تو یک قاتلی، قاتل روح و روان یک انسان

عجب صیاد مکری، بگو کجای قلبش رو نشانه رفتی...
تو یک قاتلی...
خوب دیدی تو یک قاتلی، قاتل روح و روان یک انسان
انگشت اشاره ت رو بگیر نوک دماغت، اره تو
تویی که از سر بیکاری یا ندونم کاری یا عقده‌های خفته تو روانت رو نثار همنوعت می‌کنی و از نظرت یه ضعف از طرفت پیدا می‌کنی یه نیشخند شیطانی میزنی با این فکر که تونستی طرفت رو و ضایع کنی، حدست درست بود، بله کارت درست بود و دقیق قلبش رو نشانه رفتی، تو یک قاتلی، قاتل روح و روان یک انسان...
در یک نظر چیز خاصی نبود یک شیطنت  از نوع مسخره کردن بود اما دقیقاً همون چیزی بود که تونست یک انسان رو ذره ذره زجر کش کنه، 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
فرهنگ سازی (۱۲۳ مطلب مشابه) مطالب کاربران (۸۹۱ مطلب مشابه)

با کسانی که خودشون رو عاقل می دونن و دیگران رو مسخره می کنن چه کار باید کرد؟

سلام

 با آدم هایی که فکر می کنن خودشون بهتر و بیشتر از بقیه میفهمن و دیگران رو مسخره می کنن چطور باید برخورد کرد؟

پدر من دیپلم هست شغلش هم کارگری هست، از وقتی که یادم میاد همیشه با تمسخر نسبت به صحبت های منو برادرم واکنش نشون می داد بچه هم نیستیم  هر دو دانشجو هستیم. علاقه ای نداریم به خاطر نحوه برخوردش باهاش هم کلام بشیم چون می دونم نهایتا مسخره می کنه و می خنده.

پدر من آدم بدون اعتماد به نفسی هست و می دونم منشا تمام این رفتاها این هست که مادرم زن تحصیل کرده و بسیار موفقی هست، اون بنده خدا هم حتی لحظه ای به روی پدرم نیاورده و همیشه به منو برادرم میگه که مبادا پدرمون رو ناراحت کنیم یا جلوی پدرم ازش خیلی تعریف می کنه، ولی پدر من به حدی بی اعتماد به نفس هست که در جمع نمی تونه مثل بقیه صحبت کنه.

اعتماد به نفس نداره حقش رو مطالبه کنه، مثلا از کسی طلب داشته باشه من یا برادرم یا مادرم باید بره بگیره خودش نمی ره، چندین بارهم دیگران سرش کلاه گذاشتن، با این حال همیشه معتقده آدم زرنگی هست، حتی یکسری افکار خیلی ساده داره مثلا فکر می کنه مورچه هایی که اطراف خوارکی ها جمع میشن از خود خوراکی ها به وجود میان یا چیزهایی که اگه بگم تعجب می کنید.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)

آرزوهای بزرگی دارم اما همه مسخره م می کنن

سلام

چرا همه مسخره م میکنن میگن نمیتونم، حتی حامی های من که پدر و مادرم هستن، آخه شما بگین من یه دختر 17 ساله که از اول زندگیش میخواسته زندگی خارج از کشور رو تجربه کنه، الان عقلم بیشتر میرسه، الان من میخوام تو یه دانشگاه جهانی تحصیل کنم، تو رشته مورد علاقه م، رشته من کامپیوتر هستش و پدرم همیشه تحقیرم میکنه میگه تو به خاطر غلط های اضافه رفتی این رشته که همه ش بری اینترنت، ولی به خدا این طوری نیست.

به من میگه تو دنبال هرز پریدنی، آخه چرا؟ به خدا هیچ کس تو کلاس اندازه من اطلاعات نداره درباره رشته ش، بالاترین معدل کلاس نیستم ولی معدلم بد هم نیست، هیجده و نیم، اونم به خاطر یه سری لج و لجبازی.

من عاشق رشته م هستم، میخوام در ایرلند تحصیل کنم، تو یه شرکت معتبر کار کنم، به خدا این ها چیزهای زیادی نیست، فقط تلاش میخواد و من حاضرم از جونم مایه بذارم، کم نبودن کسانی که افکار من رو داشتن و موفق شدن، مگه من چی کم دارم که نتونم؟، این خواسته بد یا زیادی محسوب میشه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۱۲۹ مطلب مشابه) ادامه تحصیل در خارج (۲۷ مطلب مشابه)