خانواده برتر

سلام

25 سالمه و دانشجوی دکترای دانشگاه صنعتی ......در تهران!!از سنم مشخصه که یک ضرب اومدم بالا!!با بخشی از حرفاتون موافقم اینکه دخترای خیلی درسخون تمایل به ادامه تحصیل دارن تا بالاترین درجه و حتی بدون وقفه اما اینکه ازدواج رو مانع درس خوندنشون بدونن و به خاطر درس خوندن از ازدواج و بچه دارشدن سرباز بزنن مخالفم البته من مجردم به این دلیل که هنوز کسی با معیارهای من پیدا نشده ولی خیلی از دوستان همکلاسی و هم دانشگاهی خیلی خوب تونستن بین این دو مقوله (ادامه تحصیل و ازدواج)تعامل ایجاد کنن!!در ضمن با جوی که بر جامعه حاکمه بچه دارشدن تو سن 25 برای دختر و 30 برای پسر چیز عجیب و غریبی نیست و معمول یا شاید هم معقولش همین باشه!!

سلام

من یه دختر درس خون فوق لیسانس هستم که الان 27 سالم شده.خیلی دوست داشتم دکترا بخونم اما به خاطر اینکه تعداد خواستگارام کم بشه انگیزه ام گرفته شد و نخوندم!!!

دوست دارم بعد ازدواج ادامه تحصیل بدم تا خود همسرم هم در بدست آوردن موفقیت تحصیلیم نقش پررنگ داشته باشه و حمایتگرم باشه تا من بهش بگم که من بهت افتخار می کنم و مدیون تو هستم. اینو خیلی دوست دارم که همسرم بدونه که من هرچی موفقیت کسب کنم نامرد نیستم و درک و شعور دارم که بدونم تو در آن سهیم بودی و بهش می گم که قدردانش هستم!

و چه بسا حتی اگر لیسانس باشه و منو حمایتم کنه که دکترا بگیرم پیشرفت تحصیلی خودم را بعد از ازدواج در جهت حفظ اقتدار ایشان بگذارم. و از این که منو حمایتم کرده کلی بهش افتخار کنم!

اینم بگم متاسفانه سن ازدواج بالا رفته و این همه گیر شده. تو این اوضاع شاید اولویت بندی معیار سن را بشه کنار سایر فاکتورها ی مهمتر تعدیل کرد.

ضمن اینکه دختری که در جامعه به روز تر هست در کل مادر بهتری می تونه(ممکنه) باشه تا اینکه مثلا سر دو سال اختلاف سنی آدم بخواد باهاش ازدواج نکنه.

مثلا شما می گی اگر خانومت 25 سالش باشه بچت مدرسه می ره 31 سالشه.خب حالا اگر خانومت 27 سالش باشه بچت که مدرسه می ره 33 سالشه! به نظرت دو سال چقدر فرق داره؟

حالا مثلا مدت بعدتر که 40 سالش باشه و یا 42 سالش ؟

اما مسلما اختلاف به روز و تحصیلات تو تربیت فرزند خیلی دخیله. شاید اون خانم 40 ساله دو سال کمتر اختلاف سنی با فرزنش داشته باشه اما اون خانم 42 ساله به دلیل درک بهتر شرایط امروز جامعه فرزندش را خیلی بیشتر درک کنه.که اون دو سال تفاوت با اون یکی خانم هیچه!!!

در کل خواستم بگم معیارها در کنار هم ارزش های واقعی خودشون را براتون نشون می دن. درسته به تنهایی اگر نگاه بشه مثلا سن خب خیلی خوبه که پایین باشه ولی وقتی پای یه معیار دیگه وسط میاد همه چی فرق می کنه.

سلام و ممنون

ولی نمیدونم چرا من تا جایی که یادم میاد بچه های دانشگاه ما تو لیسانس که اصلا، تو فوق هم خیلی کم ازدواج میکردن! اکثرا فکر دکترا و اپلای کردن بودن ... ضمنا خیلی هاشونم معلق هستن و بودن!

