خانواده برتر

شعار فقط شعار. ما ملت شریف ایران فقط بلیدم شعار بدیم. نگاه  کنین چه قدر شاعر داریم کلا ما خوب بلدیم حرف بزنیم. جناب نوسینده دلت خوشه یا داری خودت رو گول میزنی ؟  عزیز من ایمان و اعتماد به خدا جای خودش ولی واقعیت هام جای خودش. من با حقوق وزارت کاری به کجا می رسم آخه؟ تازه اگه از لحاظ مالی شرایطم اوکی بشه دغدغم این میشه که تو این وضعیت جامعه دختر خوب از کجا گیر بیارم. توهین نشه به دخترهای سایت ها واقعا دخترهای اینجا خوبن دلیله خوب بودنشونم اینکه تو این فضای فرهنگی دارن فعالیت میکنن. بگذریم خلاصه جناب نوسینده نفست از جای گرم بلند میشه. 

سلام 

پاک بمونید دلیل بر این نیست پاک ( البته پاک هم از نظر من کلمه ی درستی نیست ) نصیبتون نمیشه اما اگه پاک بمونید متوجه میشید کی مثل شما هست و به درد شما میخوره 

ممکنه بعد از ازدواج باشه 

آدم میرند دنبال لیاقت خودشون . دیر و زود داره اما سوخت و ساز نداره .

البته این نظر منه

من برای دوست داشتن زیبایی ها و عشق سمت روابط نامشروع نرفتم 

اینکه اگه ازدواج کردم با افتخار توی روی زنم نگاه کنم شاید اون روز نرسه  و نشد ازدواج کنم بالاخره آدم که از یک دقیقه بعدش خبر نداره اما این طور زندگی کردن زیبایی داره که باید با عمق وجود درکش کنی تا بفهمی چی میگم

https://upmusics.com/%D9%87%D9%85%D8%A7%DB%8C%D9%88%D9%86-%D8%B4%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%86-%DA%A9%D8%AC%D8%A7-%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%AC%D8%A7/

ما مجردها در عین پاکی باید متوجه یه سری بحران های که در اطراف مون هست بشیم 

ما مجردها باید با واقعیت ها رو برو شیم خدا هستا ولی خب ما له شدگان سیاست ها و تصمیمات کلانیم 

یعنی دود اون مباحثی که عرض کردم رفته تو چشم من و امثال شما 

جوان های ما علاوه بر دست و پنجه نرم کردن  با اون مباحث کلان دچار یک نوع توهم و  شتشوی مغزی هم شدند که توسط رسانه ها و تبلیغاتصورت گرفته و این دو عامل توامان   ازدواج رو شبیه گره کور کرده دنبال مقصر نباش

منم این مشکل داشتم ولی حقیقتا دیگه دنبالش نیستم الان اونقدر برنامم پره که اگه یکی بخوادد بیاد  برای امر خیر من ناراحت میشم که چطور وقتمو آزاد کنم 

 البته نمیادا مثلا گفتم 

کسی رو دوست نداشتی تا الان که این حس بهت القا شده یا اینکه رقیبی تحصیلی و یا کاری نداشتی که تازگیا ازدواج کرده باشه یه وقتایی دچار  افسردگی شدی خودت متوجه نیستی خلاصه اینکه فک نکتن چند تا کامنت  بتونه دردتو دوا کنی یه سری دردا فقط خود ادم که می تونه برطرف ش کنه و گذر زمان 

جالبه این پست بازنشر شده 

جالبه من که 4 سال پیش اینجا کامنت گذاشتم نوشتم "ان شا الله" هنوزم مجردم :)

در طول این 4 سال کلا  3 مورد خواستگار پرت و پلا برام معرفی شده ( الان ملت در صحنه میان می گن جونت در خودت به خاطر مهریه زیاد و تجملات خواهی به پسرای با کمالات مردم گفتی نه خخخ)

والا خدا مارو به پاکی توصیه کرده 

اما دیگه مملکت ما تو دنیا عجیب و غریب شده ! یعنی فکر نمی کنم مشابه وضعیت ازدواج جوونای ما تو کشور دیگه پیدا بشه 

از یه طرف بحران اقتصادی داریم - آدم حتی نمی تونه بمیره چون قبر خودش کلی قیمت داره !

