خانواده برتر

راستش کار سختیه. چون بر اساس تکامل بشر، هر انسانی نیاز داره در کنار همسرش قرار بگیره تا کامل بشه. در واقغ کاری که شما دنبالشید خلاف تکامل و غریزست. 

دلخوشیهای خیلی کوچیکو واسه خودت خیلی بزرگ کن و بهشون زیاد فکر کن مث جمعهای خانوادگی، تفریحات یا گردشات با دوستات یا خانواده از موفقیتای کوچیکت حسابی ذوق کن:) ( اخه من خودم از یه چیزایی ذوق میکنم که واسه بعضیا خیلی پیش پا افتادست و با خودم میگم  اونایی که به چیزایی که ارزوی دست نیافتنی واسه منه خیلی ساده رسیدن چرا قدر نمیدونن ) اهنگهای شاد گوش کن و لذتشو ببر ورزش برو گاهی خرید برو حتی یه چیز خیلی کوچیک شده واسه خودت بخر یه گیره ی خوشگلی یا یه تله رنگی خوشمل یا دستبند بدلی و  و و... خیلی حال میده :)) بعضی وقتا به جای مادرت اشپزی کن خلاصه حسابی خوش بگذرون هیچکس همیشه و برای همه روز خوشحال نیست به هر حال هر کسی گاهی ناراحتیای داره و دلش میگیره ولی خب این نیز میگذره مثل همیشه که آب از اسیاب و طبل از نوا افتاده است

هیچ کاری نمیشه کرد 

زیگموند فروید گفته پیش از آنکه تشخیص دهید دچار افسردگی هستید یا اعتماد بنفس پایینی دارید ، اطمینان حاصل کنید که توسط یک مشت ابله محاصره نشده اید...

برو کلاس موسیقی عالیه😍

باید برویم سراغ یک محبوب کامل و بدون نقص. ما وقتی نمیتونیم به هر دلیلی ازدواج کنیم باید بریم یک عشق جایگزین پیدا کنیم. عشقی کامل و عالی. به نظر من عشق کامل و عالی فقط عشق به خدا و اولیای معصوم خداست. کسانی که عاشق خدا و ۱۴ معصوم شدند همگی اعتراف کردند که از همه عشقهای مجازی و زمینی بی نیاز شدند. من هنوز عاشق خدا و اولیایش نشدن ولی شنیدم و خواندم که خیلی دلچسب و با حاله. شنیدم لذتی بس عمیق و وصف نشدنی داره. شنیدم انسان را از هر چی جنس مخالف هست بی نیاز میکنه. شنیدم عاشقان خدا و اولیای خدا وقتی ازدواج میکنن چون خدا دوست داره انسان ازدواج کنه آن ها هم به خاطر رضایت و خوشنودی خدا ازدواج میکنند وگرنه خودشون انگیزه ای ندارن چون خدا گفته ازدواج کن ازدواج میکنن با کسی که خدا بپسنده. خلاصه شنیدم راه نجات همینه. راه عاشق خدا شدن هم اولش عمل به دستورات خدا و ترک گناهان هست و عمل به واجبات. تا کم کم خدا خودش ما را ببره وارد وادی عشق خودش کنه. کاش من هم توفیق پیدا کنم.

أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

ایمان و توکل به خدا بهترین درمان برای افسردگی است

همانگونه که برای هر دردی درمانی وجود دارد، برای درمان افسردگی و بیماری‌های روانی نیز راهکارهای زیادی از سوی متخصصان مطرح شده است، اما از دیگاه اسلام بهترین درمان و مداوا برای افسردگی یاد خدا، ایمان و توکل به خدا، صبر و تحمل و ... است.

اولین راهى که اسلام براى مسئله اضطراب و دلهره‌ها پیشنهاد مى‌کند، ایمان و توکل به خداست. تکیه بر خالقى که قادر است. از همه چیز خبر دارد و بندگانش را دوست دارد. تکیه گاهى همیشگى که همه مى‌میرند ولى او باقى است. همه دچار مشکل مى شوند ولى او همیشه قهار و مسلط و حاکم بر همه چیز است.

دکتر پول ارنست، متخصص دانشگاه پنسیلوانیا درباره نقش ایمان مى‌نویسد: مهمترین عامل شفاى مریض، ویتامین‌ها، داروها، معدنیت و جراحى و..نیست. بلکه امید و ایمان است. من به این نکته پى برده‌ام که از این پس باید جسم مریض را با بکاربردن وسایل طبى و جراحى و روح وى را با تقویت ایمانش نسبت به خدا معالجه کرد. در روایات آمده که مؤمن مانند کوه استوار است و سختى‌ها او را تکان نمى‌دهد. مانند حضرت ایوب(ع) که در مقابل بدترین مصیبت‌ها ایستاد و مقاومت کرد و عاقبت به رستگارى دو جهان رسید.

