خانواده برتر

من بچه مو تا متوسطه اول که درس خوند هفتاد درصد تمرکزش رو میذارم روی کاریی که دوست داره و ۳۰ درصد رو برای ادامه تحصیلش ...

البته با این وضعیت فک کنم هرگز فرزندی داشته باشم

بهشون یاد میدم تو لحظه زندگی کنند لذت ببرن منتظر نباش برای شروع هر کاری هر زندگی همه چیز جور باشه و کامل .

دوست ندارم بچه ها م به سمت کمال گرایی وسواس گونه ببرم .  

یاد میدم زندگی رو سخت نگیرن . 

تلاش بکنند اما نه قیمتی که روان و جسمشون آسیب ببینند . 

یادشون  میدم عاشق باشن 

یا دشون میدم اگه نمی تونن مرهم باشن 

زخم نزنن . 

دوست ندارم تو خیال و.رویا زندگی کنند .. 

یا دشون میدم خوشحال و شاد خودشون بر هرکسی ترجیح داره .

دخترم

دنیایی که ما در آن هستیم زود گذر است



میخواهم سعی کنی در زندگی ات وقتی که بزرگ تر شدی



برای خودت دوستانت و اطرافیان ات یک دوست باشی



قلبت را برای هر کسی تقدیم نکن!!!!



این دنیا آدم های زیادی دارد همه ی آنها گاه خوب


هستن و گاه بد


اما سعی کن در زندگی همیشه بخندی و لبخند بر لب


هایت داشته باشی



حتی اگر از ته دل و عمق وجودت


غم ها و سختی های دنیا تورا خسته تر دلشکشته تر

کرده باشد




این ها تمام تجربه های زندگی من است



ساده باش بی ریا باش خودت باش


در زندگی از همه چیز مهم تر صادق باش


و کسی را دوست بدار که واقعا تو را از ته دل دوست دارد


با خدا باش مثل او مهربان و بخشنده ببخش


انسان های خطا کار بسیار آن بگذر فراموش کن




روحیه ات را لطیف نگه دار اما سعی کن طوری از آن



محافظت کنی که باعث صدمه زدن به خودت نشود





در زندگی ات آن کسی را که دوسش داری



اول از همه مطمئن شو که ایمان دارد مهم ترین چیز در


زندگی ایمان است


ایمان باعث میشود عشق و علاقه طرف نسبت به تو


پاک باشد مثل خودت که میخواهی پاک باشی




مشکلات زیادی در زندگی است که باید گاهی


با آنها بجنگی و نا امید نشوی



کمک کن ببخش بگذر و محبت کن و لبخند بزن:)

اگر دختر باشه هیچوقت کلیشه های جنسیتی که تو جامعه رواج داره رو نمیکنم تو مغزش

با پسرا مقایسش نمیکنم حرفی نمیزنم که فکر کنه چون دختر شده یه لول از پسرا پایین تره 

اول یه اسم زیبا براش انتخاب میکنم ( میکنیم )

بعدم بهش قرآن یاد میدم

( احتمالا حافظ کل هم بشه )

چون داخل قرآن همه‌چیز هست بدون ذره‌ای کم و کسری.

من بهشون یاد میدم ظالم باشن بهتر از اینه که مظلوم باشن

داشتن همسر همراه در راه تربیت بچه خیلی مهمه ( چه برای زنان چه مردان). شاید شما هم کسانی رو دیده باشید که میخوان به بچه چیز خوبی یاد بدن اما والد دیگه حرفشون رو بی ارزش میکنه یا در عمل خلاف اون ارزش عمل میکنه و حقیقتش فکر میکنم بچه ها بیشتر از چیزهایی که در عمل می بینند تاثیر میگیرند تا حرفهایی که عنوان پند و آموزش به خوردشون میدیم و اوضاع وقتی خیط تر! میشه که والدی که خودش به بچه حرفای قشنگ میزنه، به حرفهای قشنگ خودش جلوی چشم بچه عمل نمیکنه ولی از اونجایی که پست درباره چیز دیگه ایه عبور بکنیم بهتره.

من بچه مورد نظر رو بیشتر زیر سن مدرسه در نظر میگیرم:

* بچه من در انداختن و جمع کردن سفره/میز در تمام وعده ها باید شرکت داشته باشه( در حد توان بدنیش. کسی از بچه دو سه ساله انتظار بردن و آوردن دیس برنج نداره)

*اگر غذایی چیزی بخوام درست کنم(و وقت داشته باشم) که مراحل ساده و بی خطری داشته باشه بچه رو صدا میکنم که درش به نحوی شرکت داشته باشه.ورز دادن خمیر، ریختن آب. البته هر چه بزرگتر باشه در کارهای سخت تر میتونه شرکت داشته باشه

*احترام به بزرگتر خیلی هم خوبه اما باید دقت کرد "اون از تو بزرگتره" گاها به یک جواب ساده و بی خاصیت تبدیل میشه. یا جمله معروف " چون من میگم/ همین که گفتم"( مطمئنا همه ما من جمله خودم قبلا از این جملات استفاده کردین یا حداقل زیاد شنیدیم). سعی میکنم اگر بچه م با مخالفت من در امری روبه رو شد و پرسید چرا، به ساده ترین راه ممکن بهش جواب بدم و از " چون من میگم" استفاده نکنم. 

