سلام
من یه دختر ۱۷ ساله م با روابط اجتماعی بد!، می دونم ضایع می نویسم ولی چه کنم تو بیان حرفم افتضاحم، از وقتی یادمه در مواجهه با غریبه ها خیلی ساکت و کم حرف می شدم، در حدی که حتی دلم نمی خواد برم سوپری با فروشنده حرف بزنم فقط اگه دسترسی نداشته باشم به چیزی که می خوام با دست بهش اشاره می کنم، دوستان محدودی داشتم کلا یه مدلیم که انگار توی جمع های فامیلی یا کلاس مدرسه وجود خارجی و نقشی ندارم!
یادمه دوران راهنمایی چون ریاضیم خوب بود سرگروه ریاضی شدم ولی جز دوست صمیمیم کسی نبود که بخواد هم گروهم باشه، دلیلش هم این نبود که منفوری چیزی بودم بهترین توصیفش اینه که انگار نامریی ام!
اینجوری نیست که آدم ضد حال یا خشکی باشم، البته طبق نظر بقیه، فقط در رابطه با کسانی که حتی یه ذره غریبه هستند مجسمه میشم.
توی دوران دبیرستان سعی کردم دوستان بیشتری جمع کنم و تا حدودی موفق هم شدم، ولی احساس پوچی دارم، انگار وقتی تعداد دوستانت بیشتر میشه، دوستی هات سطحی تر میشه، کلا تکلیفم هم زیاد با خودم روشن نیست.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)