گرچه بحث سیاسی در خانواده برتر ممنوع است، اما بحث درباره فلسفه سیاست ممنوع نیست، لکن مطلب فوق، منظور شخص و حکومت خاصی نیست؛ بلکه هدف، افشای برخی از ترفند های سیاسی است.
بچه که بودیم، مادر همواره می گفت: در انباری جن ها هستند، یا اینکه، پشت آن خرابه، بچه دزدی هست که دنبال کلیه بچه هاست، ما نیز باور کرده، و قدردان مادرمان بودیم، البته سیاست، به مهربانی مادر نیست، هدف مادر، جلوی دست بودن ما بود ولی هدف سیاست زیر دست بودن ما خواهد بود.
سیاست می گوید:
فلان کشور دشمن ماست و اگر ما نبودیم، شما تا الان نابود شده بودید، و گاهی هم می گویند اگر ما برویم، دشمنان به کشور شما آمده و سرزمین تان را تجزیه می کنند.
آری، دشمن سازی راهی عالی برای حکومت کردن بر مردم است، این گونه مردم، اگر نان کمتری بخورند، حداقل استقلال سیاسی کشورشان را حس می کنند، اما از آنجا که همه مردم شبیه هم نیستند، پس نیاز است ترفند های مختلفی اندیشیده شود تا سخن، بر سلایق اثر کند.
روش بعدی ، تفرقه افکنی است
سیاست مداران، همواره در ظاهر، از اتحاد و یکپارچگی کشور در برابر دشمن فرضی، سخن می گویند
اما عمل شان با گفتارشان تفاوت زیادی دارد، گاهی اوقات، مجریان سیاسی، آمده و در لباس دفاع از آحاد مردم، عده دیگری را نشانه می روند. گاهی پزشک ها را مقابل مردم قرار می دهند، گاهی طرفداران دو تیم فوتبال را، آن چه که مهم است، این است که سیاست مدار، طرف توده مردم را بگیرد و همیشه ظلمی که خودشان مسبّب آنند را گردن گروهی دیگر بیندازند.
روده درازی نمی کنم، زیاده گویی هم از حوصله شما خارج است، هم اینکه اثر مفید مطلب را از میان می برد، نمیخواهم شما را در رودربایسی قرار دهم و نهایتاً از روی اکراه، به یک کامنت تشکر گذاشتن بسنده کنید، پس تنها ۳ روش دیگر از روش های سیاست مداران را برایتان می نویسم.
وعده دادن؛
کمتر پیش آمده که سیاست مداری بگوید، من ظرف ۲۴ ساعت آینده، فلان کار را انجام میدهم، همیشه وعده هایی گاه ۱۰۰ روزه ، گاه ۶ ماهه و گاه یک ساله می دهند، اما آنچه که متفق القول در ذکر آن مشترک اند، این است که قطعاً آینده ای بسیار درخشان خواهیم داشت و جزو ابر قدرت ها خواهیم بود.
پس برای رسیدن به این هدف والا، باید سخت کار کنیم و مشکلات را تحمل کنیم و اگر نیاز بود ، مالیات بیشتری پرداخت کنیم.
هم قولی با مردم
سیاست مداران همیشه سعی می کنند پشت پرده ها درز پیدا نکند، اما اگر روزی درز پیدا کرد، یا باید تکذیب شود، و یا اگر غیر قابل تکذیب بود، باید سریعاً با مردم هم قول شوند.
به طور مثال؛
تصور کنید ۵۰ نفر در یک شرکت کار می کنند، از قضا یکی از کارکنان، که هم اکنون در پستی بالاتر مشغول فعالیت است، داماد آقای مدیر است، جناب داماد، همیشه حقوق خود را به موقع و حتی بیشتر دریافت می کند، ولی ۴۹ کارمند دیگر، همیشه ۲ - ۳ روزی و بعضاً حتی یک هفته دیر تر حقوق خود را دریافت می کنند، با آنکه شرکت هیچ مشکلی ندارد، ولی بالاخره یک روز سود پول را خوردن هم غنیمتی برای شخص مدیر است.
اگر این موضوع در قالب اعتراضی ضعیف بروز کند، مدیر با چهره ای حق به جانب آن را انکار می کند، ولی اگر اعتراضات بالا بگیرد، سیاست ایجاب می کند که مدیر و اعضا هیئت مدیره هم به مردم پیوسته و نهایتاً شخص داماد را تنبیه کنند.
سخن مهم نیست. صاحب سخن مهم است
سابق بر این ، حدیثی از حضرت علی علیه السلام شنیدیم که فرمودند: به سخن نگاه کن نه صاحب سخن
اما در سیاست، این ترفند کارایی ندارد، در سیاست ، آنچه که مهم است حفظ قدرت است، پس قطعا صاحب قدرت هر چه بگوید درست است، هیچ کس حق ندارد از شخص شاه یا حاکم انتقادی کند؛ ایشان در حکم حق است.
حالا ۲ ترفند سیاسی از ممالک غربی را هم بگوییم تا به یک جانبه گرایی متّهم نشویم.
اما به شما قول می دهم بیش از آن سخن نتایپم!، نگران نباشید ، قول من مثل قول سیاسیون نیست.
ترفند یک؛
آزادی در فرعیات است نه موارد اصلی
در کشور های غربی ، آزادی وجود دارد، اما در سطح تنزل
آزادی برای مواردی مثل شراب، آزادی در ارتباط جنسی، آزادی در پوشش، اما به شما اجازه نمی دهند که مثلا یک تیم تحقیقاتی در مورد اینکه چرا جان اف کندی ترور شد، تشکیل دهید.
ترفند دوم هم ، ترفندی قدیمی ، آشنا اما اعتیاد آور
اَلم کردن سلبریتی ها به عنوان اشخاص مهم، با هدف تغییر ارزش های مردم، دور شدن از کتاب، و درگیر حواشی فرعی شدن
مرتبط:
نظر شما راجع به این توافقنامه ی هسته ای چیه؟
در هوای آلوده چیکار کنیم زنده بمونیم؟!
چطوری زندگی خوبی داشته باشیم اما تحت سلطه استعمار نباشیم؟
یه ملت چطور می تونه بدون جنگ و خونریزی به مرحله دمکراسی برسه؟
← مطالب کاربران (۸۹۱ مطلب مشابه) ← مسائل روز جامعه (۶۵ مطلب مشابه)
- ۳۲۴۶ بازدید توسط ۲۲۵۸ نفر
- شنبه ۷ دی ۹۸ - ۲۱:۲۱