*یه مسئولیت کوچیک بهش میسپرم مثل آب دادن یه گلدون

* بچه من باید اعداد فارسی و انگلیسی از ۰تا ۹ رو بلد باشه. چه برای خوندن چه نوشتن

* باید خوندن ساعت رو بلد باشه

* باید شماره های اضطراری مثل پلیس و اورژانس و.. و شماره من و پدرش و خونه رو بلد باشه. پیش شماره های یکی دو تا شهر هم بهش یاد میدم

* یه کلمه رمزی بین خودم و خودشو و پدرش بهش یاد میدم که فقط این سه نفر بدونن. هر کلمه ای، مثلا خرگوش

* باید اسکناسهای رایج رو بشناسه.پنج هزاری ده هزاری و..دیگه جمع و تفریق خیلی مدنظرم نیست

* اگه کلاس هنری یا ورزشی بخواد بره میفرستمش. برای ورزش خودم شنا و رشته های رزمی بیشتر مدنظرمه ولی خب دیگه هر چی خودش خواست

یه چیز هم که آرزو میکردم بچه بودم و برام انجام میدادن، یادگیری زبان بود.ذهن بچه ها خیلی قوی تر و پذیرا تر از اونیه که فکرشو میکنیم. در اینترنت نمونه های خارجی زیادی رو دیدم اما یک مورد که به عینه اطراف خودم دیدم، بچه یکی از فامیل هامون بود. این بچه از همون اول پدر مادرش هر چی سی دی و دی وی دی و.. که میخواست براش میخریدن اما به زبان اصلی و این بچه هم خوره کارتون و انیمیشن بود انقدر کارتون زبان اصلی دید که خودشم یاد گرفت و بدون کلاس زبان رفتن انگلیسی ش در حد خوبی رسیده بود و بعدها کنکور زبان هم که شرکت کرد رتبه بسیار خوبی آورد در حالیکه رشته ش چیز دیگه ای بود.

به نظر من کلاس زبان رفتن برای سن زیر دبستان زوده اما هیچ وقت برای کارتون دیدن زود نیست. اگر بچه ای داشته باشم قطعا از همون اول به دیدن کارتون های زبان اصلی(حالا هر زبانی) عادتش میدم. بچه ها ذهنشون خیلی پذیرا تر از چیزیه که فکر میکنیم و مطمئنم که با مرور زمان یه چیزهایی یاد میگیره، یادم نگرفت حداقل کارتونشو دیده:)

این پست عالیه.

به شخصه به تربیت فرزند آینده ام خیلی فکر می کنم. دوست دارم فرزندم خودشو مهم بدونه، قوی باشه، پیش همسن و سالاش نه مغرور باشه و نه احساس ضعف کنه --> در یک کلام عزت نفس و اعتماد به نفس داشته باشه. دوست دارم دین دار و صالح باشه. دوست ندارم تنبل باشه، دوست دارم تلاشگر باشه و خیلی چیزایی دیگه.

اما برای اجرا، معتقدم تربیت فرزند در اصل عملی است، نه زبانی. اینکه به بچه ام بگم تنبل نباش، نماز بخون، عزت نفس داشته باش فایده ای نداره. پدر و مادر اول باید خودشون این ویژگی ها رو داشته باشن، دوم باید با فرزندشون به خوبی رفتار کنن و (((باهاش دوست باشن))) تا بتونن این ویژگی ها رو بهش منتقل کنن. 

* سعی می کنم از الان که مجردم خودسازی کنم و اونطوری که دوست دارم بچه ام در آینده بشه، اول خودم بشم.

* سعی می کنم ازدواج موفقی داشته باشم و سعی می کنم زود ازدواج کنم تا اختلاف سنی زیادی با بچه هام نداشته باشه.

* عزت نفس خیلی خیلی مهمه، اگر در کودکی بهش توجه نشه در آینده و در اجتماع شدیدا برا بچه مشکل ساز می شه. برا ایجاد عزت نفس، بعد از ایجاد اون در خودم: تا جای ممکن و با توجه به سنش تصمیمات و کاراشو به خودش می سپارم، با توجه به وضع مالیم نیازای مادیشو برطرف می کنم تا بین دوستاش سرخورده نشه، بچه های دیگه رو تو سرش نمی زنم، به بچه توهین نمی کنم و... 

