خانواده برتر

اولا قضاوت جامعه رو بذار کنار ،اصلا انگار نه انگار ولشون کن واسه خودت زندگی کن

در مورد خونه مجردی دخترها هم وقتی نگیرن پسر نیارن و پسر بازی نکنن چه اشکالی داره دقیقاً؟؟خیلیم خوبه.

دمت گرم رو پای خودت باش.البته با این وضعیت اقتصادی سخته ولی به میل خودت زندگی کنی خیلی بهتره تا اینکه مجبور باشی آدم هایی که رو اعصابت هستن رو تحمل کنی.

سلام

هیچ پیشینه ذهنی راجع به دختری که تنها زندگی میکنه ندارم

چون اصولا همه مثل هم نیستن و خیلی از دخترها رو دیدم که از سن کم مستقل میشن،و شما که یه دختر بالغ و عاقل هستی و خودتون هم میگید که تا حالا خطا نرفتید، پس اگه قراره ما کلا به این فکر کنیم که برای هر اقدامی که قراره تو زندگی انجام بدیم دیگران چی میگن که تا الان هیچ کس پیشرفت نکرده بود،سرت توی کار خودت باشه و همین مسیر رو ادامه بده و امیدوارم کسی هم نتونه روی شما تاثیر بزاره  و بخواد شما رو ار از این مسیر درست منحرف کنه،اگر خودت رو خوب میشناسی و تحت تاثیر جو قرار نمیگیری و ار این فرصت سو استفاده نمیکنی به نظرم کار درستیه در اخر همه جوانب رو بسنج و بعد تصمیم بگیر،تصمیم گیرنده خودتون هستید من فقط نظرمو میگم

عزیزم یه جورایی هم رشته هستیم 

میشه بگی چی کار می کنی که درامدی داری که بشه خونه گرفت؟

اخه من برا کارم جایی برم فوقش یه تومن میدن اون یه تومن هیچ پول رفت امد ادم نمیشه تو کلان شهر

فکر کنم اگه پدرتون مخالفتی نداشته باشه به لحاظ قانونی مشکلی نداشته باشید مبنا برای تصمیم گیری هم عموما باید همین باشه و الا حرف و نظر مردم اهمیتی نداره

اما یه توصیه‌ی دوستانه برای شما دارم، حتماً قبل خرید خونه به همسایه‌هاش دقت کنید

همسایه‌ای خوبه که اعضای ساختمون رو فامیل و دوست و رفیق خودش ندونه در حد همون همسایگی و سرش تو کار خودش باشه

خیلی اوقات یه همسایه‌ی بد و فضول می‌تونه موجب اعصاب خوردی شما بشه خصوصاً اینکه می خواد مجردی زندگی کنید

 از این نظر حتماً مطمئن بشید بعد اقدام به خرید خونه کنید

با احترام ب نظرتون

اصلا خوب نیست:) 

خوش به حالتون😍خیلی حس خوبی داره مستقل شدن...

اگه خط قرمزها رو رعایت کنین هیچ مشکلی پیش نمیاد اتفاقا شجاعتتون قابل تحسین...

موفق باشید

من مشکلی با خانوادم ندارم منتهی بخاطر شرایط کاریم خونه مجردی دارم.خیلی هم خوبه هیچ مشکلی نیست.فقط دقت کنید هم خونه معتمد انتخاب کنید خیلی مهمه ممکنه ادمی باشه که کلید خونه رو به دوست پسرش بده یا هراتفاق دیگه ای. و علاوه بر اون جایی از شهر رو انتخاب کنید که جوش ناامن نباشه. من این سه سالی که خونه مجردی دارم هیچ مشکلی نداشتم تجربه خوبیه واقعا.

سلام فک کنم شاید  فقط ۵ درصد مردم براشون قابل قبول باشه یه دختر تنهایی زندگی کنه چون اکثر مردم خیال میکنن دختری که تنهایی زندگی میکنه بخاطر این دلیل ، این تصمیمو گرفته که وقتشو با خوشگذرونی و کارهای بد بگذرونه ،خیال میکنن دختری که تنهایی زندگی میکنه تا اخر شب بیرونه و هرکاری دلش میخاد میکنه .
 
بنظرم هر دختری نمیتونه تنهایی زندگی کنه، چون قصه فقط  خوشگذرونی نیست.. تنهایی زندگی کردن این نیست که صدای اهنگو ببری بالا و تو خونه رقصه هیب هوب برقصی، و این نیست که هر وقت دلت خاست برگردی خونه و هرچی دلت خاست بپوشی، و این نیست که خونه رو کافه کنی و هر دمو دقیقه  دوستاتو دعوت کنی، تنهایی زندگی کردن مسئولیتی بزرگتر از همه این کارا و این  حرفاس ،که خودبخود تو زندگیت  خواهند بود البته، اینو باید بدونی که   این مسئولیت برات خیلی گرون تموم میشه و این موضوع میزاره هزار بار قبل از قبول این چنین  مسئولیتی بهش فکر کنی.
تنهایی زندگی کردن، مقدار زیادی قدرت و اعتماد بنفس میخاد، تا بتونی انگشتاتو تو چشم هر کسی که روت زوم کرده و تو رو یه دختر بد میبینه بزاری چون بعضیا نه منطق سرشون میشه و نه فلسفه و نه هیچ راهی که بتونی حالیشون کنی که این زندگیه شخصی خودته و توی زندگیت ازادی و دیگه بزرگ شدی و میتونی مستقل باشی، و جنسیت شرط استقلال داشتن نیست، 
باید قوی باشی تا قدرت رویارویی با همه موقعیتهایی که ممکنه برات پیش بیان رو داشته باشی ، و ناز دخترونه رو فراموش کنی مثلا " اگه برق رفت، یا اگه سوسک دیدی،  و یا فیوز پرید یا ترکید،  و یا اگه لوله ها ترکیدن  یا شیرای اب خراب شدن، و یا اگه پولات تموم شدن، و یا خدایی نکرده یهویی مریض شدی و نتونستی تکون بخوری تا با بیمارستان تماس بگیری، و یا بی حوصلگی با چمدونش بیاد سراغت و باهات بمونه، و یا همسایه نیت سوءیی نسبت بهت پیدا کنه، ...." باید از نگاه هر خانمی که رو شوهرش از تو میترسه قویتر باشی  از هر دختری که چون  آزادی داری بهت کینه پیدا میکنه،  و چون تو    مثل هر دختری نیستی که اخره ارزوهاش این باشه که شوهر پیدا کنه که بتونه خونه باباشو ترک کنه و یه خونه برا خودش داشته باشه.
خلاصه مسئولیته سهلی نیست و میتونه خیلی سخت باشه و هرکسی نتونه از پسش بربیاد.

