خانواده برتر

من احساس میکنم شما فقط برای جنبه اجتماعی قضیه میخواین درس بخونین!
اینکه کنکور ندادی و به همه گفتی دادی ، چرا کسی که سطحش پایینتر از شماس تلاش بیشتری میکنه برای درس ، اینکه بقول خودتون زیادی بزرگ فک میکنین یا همه چی یا باید باشه یا نباشه!!
اینا بنظر من اصلا تفکرات درستی نیس،اینکه شما تا پنجم معدلت بیست بوده و با تب 40 درجه میرفتی سر کلاس ملاک خیلی درستی نیس برای علاقتون به درس.خیلیا تو مقطع دبستان به درس علاقه دارن ولی بعدش راهشون و اهدافشون و علاقه مندیهاشون عوض میشه.
خود منم دقیقا تا پنجم معدلم بیست بود ولی از راهنمایی به بعد کم کم افت کردم با اینکه منم مث شما درسو دوس داشتم ولی نمیتونستم مث خیلیای دیگه جدی باشم تو درسم.
تجربه خودمو دارم بهتون میگم این توهم عشق و علاقه به درس ادامه داشت تا کنکور و بعد هم دانشگاه،آخرم بعد کلی زحمت و پول خرج کردن دانشگاهو نصفه ول کردم.
خلاصه اگه میخوای خودتو به زور درس خون کنی فقط عمر عزیزتو هدر دادی.
همه چیز تو درس و دانشگاه نیس اونم تو این زمونه ای که همه لیسانس به بالاان!!
برای خودت هدف تعیین کن ببین از زندگی چی میخوای.و اون چیزایی که میخوای بهشون برسی آیا تنها راهش درس خوندنه؟؟
با اینهمه پولی که خرج تحصیل کردی میتونستی که کار آزاد واسه ودت دست و پا کنی
اگه سنت و جنسیتتو مینوشتی بهتر بود ولی اگه سنت کمه دیگه اشتباهات گذشته رو تکرار نکن فک کنم به اندازه کافی برای درس خوندن اقدام کردی الان دیگه باید دستت اومده باشه که آیا این راه پایانی داره یا نه!!؟؟

الان چی بگیم؟؟؟؟ انگیزه نداری واقعا؟؟؟؟ من فک میکنم علاقه تو درست نشناختی

سلام
من سرگذشت مشابهی داشتم با این تفاوت که فکر میکنم من پسرم و شما دختر باشی؟

بهت توصیه میکنم یکبار با خودت بشین کامل فکراتو بکن ببین از این زندگی چی میخوای؟ آرزوی قلبیت برای آیندت چیه؟ یه پزشک؟ یک مهندس؟ یه منشی؟ یه نقاش؟ یه چی؟

بعد خودتو قشنگ توی اون آرزو تصور کن و باهاش چند روزی زندگی کن ....ببین خوشت میاد ازش؟ واقعا اغنا میشی ازش؟ اگر آره که خب شروع کن با برنامه ریزی برای حوندن درس اون رشته تلاش کن و بعدشم مدارج علمی رو طی کن و به هدفت برس!

مشکل شما اینه که نمیدونی چی میخوای؟ اونم به دلیل عدم آگاهی و اطلاعاته .... توی اینترنت در مورد رشته های مختلف و مشاغل مختلف تحقیق کن .... از فامیل و دوست و آشنا که تحصیلکرده اند سوال کن و ازشون راهنمایی بخواه

اصلا پاشو یکروز برو دانشگاه هایی که نزدیک خونه تونه .... برو تو دانشگاه یک چرخی بزن و دانشجوهارو ببین! حتی میتونی از استادها اجازه بگیری سر کلاسشون بشینی! به نظرم توی این حال و هوا که قرار بگیری انگیزه لازم در تو ایجاد میشه!

خلاصه هرچقدر بیشتر تحقیق کنی و آگاهی بیشتر کسب کنی دیدگاهت نسبت به آینده روشن تر میشه و بهتر میتونی تشخیص بدی که تو کدوم آینده و هدف رو دوست داری؟ بعدش هم تلاش کنی که بهش برسی!

