هم بستگی به هم اتاقیات داره .ما اصلا تو اون 4 سال یادم نمیاد چیزیو تنها خورده باشیم همه باهم بودیم حتی اگه از خونه کیک و مربا و اینجور چیزا میبردیم همه باهم میخوردیم.اصلا خونه اول ما شده بود خوابگاه.ما هفتگی هرکدوم 5 تومن میذاشتیم میرفتیم خرید(میوه و سبزی و تنقلات)  البته ما چون خونمون نزدیک بود یه سری از وسایل مثل گوشت و مرغ و برنج و حبوبات رو از خونه میبریدم یه لیست مینوشتیم هرکی هرسری یه چیزی میاورد.براهمین تو هزینه هامون صرفه جویی میشد.

ولی خب بعضی از دوستام بودن همکلاسیام منظورمه اونا تنها خرید میکردن بعد مثلا یکی تنهایی پفک میخورد بقیه نگا میکردن خب این اصلا جالب نیست والا من که اصلا از گلوم پایین نمیرفت تنهایی چیزی بخورم.معمولا هم عصرا و شبا بساط چای و تنقلاتمون سرجاش بود یادش بخیر

. من چادریم و نگرانم که هم اتاقیام از بیرون رفتن با من احساس رضایت نکنن منم نمیخوام خودمو بهشون تحمیل کنم.چیکار کنم؟

خب ممکنه یکی از هم اتاقیات هم چادری باشه کسی چه میدونه.ولی اصلا دوست شدن با کسی ربطی به چادر و اینا نداره ماخودمون 4 نفرمون مانتویی بودیم دونفرمون چادری همه جا باهم میرفتیم .خیلیا هم مثل ما بودن میدیدی دوتا مانتویی با یه چادری دوستن و باهمدیگه میرن و میان.

من خودم مانتویی هستم ولی تو کلاسمون با دوتا ازدخترا که چادری بودن دوست بودیم همه جا هم باهم بودیم بهمون میگفتن سه تفنگدار ((((:

ولی اگه هم اتاقی چادری نداشتی و هم اتاقیات ازت خواستن که باهاشون بری بیرون خب برو ولی اگه نخواستن تو هم به روی خودت نیار.

.خانواده من یکم مذهبی هستن و من نگران عکس هایی ام که تو خوابگاه باهم و با پوشش راحت گرفته میشه و ممکنه از اینستا و صد جای دیگه سر در بیاره (یکی از فامیلامون همچین مشکلی براش پیش اومد و والدینش دیگه بهش اجازه ندادن بره خوابگاه)

اونجا کسی تورو مجبور نمیکنه که باهاش عکس بگیری  اگر همچین درخواستی کردن بگو دوست ندارم.یا اگر هم خواستی عکس بگیری روسری و شال سرت کن

. من تو شهر کوچکی بزرگ شدم و از شهرای بزرگ چیزی نمیدونم و راستش یکم در مورد بیرون رفتن و خرید و تفریحاتی مثل سینما و... که تو شهر خودمون نتونستم برم نگرانم. دلم میخواد تجربه شون کنم و از یه طرف حتی از تنهایی تو خیابون رفتن میترسم. لطفا کمکم کنین.

اولش یکم ترس داره بعد راه میوفتی همه جارو یاد میگیری.برای رفت وآمد هم ببین تو کلاستون کی خوابگاهیه و اگه اخلاقش باهاش جور بود دوست بشین و باهمدیگه رفت و آمد کنید.

