خانواده برتر

من خیلی چاق بودم و بعد که لاغر کردم پوستم شل و پر از ترک شد. با وجود درمانهای خانگی و ورزش هم نتیجه نگرفتم و امکان عمل جراحیم برام وجود نداره.

خودم و خواهرم هیچ وقت نمیخواییم ازدواج کنیم تصمیم درستی گرفتیم به خاطر مشکلات خانوادگی اجتماعی نیستیم و افسرده ایم ، یه مرده متحرکیم محاله ما بتونیم ازدواج کنیم مگه اینکه خدا معجزه کنه اینقدر غم و غصه خوردیم لاغر شدیم یه خانم ما رو دیده بود به مادرم میگفت پسرم از دخترهای لاغر خوشش میاد چند نفر خواستن بیان خواستگاری مادرم میگه اینا قصد ازدواج ندارن ، مردم از مشکلات ما خبر ندارن ظاهر ما رو می بینند فکر میکنن ما هم آدمیم ، فقط باید حسرت زندگی بقیه رو بخوریم خیلی شرایط بدی داریم یه اتفاقیم نمی افته خانوادگی بمیریم ، من خودمو زدم بی خیالی ، خواهرم بیشتر حرص میخوره و گریه میکنه دلم میخواد یه روزی و بیبینم خدا انتقام ما رو گرفته ، فامیل های مادرم میخوان ازدواج کنند پدرم پول جهیزیه شون و میده ، به ما میگه پول ندارم . هیچ کسیم نیست باهاشون رفت و آمد کنیم روحیه مون درست بشه 

من به خاطر لکنتی که دارم و پوست صورتم هستش که گاهی اوقات فکر میکنم خیلی سخت پیدا میشه دختری که کنار بیاد

به جز مواردی ک بهشون اشاره کردین ... بنظرم رفتار خانواده ها خیلی توی شکل گیری یا بهم خوردن ازدواج ها موثره!

به جز مواردی ک بهشون اشاره کردین ... بنظرم رفتار خانواده ها خیلی توی شکل گیری یا بهم خوردن ازدواج ها موثره!

اکثر اون مشکلاتی هم که اسم بردی یا به مسایل اقتصادی و مالی ختم میشه یا یه جورایی از همون اوضاع مالی بد ایجاد شده...

