منو یه پسری همدیگه رو دوست داشتیم و البته داریم.از فامیل های خیلی دورمونه
با هم حرف زدیم ولی هیچ کار حرومی نکردیم و فقط حرفامون در مورد ازدواج و خواستگاری و اخبار خونوادها رو از هم میگرفتیم. شماره های همدیگه رو داشتیم ولی از هم دور بودیم همدیگه رو نمیدیدیم.اگرم نزدیک بودیم همدیگه رو نمیدیدیم،چون میگم عشمون از پاک هم پاک تر بود
ولی الان دیگه برای هم نیستیم.یعنی وجود یه مشکلاتی مانع رسیدن ما به همدیگه شد و الان دیگه هیچ ارتباطی با هم نداریم.
الان یعنی من باید به شوهرم آیندم بگم و اگه نگم خیانته؟، من دختر با ایمانیم و حلال حروم حالیمه. برام همین ارتباط مون پاک بود، اون دوس پسرم محسوب میشه؟، از کلمه دوست پسر خیلی بدم میاد، یعنی وقتی یکی ازم بپرسه تا حالا دوست پسر داشتی، چی بگم؟
اگه بگم نه! دروغ گفتم؟!، واقعا نمیتونم بگم آره! چون من اهل اینکارا نیستم و طرف در موردم فکر بد میکنه، من الان ناپاک شدم ؟ یعنی لایق پسر پاک نیستم؟
تو رو خدا جواب منم بدید. من تا حالا نامحرم انگشت کوچیکم رو هم لمس نکرده! پاک پاکم. اصلا میتونم خودمو پاک بدونم؟
مرتبط:
آیا سر نوشت منه پسر مجرد که تا الان پاک بودم باید این باشه؟
آیا باید به یه پسر پاک راستش رو گفت؟
حس میکنم سهمم یه پسر پاک و سالمه
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)
- ۳۵۷۹ بازدید توسط ۲۸۲۰ نفر
- يكشنبه ۲۸ دی ۹۳ - ۱۱:۲۵