در مورد سینما و تفریح هم اصلا تنهایی نمیچسبه ها با چند تا از دوستات که باشی بیشتر خوش میگذره مخصوصا با هم اتاقیا اگه اونا هم نرفتن بالاخره تو کلاستون دخترای خوابگاهیه دیگه هم هستن که مطمئنا با اونا هم دوست میشی با اونا برو.تنهایی سعی کن جایی نری مخصوصا تا وقتی که هنوز کل شهرو به خوبی یاد نگرفتی

. میترسم پدر و مادرم احساس تنهایی کنن چون بچه آخرم با اونا باید چیکار کنم؟

اونا رو بسپر به خدا .اتفاقا برای اونا هم بهتره میتونن یکم خلوت کنن باهم (-:  عادت میکنن نگران نباش

من شخصیت ضعیف و وابسته به پدر و مادرم دارم و خیلی امیدوارم با مستقل شدن دنیای بزرگتری رو تجربه کنم و محکم تر شم به نظر شما اینطور میشه؟

اگر واقعا خودت هم بخوای که تغییر کنی بله صددرصد میشه. من خودم خیلی به مامانم وابسته بودم یادمه شب اول زنگ زده بودم داشتم گریه میکردم ولی بعد دیدم بابا تنها من نیستم دخترای دیگه هم هستن که از خونوادشون دور شدن.من تو اون 4 سال یه ادم دیگه شدم.مسئولیت پذیر شدم مدیریت مالیم خیلی خیلی عالی شد روابط اجتماعیم قوی شد وابستگیم به مامانم کم شد که این برای آینده ام هم خوبه.آشپزیم عالی شد اصلا یه حس مستقل شدن بهم دست داده بود که دوست نداشتم از دستش بدم.

. زندگی تو شهر بزرگ خیلی سخته؟ خیلی ترسناکه ؟ مثلا تاکسی گرفتن یا رفتن به ترمینال چطوره؟ نزدیک ترمینال ها امنیت برای یه دختر تنها وجود داره؟ رفت و آمد توی جاده چطور؟

عزیزم اولش شاید برات سخت و ترسناک باشه ولی اگه مراقب باشی خیلی هم آسون میشه

اصلا سوار ماشینای شخصی نشو حتی اگه رو به موت باشی.فقط سوار تاکسی میشی که معمولا زرد رنگن و یه کد مخصوص شهرداری دارن هم شیشه جلو و هم پشت .بعدم این که اگه تنها بودی همیشه صندلی جلو بشین فقط زمانی صندلی عقب بشین که یا دوتای دیگه خانوم باشن یا دوستات پیشت باشن.اگه صندلی جلو کسی نشسته باشه برو تاکسی بعدی صندلی جلو بشین.

در مورد ترمینال هم از همکلاسیای دخترت که ساکن اون شهرن بپرس ببین از کجاها میشه رفت اتوبوس BRT  داره یا نه .ببین از خوابگاهت چطوری امکان داره که بری ترمینال با تاکسی بهتره بری یا با اتوبوس خط واحد

وقتی هم رفتی ترمینال  برو بشین  سالن انتظار تا ساعت حرکت برسه

تو جاده هم که فک نکنم اتفاق خاصی بیوفته تو اتوبوس.سوار میشی بعد که رسیدی پیاده میشی.ولی اگه تو اتوبوس از جات راضی نبودی میتونی از راننده بخوای جاتو عوض کنه

منم که دانشگاه قبول شدم اینا نگرانی های منم بود و اصلا هم مسخره به نظر نمیرسه من خودم یه بار با بابامو داداشم رفته بودیم کل شهرو گشته بودیم و تا حدودی حساب کار دستم اومده بود خوابگاهم رفتم دیدم که ببینم محیطش چطوریه تو هم اگه امکانش بود قبل ازینکه بری مستقر بشی با خانواده ات برو شهرو دانشگاهو بگرد ببین چطوریه محیطش.

 

امیدوارم تونسته باشم خوب کمکت کنم عزیزم

موفق باشی

منم از اول مهر خوابگاهی شدم ... اولش منم همه ی این سوالا تو ذهنم بود که میرم چی میشه ... اولش سخته چون کسی رو نمیشناسی و خب حس وابستگیت به خانواده هم زیاده ولی به مرور زمان عادی میشه برات همه چی ...