ضمنا اینو بدون قبولی در یک دانشگاه خوب و گرفتن فوق لیسانس و دکترا یعنی تضمین یک عمر زندگی راخت و خوب ....همه ی اینها یعنی انگیزه!

بیخودی فکر ازدواجو هم نکن که یک دام فکری هستش! ازدواج رو بذار بعد قبولی و از بین همکلاسی ها

فکر کنم دیگه باید واردشم

قبلش بگم که من چندتا نظر توی این پست دادم اینارو بخون

http://khbartar.blog.ir/post/3567

اختراع یا اکتشاف ربطی به درس خوندن نداره مگر اینکه خیلی خیلی  باهوش باشی

خیلی دوست داشتم کلیپی رو که دیدم شما هم می دیدید یک پسر افغانی با امپول جرثقیل درست کرده بود خیلی جالب بود و یا خیلی از موارد دیگه توی اپارات هستش

(توی گوگل بنویس درست کردن چرثقیل با امپول)

معمولا برای کارهای تحقیقاتی باید دانشگاه رفته باشی (مگر اینکه مثلا نویسنده یا چیز ایطوری بشی )

اگر باهوش باشی و درساتم خوب فهمیده باشی شاید اون موقع بتوی چیزی اختراع کنی

البته اینم بگه هر چقدر درس بیشتر خونده باشی و توی مطالب علمی بیشتر تفکر کرده باشی بهتر نتیجه میگیری

ما که چندتا رشته خوندیم این شدیم

به هر حال همه چیز توی این دنیا نسبی است و مطلق حقیقی خداست

از خودش بخواهید راهنماییتون کنه و خودتونو به اون بسپارید

راستی درس خوندن هم که سن نمیخواد هر موقع بخونی شیرینه (باید عاشق یاد گرفتن باشی و لذتشو چشیده باشی )

به عنوان یه راهنمایی دوستانه ازدواج برای شما مناسب تره و برای شما لذت مادر شدنو بچشی بهتره

ممنون

سلام...

ب نظر من خیلی نا امیدی و خیلی تحت تاثیر حرفای اطرافیانتی!با این دروغ ب این بزرگی کاملن مشخصه ک اصلن زندگیت شخصی نیست میخوان اونی بشی ک بقیه میخوان!با این رویه بخوای پیش بری هیچوقت از زندگیت لذت نمیبریhttp://www.laplas.co/mob-MagPost.html#!magId=1556&                                                                                                                            سه باور، سه مانع بزرگ برای پیشرفت!

ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازست.افسوس گذشته رو نخور.

بسم الله

استادمون حرف قشنگی می زد
می گفت من بعضی از شماها رو می بینم که تلاش نمی کنید، پیش خودم می گم:
این فکر می کنه خیلی وقت داره...

خواهرم هیچ موقع برای بلند شدن دیر نیست، جز اون زمان که ملک الموت میاد سراغمون و التماسش می کنیم برای چند دقیقه بیشتر اما...
همین الان اون چند دقیقه بیشتر رو دارید.

ضمنا، علی الظاهر شما بشدت کمال گرا هستید. منم کمال گرا بودم اما خیلی بهتر شدم.

سخنرانی های استاد پناهیان رو گوش کنید(ایشون به من خیلی کمک کردن که زیربنای فکریم رو صحیح بچینم، کمال گرا بودن ناشی از اشتباه بودن زیربناست، که آدم فکر می کنه اگه اشتباه کرد دیگه دنیا تمومه)

به این نکته هم خیلی دقت کنید: خدا از ما نتیجه نمی خواد، حتی عمل هم نمی خواد... بلکه تلاش کردن می خواد! پس اگه یه نفر غرق گناه باشه اما داره تمام تلاششو می کنه پاک شه و نمی تونه، چه بسا خدا در بالاترین جاهای بهشت جاش بده!
خیلی به این دقت داشته باشید که ما در معرض امتحانیم، امتحان برای دنیای دیگه... حتی اگه این دنیاتون رو کامل از دست بدید باز هم باید بدونید خدا داره امتحان می کنه( شاید به این که آیا تلاش می کنید یا نه! )

همچنین درباره مدیریت زمان به یادگیری بپردازید.