از یه طرفم تو دوره ی گذار هستیم به لحاظ فرهنگی - اینم توضیح نداره و با خودش کلی مسائل مختلف و پیچیده آورده ...

منتها 

من الان حالم از 4 سال پیش به مراتب بهتره 

و اگر 4 سال دیگه م بیام ببینم این پست رو بازنشر کردین احتمال زیاد امید خدا حالم از الان هم بهتر خواهد بود 

چون دیگه یاد گرفتم حس ارزشمندی خودم ، حال خوبم ، هدفمندی م و ... رو به ازدواج و بودن یه مرد تو زندگیم گره نزنم 

خیلی سخت بود ... ولی ذهنمو روحمو تا جایی که تونستم رها کردم از این فکر و نیاز هایی که طبیعی ترین هست ولی خب وابستگی بهش بد بود - الان برام مهمه ولی بهش وابسته نیستم

تفاوتش چیه ؟

بابت نبودنش حالم بد نمیشه - زندگیمم فلج نیست 

من دارم زندگی مو می کنم - حالمم خوبه - هر وقتم اتفاق بیفته شکر خدا - نیفتاد هم به جهندم ! :) 

@ الی خانوم

واقعا چقدر زود گذشت یعنی حدود 4 سال گذشته از این پست؟!!! اون موقع ها من بیشتر خاموش بودم این پست ر و هم یادمه ... تو دلم گفتم همش شعاره و اززش  رد شدم .......

من برعکس تو شدم... اون زمان مثل الان تو بودم  و ریلکس  بودم (ازدواج ناموفق اطرافیان هم تاثیرداشت) اما

 پارسال یک خواستگاری اومد ور فت و گند زد به همه  ریلکسی هام :/

 از اون موقع دلهره واسترس باهام هست وازبین نرفته.. انگار یک هشدار جدی بود وجود اون خواستگاره به گذشت  زمان.... به دیدن خودم از دریچه و نگاه پسر وخانوادش.... 

 ازدواج برادرم هم تنها  نکته خوبی بود برای شناخت خودم... اینکه عروس خانواده شدن چ اداب معاشرت وتوقعاتی  میطلبه و دیدن خودم از دربچه پسر وخانوادش رو بیشتر کرد.... 

با اینحال اون استرس هنوزم باهامه...:/

@ دختر نخلستان :

من ریلکسی م تا 18 سالگی بود - تصور می کردم ازدواج و عشق و این چیزا برام هیییییییییج اهمیتی نداره 

نم نم دیدم که نخیر ! آتیش زیر خاکستره - کم کم زد بیرون 

تا دو سال پیش این موقع ها هم تقریبا درگیر بودم - یعنی اینجور که زندگیم فلج بود و همه ی کارای دیگه ی زندگیم استند بای گذاشته بودم و برای ازدواج و عشق و این صحبتا جلز ولز می کردم - منی که تا قبل ازون متمرکز رو درس و کار و استقلال شخصیتی م بودم یدفه شده بودم دختری که این مسئله براش انقدر مهم بود که دیگه هیچ کار دیگه نمی تونستم بکنم 

کلی تلاش کردم که دوباره سر پاشم و میزون شم و اینا 

تا اینکه دو سال پیش یه خواستگاری اومد که ازش خوشم اومد - یه جلسه حرف زدیم دیگه رفت که  رفت :) 

بعد اون خیلی خیلی ناراحت شدم - یه سری اتفاقای دیگه م افتاد که دیگه کلا روح و روانم تیلیت شد

بعدشم چون ققنوس از خاکستر خودم برخواستم 

احساس کردم نمی خوام دیگه اینجوری ادامه بدم - نمی خوام انقدر به خودم لطمه بزنم و قشنگ ترین سالای زندگیمو بخاطر نداشتن فقط یک  چیز از دست بدم 

بخدا ازدواج چیزه با ارزش و قیمتی و آش دهن سوزی هم نیست...........   کاش همیشه کودک باقی میموندم واقعا با بزرگ شدن مشکلات با توان ۲ بزرگ میشن... ازدواج زمانی کلمه مقدسی برام بود یه زمانی منم دل داشتم منم احساس داشتم منم هزاران رویاهای رنگی رنگی داشتم که مثلا میخوام شوهرم اینجور باشه و.......