من چند سالی خوابگاه بودم.
فقط یه موردی که نمی دونستم و باعث شد که هزار جور مشکل درست بشه اینه که آدمها کلا دو نوع هستند.
1- با انگیزش بیرونی: اونهایی که هر چی رو که میخوان و نمی خوان انجام بدن رو به زبون میارن و اونقدر میگن که بالاخره این انگیزه درونشون ایجاد بشه که پاشن مثلا درس بخونن یا مثلا اتاق رو تمیز کنن. اینجور آدما به خودی خود کاری انجام نمی دن اونقدر باید به گوششون بخونی تا کاری انجام بدن اونم اگه طبق میلشون نباشه غرغر می کنن
2- با انگیزش درونی: این افراد بدون تشر و چماق کار خودشون رو انجام میدن. آروم و ساکت هستن و استرس که ناشی از حرفهای گروه اول ایجاد میشه براشون مثل سم هست و عملا فلج می کنشون.

اگه از گروه اول باشی مشکل چندانی برات پیش نمیاد اما اگه از گروه دوم باشی حواست باشه حتما هم اتاقی هات مثل خودت باشن. اگه حتی یک نفر انگیزش بیرونی تو اتاقتون باشه کلا عذاب خواهد بود برات.
تو اینترنت بگرد و نشانه هاشونو پیدا کن و حواست باشه.

سلام خاهرم و تبریک بخاطر دانشگاه
سوال زیاد داری ایشالا وقتی رفتی خابگاه روز سوم جواب همشو پیدا میکنی
تنها توصیه ام بهت اینه که تو خابگاه رودر بایستی با هیییییشکی نداشته باش
اگه کسی چیزی ازت خاست با نهایت ادب بهش بگو نه
منو ببخشید اما در خابگاه از هر قشر و فرهنگی وجود دارن مخصوصا اینکه شمام ترم اولی هستی
اگه حتی یه قاشق کوچولو دادی قرض یکی ,تا اخر ترم هیچی برا خودت نمیمونه در ضمن پول هم به هیشکی قرض نده
این بلایی بود که سر خودم اومده
ایشالا که موفق باشی

سلام خانوومی

آخه اینم شد دعا که انتظار داری آمینم بگیم؟؟

منم از بهمن خوابگاهی میشم.اما اصلا استرس ندارم.خیلیییی هم لحظه شماری میکنم.

دوستان عزیز دوباره سلام
خیلی خیلی ممنون که لطف کردین و منو راهنمایی کردین. خیلی مضطرب بودم چون اولین باره که دارم از خانوادم دور میشم.الان هم اضطراب دارم ولی با حرف های شما خیلی بهتر شدم و احساس آرامش بیشتری دارم. قبل انتخاب رشته با خودم میگفتم شهر خودمون بزنم و اینطوری واسه همه بهتره ولی خب دانشگاه ما کجا و شهرای بزرگ کجا. بازم خدارو شکر که همچین جایی هست که مردم راهنمایی بشن. مرسی از همه

راستی این حرف رو از منه عاطفه کوهسار داشته باش یه جایی بنویس هرزگاهی بخون یادت نره:

سلام... منم یه سوال داشتم؟

بهترین دوران زندگیم دوران خوابگاه بود :)))

به نظر من اکه صد درصد مطمین هستی که تو رشتت کار گیر میاد برو درس بخون اگه رشته اینده داری نیست اصلا ارزش نداره بری خوابگاه .  من خودم تو شهر بزرگ متولد شدم تو دانشگاه میدیدم که چطور دخترای شهرستانی تیپ عوض میکردن اولش بسیار ساده ولی آخرش خیلی عوض میشدن 

سلام

اول اینکه اگه قراره با هم خورد و خوراک داشته باشین ، یه قلک کنار بزارین و هر هفته یه مبلغی رو بطور مساوی توش بزارین و از اون واسه خرید نان و میوه و ..پول بردارین.اینطوری دیگه بعد هر خریدی حساب کتاب کردن ندارین.