ضمنا دقت داشته باشید این فرایند زمان بره، بنده با این که دو سه ساله دارم تلاش می کنم درمان شم اما همچنان مقداری درگیرم، تازه من کمتر از شما درگیر بودم!

من 19سالمه و دخترم یکسال از زمان کنکورم میگذره 

آره انگار پول انگیزه ی خوبیه ولی اینا همه برا یه مدت کوتاه جواب میده همین که میام کتابو بردارم انگیزم از هم میپوکّه:| نمیدونم شاید فک میکنم نمیتونم راستش جزئی نگر بودن و ایده آل طلبیم هم خیلی آزارم میده ینی تو درس خوندنم وسواس به خرج میدم و دلم میخواد سریع همه چیو از بر کنم وقتی میبینم اون طور که میخوام نمیتونم بخونم کلا بیخیال میشم انگار دنبال کاریم که بتونم حس میکنم تو ورزش و کارای بدنی موفقترم میخوام رشته ی تیراندازی برم ولی آرزوی کار تو آزمایشگاه دیوونم میکنه آرزومه از همه چیز سر در بیارم و کارای تحقیقی انجام بدم و بتونم یه دارو یا یه چیز خیلی مفید بدست بیارم خواهش میکنم خیلی کمک کن :( حرفاتون حالمو بهتر کرد

مرسی از راهنمایی هاتون

من از بچگی عاشق مادر شدن بودن ولاغیر ولی مدام تحقیر و تمسخر شدم و از اینکه همه از درس و تحصیلاتم میپرسن متنفرم من خیلی فرد با مطالعه ای هستم و همیشه تلاشم روی مهارت های ازتباطیم بوده که خداروشکر تا حد زیادی موفق شدم از بچگی درکم خیلی زیاد بود برا همین توقع خودم و دیگران ازم زیاده و این همه توقعی که ازم دارن منو مستاصل کرده به خصوص اینکه فقط توقع دارن و جز دادن پول هیچ کار دیگه ای حاضر نیستن برام انجام بدن سختیا مال خودمه و افتخاراتم مال همه دلم حتی اون پول رو هم نمیخواد چون فقط مایه ی توقع بیشتر و درموندگی بیشتر منه من مطمئنم با ازدواج کردن با فرد دلخواهم و مستقل شدنم خیلی چیزا درست یا بهتر میشه ولی این یه موردو مطمئن نیستم

کاملا درسته ولی درمانش سخته خیلی سخت من همه چی رو ایده آل میخوام همه چی رو و مهم تر از همه خودمو (که تو دوران کنکور یکمی مریض احوال هم بودم) من از دانشگاه تا شرایط درس خوندنمو همه رو سخت میگیرم بعضیا از مدرسه یا کلاس که میرسن خونه بعد یه مدت شروع به درس خوندن میکنن من اصلا درکی ازینا ندارم ینی اصن میرسم خونه نمیدونم چجوری زمان میگذره و زمان از دستم میره به خودم میگم تو اگه انگیزه داشتی مث بقیه همش فکرت مشغول درست بود و تا میرسیدی یاد وظایفت میفتادی و سریع اقدام میکردی نه اینکه اصلا نفهمی زمان چجوری گذشت و بیخیال باشی

ببین این ایده ال گرایی تو همه هست....منم پارسال اینجوری بودم ....مثلا اگه یه فصل زیست

الان کامنتاتو راجب مامانت خوندم...ببین عزیزم اصلا مهم نیست دیگران چی فک میکنن، چی میگن، 

امیر آقا ممنونم از راهنمایی ها و صحبتاتون 

منم خودم امسال کنکور دار.با این اوصافی ک گفتی ادم خنگی نیستی و توانایی قبولی تو رشته خوبو داری.امسال از اول تابستون شروع کن.اصن دیر نیست.سال دیگ هم کنکور بده.دنیا ک ب اخر نرسیده.مطمئن باش میتونی