اما الان ۳ ساله نامزدم میبینم که کاشششش برگردم به سه سال پیش اصلا از وضعیت الانم راضی نیستم دلمممم خیلی تنگه .... دلم تنگ میشه واسه دوران مجرریم که چه رویاهایی داشتم چع آرزوهایی اما بهش نرسیدم...... ازدواج برای من مرگ تک تک رویاهام بود چون با شخصی که نمیخواستم و انتخابم نبود وصلت کردم....

 هنوزم بفکر گذشتع ها میفتم دلم شاد میشع تنها به یه امید زنده ام که باز روزی برسه مجرد شم و رویاهامو بسازم حتی شده به قیمت هرگز ازدواج نکردن......

منم دلم میخواست با مرد رویاهام که نمیدونم وجود خارجی داره یا نه ازدواج کنم و با شور و هیجان زندگی کنم اما بخودم اومدم دیدم زندگی واقعی فرسنگها با رویاها و خیالهای ما فرق داره و آدم باید واقع بین باشع  خیالپردازی زیادی آدمو غرق میکنه همون اتفاقی که برام افتاد اما  خوش بحالتون که مجردین و دغدغه ی خاصی ندارین و بازم میتونین تو رویاهای رنگارنگ و شیرین خودتون غرق بشین و لذت ببرین چون شاید برسه روزی که رویاهاتون محقق بشه....

@ Sanaz Sarinay

عزیزم اگر به این شدت که شما می گی وحشتناکه خب چرا جدا نمی شی ؟

به عنوان یه مجرد (31 ساله ) هیچ وقت تصوراتم از زندگی متاهلی رنگی پلنگی و سیندرلایی نبوده  حتی 21 سالگی . تصورات کاملا واقعی داشتم

سختی کشیدنای متاهلی

مسئولیت هاش - محدودیت هاش 

تلاش برای ساختن یه رابطه با یه آدم واقعی با همه ش ضعف ها و نقص های رفتاری شخصیتی که همه لاجرم دارم  ، تلخی داره بحث داره دعوا داره از خودگذشتگی می خواد 

نسبت به همه ی اینا مشتاق بودم 

چون خوب می دونستم ازدواج برام چه مزیت هایی داره - جاضر بودم بهاش رو هم بپردازم 

دقیق هم می دونستم دنبال چجور آدمی هستم - خودم چجور آدمی م بنابر این به همون معدود خواستگارایی که داشتم آگاهانه و عاقلانه نه گفتم ( البته اونا م منو نخواستنا خخخ ) 

نمی دونم چند سالته - شرایطت چیه و ... بنظرم یا برو پیش یه مشاور خوب - یا چند تا کتاب که بهت معرفی می کنم بخون حتما

حیفه که با این احوال زندگی تو حروم کنه 

«عاشقی یعنی جدایی» نوشته گای کورنو - انتشارات بنیاد فرهنگ زندگی

بهشت رابطه - جیمز هالیس - انتشارات بنیاد راه زندگی

سیر عشق - آلن دوباتن - انتشارات چترن 

@Sanaz Sarinay

اینم کتاب خوبیه :

حلقه ای نو برایم بخرنویسنده ، منصور یوسف زاده شوشتری - انتشارات بنیاد راه زندگی 

به الی خانوم:

ای بابا اون که داستان همه دخترای دهه شصتیه خخخخ 18 سالگی که سهله  تا 25 26 هم ریلکس بودم!!

درک میکنم این ریلکسیو خودمم دلم برای ریلکسیای قبلم تنگ شده.. خیلی حس خوبیه که از داشته هات لذت ببری و بهش فکر کنی  جدیدا گذشت زمان بهم استرس میده خیلی سعی میکنم بهش فکر نکنم.... 

دلخوشی ها زیاده شکر خدا  ولی  موقعیت های اجتناب ناپذیری پیش میاد که استرسم میزنه بیرون!  موقعیت ها یا افراد یا حرفایی که اجتناب ناپذیره و نمیشه با قطع ارتباط و اینا ازش فرار کرد... 

البته دوستانم که ازدواج کردن همیشه با حسرت گفتن خوش بحالت از هفت دولت ازادی قدر خودتو بدون

یکی شون چند وقت پیش  دیدم! با حسرت گفت قبول نیست تو جوون موندی وما پیرشدیم بچه اوردیم ... ... همسرپولدار وبچه مثبت وخوشبخت با کلی عشق عاشقی ازدواج کردن  وراه به راه سفررخارجیشون به راهه بازم ارزو میکنه جای من بود!!!!