چون معمولا بچه های دانشگاه های خوب، قصدشون ادامه تا دکترا هست، و جدیدا هم که مد شده همه دلشون میخواد حتما دکترا رو اونطرف بگیرن، پس تا پایان ارشد فقط درس میخونن و حتی دنبال کار هم نمیرن چون باعث میشه معدلشون کم بشه! و دیگه نتونن راحت پذیرش بگیرن.

پس اصلا فکر ازدواج و حتی کار هم نیستن. و میشه گفت همه هدفشون اپلای دکترا برا آمریکاست!

البته این تفکر پسراست و من تفکر دخترهارو نمیدونم دقیقا و قصدمم همین بود که در مورد اونها بدونم!

بنظرم دخترای تهرانی، و یا شهرستانها و خانواده های با تفکرات کمتر سنتی، خانواده هاشون با اپلای کردن بچه ها مخالف نباشن، و حتی تشویق و همراهی هم بکنن ... پس اونا هم از ازدواج سرد میشن! چون اونا هم تا پذیرش نگرفتن معلق هستن!

چون ممکنه پسر و دختر نتونن هردوتایی از یه دانشگاه پذیرش بگیرن(که احتمالش هم خیلی زیاده) و باید یکی به خاطر اونیکی از حقش بگذره، که بعید میدونم هیچکدوم حاضر به این گذشت و فداکاری باشن!

بعدشم من با اون همسن بودن، و ختی 2-3 سال اختلاف مشکل دارم و فکر میکنم 5 تا 7 سال اختلاف خیلی بهتره، و این یعنی دختری که داره کارشناسی میخونه باید بگیرم ... این دختر هم تا ارشد نگیره یقینا بچه دار نمیشه! حتی احتمالا توی ارشد هم نمیشه و شاااید توی دوره دکترا اینکارو کنه ....اونم نهایت یکبار

و این معنیش اینه که تا زمانی که به دکترا برسه و حداقل دوسال هم بخونه(کلاساش تموم بشه) باید صبر کرد برای بچه دار شدن و این میشه سن بالای 30 سالگی واسه من!

--------------------------------------

من نمیفهمم خانومایی که میگید درس و بچه دار شدن منافات نداره یعنی چی؟

چون بچه دار شدن یعنی حداقل یک ترم مرخصی! بعدشم باید بچه رو بسپاری به شیرخوارگاه!!! تا بتونی بری به کلاسهات برسی .... شیر دادنش هم که کلی مصیبت و سختی داره!

البته زن میتونه لفت بده و ارشد رو مثلا 3 ساله بخونه و واحد کم برداره تا نهایت هفته ای 2 روز بره دانشگاه .... ولی آیا واقعا چنین دخترایی (2رقمی ها) چنین کاری میکنن؟ چون اینها هدفشون بیشتر درسه و اونم یکضرب!

نمیدونم والا!

واقعا چه کسی تا حالا دیده دختری تو دوره کارشناسی (منظورم سن 18-22 هست) بچه دار بشه! اصلا خود همکلاسی های دخترش فکر کنم مسخره اش کنن!!

به منتظر

بله درس عقل و شعور نمیاره، اما چنتا چیزو میشه ازش فهمید (البته 100% نیست ولی احتمالش زیاده):

1- طرف پشتکار زیادی داره و برای رسیدن به هدفش حاضره با کلی سختی بجنگه و بدست بیاره

2- احتمالا هوش بالایی هم داره

3- چون فکر و ذکرش درس بوده کمتر به مسائل حاشیه(دوستی!!) فکر کرده و یا تو شبکه ها و ... پلاس بوده و وقتشو هدر داده .... پس کلا میشه گفت آدم سالمتری هستش!

باید قبول کنیم که اگر فرضا بریم توی یه مدرسه و بگیم 10 تا شاگرد اول این مدرسه رو بیارید، 10 تا شاگرد معمولی و یا تنبل رو هم بیارید .... مقایسه که بکنیم (بدون درنظر گرفتن درسشون) میبینیم با شاگرد زرنگ ها بهتر و راحتتر میشه کنار اومد (دیگه دلایلش رو نمیگم)

بله درس خوندن شاید واسه کسی عقل و شعور نیاره، اما به قول معروف، اکثر عاقلان و با شعورها درس میخونن (زگهواره تا گور دانش بجور!)