سلام،یه ویدیویی از استاد الهی قمشه ای دیدم مضمونش این بود که وقتی آرزویی دارین خدا قابلیت رسیدن اون آرزو رو توی وجود شما قرار داده مثلا وقتی گوسفندی متولد میشه آرزو نمی کنه که تو دانشگاه هاروارد قبول شه،ایمان داشته باش به آرزوهات و قابلیت هاتو جدی بگیر،با خدا حرف بزن مثل دوستی که هر کاری میخوای بکنی اول به اون میگی،ازش بهترین هارو برای همه بخواه خودت حس میکنی موج مثبت دعاهات بهت برمیگرده،و یه چیز دیگه اینکه خوشبختیرو اول تو تنهایی خودت پیدا کن تا بتونی کسی رو خوشبخت کنی،قرآن خوندن هر روز یادت نره اگر سختته میتونی از گوگل جدول برنامه ریزی شدشو دانلود کنی و طبق اون پیش بری،تو جامعه حضور داشته باش از تجربه دیگران استفاده کن خودتو بذار جاشون  ببین اگر تو شرایط اونا بودی چه میکردی اینطوری رشد میکنی،نماز اول وقت یادت نره چون برکتش تو اینه که اول وقت بخونیش،انشاالله تونسته باشم کمک کرده باشم،یا علی

سلام چه قدر پست خوبی گذاشتین .

تا نصف های پست فکر کردم نویسنده پسره‌.ببین خواهر گلم اولین کاری که باید بکنی پذیرش شرایط موجوده.یعنی دیگه باخودت کلنجار نرو که بخوای تغییرخاصی بدی یا خودش به وجود بیاد قبول کن همینی که هستی رو من خودم دیگه قبول کردم واقعا توانایی ازدواج رو ندارم تا همین چند وقت پیش یه کورسوی امیدی بود اما حالا بااین وضعیت اقتصادی وتورم همونم دیگه نیست.من ۲۸سالمه واقعا هم کار کردم عین خر اما نشد هی میگفتم چرا نمیشه غر میزدم فکرمیکردم مطالعه کردم سعی کردم پس انداز کنم روابط اجتماعیم ببرم بالا اما نشد خوب حالا دیگه قبول کردم وخیلی آرامش دارم دیگه با دیدن وشنیدن یه سرگذشت که عاقبتش خوب شده امید الکی واهی به خودم نمیدم نمیگم نامیدم اما خسته شدم بس که ادای امیدواربودن دراوردم.من همینم یه پسری که علی رغم داشتن اخلاق خوب ظاهر مناسب درامدمعمولی وخانواده دوست مذهب درحد نماز روزه اهل حلال حروم کردن نداشتن تعصب ؛افکار امروزی بدون افراط اما با تمام اینا فعلا هنوز ازکسی دل نبردم.دیکه نه دنبال دلیلشم نه تلاشی واسش میکنم نه دیگه باخودم اطرافیانم ،کلنجار نمیرم که چرا نشد چرا اینچور چرا اونجور شد ای وای سکه رفت بالا طلا گرون شد واسه زنم چجور حلقه بخرم سرویس چه قیمتی بگیرم بابا ول کن بیخیال حالا که فعلا خبری نیس وقتی اومد اونوقت تصمیم میگیرم.پذیرش شرایط موجود خیلی توی آرامش تاثیر داره.ضمن اینکه هدف زندگیت مشخص کن .هدفی که چه با ازدواج چه بدون اون قابل دستیابی باشه.حتما هم لازم نیس که مادی باشه.هدف میتونه خدمت به مردم باشه..چون خودت آرامش میگیری.واسه خودت ارزش قائل باش.واسه گوشت نذار هرچیزیو بشنوه واسه چشمت تا هرچیزیو نبینه.حتی چیزایی که به نظر بی ارزش میان اگر واسشون وقت بذاری میبینی چقدر حالتو خوب میکنن.مثلا رسیدگی به چندتا گل گلدون.یا رفتن به آسایشگاههای سالمندان خیلی موثره.همین فکر کردن ساده که خیلی هممون انجام میدیم.اما فکره سالم.درباره خودت رفتارات درباره جامعه وتغییراتی که میتونی انجام بدی خیلی موثره.اگر دنبال چیزی فراتر ازاینایی ازین مملکت برو اگر شرایطش واست هست.حتی یک روزت رو توی این کشور هدر نده.ایران دیگه اون کشوری نیس که اون همه جوون رفتن واسش شهید شدن.اگر توی غربت بهت سخت بگذره یه دلیل داری واسش میگی اینجاغربته.اما وقتی توی کشور شهر خودت تنهایی چه توجیهی میشه آورد.جز خودخوری  افسردگی  تنهایی.

با مرد تنها موافقم فقط پول بهت آرامش میده 

سلام

برای من هیچی نتونست جای ازدواج پر کنه 

راستش هر چی فکر کردم چیزی به نظرم نرسید .اگه من بیل زن بودم باغچه ی خودمو بیل میزدم.