من چیزایی میگم که بقیه نگفتن

رفتی اول هم اتاقیاتو بشناس اگه خوب بودن باهاشون جور باش بگو بخند شاد باش برو بیرون تفریح عکس بگیر برو اردو از اردو ها استفاده کن

درساتو برنامه ریز کن

حواست باشه اتاق قانون داره نوبتی باید جارو کنی
زمان خاموشی دارین سادگی نکنی هرچی هم اتاقیا گفتن نا میهوایم بیدار باشیم رای با اکثریته فلان تا 3 سرصدا و برق روشن باشه بگو برن بیرون
از حقوقت دفاع کن☺

اگه رو تختت حساسی برو تخت بالا اینطوری خیالت راحت تره اگه نمیتونی بگو بهشون..به بعضیا باید به جدیت بگی😎
اعتماد به نفس داشته باش نذار به خاط ر حجاب مسخرت کنن اطلاعاتت بالا باشه منطقی جوابشونو بده

مالتو صفت بچسب احتمال دذی هست😵

تو یخچال وسایلاتونو اسم گذاری کنین اشتباه نشه ترجیا قفسه های یچالو تقسیم کنین

سعی کن تو اتاق تنها نباشی بایکی گرم شو زیادی تو دار بودن خوب نیست😯

با کسی که خودش یه دوست داره دوست نشو اینجوری میشی ضلع سوم ...

امکان داره نباشی غیبتتو بکنن ناراحت نشو
😕
بگو اگه مشکلی هست به خودت بگن نبرن پیش سرپرست

تو کلاس عادی باش وارد روابط نافرجام نشو

من که تو 8 ترم فقط یک ترم خوش بودم بقیش هم اتاقیام زجرم دادن اگه بگم باورت نمیشه...

راستی گفتی مذهبی هستی
رفتی دیدی جز خودت کسی نماز نمیخونه تعجب نکن نسل جدیدهمینه دیگه
راستی بگم من  دو سال پشت کنکور بودم

حسرت کادو هایی که دوس پسرای بقیه میارن اون گلا و.   نخور بیشترش کشکه ....بعد باید منتظر گریه هاشون باشی
😯
میوه میوه حتما بخر خسیس نکن به خودت برس نشد آبمیوه هر روز بخور🍵🍋🍊🍏🍅🍐

بیرن میری سعی کن خودت آدرس پیدا کنی نشد ترجیها از خانوما یا راننده ها آدرس بپرس
😌
تفاوت تفکر معیار فرهنگ و...خیلی زیاده خیلیا لهجه وحتی قیافه هارو اندامو مسخره میکنن یا  ..
تو سعی کن بسازی اگه میتونی منطقی جوابشونو بده 😏

دخترا بزن برقص زیاد دارن اگه اهلشی باش باهاون خوش میگذره اگه نه سعی کن بری یه اتاق دیگه

مواظب باش سمت افراد منحرف نری تو خابگاه فیلم پورن بعضبا مبینن تو به چشمات خیانت نکن


ما حتی سیگاری داشتیم و هم جنس باز ...
😷
خلاصه دانشگاه خودش یک جا برای قوی شدنه از الان حواست باشه
😑
امیدوارم هم اتاقی هات خوب باشن با هم سر یه سفره بشینین نه ما که هرکی واسه خودش بود به جز اون یکی دوترم
😐
فقط خوشی هارو از دست نده
امیدوارم خوش باشی😊

به سوال کننده

محیط و دوستان رو خوب بشناسید و بی احتیاطی و عجله نکنید (بعضی جاها مانند میدان آزادی تهران بسیار خطرناک هستند، بشناسید). مثلا خوب نیست آدم جو گیر بشه سراغ تفریح نامناسب بره با افراد نه چندان جالب (ولو شاد). همیشه تفریحهای خوب در زمانهای خوب و با افراد مناسب ممکن است، قدری صبور باشیم کمک می کند. نه گفتن زیرکانه را یاد بگیرید.

سلام دوستان

خواابگاه یعنی پیر شدن زودتر از موعد با کمی چاشنی خوشی و استقلال.

خب من تجربه ام  را زا خوابگاه های دانشگاه تهران بگم !