 و در موضوع ازدواج بنظرم جواب کافی برای این سوال که وقتی برات خاستگار بیاد نظر مادرش درمورد تو چه خواهد بود! اینه که 👇🏻

دختری که تنهایی زندگی میکنه با یه بچه یا یه عقب مونده ذهنی ازدواج نمیکنه، با یه مرد مستقل، و فهمیده و روشن فکر ازدواج میکنه و اگه پیدا نکنه هم براش مهم نیست.

رابطه خودتو با پدر و مادرت درست کن، با پدر و مادرت نتونی کنار بیای چطوری میخوای پس فردا با همکارا یا همسرت کنار بیای.

ما هم این دورانو گذروندیم، سعی کن از الان تمرین کنی با مشکلات روبرو بشی و حلشون کنی نه اینکه ازشون فرار کنی.

برای اینکار میتونی مطالعه کنی، برای حل هر مشکلی راهکاری هست. باید راهشو یاد بگیری.

سلام

تو تهران که غیرممکنه بتونید با درامد دانشجویی خونه کرایه کنید..تازه اگرم بتونید کمتر صاحبخونه ای به دخترا خونه اجاره میده.. خود من یه خونه دارم که اجاره میگریم هیچوقت به دخترا اجاه اش نمی دم...

اگه تو شهر دیگه ای هم هستید باید بدونید که فقط هزینه اجاره نیست .. شما الان که تو خونه پدرتون هستید تمام هزینه های خورد  وخوراکتون با پدرتونه.. خونه بگیرید باید همه اینا رو خودتون بپردازید... 

تازه سختی زندگی مجردی هم هست.. همه اش باید خودتون غذا بپزید.. الان از بیرون که میایید خونه بالاخره یه چایی اماده هست که نوش جان کنید.. یا دغدغه ای برای خرید شام یا درست کردنش ندارید...

به نظر من سختیایی مجردی زندگی کردن اصلا به اندازه سختی خونه پدری نیست..

من خودم الان خونه دارم و درامدم هم بدنیست ولی هیچوقت دنبال زندگی مجردی نمی رم....

تازه حاضرم ازدواجم که کردم بیام با مادرم اینا زندگی کنم خخخخخخ

توصیه ام اینه که شما هم قبل از هر تصمیمی نسبت به مزایا و معایب این موضوع خوب تحقیق کنید و با چشم باز تصمیم گیری کنید.....

هیچ فکری درموردشون نمیکنم 

عین بقیه 

منم به عنوان یه پسر، به همین دلایل چنین قصدی دارم. به نظرم همونطور که خودتون گفتید، بدون به خطا رفتن خیلی کمک کننده هستش.

عزیزم من کاملا درکت میکنم...منم مثل خودت دوست دارم مستقل باشم و تا الان هم مستقل بودنو تقریبا تجربه کردم..من زملن دانشجویی برام خونه کرایه کردن...یه خونه دوخوایه ی بزرگ...ببین منم اصلا به حرف دیگران اهمیت نمیدادم و قضاوت دیگران برام مهم نبود. و کاملا مستقل بودم و هستم...ولی ولی ولی  متاسفانه بعد یه مدت از تنهایی دق میکنی...ارزوته برگردی خونه پیش خانوادت...من اصلا دختر لوس و احساساتی نیستم ولی تنهایی واقعا وحشتناکه..تا تجربه نکنی متوجه نمیشی چی میگم...به نظرم این کارو نکن...موقق باشی

ببخشید اقای نجفی من کجا باید سوال بپرسم؟ میخوام یک پست بزنم...همین قسمت زیر پست ها که میشه نظر گذاشت باید سوال پرسید؟؟ من تو سایت گشتم ولی متوجه نشدم کجا باید تاپیک زد...ممنون میشم جواب بدید

ببین در همه خانواده ها بحث و دلخوری هست..من این شرایطو تجربه کردم..تنها زندگی کردم...تو یه خونه تنها بودم...تا تجربه نکنی متوجه نمیشی...منم اوایل فک میکردم خب دیگه مشغول درس و دانشگاهم و تنهایی اصلا مهم نیست ..ولی زهی خیال باطل....اگه تو خونه خیلی بهت فشار نمیاد این کارو نکن و با خانوادت کنار بیا...پشیمون میشی...مستقل بودن لزوما به این معنا نیست که حتما تنها زندگی کنی...بعد یه مدت پشیمون میشی...من خیلی دختر قوی هستم و خیلی به توجه دیگران احتیاج ندارم ولی این کارو نکن..من تجربه کردم...

سلام. تجربه های من از خونه مجردی:

1. وقتی بعضی وسایل مثل پکیج و... نیاز به سرویس پیدا میکنن مسلما شما نمیتونید یه آقا رو به راحتی به خونتون راه بدید. البته ممکنه ایرادی هم نداشته باشه ولی خودم به شخصه خیلی میترسیدم و همیشه از خانم های همسایه میخواستم که این مواقع بیان پیشم تا تنها نباشم.