بسم الله

مثلا این که به این نکته خوب فکر کردم که خدا از من چی می خواد...
همون چیزی که بالا گفتم خیلی مهمه.
ما باید بدونیم که خدا ما رو واسه آخرت خلق کرده، درباره آخرت هم تا جایی که من ناقص می دونم خدا نه به اعمال ما نگاه می کنه نه به جایگاهمون، فقط به تلاش کردنمون نگاه می کنه.
تو زندگی همین مهمه که ما کار خودمون رو بکنیم، دیگه باقیش با خداست.
چه بسا خدا خیلی وقتا نخواد ما به نتیجه ای که مد نظرمونه برسیم...

این رو هم بدونید که موفقیت رسیدن به جای مشخصی نیست، ما هر چی جلو بریم باز هم چیزایی هست که نداریم، و عیبایی هست که برطرف نکردیم... بلکه موفقیت یعنی تلاش مداوم داشتن.

ضمنا همین کار خودمون رو انجام دادن هم یه شبه به دست نمیاد، همین که تلاش می کنیم بهتر شیم و بیشتر به وظایفمون برسیم مهمه

همچنین دقت کنید که باقیمونده عمر رو باید غنیمت شمرد.
تا قبل این هرچی بوده گذشته... باید برای قسمتای بدش استغفار کرد و ادامه داد. اگه در ادامه خوب رفتار کنیم چه بسا خدا گذشته رو هم جبران کنه...

توسل زیاد داشته باشید
استغفار زیاد کنید

سخنرانی های استاد پناهیان رو هم می تونید از اینجا دانلود کنید:
BAYANMANAVI.IR
همچنین لوح فشرده سخنرانی هاشون با عنوان "بیان معنوی" پیدا می شه.
خوبه که عناوین صحبت ها رو نگاه کنید و هر زمان متناسب با حالتون یکی رو گوش بدید، بشدت روی زندگی تاثیر کذاره...
همچنین خود سایت یه سیر مطالعاتی پیشنهاد داده، به اون ترتیب هم می تونید گوش بدید

بسم الله

سلام مجدد

این نکته رو هم عرض کنم که برای رفع کمال گرایی روانشناس های غربگرا یه سری راهکارها ارائه می دن، اما من که نتیجه چندانی ازشون احساس نکردم!
برای حل این مشکل طرز فکرتون رو درست کنید
به این فکر کنید که برای خدا زندگی کنید، و حرف هیچ کس دیگه ای مهم نباشه...

شاید این کلیدی ترین راه حل باشه:
برای خدا زندگی کنیم...

مرسی عزیزم ازینکه برام وقت میذاری من واقعا به کمکاتون نیاز دارم چون این مشکل یکی دو روزم نیست مشکل چند سالمه میخوام واقعا برا خودم تلاش کنم آدم بی تلاش نمیتونه قوی باشه و آدم قوی محکوم به شکست و نابودیه این قانون طبیعته 

مرسی ازینکه بهم روحیه دادی ممنونم

عزیزم گفتم که مهم خودتی.....بذار نه تنها مامانت بلکه تمام دنیا بهت بگن نمیتونی...بذار بگن اصلا مهم نیست

بله ما متاسفانه خدا رو میذاریم مرحله ی آخر حرفاتون خیلی کمک کننده بود مخصوصا همین جمله ی آخر چون یه جورایی اعتقاد قلبی ای خودمه که هنوز عملیش نکرده (اصل عمله دیگه) یادآوری مهمی بود خیلی خیلی مهم انگار یه گمشده ی خیلی خیلی مهمو پیدا کرده باشم اون حسو دارم

واقعا از همین جا میبوسمت بخاطر وقتی که برام گذاشتی (اونم وقت با ارزشتو قبلا خونده بودم که چقد سرت شلوغه:) ) آره من میتونم مطمئنم ینی این دفعه باید بتونم میدونی وقتی آدم هدف نداره قرار گرفتن تو هر موقعیتی براش بی فایدس من ترک تحصیل کردم تا هدفمو پیدا کنم و فک میکنم حالا میتونم