سلام عزیزم

سلام عزیزم

با دیدن عنوان این پست دلم گرفت همیشه میگن هیچ وقت باطن زندگی خودت رو با ظاهر زندگی دیگران مقایسه نکن این جمله دقیقا مربوط به وصف حال زندگی من و دیگرانه یه مدت پیش با یکی از دوستام راجع به نداشتن خواستگار حرف میزدیم بهم میگفت تو دیگه چرا هم خوشگلی هم تاحالا تمام خط قرمزایی که یه دختر باید رعایت میکرده رو رعایت کردی از خونواده با اصالتی هستین و وضع مالیتونم که خوبه دقیقا دارم جمله های خودش رو میگم که فک نکنین دارم تعریف میکنم و اینجور تعریفا رو کم نشنیدم راستش دستم تو ارتباط با جنس مخالف باز بوده با اینکه خانواده سختگیری دارم توی برخورد روابط با نامحرم اما بهم اعتماد کامل دارن یعنی ساعتها با دوستام وقت میگذرونم یا وقتی باهاشون چت میکنم گیر نمیدن که با کی هستی و ...مذهبی هم نیستم اما خط قرمز هایی دارم برای خودم حالا میریم سر بحث اصلی من بیماری تشنج دارم از  دوره ابتدایی تا الان که ۲۰ و اندی سال دارم اولین بار از سر کلاس شروع شد هیچ وقت اون روز لعنتی رو یادم نمیره شاید باورتون نشه اما تا چند سال حتی نذاشتم پدر مادرم بفهمن بچه بودم و هنوزم که هنوزه علت نگفتنش رو نفهمیدم شاید ترسیده بودم در نهایت تبدیل شدم به یه بچه منزوی و خجالتی هر ماه این اتفاق می افتاد و ممکن بود حتی در طول یک روز ۱۰ بار حمله بهم دست بده اونام هر دو شاغل بودن و طبیعتا اونطور که باید حواسشون به من نبود و اینکه تو همون زمان بچگی فهمیدم یکی از گوش هام شنوایی ش خیلی کمتر از اون یکیه و با ازمایشم متوجه شدیم که بله همینطوره البته بیماری تشنجم رو دکترا اون زمان تشخیص ندادن که تشنجه و گفتن تیک عصبی هست و بزرگتر که بشه از بین میره و نه تنها از بین رفت بلکه رو شخصیت من تاثیر وحشتناکی گذاشت شدم و تبدیل شدم به یه دختر زود رنج و عصبی و خجالتی و غیر اجتماعی چند سال بعد دکترمو عوض کردم و قرصایی برام نوشت که فیل رو از پا در میورد دیگه ۲۴ ساعت خواب بودم توی درسم افت پیدا کردم واسه همین دیگه ادامه ندادم اما وحشتاک ترین فاجعه عمرم زمانی بود که دچار یه بیماری دیگه شدم و مجبور بودم دو بار عمل کنم اون قدر دردش زیاد بود و استرسی که تحمل کردم غیر قابل توصیف که تو همین حین تقریبا نصف موهامو از دست دادم اونم سال کنکور و من جز اشک ریختن و حبس کردن خودم تو اتاق و پرخاشگری تو خونه کاری نمیتونستم بکنم حالا بخیه های زشتی که رو بدنم بود زیاد مهم نبود من موهامو میخواستم ازمایشا چیزی رو نشون نمیدادن و دکترا فقط قرص و محلول مینوشتن خلاصه که ازین ماجراها مدت زیادی نیست که میگذره هیچ کسِ هیچ کس از اتفاقای زندگی من خبر نداره خیلیا دوست دارن جای من باشن با اینکه وضعیت موهام با دارو نسبت به قبل بهتر شده و بخاطر مجعد بودنش زیاد مشخص نیس و بخاطر قرصایی که مصرف میکنم تشنجام از قبل خیلی کمتر شده اما دیگه خسته شدم از اینهمه قرص و تمام نگرانیم اینه که در اینده قراره چی پیش بیاد خیلی دلم میسوزه واسه اونایی که تو زندگیشون مشکلی ندارن و چیزای خیلی کوچک رو بزرگ جلوه میدن با همه این مشکلات من الان دارم توی رشته متوسط توی دانشگاه عالی کشور تحصیل میکنم اما ماها زندگیای اطرافیانمونو از دور میبینیم و حسرتش رو میخوریم که کاش جای اونا بودیم من همیشه واسه چهره ام و موقعیت اجتماعی خانواده م و تحصیلاتشون زیاد تعریف شنیدم ولی خب تاحالا با هیچ پسری نبودم حتی توی مجازی ارتباطم با پسرای اطرافمم سرد تر از اونچه هست که فکرشو میکنید نمیگم کار درستی میکنم اما نه اینکه نخوام عاقلانه با کسی اشنا شم واقعا نمیتونم دیگه تحمل یه مشکل جدید رو ندارم از جدایی از اینکه کسی پَسَم بزنه وحشت دارم توی زندگیم با اینکه پدر و مادرم عاشق هم نبودن و بیشتر تو خونه ما بحث بوده تا همدلی ولی از لحاظ مالی کمبودی رو حس نکردم ولی اونجوری که باید مراقب سلامتیم نبودن الان سن زیادی ندارم تاحالا که خواستگار نداشتم اما نمیدونم وقتی موقعش برسه چطور با این قضیه برخورد کنم اصلا پسری پیدا میشه که با شرایط من کنار بیاد؟

سلام

به سوال کننده 

جراحی پلاستیک برای جای جوش دیگه منسوخ شده!

به خاطر افسردگی بیشتر و اینکه می دونم اگرم درمان شه بازم بر میگرده 

سلام عزیزم

ممنون عزیزم