2. ممکنه شبا بترسین! ( من خودم این طور نبودم به جز شبایی که فیلم ترسناک میدیدم)

3. اگه درون گرا هستین که هیچی ولی اگر برون گرایین ممکنه آخر هفته ها از تنهایی دیوونه بشید به خصوص اگر سرتون شلوغ باشه و وقت بیرون رفتن نداشته باشید.

تنهایی به مرور زمان یه مقدار اخلاقاتون رو ممکنه عوض و بد کنه. 

4. بعضی دوستانتون ممکنه به خونه ی شما به عنوان هتل نگاه کنن و هر روز خونه ی شما پلاس باشن و خلاصه یه روز مجزا برای خودتون نتونید جور کنید و اگر یه مقدار هم وسواس داشته باشید که دیگه چه بدتر.

من یکی از دوستام رو این طوری از دست دادم! ای بابا اخه چه قدر سو استفاده؟

5. بعضی از همسایه ها واقعا فضولن و ممکنه اوایل یه مقدار از رفتاراشون اذیت بشید. که توصیه میکنم با خوش برخوردی بپیچونیدشون تا کم کم فاصله بگیرن.

یه بار یکی از همسایه ها که اومده بود زنگ در رو زده بود و چون من خواب بودم نشنیده بودم و جواب نداده بودم بعدا گفت که حتما به بابام میگه|:

فعلا همینا به نظرم میرسه.

خوبی هاش: 

ساعت خواب، بیداری، غذا خوردن و ... همه با خودته. 

دسپخت خودت رو میخوری.

میتونیاز خیلی از تنبلی ها نجات پیدا کنی( بستگی به خودت داره) و کلی خانه داری و نکته یاد میگیری. 

با خانواده زندگی کردن یا جدا بودن هر دو خوبن ولی به نظرم تا زمانی که با خانواده تون هستین سعی کنید یه راهی برای حل مشکلاتتون پیدا کنید چون بعدا در رابطه با بقیه هم ضربه خواهید خورد. 

قهر راه حل بدیه. واقعا بده... .

معایب بر مزایا می چربه:

شما کلا یه دلیل آوردی اخلاق مون در تضاده

ولی مسائلی که ممکنه پیش بیاد:

اولا انسان ذاتا اجتماعیه که اینو همه می دونین،منتها اجتماعی بودن فقط این نیست که با همکلاسی ها و رفیق هات صمیمی باشی و ....

باید ببینی با چند نفر می تونی در سطح عمیق رابطه برقرار کنی که عمیق ترین سطح رابطه برای شما قطعا با پدر و مادرتونه.

ضمنا بقیه رو ولش و برای خودت زندگی کن اصلا استدلال های صحیحی نیست و به دور از اعتداله.

هیچ کسی نمی تونه ادعا کنه بقیه روش تاثیر ندارن.

اگه دوست داشتین اشاره کنین که تک فرزندین یا نه؟

عزیزم ملاک نباید حرف دیگران باشه ملاکت این باشه که کاری میکنم یا جایی میرم که آرامش باشه

منم توی رشته خودت تحصیل میکنم اتفاقا خوابگاهی هم هستم کرونا که اومد میگفتم خدایا کی میشه کرونا تموم شه برم خوابگاه

فقط تو تنها نیستی😂تو سن ما طبیعیه فک کنم ولی من ترسو تر از اینم که تنهایی خونه بگیرم😂

من دانشجو که بودم خونوادم برام خونه گرفتن توی اراک 

اوایلش خوب بود دیگه تذکر و غرغر و ...  در کار نبود هر کاری دوست داشتم میکردم 

 ولی بعد از مدتی آدم احساس تنهایی و پوچی میکنه 

خسته میشی از دوست و رفیق 

میشینی حساب میکنی میبینی با خونواده بودن حسناش به عیباش میچربه 

واسه من که اینطور بود 

حس اینکه یکی نگرانته یکی منتظرته

همین حد و حدودایی که برات تعیین میکنن یعنی مهمی براشون 

شام و نهار خوردن همراه خونواده کجا تنهایی کجا 

کلا به نظرم تجدید نظر کن 

حذف کردن آدما از زندگی هنر نیست چون تهش جز تنهایی چیزی به دست نمیاری

هنر اینه که آدما با عیبا و حسنای هم کنار بیان 

خواهی دید احترام اجتماعی دختری که خونواده پشتشه 

بیشتر از دختریه که سواست 

اون عده ای هم که به دختر تنها احترام زیاد میذارن به خاطر استقلال و این چیزاش نیست 

به خاطر اینه که دختر تنها طعمه سهل الوصول تریه 

من کلا علاقه ای به استقلال ندارم وابستگی زیباتره 

همین جواب پس دادن به پدر مادر یعنی تو این دنیا واسه یه کسایی مهمی دلشون برات تنگ میشه دوست دارن اذیت نشی

بعد خیلی سخته هم بخوای درس بخونی یا کار کنی هم بخوای تمام کارای خونه رو انجام بدی

فکر کن امتحان داری بعد باید غذا هم بپزی بعد هیچی هم تو خونه نداری باید خریدم بکنی 

بعد همه اینکارا رو میکنی خسته میشی جونی واسه درس خوندن نمیمونه 

و خیلی چیزای دیگه 

سوال کننده منم

به صدف :تو  بیمارستان نزدیک خونمون تو تریاژ اورژانس کار میکنم

ا

من با خانوادم تضاد اخلاقی شدیدی داریم . من نمیخوام پیش پدر و مادرم بمونم که مثل اونا بشم . خیلی منفی باف هستند و خدا رو هم قبول ندارند میخوان منم مثل اونا باشم و همین باعث شکستن حرمت ها میشه . وقتی دوری و دوستی رو پیش بگیرم باهاشون همه چی درست میشه چون میدونم واقعا دوستم دارن . الان هم که دانشگاهم شهرستانه ،اگه این کرونا تموم بشه برمیگردم خوابگاه. ایشالله دیگه بعد از اون قصد مستقل شدن دارم 

