سلام به همه خانواده برتری های گل و عزیز
یک هفته‌ای هست که برای پرسیدن سوالم دو دلم. چون این قدر به نظر خودم غیر عادی و مسخره هست که حتی بهم بخندید.
ولی خوبیش اینه که شما منو در واقعیت نمی‌شناسید و حتی اگر مسخرم کنید!
من یک دختر جوان هستم که کلاً اهل دوست و رفیق و بیرون رفتن از خونه و دور همی های دوستانه و... نبودم از اول. همین جوری تو خونه بزرگ شدم سرم تو درس بود و کتاب و اصلاً رغبتی به رفتن در اجتماع، حتی عروسی و عید دیدنی و... نداشتم.
درونگرا و خجالتی و جامعه گریز نیستم ولی خوشم نمیاد از جمع‌های زنانه و حرف‌های خاله زنکی. از بیشتر دور و وری هام هم خوشم نمیاد چون غالباً یک رفتار بی خود و دور از شانی ازشون دیدم که از چشمم بیوفتن. خلاصه که عوامل زیادی باعث شد من به جمع‌های فامیلی و... علاقه نداشته باشم.
اینکه این مساله خیلی حاد نبود تا قبل از این ولی الآن من بزرگ شدم و تقریباً در سن ازدواجم و مثل بقیه‌ی دخترهای همسنم زیر ذره بین مامانا و خواهرهای جویای عروس. البته الآن حاد نیست برام ولی برای مامانم حاده.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۳۴ مطلب مشابه) روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه) احوال پرسی در موقعیت های مختلف (۶ مطلب مشابه)