ما ایرانی ها در فرهنگی بزرگ شدیم که بیشتر جمع گرا هستش (برعکس بعضی فرهنگ ها که فرد محور هستن). در یک جامعه جمعگرا مثل ما تشکیل خانواده و داشتن فرزند یک ارزش مهم محسوب میشه. اما من چیزهای متناقضی هم دارم در اطرافم میبینم. مثال میزنم؛
در نزدیکان من یک پسر ۴۰ ساله هستش که پزشک متخصص هستن. تا ۳۸ سالگی درگیر تمام کردن تخصص بود. و الان هم داره طرح رو میگذرونه. با وجود این که به عنوان پزشک عمومی میتونست صاحب شغل بشه ولی ۵ سال مشغول درس خوندن برای قبولی در آزمون تخصص بود. و البته از طرف خانواده هم کاملا تامین هستن ایشون و خانواده بسیار خوبی دارن ولی حتی با وجود تامین ۱۰۰ درصد باز هم تن به ازدواج نمیدن و احتمالا تمام فکر و ذکرش درگیر تاسیس مطب هستش.
در واقع ایشون سال های زیادی رو صرف رسیدن به جایگاه بالای اجتماعی کردن و یه جورهایی اگه باهاش صحبت کنید میگه من خودم رو درگیر زن و بچه نکردم و فقط به پیشرفت خودم فکر کردم. مورد مثل این زیاد دارم میبینم که پیشرفت خیلی مهم شده و ازدواج و بچه و تن دادن به یک زندگی معمولی اصلا جایگاه خوبی نداره.
در مورد خودم هم من پسری ۲۸ ساله و مجرد و دانشجوی دکتری هستم. این قضیه دست و پا گیر بودن خانواده و ترجیح به تجرد و پیشرفت کردن چیزیه که خانواده به خانواده و فرد به فرد و فرهنگ به فرهنگ تفاوت داره اما به بطور کلی آیا پیشرفت و تجرد در جامعه ما تبدیل به یک پرستیژ شده است؟
چرا بعضی از پسرانی که شرایط خوبی دارند ازدواج نمی کنند؟
آیا واقعا با بالا رفتن سن حس نیاز به ازدواج مردان کم میشود؟
سوال از مجرد هایی که قصد ازدواج ندارند
چرا بعضی از پسران ازدواج نمی کنند؟
پسرهایی میشناسم که همه چی دارن ولی میلی به ازدواج ندارن
چرا یه پسر 28 ساله با وجود داشتن شرایط ، ازدواج نمی کنه ؟
دلایل عدم ازدواج علی رغم داشتن شرایط
چرا اقدام برای ازدواج ، این روزها کم رنگ شده؟
← عدم تمایل به ازدواج در پسران (۱۹ مطلب مشابه)
- ۷۲۰۷ بازدید توسط ۵۵۳۶ نفر
- يكشنبه ۹ شهریور ۹۹ - ۰۷:۴۵