سلام

اگر من خواهر بزرگترت بودم به هیچ عنوان نه موافق بودم با این کار و نه اجازه میدادم بری خونه جدا بگیری. منصرفت میکردم حتی اگر شده به زور. زندگی با خانواده ست که معنی پیدا میکنه. خانواده آدم هر چی که باشن خانواده ش هستن. البته استثنا هست اما استثنا کمه. در موردهای خیلی نادری باید خونه مجردی گرفت. مثلا طرف پدرش دور از جون روانی باشه و بزنه توی سر دختر و ضرب و شتم کنه یا مثلا بزرگترهاش عقده ای باشن و توی سرش بکوبن و ضرب و شتم کنن و تحقیر کنن و دخالت کنن و اجازه بیرون رفتن ندن و کتک بزنن و به زور وادار به کاری کنن که نباید و درست نیست و اینجور مسائلی. وگرنه در بیشتر خانواده ها اختلاف نظر هست. اختلاف نظر که منم که متأهلم با شوهرم دارم. حالا میشه جمع کنم برم یه خونه دیگه؟ حالا برم. بعدش چی؟ با یکی دیگه که برم بازم با اون اختلاف نظر هست. اصلا توی همه خانواده ها اختلاف نظر هست. به خاطر اختلاف نظر و اختلافات جزیی و اخلاقهای بد اعضای خانواده که نمیشه کاسه کوزه جمع کنی پاشی بری. اگه اینجوری باشه که اصلا سنگ روی سنگ بند نمیشه. 

تازه اگر همه اعضای خانوادت بد باشن بالاخره یکی بینشون پیدا میشه که به خاطرش بمونی و از زندگی توی خانواده لذت ببری.

گفتم که فقط در موردهای نادری باید گذاشت و رفت که احتمالا مورد شما اونقدر نادر و خطرناک نیست. البته امیدوارم که اینطور باشه و ایشاالله که هست. ب جای عوض کردن خونه و محل زندگی، صبر و تحمل رو تمرین کن اما اگر واقعا چیزی هست که ما نمیدونیم و از نزدیک ندیدیم که قضاوت کنیم دیگه اون موقع تصمیم گیری با خودتونه. یعنی اگر شرایط خیلی حاد و ناجوره دیگه اون موقع جدا خونه گرفتن ممکنه به نفع باشه. مثال میزنم. پسری به دکتر روانشناس زنگ زده بود میگفت پدرش شرابخور و خطرناک و دارای مشکلات اخلاقی و مادر هم روانی و اهل جنگ اعصاب زیاد و دخالت ناجور و ناحق و سایر اعضای خانواده هم مشکل دار و این پسر از هر نظر آسیب دیده بود دکتر بهش میگفت بهتره جدا بشی از این مادر و پدر. اینها رو بگذار و برو که راهی جز این نداری.  شرایط این خانواده خیلی ناجور بود حالا تعریفش از حوصله خارجه و ممکنه فایلش رو هم پیدا نکنید توی نت ولی به هر حال توی اون شرایط یه حرفی. اما فکر نمیکنم شرایط شما اونقدر حاد باشه. شما باید تمرین صبر و حوصله بکنید. بالاخره هر چی باشه خانواده شما هستن.

از نظر افکار مردم کشورمون هم که پرسیدید بله دیگه باید عرض کنم خدمتتون که با اینکه تریپ روشنفکری برمیدارن بیشترشون اما خوب جدا زندگی کردن دختر عیب و نقص حساب میشه. یعنی یه جورایی حکایت از این داره که مشکلاتی وجود داشته که این دختر با وجود داشتن خانواده زده به چاک و رفته توی یه خونه دیگه. من هم باشم در نگاه اول این فکر رو میکنم. البته هیچ قضاوتی نمیکنم و فکر نمیکنم دختر بدی بوده یا هست ولی این نتیجه رو میگیرم که مشکلاتی این وسط وجود داره که دختر تنهایی رو انتخاب کرده با وجود داشتن خانواده. اینه که اگر هم بخوام برای یکی از پسرهای فامیل و اطرافیان در نظرش بگیرم سعی میکنم خیلی با احتیاط در مورد خودش و خانواده ش تحقیق کنم. 

سلام

متاسفانه باید بگم چهره ی خوبی نداره این کار بخصوص برا شمایی که دختری!!

اینکه قصد داری مستقل باشی خیلی خوبه ولی ایا به مشکلات ودردسرایی که بعداز این کار ممکنه بهش برخورد کنیفکر کردی؟؟

مردم بیهوده گو وبیکار نشستن یه چیزی ببینن از ادم وشروع کنن به یه کلاغ چهل کلاغ کردن وتهمت زدن..میتونی ومیتونن حرف مردم رو نادیده بگیرن؟؟

باتوجه به این وضع اقتصادی ودرامد به قول خودت کم،،میدونی بعدش مجبوری بارها وبارها روبزنی به همین خونوادت؟؟

ازطرفی کی میتونه امنیت شمای تک وتنها توی یه خونه ی مجردی رو به طور قطع تامین کنه؟؟

اشتباه نکن..الان اصلا کار درستی نیست..

مشکلات ودرگیری هم توهمه خونواده ها هست..تحمل کن وسکوت..درست میشه

یاعلی

با سلام،

میدونی فرق بین رشته های مهندسی با بقیه در چیه؟ اینکه ما از آب هم شده، کره میگیریم!! میشه یا نمیشه وجود نداره، باید بشه فقط درصدش بالا و پایینه!!!

ساده بگم زرنگ باش! به اینها که میگم خوب فکر کن. چون من نه تنها خودم درگیر این موضوع بودم، بلکه اکثر هم دانشگاهیام و هم خدمتیام و... درگیرش هستن. اما واقعا راه درست کدومه؟!

ببین مهم اینه که مهندسی برخورد کنی باهاش! چطوری؟ کاری نداره یادت میدم...