منم کلا آدمه بیخیالیم....باور کن الانم که زمان امتحانای ترمم هیچکدوم از فعالیتای جانبیمو کنار نزاشتم

به دخترک:

عزیزم اصلا مزاحمم نیستی....این چه حرفیه؟؟؟؟ ما اینجاییم تا به هم کمک کنیم....ببین این نظارتو همه پدر مادرا رو بچه هاشون

ما چهارتا بچه ایم و هممون اتفاق نظر داریم اینجور که شما فک میکنی نیست مادر من هنوز بچه ست عاشق آزار دادن آدماست عاشق اینه که وقتی میدونه از یه چیزی بدت میاد اون چیزو تو جمعی که نمیتونی باهاش بحث کنی بهت تحمیل کنه(مثلا میدونه من حساسم کسی از وسایل شخصیم مث برس سرم استفاده کنه مخصوصا به من لبخند میزنه و به عمم میگه از برس فلانی استفاده کن حالا سه تا برس داریما!! اعم از برس خودش که اصلنم روش حساس نیست همه میدونن روانیه بعد انتظارم داره باهاش مث یه آدم سالم و ایده آل باهاش عاشقانه برخورد کنی حتی وقتی دلت میخواد سر به تنش نباشه اونم وقتی که خودش داره با زبونش تیکه تیکت میکنه من انتظار ندارم کسی درکم کنه همین که نوشته هامو خوندی ازت ممنونم این حس خجالتی که میگم احتمالا بخاطر اینه که همیشه برا همه نقش یه مزاحم و یه فرد حوصله سربر داشتم برا همین تا وقتی مطمئن نشم سعی میکنم حرف نزنم