انگار همیشه مرغ همسایه غازه... بسوزه پدر هرچی مقایسه است.......

به خانم ساناز:

 ببخشید نیت قضاوت کردن ندارم اما میتونستی به همسرتون غیرمستقیم موقع خواستگاری پیامک بدی که این ازدواج به دلت نیست وباهم توافق میکردین و اون مجاب میشد ازطرف خودش این ازدواج رو بهم بزنه...کسیم نمیفهمید... فشار خانواده هم روت نیود.

البته به نظرم هنوزم دیر نیست... اکر عروس ی نگرفتین که خیلی موقعیت خوبیه هرطور شده جدا شو... .

مگر ادم چقدر زنده است هم خودت حق زندگی داری هم همسرت.... 

آبرو ؟؟!! مگه زمان قدیم هست که طلاق ابرو ریزی باشه؟؟؟ لزومی نیست به کسی توضیح بدی .بعد طلاق بگو توافقی جداشدیم... همین...

@ دختر نخلستان 

در مورد این متاهلای خوش و خرم که میان می گن خوشبحالت مجردی

من قبلا نه ولی تصمیم گرفتم اینبار اگر کسی چنین حرفی زد بگم اگه خیلی ناراحتی و عذاب می کشی خب جدا شو !

بقیه یادم دادن اینو بگم - گفتن معجزه می کنه طرف بایکوت میشه کامللللل

در مورد سن و فرصتا و ... هم 

راستش به نظرم پوستم کلفت شد ! کلمه ی بهتری م نتونستم پیدا کنم برای توصیفش 

دیگه هر چی م باشه در هر صورت اینجور شده - من خودم که نمی خواستم اینجور بشه و شد ! چیزیه که از دست من خارجه . خلاص

در مورد این خانم ساناز

بنظرم دو حالت داره 

یا ایشون واقعا فرد نامناسبی رو انتخاب کردن یا بهشون تحمیل شده - یا تو سن نامناسبی برای ازدواج هست یا همچی چیزی 

یا حالت دوم ،  تصورش از ازدواج فانتزی و غیر واقعی بوده- در واقع الان از مواجه با واقعیت سرخورده شدن .

اگه این دومی باشه بنظرم با اصلاح دیدگاه هاش ممکنه احساسش کاملا تغییر کنه 

و لی اگر دیدگاهش رو اصلاح نکنه و از این همسرش هم جدا بشه تو ازدواج بعدی باز همین حس رو خواهد داشت 

متن ایشون رو خوندم یاد کتاب زن بودن دبی فورد افتادم - اون جایی که در مورد "دلداده ی خیالی" زن می گه - که نمی ذاره زن با مرد های واقعی زندگی ش به درستی مواجه بشه و روابطشو خراب می کنه 

به دختر نخلستان و الی خانوم.

ممنون بابت نظرهاتون❤❤

اما نامزدم کاملا اگاه به این موضوع بود که من علاقه ی چندانی بهشون ندارم اما باوجود این بازم کوته فکری کردن و با این عنوان که بعدها با شناخت من بهم علاقه مند میشی اصرار و پافشاری کردن و جاهایی تهدید جزیی که من واقعا عذاب وجدان میگرفتم و گاهن ترس از تهدیدهاش ... بالاخره شد چیزی که نباید میشد اما من امیدم بخدا رو از دست ندادم چون میدونم زندگی بالا پایین زیاد داره و این اتفاقی هم که برام افتاده  ماجراش مفصله..... حتما حکمتی توش بوده بدون خواست خدا برگی از درخت نمیریزه... الان ۲۳ سال دارم اما هیجان خاصی تو زندگیم ندارم دوست ندارم خودمو با دیگران و زندگیهاشون مقایسه کنم چون در اونصورت تناقض های زیادی بین خودم و دیگران احساس میکنم که اونوقت دیگه حالم بدتر میشه ... فقط منتظرم نمیدونم بی دلیل منتظرم که برسع روزی که

...... اما از طرفی هم خوب شده چون دل آدم وقتی غصه دار میشه با یادخدا جوری تصفیه میشه که هیچی نمیتونه جاشو پر کنه...