خانواده برتر

من مخالف سرسخت کار خانم در بیرون هستم

چون تلاش میکنم و وظیفمه نون خانوادرو بدم و وظیفه زن تربیت بچست

جهاد زن خانه داریست در بهترین وجه آن

با نظر سامان  هم مخالفم

آقای نجفی من مادرم معلم بودند و همیشه کار می کردند. معلم ابتدایی هم بودند که سخت تره و هر روز باید می رفتند!!! ولی ما 3 تا بچه ایم و الحمدالله مشکلاتی که شما گفتین را پیدا نکردیم و هر سه مون مومن و تحصیل کرده و موفق شدیم. من دخترم و محجبه و باایمان و تحصیل کرده.

نمیشه تعمیم داد که دو گروه میشه و تو این دو گروه این اتفاق ها رخ خواهد داد. باید گفت بستگی به زن داره.

مادر من می تونست. و واقعا همیشه باعث افتخار ما بودند.شاید یه خانم دیگه نتونه.ولی مادر خانه دار هم تا دلتون بخواد اطرافم هست بچه هاشون تا رفتن دانشگاه دوست پسر پیدا کردن و وضع حجابشون افتضاحه!!!

ربطی داشت؟

من حس کردم شما با این پستتون یه جورایی به این خانواده ها توهین کردین. یه جورایی به مادر من که این قدر به اجتماع خدمت کرده و هم این قدر برای ما زحمت کشیده و روی تربیت ما اصولی کار کرده توهین کردین.

ازتون دلگیر شدم:(

سلام

اولویت بندی البته مهمه. وقتی اولویت بندی در زندگی درست باشه مشکلی اصلا پیشنمیاد.

من یه دختر تحصیل کرده ام و همیشه تو دانشگاه جزء نفرات خوب بودم. دانشگاه دولتی خوب رفتم. بیت المال برای من هزینه شده و باید این هزینه را به اجتماع بپردازم(از نظر وجدانی) اما واقعا می بینم می تونم هم کار کنم هم خانه داری. چون توانایی و استعدادش را دارم.راست می گم. نه که فکر کنید از روی تعصب می گم.

خیلی هم دختر عاطفی هستم.اصلا نمی تونم تصور کنم از نظر عاطفی از شوهرم دور باشم.

یعنی یه جوری عاطفیم که می دونم اگر خونه تنها باشم واقعا حوصله ام سر می ره و شوهر بی چاره بیاد همش دوست دارم با من باشه در حالی که حتما خسته است. ولی الان برای خودم برنامه ریختم می بینم اگر در آینده کار کنم حتما چند روز در هفته بیشتر نمی رم. هم زندگیم نظم پیدا می کنه چون وقتی کل زمان در اختیار آدم باشه ؛کلا بی برنامگی پیش میاد. هم اینکه تو اجتماع هستم و بودن در اجتماع و در کنار خانم ها به من انرژی می ده و سر شوهر محترم غر نمی زنم.

می خوام دکترا بگیرم که ان شالله تو یکی از دانشگاه ها حتی پیام نور استاد بشم و چند روز در هفته برم سر کار و تحقیقات و مطالعه علمیم هم سرجاش باشه و از درسی که همیشه دوستش داشتم دور نشم.و شاید مقالات علمی جدید و ابتکارات جدیدی هم به کشور بدم.و خدمت کنم به جامعه.

من خودمو می گم. بعدا برای من مشکلی پیش نمیاد. چون این قدر عاطفیم که بچه هام فکر کنم آرزوشون این باشه من کم بهشون محبت کنم!:) میونه ام هم با بچه ها فوق العاده است. در سخت ترین زمان هم اگر یه بچه بیاد پیشم باهاش بازی می کنم این قدر که بچه دوست دارم.

از نظر تقوا و حیا هم مشکلی ندارم. بین آقایون واقعا سنگین و متین هستم.و محجبه.

مادرم هم می گن چند سال اول هم که بچه مهد نمیره( طبق نظر مشاورین از 3 سالگی مهد کودک خوب خیلی خوبه برای شکوفایی استعداد بچه ها. البته خوب نه بد که بدش خیلی بده!) من حتما هستم و چه کسی بهتر از مادرم برای بچه ام که از من خیلی باتجربه تره و منو تربیت کرده.و من حتما حتی اگر خانه دار بشم هم از راهنمایی های ایشون استفاده خواهم کرد.

می خوام بگم کاملا بستگی به زن و مرد داره. مثلا شرایط من خوبه. چون بعدا کارم را هم خیلی دوست خواهم داشت نه اینکه از سر زور و به خاطر پول برم. بلکه انگار تفریح می کنم و انرژی می گیرم.

ولی ممکنه یه خانومی با خرخونی و ... دانشگاه قبول بشه و با زور و هزار مصیبت درس بخونه و بعدهم از کارش لذت نبره و فقط برای پول باشه.خب این به نظر من بده و فقط باعث استهلاک یک دختر میشه.

اما من استعدادش را دارم و هیچ وقت با زور دانشگاه قبول نشدم و سختم نبوده.در آینده هم فقط قصد کارهای تحقیقاتی دارم چون برام لذت بخشه و می دونم برای جامعه مفید هستم.

آدم تک بعدی هم اصلا نیستم و همیشه تفریحم هم سرجاش بوده.

انسان موجودی است با ظرفیت های زیاد و خلیفه خدا بر روی زمین. ممکنه یکی این ظرفیت ها را داشته باشه.پس نباید جمع بست.

امیدوارم جوانان باایمان از این ظرفیتهاشون استفاده کنند و طوری نشه که انسان های موفق جامعه از باایمانان نباشند. چقدر خوب میشه ما دکتر با ایمان،مهندس باایمان ،محقق باایمان داشته باشیم. و پیامبر (ص) می فرمایند جستجوی علم بر هر مرد و زن مسلمانی واجب است. و چقدر تو دین ما از تنبلی نهی شده و به همت و کوشش نصیحت شده!

این که بگیم زنی که استعداد و هوش داره فقط خانه دار باشه؛ این ظلمه.عدالت نیست.و استعدادی که خدا بهش داده راحت هدر می ره. درصورتی که خدا دوست داره ناشکری نکنیم و استفاده نکردن از استعداد هم ناشکری است.خدا دوست داره تنبل نباشیم و همیشه رو به جلو بریم.

انرژی و استعدادهای جوانیتون را در راه درست هزینه کنید.(درست برای هر شخصی یک جوره و متفاوته)

تنبل و لوس نباشید همه چیز هیچ وقت با هم نیست.زندگی هم سختی داره هم خوشحالی.

موفق و موید باشید.