* (خیلی مهم) برای آموزش مسائل دینی حتما برنامه ریزی می کنم تا از کودکی با این مسائل آشنا بشه.

* همونطور که گفتم سعی می کنم با فرزندم دوست باشم.

* اگر پسر بود حتما در زمان مناسب راجع به مسائل جنسی باهاش صحبت می کنم و اگر دختر بود به مادرش می سپارم.

* در رفتار با بچه هام تبعیض قائل نمی شم.

* اگر لازم بود راجع به رفتار با فرزند مطالعه می کنم.

از همه مهم تر، آموزش مسائل دینی و بعد هم ایجاد عزت نفس.

من این صفحه رو ذخیره می کنم، امیدوارم خانواده برتر همچنان پابرجا باشه تا چندین سال بعد به این صفحه بیام و برنامه هایی که دارمو ببینم. 

دخترمو قوی بار میارم، شجاع و با اعتماد به نفس بارش میارم. خود باوری و بهش یاد میدم، بهش یاد میدم اون ارزشمند ترین انسان زندگی خودشه پس باید برای خودش بهترین چیزها رو بخواد و با خودش بهترین رفتارها رو بکنه. بهش یاد میدم جوری زندگی کنه که تو ۶۰ سالگیش به خودش بگه اخیییش عجب عمر پر باری داشتم ، عجب گلی کاشتم تو دنیا!

به پسرم یاد میدم قبل از هر چیزی انسان باشه، وجدان داشته باشه، هیچوقت خودشو از کسی برتر ندونه علی الخصوص هیچوقت تحت تاثیر جامعه ایران خودشو از جنس زن برتر ندونه، همیشه با خانما مودبانه رفتار کنه، مزاحمشون نشه و خودشو با اونا یکسان و برابر بدونه. بهش یاد میدم هدف زندگیش فقط رشد و کمال معنوی باشه(اینو به دخترمم یاد میدم) بهش یاد میدم ارزشمند ترین داراییش باید اخلاق خوب و یه قلب مهربون و پاک باشه که اگه اینارو داشته باشه هرچی نداشته باشه حقیقتا زیاد مهم نیست.

خیلی چیزا میخوام به بچه هام یاد بدم.. خیلی چیزا...

به آرمی شک نکن مادر خوبی میشی:)

من خودم میخوام به بچه ام خیلی چیزا یاد بدم قشنگ یه آتیش پاره اینه خودم 😂🔥

انقدری که همه جا پر حرفای انگیزشی برای دختران شده گاهی حس می کنم تو کشور دیگه ای زندگی میکنم که هیچگونه تبعیضی حس نکردم

 هدف از سوال چیع؟

دوست دارم ۸ تا بچه داشته باشم که هیچ وقت احساس تنهایی نکنن

جنسیت ش فرق نمیکنه انا از هر دو جنس باشه بهتره که یه ذره رفتار با جنس مخالفشم یاد بگیره

یاد میدم آب زیاد بخوره ورزشکار باشه دندون هاش رو مسواک بزنه و...

اما مسله تربیت 

من قدرت بیان ندارم یعنی یچیزی رو میدونم اما نمی تونم توضیح بدم برای همین با کسی ازدواج میکنم که اون قدرت بیان داشته باشه و بهتر بتونه بگه اونم برای بچه

اما اون چیزایی که من بهش میگم یاد بده

در لحظه زندگی کن

خیال پردازی نکنه

به حرف دوستان زیاد توجه نکن

حتی صمیمی ترین دوست چون شاید صمیمی ترین دوستت رقیب ت باشه

یه وقتا برادرم به خون ادم تشنه میشه 

وقتت رو تلف نکن چون هیچ راه برگشتی نیست

همینجوری خوش باش

و... الان یادم نیست 

سلام. بهش یاد میدادم تحت هیچ شرایطی، کسی رو مسخره نکنه. حتی اگه نقصی در وجود شخصی بود، علتش رو از اون شخص نپرسه. واقعا درک نمیکنم چرا بعضیا یک نفر رو مسخره میکنن. 

سلام

هیچی. راستش یک چیزی که خیلی مهمه اینه که سعی میکنم زیاد تو دست و پای بچم نباشم. بیشتر از اینکه فکر این باشم که چی یادش بدم چی یادش ندم اجازه دادم خودش در گذران زندگی، زندگی رو بفهمه. تا وقتی که کوچیکه (جوری که حس نکنه من دارم شرایط یادگیری و تجربه و فهم زندگی و فلسفه زندگی رو براش فراهم میکنم ) کمکش میکنم که اینا رو اساسی یاد بگیره و درک کنه. یعنی معلم اخلاق و رفتارش نشدم. محیط یادگیری اخلاق و رفتار درست رو براش فراهم کردم. تا حالا که اینطور بوده. بعد از اینم به تناسب سنش جلو میریم اگر عمری باشه.