من الان هم TA ارشد هستم و هم لیسانس. بنظرتون توی ارشد ها بگردم یا لیسانسه ها؟

بنظرتون ارشد ها بیشتر به من روی باز نشون بدن یا لیسانسه ها؟

منتظر گرامی

من منکر حرف شما نیستم. ولی بحث بر سر تفاوت هست!

کسی که دنبال درس هست یک روحیات و جهانبینی داره، و کسی که دنبال کارهای فرهنگی یا ورزشی هست یک روحیات دیگه ای داره!

به نظر درسخون راه رسیدن به خدا از وسط دانشگاه میگذره، به نظر دیگری، از جای دیگر میگذره!

هیچکدوم هم اشتباه نمیکنن و اگر قرار بود همه از یک مسیر برن که این زندگی اصلا چه قشنگی ای داشت. مهم اینه همه به یک مقصد برسن.

صراط مستقیم هم میتونه مسیر آیت الله بهجت رحمة الله علیه باشه، و هم مسیر شهید دکتر چمران! و هیچکس هم نمیتونه ادعا کنه که الان جایگاه کدوم پیش خدا بالاتره.

همونقدر که آخوند میخوایم، همونقدر دکتر و مهندس و ... و ... هم میخوایم!

ولی یه آخوند یک آخوند رو بهتر و بیشتر میفهمه در یک زندگی مشترک، و یک مهندس یک مهندس رو، و یک پزشک یک پزشک رو و یک ورزشکار یک ورزشکار رو و ..........

بحث من سر این تفاوت ها بود بیشتر. چون شما اگر بچه های درسخون دانشگاه های خوب رو ببینید اکثرا یک تفکر خاص دارن و یکسری اهداف مشخص و برای همین با دانشجوهای عادی تفاوت داره جهانبینی شون(همیشه استثنا هم هست).

برا همین من روی این قشر خاص زوم کردم چون خودمم جزو همین دسته قرار میکیرم.

همونطور که بالا هم گفتم واسه این دسته چیزایی مثل اپلای، مثل گرفتن دکترا، مثل کار پژوهشی کردن و جایزه بین المللی بردن و .......... شاید خیلی مهم باشه ولی واسه خیلی ها نه!

و سایر تفاوت ها.

و همین تفاوت ها نگرش هارو میسازه و اگر هردو نفر اینطوری فکر نکنن، همیشه یکی باید به پای دیگری بسوزه! واسه همین بهتره که هرکس با همطبقه ی فکری و بعدشم اجتماعی خودش ازدواج کنه تا به بهترین تعالی برسه.

مثالی که همیشه میزنم اینه: هم بنز ماشین خوبیه و هم پرادو! اما چرخ هیچکدوم به اون یکی نمیخوره! اگر چرخ بنز زیر پرادو بندازی از کارائیش کم میشه و حتی خراب میشه! اگر چرخ پرادو رو هم با زور بخوای زیر بنز بندازی بنز رو خراب میکنی!

اینا هر دو خوبن! ولی به قول شاعر : کبوتر با کبوتر / باز با باز

چرت و پرت نوشتی چقدر ؟

دختر تو سن 25 سالگی  بچه دار بشه دیر به حساب میاد ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

دختری که تو سن 30 سالگی بچه دار میشه مادربزرگ به حساب میاد ؟؟؟؟؟؟؟

از نظر من تو  باید بری پیش روانشناس ! چون دچار وسواس شدید شدی

والا ادب هم خوب چیزیه!

من قبول دارم خیلی حرفها دوستانه گفته میشه ولی باید قبول کنیم این سبک نوشتن تو فضای عمومی باعث اشاعه ی این ادبیات نادرست میشه!!

