امروز داشتم پست های خانواده برتر و میدیدم که کلی پست در مورد درون گرایی و خجالتی بودن و این موارد رو دیدم.
یاد مشکل خودم افتادم، من درونگرا هستم ولی نه صد در صد، مشکل اصلی خجالتی بودنمه، اونم خجالت از چیزهایی که خجالت آور نیستن، از بچگی این مشکل رو داشتم فکر می کردم الان که یه دختر 21 ساله هستم این مشکلم رفع میشه ولی رفع نشد.
من خجالت میکشم از سلام دادن تو جمع ناشناس، تشکر کردن مثلا تشکر از میزبان بعد صرف غذا تو مهمونی یعنی تا یه دست تون درد نکنه بگم هزار بار سرخ و سفید میشم، از موارد دیگه ای که خجالت می کشم و حسابی منو مضطرب می کنه مثلا وقتی کسی ازم تعریف کنه، دلم می خواد آب بشم برم تو زمین، یا فکر کن تو دانشگاه دانشجو برتر شده بودم وقتی رفتم لوح تقدیرم رو بگیرم رنگم پریده بود، خیلی برام سخت بود، اون لحظه انگار دنیا دور سرم می چرخید، همه دوستام گفتن چرا این رنگی شده، چته مریضی؟ در این حد.
خودمم نمی دونم راه حلش چیه تازه شاید بگین از بچگی تو سری خور بودم و این ها نه، مشکل خاصی نداشتم تازه خواهری دارم از خودم کوچیکتره تئاتر بازی می کنه گویند رادیو هست اصلا هم خجالت نمی کشه پس چه طور من برای کوچک ترین چیزی باید مظطرب بشم، البته منم درس خون بودم و الان یه جایگاهی برای خودم دارم، ولی حیف نیست به خاطر مسائل پیش پا افتاده به مشکل بر بخورم؟
فکر می کنم مشکل اعتماد به نفس دارم، ولی همیشه اعتماد به نفسم پایین نیست، اگه دوستی تو جمع داشته باشم باعث قوت قلب من میشه و بر عکس همنشینی با آدم های یه کم پر رو و جسور منو حسابی دستپاچه می کنه.
مرتبط:
چیکار کنم بتونم تو جمع، بدون خجالت حرفم رو بزنم
از کم رویی، ترس، ضعف و شکست خسته شدم
کم رو هستم و روابط عمومی ضعیفی دارم
← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) ← مسائل درونگراها (۳۵ مطلب مشابه)
- ۴۹۵۹ بازدید توسط ۳۴۹۷ نفر
- پنجشنبه ۶ تیر ۹۸ - ۱۲:۰۶