یک اشتباه بزرگ پدر و مادرها اینه که کمبودها و تجربه های بدی رو که توی زندگی خودشون داشتن میخوان از زندگی بچه شون حذف کنن به هر قیمتی. اینه که همش فکر میکنن که این کار رو کنم اون کار رو کنم براش. نذارم فلان بشه. نذارم بهمان بشه. من این اشتباه رو تکرار نمیکنم. مثال میزنم. بیشتر پدر و مادرهای این دوره میگن درس بخونه که چی بشه. هنری چیزی یاد بگیره بهتره. یعنی چون خودشون درس خوندن و دیدن به لطف این شرایط ناهنجار خیری توش نبوده فکر میکنن ایراد از درس و سواده. در حالی که اینطور نیست. هنر خوبه. یاد گرفتن فنون زیاد هر چقدر بیشترش بهتر. آدم رو خودساخته بار میاره. اما درس خوندن که چیز بدی نیست. حتی یک بارم نباید جلو بچه از این حرفها زد. چون با اینجور حرفها در درجه اول امید به پیشرفت رو در وجود بچه میکشید. اعتماد به نفسش رو هم به صفر میرسونید. الگوی بد میذارید جلو راهش. طرف چهار روز دیگه میگه خوب اگه فلان کار رو کردن نشده من چرا بکنم؟ اصلا برای چی باید فلان کار رو انجام بدم؟ و کم کم میره به سمتی که شرایط افسردگی و اضطراب در آینده براش به وجود بیاد. مثل کسی که دنبال نتیجه گیری از هر چیزیه. بی دلیل و با دلیل. خوب این که نشد زندگی. نشد تربیت بچه. شماها نباید بذر ناامیدی و بی ارزشی رو توی وجود بچه درون بچه بکارید. باید کمکش کنید جلو بره ولی تصمیم گیری و تجربه کردن رو بذارید برای خودش. اونم به هر حال یک انسانه یک انسان روی این کره زمین. اومده که کم کم بفهمه. خودشبفهمه. خودش درک کنه. تجربه کنه. ببینه. تصمیم بگیره. مثالها زیاده. حیف که فرصتش نیست.

یک چیزیم که بی شک کمکش میکنم یاد بگیره اینه که هیچ جا و توی هیچ موقعیتی در مقابل ظلم سکوت نکنه. جاهل نباشه. تا میتونه دنبال آگاهی و فهمیدن بیشتر بره و در عمل هم مطابق عقلش رفتار کنه. این از همه مهمتره. چون شکی نیست که بچه من هم یکی از آدمهای همین جامعه ست و ظلم پذیری اون ظلم بزرگی (هر چند کوچک) به همین جامعه حساب میشه و در نهایت دودش توی چشم خودش میره. من دوست ندارم دودی به چشم بچم بره. حداقلش به خاطر خودشم که شده این اصل رو در ارتباط با تربیت بچه م رعایت میکنم.

سلام 

 مدرسه نخواهم فرستاد که در محیطی پر از تنش و استرس که همه چیز فقط نمره است که  رقابت است و چیزی جز پوچی برایش نخواهد داشت نمی فرستم . نه اینکه بی سواد باشد نه. بصورت غیر حضوری . 

 بهش یاد میدم امیدوار باشد . همیشه خندان باشد. خودش را دوست داشته باشد  در برابر سختی ها مقاوت کند. شاد زیستن یاد بگیرد و هیچگاه از سختی ها و مشکلات سخن به میان نیارد. به دنبال ارزوهایش برود . اگر هما مردم بد بودند او خوب باشد. حقی از دیگران ضایع نکند.  هیچگاه اگر حتی جانش در خطر بود راه اشتباه را نرود.  جوانمرد باشدو... 

 چه دختر و چه پسر  خانه داری و کار های فنی را در حد خودآموزش میدهم .

 . 

 بهش یاد میدم بااعتمادبه‌نفس ، شجاع ، مهربان و مؤدب باشه.
از دیگران مشورت بگیره ، سؤال کنه و جویای علم باشه.
اطرافیانش رو گزینش کنه ، با کسایی بگرده که باعث رشدش بشن.
از اشتباه کردن نترسه
ایده‌هاش رو عملی کنه
تسلیم شرایط نشه
تو کاری که انجام میده سماجت داشته باشه
به خودش و دیگران احترام بذاره
هیچوقت امیدش رو از دست نده.