لطفا از ادبیات خوب استفاده کنید، و یا اگر خودمونی حرفی میزنید، بهش اشاره کنید تا این برداشت پیش نیاد که اینطور حرف زدن عادی شده و اشکالی نداره!!

After adjusting for social factors that affect health (race, age, income, health insurance coverage, smoking), he compared the health status of two groups of mid- and late-life women: those who had any births after age 35, and those who had finished having babies by then. So this wasn’t looking at age of first birth; it was looking at 35 as a cutoff for age of last birth. Women who had had babies after age 35, Alonzo found, had higher systolic blood pressure, higher blood glucose, poorer health as assessed by a physician, and poorer mobility later in life than women who had had all their babies before 35.

این از نظر علمی محرزه که بچه دار شدن بعد 35 ریسک انواع بیماری های مادر و کودک رو بالا میبره!

از طرف دیگه 25 سال رو اگر سن ازدواج، و 26 رو در خوشبینانه ترین حالت، سال به دنیا اومدن اولین بچه برای یک مادر اگر بدونیم، و فاصله مناسب 3 سال رو برای بارداری بعدی درنظر بگیریم، بچه بعدی میشه 29. و بعدی 32. و اگر کسی 4 تا بچه بخواد(یکی از خانومهای همین جا هم نوشته بود که میخواد) میشه 35 سالگی.

اما این اتفاق بعیده با این ترتیب رخ بده چون اون خانوم احتمالا فکر گرفتن دکترا، و فکر کار کردن هم باشه! و هر بچه حداقل 1 سال مرخصی رو میطلبه! و بعید میدونم دختری حاضر باشه برای بچه دار شدن (دختری که عشق ادامه تحصیله رو میگم) مرخصی بگیره و عقب بیفته!

بعدشم یه زن 45 ساله داره بچه شو میبره مدرسه ابتدائی! یا مثلا میبره مغازه اسباب بازی فروشی تا براش عروسک بخره! خنده داره بنظرم!

دیگه وای به خال اینکه بابای 50 ساله اش ببره! فکر میکنن نوه اش رو آورده :))

به هر حال این نظر من بود و فکر نمیکنم کسی حق توهین به نظر بقیه رو داشته باشه!

مگه قراره مهد کودک بزنه که  اولی 26 سالگی بعدی 29 سالگی بعدی 32 سالگی !!!!!!!!!!!!

همونایی که قبل ازدواج میگن 4 تا بچه میخوان بعد ازدواج به یکی راضی میشن حالا نه دوتا

دیگه 3تا چه خبره با این گرونی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام

نمییدونستم هنوز بحث رو دنبال میکنید

در مورد بحث دینی که فرمودین منظور منم دقیقا همین بود

اما در مورد بحث علایق هنوز با هم اختلاف نظر داریم.  بذارید من بحث رو با یک سوال روشن کنم:

چرا پسرهای طلبه، نمیروند چشم بسته دختری از بین دختران طلبه بگیرن؟ چون این 2 گروه هردو دنبال دین هستن دیگه ، پس مهمترین معیار رو برای ازدواج دارن!

اما همین ها هم میروند کلی میگردن و به خواستگاری برخی از این دختران میروند! و این دختران هم فقط به برخی پسرهای طلبه جواب مثبت میدهند!

چون موضوع بر سر همین علایق هست!!

علایق اینقدر مهمه که حتی باید در ساده ترین موارد مثل اینکه شما چه غذایی رو دوست داری هم رعایت بشه!

چه برسه به سبک زندگی!

وقتی من میگم افراد 2 رقمی، چون این افراد واقعا سبک زندگی متفاوتی دارن! مثلا شاید خیلی ها توی هفته 2 ساعت درس بخونن، اما اینها روزی حداقل 2 ساعت درس بخونن!

خیلی ها توی قضیه اشتغال براشون مهم نباشه کارشون مرتبط رشته شون باشه یا نه؟ و یا کجا کار کنن؟ همین که فلان قدر حقوق بگیرن کافیه! اما این افراد دوست دارن حتما مرتبط رشته و تحصصشون و در بهترین مکان که جای خاصی در این دنیا باشه کار کنن!