سلام....به نظرم حساس شدین به رفتارای مادرتون....ولی خوب شمام نقطه ضعفاتو

سلام عزیزم. اول بگم من بهت نگفتم برو آرایشگر شو !!!!!!! شما پرسیدی علاقتو چطور پیدا کردی منم واست توضیح دادم.هر شغلیم واسه خودش سختی داره باید زحمت بکشی تا بتونی یه چیزی بشی. الان شما فک میکنی هرموقع اراده کردی فرداش آرایشگر میشی و تمام!! در باره سر و کارت با آدما هم بگم که هر کاری که میکنی باید با آدما سر و کار داشته باشی اگه این واست مسئلست از الان روش کار کن چون بعدا لازمت میشه!! بگذریم.......
یه چیزی میگم شاید حرفمو دوس نداشته باشی ولی واقعیته،توانایی آدما تو هر کاری یه مقداریش برمیگرده به ضریب هوشی که برای آدما متفاوته (هون استعداد و این مسائل) یه مقدار زیادیش هم برمیگرده به اراده و تلاش . شما میگی من از خیلیا بهترم و بیشتر میفهمم یا خیلیا از من پایینتر بودن و تونستن ، عزیز دلم اونا اگه از تو پایینتر بودن باور کن نمیتونستن!!
اونا تو زمینه تلاش از تو بهتر بودن دیگه! متاسفانه مهمتر هم هست.
ببین مسئله ای ک با مامانت داری خیلی مهمه ولی من فعلا میخوام درباره ون حرف نزنم
تو خودت میگی همیشه چیزایی میفهمی که بقیه نمیفهمن ولی تو جمع حرف نمیزنی چون فک میکنی مزاحمی این موردو باید برعکس کنی!جایی که لازمه اعتماد بنفس داشته باشی نداری جایی که نباید داشته باشی خیلی شدید داری.اینکه دختر فهمیده ای هستی و انسانیت داری خیلیم خوب واقعا کم پیدا زمیشه آدمایی که با سنشون رشد کرده باشن ، ولی من اگه بگم همه چی میفهمم و یا دوبرابر سنم میفهمم(گفتی اختلاف سنی بیست به بالا) ، حرف سنجیده ای نیست درسته شاید یه آدمی پنجاه سالش باشه و رفتار بچگونه ای داشته باشه ولی سن یه چیزی به آدم میده که هیچ چیز دیگه ای نمیتونه بده و اون تجربه هست.پس من بعنوان یه آدم کم سن و سال باید قبول کنم که کم تجربه ام . شاید بگی این حرفا چه ربطی به درس خوندن داره ولی برای هرکاری باید اول آرامش درونی داشته باشی و آرامش در تعادله .
برای درس خوندنت هدف تعیین کن درسته علم ته نداره ولی باید یه تهی واسش در نظر بگیری آدم که نمیتونه واسه یه چیز نامعلوم تلاش کنه!!مثلا میخوای توی علم پیشرفت کنی توی یه رشته خاص.البته باید یه هدف بلند مدت داشته باشی که سردرگم نشی ولی برای رسیدن به اون چن تا هدف کوتاه مدت تعیین کن و بعد از رسیدن به هر کدوم برای هدف بعدی تلاش کن . هدف بلند مدت مثلا دکترای یه رشته خاص ، خب هدف کوتاه مدتت مثلا رتبه دو رقمی تو دانشگاه ، بعد از قبول شدن تو دانشگاه چون مث خودمی احتمالا کارت آسونتر میشه چون اونجا رقابت هست درس خوندن لذت بخشتر میشه و این خودش یه انگیزه میشه واست . بعد از ورود به دانشگاه فارغ التحصیلی با معدل عالی ، بعدش باز ورودی مقطع بعدی و ......
وقتی این اهدافو واسه خودت مشخص کردی حتما بنویسشون از ول تا آخر که همون هدف نهاییته.بعد از مشخص شدن همه اهدافت دیگه به خودت اجازه نده به اون بالایی فکر کنی چون هنوز خیلی ازش دوری و ممکنه دلسرد بشی . اینجا یه نکته ای که خیلی بهت کمک میکنه اینه که نتیجه کارو بسپری به خدا .
اینکه نمیتونی درس بخونی با توجه به گفته های خودت ظاهرن خیلیش برمیگرده به مسئلت با مامانت ، اگه میتونی برو کتابخونه درس بخون ، قبلا هم بهت گفتم حساسیتت رو به رفتاراش کم کن ، اگه پاتو بکنی تو یه کفش که مامانم عمدا میکنه منو عذاب بده ، تقصیر من نیس تقصیر اونه و از این حرفا، به جایی نمیرسی ، اگه میتونی عوضش کن اگه نمیتونی "باید" خودتو عوض کنی ، وگرنه همونطور که گفتم دیوونه میشی.این راه توسط خود من تست شده و تا حد زیادی نتیجه گرفتم!! راستی روزای زمستون و پاییز که روزا کوتاهه میتونی بیشتر استراحت کنی شبا درس بخونی من اینجوری میخوندم.
درمورد اون مسئله خواب آلودگیت نمیدونم دکتر رفتی یا نه ولی فک نمیکنم این خودش بیماری باشه ، بیماریهای دیگه ممکنه باعثش باشه مث کم خونی یا شاید مشکلات تیروئید، ولی برو دکتر درمانش کن اینجوری که نمیتونی درس بخونی!!اگرم دکتر رفتی خوب نشدی به احتمال زیاد مال مزاجته یه چیزیت کم و زیاد شده اگه پزشک سنتی معاینت کنه خوب میتونه درمانت کنه.یه چیز دیگه که خودم امتحانش کردم و جواب داده اینه که باید با اون حس خوابت مبارزه کنی بعد یه مدت دیگه سراغت نمیاد . اینو بعدا توی مقاله طب سنتی خوندم نوشته بود یه عامل خواب زیاد رطوبت بدنه و خود خوابیدن این رطوبتو بیشتر میکنه پس هر چی بیشتر بخوابی کسل تر میشی.


آقای نجفی میشه خواهشا کامنت قبلی منو پاک کنید همون که اولش نوشتم "من اول فک کردم پسری" یکمی زیادی درباره خودم توضیح دادم میترسم یه آشنایی بخونه!!!

دخترک :

سلام 

سلام