به بیدار

مدرسه اتفاقا برای بچه ها خیلی خوبه

روابط اجتماعی و نظم پذیری و دوستیابی رو بهشون یاد میده

در ضمن الان نمره نیست و برای دبستانی ها تا جایی که میدونم کیفی شده یعنی بهشون بسیار خوب و قابل قبول و... میدن

مثلا نمره 17 به بالا میشه بسیار خوب

شما هر چقدرم بهش آموزش بدی تا خودش وارد محیط نشه و خودش تعامل با دیگرانو تجربه نکنه فایده نداره

مثل این میمونه شنا کردنو بخوای تئوری به یه نفر آموزش بدی

در ضمن ما همه برای نمره گریه کردیم ولی الان یادمون میوفته خندمون میگیره. عوضش کلی خاطره خوب از اردوهای مدرسه و جایزه سر صف و دعوا سر سر نشستن یا ته نشتن نیمکت و در رفتن از دست مسئوول ابخوری و معلما و... داریم که اون بچه قراره از همه اینها محروم بشه.. 

سلام

بهش یاد می دم و کمک ش می کنم هر چه زودتر خودش رو پیدا کنه استعدادش رو پیدا کنه از همون اول بال اعتماد به نفس برای پرواز کردن بهش می دم هر کاری که در توان و سن  ش هست بهش واگذار می کنم تا مستقل انجام بده و مستقل فکر کنه .

بهش یاد می دم بعد خدا و پدر و مادر بهترین دوست ش کتابهای خوب هستند

به عنوان بهترین دوست ش همیشه می تونه از ما مشورت بگیره و  همیشه وقت برای چرخیدن در فضای مجازی هست 

بهش یاد می دم در انتخاب دوستانش دقت کنه

بهش یاد می دم در خونه من دختر و پسر از هر نظر به خصوص مالی برابر هستند و به واسطه دختر یا پسر بودن چیزی براش کم گذاشته نمی شه و از چیزی محروم نمی شه.

از مهر و محبت و عشق سیراب ش می کنم تا بیرون خونه طلب عشق از هر بی سر و پایی نکنه .

احترام به بزرگتر تعامل و مدارا و سازش با همسن هاش در مهد کودک و مدرسه رو بهش یاد می دم

بهش لذت بردن از سادگی ها  ،  قناعت و با کم هم ساختن ،  طبع بلند و طبیعت گردی رو یاد می دم.

بهش لذت بردن از کشف ناشناخته ها ، آفرینش اشیا با دستهاش ، لذت سفر رو یاد می دم .

می برم ش محل کار خودم و پدرش تا ببینه رفاه مد نظرش چطور و با چه سختی داره فراهم می شه .

با فاطیموس به شدت موافقم 

عالی بود...

نظر دختر فامیل به دلم نشست

قبلاز اینکه بخوایم چیزی رو به بچه هامون بیاموزیم باید محیطی رو براشون فراهم کنیم که متناسب با سن و نیازشون درس های زندگی رو یاد بگیرن، نمیشه من چیزهایی که تو   سن سی چهل سالگیم یاد گرفتم بخوام به بچه م یاد بدم. هر چیزی باید تو زمان خودش رخ بده

هر فردی از بابت خصلت های انسانی موجودی منحصر به فرد هست، ما به این دنیا اومدیم که درس هایی که مورد نیاز ما هست و روح ما رو رشد میده و بزرگ میکنه یاد بگیریم، هر کسی باید درس های خودش رو تو این دنیا پاس کنه، الزامی نداره فرزند من هم همون درسهایی که من پاس کردم رو نیاز داشته باشه  

و به قول دوستمون، بهار دور دست، خیلی چیزها رو بچه ها تو عملکرد ما میبینن و یاد میگیرن، نمیشه به بچه م بگم همیشه امیدوار باش بعد خودم تو عمل از شرایط زمانه گله و شکایت کنم نمیشه بگم جلو ظالم وایسا و از حق دفاع کن ولی از حقوق والدینم غافل باشم

من و همسرم سعی میکنیم خوب باشیم و اجازه میدیم اون خودش انتخاب کنه 

من هرگز بچه دار نمیشم ولی اگه بشم:

یه لیست خیلی بلندبالا باید بنویسم که بشه همه رو ذکر کرد .

ولی اولین قدم تو تربیت فرزند تربیت خوده...اول باید خودت رو اصلاح کنی...پس باید از خودم شروع کنم...به  هیچ وجه نباید انتظار داشته باشم ویژگی ای که خودم ندارم بچه ام داشته باشه...باید برای تربیت بچه تلاش کرد اما در نهایت به خود بچه هم بستگی داره و ممکنه اونی نشه که من میخوام.به بچه یاد میدم که ارزشمندی.