مطلقا شدن یا نشدن، بودن یا نبودن، موفقیت یا شکست و ... وجود نداره. هر کاری رو که بکنید یه معادله خواهد بود! درقبال یه سری سودمندی‌ها، مضرراتی دامن‌گیرتونه! پس با حذف یه عنصر مهم(خونوادتون) باید به ناچار عناصر کوچیک و خردی رو جایگذین کنید(متعلقات زندگی جدید). این یعنی برهم زدن تعادل فعلیه زندگی، هرچند تلخ!!

اما بیا و مثه من و دوستای همدردتون رفتار کنید، امتحان کن کاری نداره که...

دوری و دوستی!!! اما کسی فوت کوزه‌گری رو نمیدونه... اونم یادت میدم!!

میگن رابطه ما با آدم‌های اطرافمون مثه رابطه خورشید با زمینه! دور که بشیم یخ میزنیم، نزدیک که باشیم میسوزیم...

یه بار دیگه بالارو بخون...

اونایی که دور شدن یه مدت بعد حس دلتنگیه همون خونواده‌ای رو دارن که از روزی ازشون فراری بودن، اینطرف شما و خیلیای دیگه که تحمل خونوادشون رو ندارن... بیا و معادل کن: اونها یخ زدن و شما گرما زده شدی!! غیر از اینه؟! اما چاره چیه این وسط!!

حفظ تعادل! و تموم!!!

بیا و از یه جا دیگه به همین تعادل برسیم:

- ایده‌آل خوابگاه چی میتونه باشه... همون آزادی خودمون با سلیقه هایه شخصی گرایانش!!

- ایده‌ال خونه چطور؟ برای خواب و خوراک و ... دغدغه نداریم!

- بدی‌های خوابگاه هم که دوستان اشاره کردن...

- بدیهای خونه هم که اینطور میشه دید، دخالت و تحمیل افکار و ... یا هرچی!

میگما بهتر نیست به جای یه خوبی و یه بدی، دوتا خوبی رو انتخاب کنیم؟! معلومه که خوبه!!

چطوری؟ بهش میگن دوری و دوستیه خورشیدی!! همون خورشید و زمین بالا...

خونه‌رو بکن خوابگاه!! فقط جهت رفع خستگی.Ok ؟

 مسلما خسته و داغون از بیرون که برگردی کسی نمیگه خب دخترم امروز بحثمون روی اثبات عدم وجود معاد و قیمت نرخ ارز و محسن خواستگارت و ... این چیزاست. حاضری شروع کنیم؟ خب معلومه که نه! والا...

میگه غذاشو بده بره یه کم استراحت کنه دخترم، ببین چیکار کرده با خودش ... برو برو قوربونت!!

اصلا بزار شروع کنن، بدترازین که دیگه نداریم؟! به قیمت نرخ ارز نرسیده شما خواب هفت پادشاه رو میبینی... صبحم کله سحر بزن بیرون.

دراینصورت بیشتر میشه وقتتون برای کارهای شخصیه مربوط به کار و موفقیت و...  و باخیال راحت به بعد شخصیه زندگیتون میرسید.

- اینطوری یه مدت بگذره اون دمای طراوت بخش رو به دست میارید. میشه همون هوای دلچسبه بهاری اونم تویه گرمای سوازانه فعلی!!

پ.ن:

1- با خانوم شیرین رستمی زاده خصوصا اینکه اشاره کردن، خواهی دید احترام اجتماعی دختری که خونواده پشتشه بیشتر از دختریه که سواست موافقم شدید. ایرانه ها،  Gem Tv نیست که!!

2- نه روشن فکرم نه عهد حجری! فقط میگم مراقب داشته هاتون باشید. بد بین نیستم اما میدونم تویه این خاک با این فرهنگ دخترها خیلی مظلومند. اولین اشتباه، آخرین اشتباهه شماست! Shift Delete خواهی شد! برای کسی هم مهم نیست مقصر کی بوده...

3- نوشتید دختری که شخصیتش رو حفظ کرده و تا حالا خطا نرفته..

.قریب به 9 ساله که گواهینامه موتور گرفتم، آقاجونم هیچ وقت راضی نشد برام موتور بگیره، آخرش پرو پرو خودم گرفتم...

میگفت: من به تو و تواناییت ایمان دارم، اما یه ناشی بزنه بهت من چه کنم؟! مقصرم که تو نباشی این وسط تو آسیب میبینی!!   و این قلب منو میشکنه...

 نه که بترسونمتون نه! اما ازون جایی که رفیق لاشی زیاد دارم، هیچ شانسی برای فرار از دست یه لاشی نداری کافیه زوم کنه روت!! ( بنا به حرفه و محیط کار و زندگیمون میطلبه با هر قشری در تعامل بود)

4- این که کار میکنید امتیاز مثبتیه، اما خواهشا آفتابه رو خرج لحیم نکن!! پولتو بزن به یه زخم دیگه...

5- اگه تند نوشتم ، بی منظور و فقط جهت انتقال تجربه شخصیم بوده. امید که مفید باشه..

به دختر فامیل:

درسته که زندگی در کنار خانواده معنا پیدا می کنه؛ ولی بعضیا هستن که کلا تو زندگیشون قصد ازدواج ندارن. نمیشه که تا زمانی که والدینش زندن پیششون بمونه که. بالاخره یه روز باید مستقل شه بره. آدم وقتی که مستقل میشه تازه با خیلی از حقایق زندگی آشنا میشه. اصلا افت هم داره برای کسی که سنش بالاس و ازدواج نکرده، هنوز وابسته باشه.

به دختر فامیل:

یه مسئله دیگم که هست مود خود آدمه. مثلا یکی کلا تنها بودن رو به کنار دیگران بودن ترجیح میده (همون درونگرایی که البته درجاتی داره).

استقلال رو با تنها زندگی کردن عوضی نگیریم 

استقلال یعنی عدم وابستگی مالی و عاطفی و ....

