سلام..
ی سوال داشتم!
شما جای من بودید چیکار میکردید؟
من ی خواستگار دارم ک پسر خیلی خوبیه و با هم به توافق رسیدیم و از طرف خودمون همه چیز حله.
خانواده این آقاهم منو دیدن و پسندیدن و کاملا موافقن. با خانوادم صحبت کردن اما خانوادم بخاطر درس من که معتقدند دختر باید حداقل چند ترم دانشگاهش رو گذرونده باشه و حداقل 21-22 سالش باشه ک ازدواج کنه قبول نکردن الان نامزد شیم ولی شرایط ایشونو قبول دارن و گفتن اگه تصمیم شون جدیه باید 2 سال صبر کنن.
ما همدیگه رو دوست داریم و به توافقم رسیدیم ولی خب نمیشه که الکی 2 سال صبر کنیم. از طرفی هم حس میکنم طرف مقابلم نیاز داره که سریع تر نامزد شیم خودمم همین طور ... ، طبق بررسی ها و پرس و جوهایی که داشتیم تصمیم گرفتیم تا 2 سال بعد که بخواد همه چی قطعی بشه ازدواج موقت کنیم و محرم شیم ...
استفتا مراجع هم دیدم چند نفر بودن که صیغه بدون اذن پدر رو بدون مشکل دونستن. از این تصمیم مادر و خواهر همسر آینده خبر دارن ولی من نمیتونم به خانوادم بگم چون مطمئنم موافقت نمیکنن. به نظر خودم اگه از همین اول نیازهامون رو خودمون باهم رفع کنیم برای زندگی آیندمون بهتره... همه ش هم بخاطر سخت گیری های خانوادمه که مجبور شدم این راه رو انتخاب کنم.
حالا به نظرتون درسته؟
شما جای من بودید چیکار میکردید؟
مرتبط:
شیوع مساله صیغه محرمیت در اینترنت
صیغه محرمیت، صرفا برای صحبت کردن و آشنایی بیشتر
کم و کیف صیغه محرمیت موقت در قبل از ازدواج
هدف از صیغه محرمیت قبل از عقد چیه ؟
← مسائل خواستگاری (برای دختران) (۱۴۸ مطلب مشابه) ← مسائل مربوط به ازدواج موقت (۳۹ مطلب مشابه)
- ۲۵۴۹ بازدید توسط ۲۰۱۴ نفر
- سه شنبه ۳۰ ارديبهشت ۹۳ - ۲۱:۳۱