ممکنه زیبا نباشه ،هوش خارق‌العاده نداشته باشه، و .‌... اما بهش یاد میدم ارزشمندی...بهش یاد میدم که هرگز بیکار نشسته و همیشه مشغول باشه...بهش یاد میدم از هیچ کس به هیچ شکل سوءاستفاده نکنه ...سوءاستفاده شکل های مختلف داره....وقتی عصبانیتت رو سر کسی خالی میکنی که ربطی بهش نداره داری ازش سوءاستفاده میکنی...بهش یاد میدم که به حرف بقیه اهمیت نده و هر وقت یه چیزی تو جامعه عرف شد به این معنی نیست که درسته.

بهش یاد میدم خودش در مورد مسائل فکر کنه و تصمیم بگیره و پی ببره یه چیزی درسته یا نه....بهش یاد میدم که اشکالی نداره اشتباه کنه یا اصلا اشکالی نداره که تو بعضی کارا خوب نیست حتی اگه کارهایی باشه که بقیه راحت بتونن انجام بدن فقط مهم اینه که تلاشش رو بکنه.

بهش یاد میدم که همه ی آدم ها ارزشمند و مهمن....بهش یاد میدم که بپذیری آدم ها با هم فرق دارن و نباید انتظار داشته باشه همه مثل هم باشن.

بهش یاد میدم به چیز هایی که بقیه دارن فکر و نگاه نکنه و خودش رو با بقیه مقایسه نکنه و با بقیه همونطوری رفتار کنه که دوست داره باهاش رفتار بشه.

بهش یاد میدم که بتونه مستقل زندگی کنه .اگه پسر باشه بهش یاد میدم که کارهای خودش رو خودش انجام بده و اگه دختر باشه بهش یاد میدم که بتونه به تنهایی زندگی کنه و به کسی از نظر مالی وابسته نباشه.

بهشون یاد میدم که پدر و مادر و خواهر و برادر خودشون فرقی با خانواده بقیه ندارن و حق نداره حقی از اونا ضایع کنه....بهش یاد میدم که به بقیه احترام بذاره ودر عین حال نذاره کسی بهش بی‌احترامی کنه یا ازش سوءاستفاده کنه.بهش یاد میدم بقیه درک کنه و قضاوتشان نکنه و یادشونه میدم که خوشحالی و رضایت خودشون رو به هیچ شخصی(همسر و فرزند و ...) و هیچ چیزی وابسته نکنن .

بهش یاد میدم افکار و واحساساتشون رو هر چندوقت یک بار بررسی کنن و عقده هاو چیز های کثیف رو بیرون بریزن و احساسات خوب وپاک رو تقویت کنن.

سلام ممنون اینم خیلی پست خوبیه

من همون روش والدین خودمو پیش میگیرم اگرعمری باشه به اضافه ی سری کارها  که انجام بدهم یا انجام ندهم

اونا تقریبا هیچی رو عملی و گفتاری نمیگفتن انچام بده یا نده در مورد تمام بچه ها.  جز  تذکر نماز خوندن در ابتدای بلوغ. بقیه مسائل چون عمل و رفتارشون صداقت داشت معمولا هرکاری اونا انجام میدادن ما هم پیرو بودیم. ی سری قوانین نانوشته که خودمون میدونستیم و رعایت میکردیم بدون حرف و سخنرانی چون با عمق جان پذیرفته بودیم  به اضافه فراهم کردن ی  محیط آرام و سرشار از محبت برای ما مثلا من یادم نمیاد هیج وقت گفته باشن امیدوار باش یا بهانه گیر نباش اما چون خودشون این صفاتو داشتن منتقل کردن به خوبی

رفتار خودشون گویای همه چیز بود. البته من الان میدونم  روشهای تربیتی اونا  ی اشکالاتی داشت که سعی میکنم ان شاالله خودم رفعشون کنم

 سعی میکنم رو اعتماد به نفسش کار کنم از همون بچگی حمایتش میکنم حرفشو بزنه با رعایت ادب. نگذاره به خاطر ترسهای بیهوده یا حیا و ادب زیاد، حرفی که حق باشه نزنه. من خودم ضربه کمبود اعتماد به نفسو زیاد خوردم که فک کنم سهم مهمی ازین ماجرا تقصیر والدین باشه.  شاید تنها ایراد مهمی که ازشون بگیرم همینه که مرز حیا و ادب و اعتماد به نفس معقول رو زیاد تشخیص ندادن که بگذارن در بچه ها رشد کنه

چیز دیگه ای که سعی میکنم رعایت کنم احترام به افکار و عقاید بچس. حق انتخاب تا جایی که به اصول خانواده برنخوره.احترام گذاشتن کلا در مورد هر کسی اثار شگفت انگیز داره

مورد بعدی مودب بودنشه که خیلی برام مهمه خیلی.