ولمون کن تو را به قرآن..

خیلی با حرفتون موافقم و پستتون رو دوست داشتم.به نظر من ادم اگه وقتی تنهاست (منظورم اینه که توی یه رابطه عاطفی نیست) نتونه احساس خوشبختی کنه وقتی وارد یه رابطه هم بشه ناراضی خواهد بود. پس در مرحله اول ادم باید خودشو بسازه از لحاظ روحی (عزت نفس و اعتماد به نفس منظورمه) و درسی و شغلی و ارتباطات با دوستاش (برای من این خیلی مهمه وقتی دوستای خوبی دارم که باهاش وقت بگذرونم حال بهتری دارم) یعنی یه استقلالی برای خودش داشته باشه و حال خوبش مربوط به اطرافش نباشه بلکه دست خودش باشه بعدش اماده وارد شدن به یه رابطه است و میتونه رابطه سالم داشته باشه. البته فقط نظر منه و سعی میکنم خودمم اینجوری باشم.

خیلی ممنون از اینکه وقت گذاشتید و بهم کمک کردید عذر میخوام که جواب همگی جداگانه نمیدم.. 

کار. کسب اموال. ورزش.

کتابهایی هست که میتونه کمک کنه مثل کتابهای شفای زندگی و شفای قلب از لوییز هی  کتابهای دبی فورد هم خوبه و به شناخت و درک از خودت کمکت می کنه قیمت بالایی هم نداره اگر تهران باشی میدان انقلاب پر از این کتابهای روانشناسی و خودیاری هست کنار خیابون نصف قیمت می فروشن یه چند تا از این کتابها بگیر بخون و تمرین هایش را هم حتما انجام بده یه سایت هم هست به اسم قدرت نامحدود که مقاله های خوبی داره و به رشد شخصی ادم کمک می کنه ولی اگر بخوام چکیده این کتابها را بگم اینه که زخم های درونت را بشناس اونا را سرکوب نکن برای ارزوهای از دست رفته سوگواری کن هیچ اشکالی نداره ادم برای از دست رفته ها و بدست نیاورده ها عزاداری کنه اگر این غم ها را به ناخوداگاه بسپری ظاهرا فراموش میشن ولی از یه جای دیگه داغونت می کنن پس ناراحتی ها و غم ها را حس کن به خودت حق بده غمگین باشی اونوقت دوباره می تونی از نو شروع کنی ولی اول باید یاد بگیری غم ها را توی خودت نریزی هر چقدر دوست داری گریه کن هیچ اشکالی نداره اقایون عمرشون از خانم ها کوتاه تره چون یک کسانی که نادان بودن از بچگی به اونا گفتن مرد گریه نمی کنه و مردها قرن هاست غم و غصه را توی دلشون می ریزن و یک روز بی هیچ دلیلی می میرند بدون اینکه کسی بفهمه چه دردهایی تحمل می کردن و هیچی نمی گفتن به این چرندیات عوام هم توجه نکن مثلا خیر سرشون میخوان همدردی کنن یا همدلی کنن میگن برو بیمارستان مریض های لاعلاج را ببین برو نمیدونم قبرستان مرده ها را ببین متاسفانه مشاوران بیسواد زیادی هم داریم که از این نسخه های عوامانه میدن این حرفها را که ننه قلی هم بلده بگه اونوقت مشاور پول می گیره و این خزعبلات را میگه نخیر ایهناس بنده اگر مشکل دارم درد دارم رنج می کشم و با شما درد دل می کنم نمی خوام با فلانی مقایسه بشم که از من بدتره من می خوام درد خودم را بگم من احتیاج به همدردی و همدلی دارم اینکه تو درکم بکنی نه اینکه فرافکنی کنی بگی فلانی پا نداره بهمانی دست نداره اون بیوه شده این یتیم شده و تو ناشکری !!!به هر حال اگر به این دلایل اهل درد دل با دیگران نیستی نوشتن خیلی کمک می کنه من خودم دفتر خاطرات قطوری دارم و هرچی توی دلم هست می نویسم و سبک میشم هر چی ارزو داشتم ونشد هرچی بود و ازدست رفت از هرکی دلخورم از هرکی عاشقش هستم و در دسترس نیست از همه می نویسم و اروم میشم من هم دوست ندارم با کسی درد دل کنم دوستام و فامیل هام درک و فهم پایینی دارن خب دلیلی هم نداره بفهمن اونا که هیچوقت دختر مجرد چهل ساله نبودن بفهمن من چه مشکلی دارم من هم برای قلم و کاغذ دردهام را می گم امیدوارم موفق باشی و به هرچی دوست داری برسی

حتما پسر های بسیاری بودند و هستند که شما را دوست دارند و عاشق شما هستند ولی به هر دلیلی نتوانستند به شما بگن.

این جمله رو هم یادم رفت بگم که شما اگر ازدواج نکنید هیچ مشکلی پیش نمیاد.