یه نفر میتونه با خونواده زندگی کنه ولی از نظر مالی بهشون وابسته نباشه یا وابستگی عاطفی بهشون نداشته باشه تو تصمیم گیریاش تحت تاثیر نظراتشون نباشه 

صرفا کنارشون زندگی کنه

یه نفرم ممکنه با پول پدرش خونه بگیره تنهایی زندگی کنه 

ولی از نظر مالی و غیرمالی کاملا به خونوادش وابسته باشه 

هر تصمیمی میخواد بگیره تحت تاثیر خونوادش باشه 

پس استقلال داشتن لزوما به تنها زندگی کردن نیست 

اینکه گفتم از استقلال خوشم نمیاد حرف اشتباهی بود 

باید میگفتم از تنها زندگی کردن خوشم نمیاد 

مثلا من یه فردی رو میشناسم که 15 ساله توی تهران تنها زندگی میکنه خونه و زندگی و شغل و همه چیزم داره ولی سپرده مادرش براش از شهرستان زن انتخاب کنه 

خوب مشخصه این آدم تو تصمیم گیریاش استقلال نداره 

وگرنه واگذار کردن خرید یه پیراهنم به دیگران کار پرریسکیه 

چه برسه همسرتو یکی دیگه بخواد انتخاب کنه 

این یعنی این آدم علی رغم تنها زندگی کردن و داشتن دوست دخترهای متعدد هنوز استقلال نداره خودش نمیدونه چه همسری به دردش میخوره مادرش باید براش انتخاب کنه 

به امین آب آذرسا 

اینکه میگید با خونواده زندگی کردن واسه فردی که سنش بالاست و مجرده افت داره 

صرفا نظر شخصی شماست 

از نظر من زندگی با خونواده هیچ افتی نداره فکر نمیکنم از نظر جامعه هم افت داشته باشه 

دایی پدرم تا 45 سالگی با خونواده زندگی کرد تا اینکه همه برادر خواهرا ازدواج کردن و مادرشونم فوت کرد 

ولی هیچ وقت یادم نمیاد این قضیه براش افتی داشته باشه در نظر دیگران

اتفاقا شغل هم داشتن توانایی مالی جدا زندگی کردن هم داشتن حتی به خواهر برادراشون کمک مالی میکردن ولی دلشون نمیخواست مجردی زندگی کنن بودن با خانواده رو ترجیح دادن 

استقلال رو با تنها زندگی کردن اشتباه نگیریم 

خطاب به کسایی که مخالف بودن و موقیت نویسنده رو درک نکردن

سلام 

یه سوال تاحالا شده حس کنین زنده این ولی زندگی‌نمیکنین؟ زندگی با والدین بد همین حسو داره. همه از بیرون فکرمیکنن که شما چقد خوشبختین پیش خانوادتونین ولی این شمایین که دارین از درون نابود میشین و تموم میشین ولی هیچکس نمیفهمه

بعد یه روز به خودت میای میبینی زندگی توام مث خانواده ت تباه شد و هیچکاری برا خودت نکردی درحالی که مطمئن بودی با بودن کنار خانوادت نمیتونی هیچوقت ادم خوبی بشی و همیشه مانعتن و همیشه اذیتت میکنن ولی بازم اسیر یه مشت حرف مفت شدی و ترسیدی و اسمشو گذاشتی اینده نگری و گند زدی به زندگیت

بازم بگم  یا کافیه واستون؟ واقعا به حرفی که میزنین فکرمیکنین؟ خدا راضیه اینطوری زندگی کنه ادم؟ به نظر من مرگ بهتر ازین زندگیه

 یه دختر تو جامعه ما کم پیش میاد تصمیم بگیره تنها زندگی کنه ولی وقتی انتخاب میکنه اولین فکرتون این باشه که اوه اوه چقد سختی کشیده نه اینکه فکرکنین اوه اوه چقد خرابه

ببخشید که اینو میگم ولی اون دید شما به دختراست که خرابه

شماها اینحرفا رو نزنین و به نسل بعدی خودتون منتقلش ندین هیچ مشکلی پیش نمیاد

اینکه چون خودتون اینطوری نیستین نمیخواین کسی دیگه اینطوری زندگی کنه عدم درک و خود محوری تونو نشون میده

یک چیز دیگه اون کامنتای بلند بالایی که در تمجید از جایگاه خانواده نوشین نشون داد با اینکه شاید سختی کشیدین ولی بازم خانواده خوبی داشتین که دوستون داشتن

هیچوقت تاحالا نشده که کتکتون بزنن یا تو همون بچگی بهتون بگن ما تورو نمیخواستیم از دستمون در رفتی و اضافی هستی

پس هیچوقت هیچوقت نمیتونین درک کنین ماها چی میگیم 

نصیحتاتونم بزارین در کوزه آبشو بخورین

یه مسئله مطرح شده هر کسی هم نظر خودش رو داره، چه ربطی به خود محوری داره؟

طبیعیه ما از شرایط سوال کننده به طور کامل آگاهی نداریم.هر کسی میاد براساس تجربیاتش یه توصیه می کنه.

عصبی شدن نداره که.

موارد ویژه و استثناء همیشه هست ولی به طور کلی صحیح نیست آدم تنها زندگی کنه.

واقعا نمیفهمم چرا بعضیا راجع به چیزی که بهشون مربوط نیست یا قدرت درکشو ندارن و جای اون شخص نیستن نظر میدن در حالی که درباره اون موضوع ارتون نظری خواسته نشده؟؟؟؟؟

ایشون پرسیده مزایا و معایت خونه مجردی چیه! نخواسته بهش مشاوره خانواده بدین

به شیرین رستمی زاده:

راستی یه چیز خیلی مهمو یادم رفت. خیلی خانواده ها هم هستن که به استقلال دختر یا پسر بزرگسالشون احترام نمیذارن و استقلالشونو به رسمیت نمیشناسن. مثلا مدام تو زندگیش سرک میکشن. به چیزایی که بهشون ربطی نداره دخالت میکنن. سعی دارن وابسته نگهش دارن.