و مهم تر  از همه سعی میکنم بهش این باور را انتقال بدم که اگر در مسیر خدا حرکت کنی نباید از هیچی بترسی و بدونی  خدا همه جوره پشتته  حتی اگر تو سختی انداختت. اینم چون پدر مادر خودم کمی ناموفق بودن توش متوجهش شدم. یعنی ما رو تا جایی که تونستن مسلمان بار اوردن اما به این درک نرسوندن ما رو که نترسیم از ابراز عقاید. البته فک کنم ریشش باز همون اعتماد به نفس کمه که به خاطر اعتقاد شدیدشون به ادب نگذاشتن رشد کنه زیاد در ما

به ماه تی تی گل

لطف داری عزیزم 

تو هم معلومه مادر خیلی خوب و باحالی میشی😉

ممنون ام آرمی جان:)

ولی در حین اینکه میخوام واسه بچه های خودم آدم باحالی باشم😂😐

جدی ام باشم و سعی بر این دارم که مثل یک دوست خوب باهاش باشم تا یک مادر 

نمیخوام از هیچ لحاظی هیچ کمبودی رو حس نکنه میدونی 

آخه خانواده ها چون سنشون از من دهه ۸۰ بیشتره

وقت نمیکنن به خواسته هایی که من میخوام رسیدگی توجه کنن البته حق ام دارن آخه اونا مشکلاتشون دقدقه هاشون بیشتره 

مثلا من  خودم با دوست های خودم بیشتر راحت تر ام تا خانواده بعضی حرف هارو نمیشه گفت بهشون البته چون از نظر من سن شون بیشتر وقت ندارن 

اره نمیدونم آیا میتونم یه مادر جدی باشم یا نه آخه آدم دلش ام نمیاد دیگه ولی خوب اگه ببینم یه کار اشتباهی کردن اهل زدن نیستم ولی مثلا اون چیز هایی که خیلی بهش وابسته هستن یا خیلی دوسش دارن ازشون میگیرم بهشون نمیدم 

مثلا من خودم اگه یا کار اشتباهی کنم یه هفته گوشی رو از دستم میگرن بهم نمیدن /:

به سبحان ۸۳ 

یا ابولفضل!!!!!!😐😂

۸ تا بچه چه خبره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

واقعا راست میگین؟؟؟😂😂😂😂👋

مامان بزرگ مامانم

(البته فوت کردن خدا رحمت شون کنه )

میگفت من همسن تو بودم از تو ام کوچیک تر بودم فکر کنم ۹ سالگی ازدواج کرده بود ن

میگفت

۱۴ بچه به دنیا آورده بودم همش ام اون زمون مُرده بودن!!!!!!🤦‍♀️

حالا شما فکر کنید از اون ۱۴ تا ۴ تاش فقط زنده باشه 

بعد از اون ۴ تا دوتاش ام وقتی بزرگ شدن ازدواج کردن فوت کرده باشن 

میمونه ۲ تا 

ای الهی بمیرم براش فکر کن ۱۴ تا بچه به دنیا بیاری 

آقا سبحان شما میگی  دوست دارم ۸ تا بچه داشته باشم منم دوست دارم اصلا 

همه دوست دارن ولی شرمنده فکر نکنم زنهای الان بتونن ۸ تا بچه بیارن 

همون دوتا کافیه 

به نظر من اونم با این وضعیت 😐😂

سلام وقت بخیر 

 به دکترمون 

   حرف شما درسته 

 ولی الان و در این زمان که انواع کلاس های آموزشی هست به نظرم چندان صادق نیست . یک بچه میتواند در محیط غیر از مدرسه اجتماعی بشود  . منظورم این نیست که بچه را از هر نوع اجتماعی دوری کنی  شاید تا انموقع که به بچه های ما برسه یک تحولی در آموزش و پرورش به وجود بیاد . 

 میدانم که الان نمره است ولی فکر می کنید آیا بچه های الان کمتر از ما استرس دارند ( البته خودم کلا ادم بیخیالی ام ولی جو حاکم را دوست نداشتم. اینکه برای ۲۵ صدم گریه می کردند یا رفتار معلم ها با شاگرد اول و شخصی که به درس علاقه نداره. یا نوع رفتار دانش آموز ها باهم یا با معلم و برعکس رفتار معلم با دانش آموزان و ..... ) الان بچه های فامیل و خواهرم و ... که می بینم چه بسا بیشتر استرس دارند . یک مرتبه از مرحله  توصیفی به نمره می رسند و دوران راهنمایی یک دفعه با نمره مواجه میشوند. 

