دانشجوی ترم 4 پزشکی هستم. من مشکلی درباره موضوع خواستگاری دارم. خوشبختانه یا متأسفانه به دلیل چهره ظاهری من که به گفته خیلی از اقوام معصوم و دلنشین پیشنهاد ازدواج به خانواده زیاد شده امّا چون تو خانواده ما رسم نیست دختر زیر 25 سال ازدواج کنه خوب خواستگار راه ندادن.
امّا موضوعی وجود داره که خیلی نگرانم کرده. من با وجود این که مانتویی هستم ( ولی از مدل های مانتو جلو باز یا مانتو خیلی کوتاه یا شلوار تنگ نه) و خیلی کم در حد کرم ضد آفتاب و یک رز خیلی ملیح هم آرایش دارم خواستگار هام هم نه مذهبی اند نه خیلی آزاد.
امّا یه مشکلی هست. شاید از نظر ظاهری نه ولی اخلاقی فوق العاده پایبندم. دبیرستان ما با اینکه بچه های خوبی از نظر تحصیلی داشت امّا متأسفانه مثلا از 25 دانش آموز 20 تا دوست پسر داشتن. پس به همین تعداد پسر هم با این دخترها دوست بودن. من با اینکه گرم مزاجم حتی تا الآن به خودم اجازه یک چت ساده با اقوامی مثل پسر عمو هم ندادم و حتی وقتی دوستانم منو تو گروه های مختلط عضو میکرن فورا بیرون می اومدم چون واقعاً از این جور روابط بدم میاد.
شاید تو جامعه الآن زیاد باشه امّا من نمی تونم. به خاطر همین دلم می خواد طرف مقابلم هم این جوری باشه. امّا می خوام بدونم به جز آدم های فوق العاده مذهبی که معمولا ( البته نه همیشه ) سمت این کارها نمیرن آدم هایی که از نظر مذهبی متوسط اند و پسرن هم می تونن سالم باشن و دوست دختر نداشته باشن؟
چه جوری بفهمم این موضوع رو؟ اصلا به نظر شما با این عقاید می تونم ازدواج کنم؟ چون می ترسم اگر از طرف مقابلم بپرسم بهش بر بخوره.
پیشاپیش ممنون از پاسخ هاتون
مرتبط:
گاهی از اینکه به پاک زندگی کردن ادامه بدم شک می کنم!
آیا سر نوشت منه پسر مجرد که تا الان پاک بودم باید این باشه؟
آیا باید به یه پسر پاک راستش رو گفت؟
حس میکنم سهمم یه پسر پاک و سالمه
من دیگه لایق ازدواج با یه پسر پاک نیستم؟
آیا پاک زندگی کردن پسر، هنوز هم ارزشمنده؟
← ازدواج با پسر مذهبی (۲۸ مطلب مشابه)
- ۵۸۰۵ بازدید توسط ۴۵۲۴ نفر
- پنجشنبه ۲ ارديبهشت ۰۰ - ۲۱:۱۶