تو اینجور مواقع چه باید کرد؟

بسته به شرایط و فرهنگ هر منطقه فرق میکنه .الان در کلان شهرها داشتن خونه مجردی برای دخترها خصوصادختران شاغل امری کاملا معمول هست وهجیب نیست خیلی از این دختران هم از شهرای کوچک وبسته اومدند .

اگر که منظورتون تو شهرخودتون هست وشهر سنتی وکوچیک هست که خوب دوستان گفتن جلوه خوبی نداره

ا ز نظر امنیت هم بسته به نوع خونه داره . خونه ویلایی وحیاط داره امنیتش کمتره

توکلانشهرا که همش مجتمع ساختمانی هست درب هم یکیه مشترکه نگهبان داره واسانسور و دوربین مداربسته و مدیر ساختمان و فلان بهمان هست وامنیت برقراره . وتو یک اپارتمان ممکنه کلی دختر مجرد  یا زن تنها خونه داشته باشن

به نظرمن اگرم خونه مجردی گرفتید کاملا رابطه تون قطع نکنید تعطیلات ماهی هفته ای برید خونه مامانتون . فرض کنید دانشجوییداصلا... 

دوستان الان خیلی از دولت ها مثل بریتانیا و ... برنامههایی برای کاهش زندگی های تک نفره دارن. 

مغز ما از لحاظ تکاملی تنهایی رو معادل در حاشیه اجتماعی بودن می دونه.

یا توی کره الان خیلی ها اعتقاد دارن تنهایی زندگی کردن بهتره و نه با خانواده شون زندگی می کنن و نه با کس دیگه ای و خب چون کره جمعیتش سالمنده، این مسئله کلی هزینه داره برای دولت.

بازم میگم من نمی گم تنهایی الزاما بده (به قول مولوی از تنهایی نترسید تمام جهان در درون شماست).

ولی یه ماهی هیچوقت قدر آب رو نمی دونه چون همیشه توی آب بوده.

اگر با پدر و مادرتون مشکل دارین، رها کردن اونا باید آخرین راه حل باشه.( در حقیقت یه جورایی داریم صورت مسئله رو پاک می کنیم )

به آقای امین آب آذرسا

سلام. بله در چنین مواردی حق با شماست. من هم عرض کردم در کامنت قبلیم که شرایط استثنا هم داریم و باید موردی بررسی بشه. درباره‌ی آخرین کامنت شما به من کاملا حق با شماست. من تأیید می‌کنم اون کامنت آخرتون رو که برام نوشتین. همینطوره. اختلاف سنی واقعا باعث میشه دو طرف درکی نسبت به هم نداشته باشن. من توی خیلی از پستها که الان یادم نیست به دوستانم در این وبلاگ توصیه کردم که حتی برای ازدواج تن به ازدواج با اختلاف سنی ندید چون فهم و درک همدیگر رو ندارین دیگه وای به حال اختلاف سن مثلا پدر و فرزند یا مادر و فرزند یا برادر و خواهر و اینجور شرایطی. در همچین شرایطی من حق رو به شما میدم. کاملا درسته عرایض جنابعالی

در هر صورت باید دید که خوب چیه بد چیه. چه کاری بهتره و چه کاری رو عقل تأیید میکنه. اگه در شرایطی عقل میگه بهتره موند یا بهتره رها کرد و رفت باید همون کارو انجام داد. به حرف این و اون هم کاری نباید داشت که مثلا مردم دید بد دارن یا دید خوب دارن. کاری رو که درسته انجام باید داد. هر انسانی حق داره برای خودش تصمیم بگیره ولی تصمیمی رو که میگیریم باید با عقلمون حتما بسنجیم و اولویت بندی کنیم. یه موقع کسی اولویتش خودش نیست و سختی کشیدن خودش رو ترجیح میده به جدایی از پدر و مادر ولی یه موقعی کسی واقعا دیگه حوصله و توان و صبرش سر رفته و نیاز داره تنها باشه اصلا برای مدتی و ریکاوری بشه و یا شرایطش طوریه دیگه نمیتونه با جمع زندگی کنه. بله در این موارد باید سنجید و تصمیم گرفت. طوری که این وسط نه سیخ بسوزه و نه کباب.

در نهایت آرزوی عاقبت بخیری برای همه جوونا و خانواده‌ها دارم به عنوان یه هموطن

شما خانواده رو به عنوان اولین و کوچکترین و مهمترین جامعه گکه یک انسان در اون میتونه حضور داشته باشه رو ترک کردین و این نه تنها برای یک دختر بلکه برای هر انسانی کاملا اشتباه هست.

شما با ترک خانواده فقط صورت مسئله رو پاک کردین و در حالی که باید مشکلاتتون رو حل کنید.

توی خلوت خودتون به عنوان یک بی طرف از بیرون به مشکلاتتون با اعضای خونواده نگاه کنید و سعی کنید حتی کوجکترین مشکلاتتون رو هم حل کنید.

وقتی متنتون رو میخوندم احساس میکردم خوی تندی دارین که این اصلا خوب نیست. وقتی با خونواده بحثتون میشه سعی کنید عصبانی نشین چون عصبانیت نشانه ضعف آدمه.