نمیدونم بیدار جان

من خودمم خاطرات تلخی در کنار خاطرات شیرین مدرسه داشتم اما الان که به عقب نگاه میکنم میبینم در کل برام مفید بوده

در ضمن یه سری خاطرات مشترک تقریبا تمام بچه مدرسه ای ها دارن که واقعا جای دیگه ای نمیشه تجربه اش کرد حتی سر کلاسهای اموزشگاهها

همین مدیریت استرس هم که شما گفتین   کم چیزی نیست

الان یاد بگیره استرس شو به خاطر نمره مدیریت کنه(تو سن راهنمایی که دوران نوجوانی هم هست و دیگه خیلی هم کوچیک نیست) بعدا هم پله پله سر مسائل بزرگتر. به نظرم به جای اینکه کلا از اون محیط دورشون کنیم میتونیم باهاشون تعامل کنیم و نگرانیهاشون رو مدیریت کنیم

البته میدونم شاید خیلی ها با من موافق نباشن

یکی از عزیزان گفته بچه م رو مدرسه نمیفرستم

به صدها دلیل که حوصله گفتنش نیست نفرستادن بچه به مدرسه ظلم خیلی بزرگی در حق بچه هست. حالا دیگه خود دانید.

این بحث هم فارغ از سیستم آموزشی امروز و کمبود و کاستی های اون هست. یعنی ما اصلا کاری به شرایط امروز یا فردای آموزش و پرورش نداریم. مدرسه یک محیط اجتماعی لازم و واجب برای هر کودکی هست بزرگوار. شما مدرسه نفرستی هر محیط دیگه ای بفرستی جای مدرسه رو نمی گیره. یعنی یک خلأ تربیتی بزرگ در بچه ت ایجاد میشه که با هیچی پر نمیشه. شک نکن.

به دختر فامیل

یه مدتی بود که نبودید

خوش برگشتید

لطفا بیشتر در نظرات شرکت کنید

به دختر فامیل

یه مدتی بود که نبودید

خوش برگشتید

لطفا بیشتر در نظرات شرکت کنید

همچنین امیدوارم مادر خیلی خوبی برای فرزندات باشید

من اکثر نظرات شما رو میخونم خیلی خوبه از همه نظر

به ماه تی تی

دیدی دیگه خیلی ها میگن یا ابیل فزل 

یاد اون افتادم 

بله ۸ تا بچه تر جیح مثل خودم مو فر فری(شوخی میکنم بچه ادم هر جوری باشه بازم عزیزه) 

خودم با برادرم ۱۰ سال اختلاف سنی دارم خیلی کم با هاش هم بازی بودم واسه همین میخوام ۸ تا باشه هم همسن هم باشن وهم هیچ وقت احساس تنهایی نکنن و فاصله سنی شون کم باشه الان من بعد این همه سال هنوزم یه احساس غمی دارم چون اون موقع تنها بودم

حالا ۸ تا هم زیاد شاید یه تخفیفی قائل شدم😍

به سبحان ۸۳

الان میگین ۸ تا بچه 

  زن گرفتین

اون ۸ تا پر میکشه میره میمونه دو تا یا یدونه 

😐😂

ببیند کی گفتم بهتون 

بعدش به نظر من باید بین بچه ها اختلاف سنی باشه 

چون ممکنه به هم حسودی کنن اینا حداقل فاصله هاشونم ۶ سال باشه 

من اینطوری نمیتونم مدیریت کنم نه میتونم چیزی بهشون یاد بدم سخته خیلی سخته نگهداری 

حالا بعضی وقتا میشه دوقلو یا چهار قلو خدا به داده اون پدرو مادر ش برسه😐😂

کسی نیست اینجا بچه ها ش دوقلو باشه؟؟؟؟

بیاد از تجربه هاشون بگن ماهم یاد بگیریم 

به فرزندانشون چیا یاد میدن؟؟😐😂

منظورتون چیه پر میکشه؟

منظورم اینه از ۸‌تا بچه داشتن منصرف میشین 

سلام آقای پسر خیلی مجرد

از لطف شما ممنونم. زنده باشید. خدا رو شکر اگر جایی نظری دادم که سودمند بوده. 

چیزایی که خودم دیر متوجه شدم میگم 🥴مثلا فواید رفتن به کلاس زبان. یوسی مس. شنا. والیبال. تحلیلی و...

بعدم به زور به تک تک کلاسا میزارم 🤧 مامان و بابای من که وقتی میگفتم این کلاس رو دوست ندارم یا سخته بدون هیچ مخالفتی میگفتن نرو الانم دارم حسرت اون روزامو میخورم که چرا پدر و مادرم با زور وارد عمل نشدن 

و اینکه شعار زندگیم دوست دارم  هم همیشه این باشه که بچه کم زندگی بهتر برا خودشون 

والا ما سه تا خواهر و برادریم با اینکه برا هر کدوممون اتاق جداگانه  هست ولی هیچ کس سرش تو کار خودش نیست 😂