خیلی ها از بین ادامه تحصیل و مسائل دیگه، مسائل دیگه رو انتخاب کنن، ولی این افراد تحصیل رو برگزینن!

مثلا من دوستی داشتم دوره فوق عقد کرد. و برای دکترا پذیرش خارج از کشور گرفت. و چون خانواده دختر مخالف بودن طلاق گرفت و رفت! چون درس از همه چیز براش مهمتر بود.

و یا چقدر زندگی ها به خاطر همین کار و شغل زوجین از هم پاشیده!

مغلومه که فلان دختری که از بهترین جاها براش پیشنهاد کاری بیاد، به خاطر شوهرش رها نمیکنه! چون اون دختر همه زندگیشو واسه تحصیلش گذاشته، حالا که نمیاد به بادش بده!

البته آدم با آدم فرق داره و برخی ها منعطف تر هستن و سعی میکنن متعادل برخورد کنن ولی به هرحال یکی باید فدای اون یکی بشه (مگر اینکه هردوتا توی یه مسیر باشن))

الان شما فکر کن این نمایندگان زن در مجلس! و یا این خانوم های وزیر و رئیس و .... اینها معمولا یا شوهرشون هم راستا و همکار و همفکرشونه و یا به پای اینها باید بسوزه!! و یا طلاق بگیرن و برن (خودم چند مورد اینطوری دیدم که طلاق گرفتن!)

پس علایق و سلایق کاری هم بسیار مهمه! خصوصا برای این قشر خانومها که کلی درس خوندن تا باهاش یه کاری و یه جایگاهی داشته باشن نه اینکه بشینن توی خونه و قورمه سبزی درست کنن!

منم نمیدونم چرا دلم میخواد از بین این دخترا انتخاب کنم! شاید چون خودمم اینطوریم! شاید چون فکر میکنم اینها مشخصه هایی مثل هوش بالاتر، و یا سخت کوشی و تلاش بیشتر، روزمره نبودن و هدف داشتن، جاه طلبی و علاقه به پیشرفت و ........ دارن که منم چنین خصوصیت هایی دارم و بیشتر میتونیم درک کنیم همو!!

البته باید کسی رو پیدا کنم منعطف باشه و متعادل تر برخورد کنه و خیلی تک بعدی نباشه!

اما به هرحال جهان بینی و لایف استایل چیز کمی نیست که بشه عنوان علاقه ی غیر مهم بهش داد!!!

الان شما بیا مسجد دانشگاه شریف 200 تا دختر مومن چادری ببین!

بعدش برو توی یه مسجد عادی شهر هم 200 تا دحتر چادری مومن ببین!

درسته اینها یکسری عقاید مشترک دارن، ولی یقینا خیییییییییلی متفاوتند!! اصلا شک نکنید!!

من   هم  از همان قشر درس خوان  هستم و خواهم بود  چون  عشق ب  تحصیلات  و  اگاهی      در وجودم  پرورش  یافته و نمیتونم     کور و جاهل  باشم.اما  چون  متاسفانه  خانواده ام  زیاد با تحصیلات دختر   موافق  نیستند  مدام ب جهت   درس خواندنم      تحت  فشار   بودم  بدترین  الفاظ  رکیک رو  میشنیدم  .اما    تحمل نیکردم    لیسانس رو گزفتم و بخاطر همین  نسایل    برای  ارشد گرفتن و رفتن ب سر کار  با مخالفت  شدید خانواد  مواجه  شدم هر چند الان  5ساله        نتوانستم     ب  خواسته ام برسم اما همچنان در حال تلاش و   کوشش  هستم   و      تا  ب ارزوهایم برسم  و  با وجود تمام  طلم ها   از خواستم دست بر نداشتم ازش  صرف نظر  نخواهم  کرد   .حتی بعد از ازدواج  هم        مسایل  زنلشویی و بچه داری    هم بتلاش  میکنم   روی  خواسته های   اصلی زندگیم    اثر گذار   نشه.ودر اخر  توکلت  علی الله.