باز هم میگم سعید کنید مشکلاتتون رو حل کنید و به جمع خونواده برگردین چون دیر یا زود روزی میرسه که آرزو کنید یک ثانیه دیگه جمع خونواده رو کنار هم ببینید

به نویسنده پست

وقتی گفتین خانوادتونو دوست دارین ولی میخواین ازشون جدا زندگی کنین تا ته قضیه رو فهمیدم

بعضی وقتا ادم از خانوادش دور میشه نه اینکه دوسشون نداره فقط نمیخواد احترامشون پیش هم کمتر بشه و با بحثایی که میکنه روشون توهم وابشه و هر حرفی رو به هم بزنن

و اینو فقط وقتی ادم میفهمه که ازشون دور بشه اونوقته که قدر همدیگه رو میدونن

ولی شما گفتی که مدتی هم تو خوابگاه بودین و ازشون دور بودین ولی بازم میخوای ازشون دور بشین که نشون میده تصمیمتونو گرفتین

مسلمه که دوری ازشون به طور کامل بیشتر ترس داره پس رابطه تو به طور کامل قطع نکن ومرتب بهشون سر بزن

 همه پلارو پشت سرت خراب نکن ممکنه بعدا بهشون احتیاج پیدا کنی . جوری باش که بعدا بتونی برگردی پیششون ازشون کمک  بخوای

اگه یه دختر به خاطر کار یا تحصیل رفته باشه یه شهر دیگه و اونجا خونه گرفته باشه جامعه دید بدی نداره و تو شهرای بزرگ و دانشگاهی تا حدی عادیه 

ولی اینکه یه دختر تو همون شهری که خونوادش هستن جدا بشه و تنها زندگی کنه جامعه زیاد دید خوبی نداره و کم هستن اینجور موردایی

کمترین حرفی که دربارش میزنن اینه که ببین چه جور خونواده ای ان که تحمل همدیگه رو ندارن 

دید جامعه رو گفتم حمله نکنید حالا 

به امین آب آذرسا 

هدفم تقسیم بندی نبود 

فقط میخواستم با مثال توضیح بدم که تنها زندگی کردن و استقلال داشتن دو مقوله جدا از همه 

وگرنه کاملا بدیهیه که بعضیا هم با خونواده هستن و هم استقلال ندارن 

بعضیا هم جدا زندگی میکنن هم استقلال دارن 

کلا همه مدلیش پیدا میشه 

شخصا تنها زندگی کردن رو دوست ندارم مگر تو موارد خیلی حاد 

این سلیقه شخصیمه حالا یکی دیگه ممکنه جور دیگه ای دوست داشته باشه 

در مورد سوال آخرتونم 

نمیشه قطعی جواب داد چون به خیلی چیزا بستگی داره مثلا به میزان شدت دخالت والدین 

من فکر میکنم حداقل تو مرحله اول بهتره فرد تلاش کنه برای اثبات توانایی های خودش به والدینش و اینکه بزرگ شده و میتونه تصمیمات معقولی بگیره 

فکر نمیکنم ترک والدین همون اول کاری کار عاقلانه ای باشه 

بازم میگم بستگی به خیلی چیزا داره 

ب* ***** ***

****** ***** **** *** ** **** **** ** **** *** ****** *** ****** ***** **** ***** ****** **** ** *** ** ******

 ** **** ***** * *** **** ***** **** *** *** **** ** ***** ** **** ***** ***** **** *** *** **** *******

**** *** ********* **** ***** ***** **** *** ** *** ***** 

** ***** ****** **** 

***** ** ****** ****** ** **** **** ***** ** ****** ** ** ******* ***** ***** 

**** ** ****** ****

**** *** **** ***** ******* ****** ** ***** **** ***** 

**** ****** ******* ***** * ******* ****** ** *** *** **** **** 

**** **** ***** **** **** **** ***** *** *** 

****** ** ** ** ** ***** ***** ****** *** *** 

بهشیرین رستمی زاده:

الان در ثبت احوال حتی خانواده تک نفره داریم. کسانی که جدا از خانواده خودشون زندگی می کنن.

قصدم از گفتن این جمله این بود که بگم در این شرایط هم کلمه "خانواده" به اون عضو تک نفره اطلاق میشه.

من هم همین تصمیم رو دارم.البته تنها نیستم و میخوام تو شهر خودمون خونه بگیرم و با خواهرم زندگی کنیم.اونم نه به این عنوان که مستقل شدیم ،به این عنوان که یه جایی رو گرفتیم که باهم بهتر درس بخونیم چون هر دوتاییمون کنکوری هستیم.اصلا نمیخواستم کار به اینجا بکشه ولی فکر کن بابات خیانت کنه و هر شب به یه بهونه توی خونه دعوا راه بندازه و از خونه بزنه بیرون تا پیش اون یکی باشه.مامانم برای اینکه زندگی نپاشه و دلایل شخصی خودش اصلا به روی خودش نمیاره که همه چیز رو میدونه و من و خواهرم هر روز بیشتر داریم عذاب می کشیم.بابام خیانت کرده ولی هزارتا محدودیت برای رفت و آمد ماها میگذره و ما به معنای دقیق زندانی هستیم.همه از دور حسرت زندگی ما رو میخورن ولی ما روز به روز بیشتر از هم متنفر میشیم.نمیدونم مشکل شما با خانواده چی هست ولی به خانواده مثل من اصلا قابل تحمل نیستند.تازه این یه گوشه از وضع اسفبار زندگی منه.     

عزیزم قطعا هر کاری سختیای خودش رو داره مثلا میگما پولدار بودن سخته ، فقیری هم سخته تو کدومو ترجیح میدی اینکه جامعه چجوری بهت نگاه کنه مهم تره یا خودت و خدات منم یه دخترم اینکه بهت میگن اگه با والدینت نسازی با کی میسازی چرتی بیش نیست مثل این میمونه که یه اتم با یه اتم دیگه میسازه و ترکیب میشه و با یه اتم دیگه به هیچ وجه ترکیب نمیشه ما باید به قدرتی برسیم که آدما و دوستامونو خودمون انتخاب کنیم با ویژگی هایی که میخوایم نبود به جهنم خدا برای ما کافی است این حرفایی که بساز و کنار بیا مال آدمای بدبخت و وابسته است که از رو ضعفشون میزنن غیر از اینه همشون جرئت ندارن از منطقه امنشون خارج بشن مثل ماهی توی تنگ که جاش امنه در ضمن اینکه کسی که بیکاره احساس تنهایی می‌کنه یاد گذشته میفته فکرو خیال می‌کنه منتها تو خونه با مامان و بابات دعوا می‌کنی و فکرت با اون مشغوله تنهایی به گذشته همین