خانواده برتر

ببخشیدا ولی میتونم بدونم منظورتون چیه دقیقا از این سوال !!!! 

واقعا خودت جوابشو نمیدونی!!!!!

تفسیر: مبارزه با چشم‏چرانى و ترک حجاب‏

این سوره در حقیقت سوره عفت و پاکدامنى و پاکسازى از انحرافات جنسى است، و بحثهاى مختلف آن از این نظر انسجام روشنى دارد، آیات مورد بحث که احکام نگاه کردن و چشم‏چرانى و حجاب را بیان مى‏دارد نیز کاملا به این امر مربوط است و نیز ارتباط این بحث با بحثهاى مربوط به اتهامات ناموسى بر کسى مخفى نیست.

نخست مى‏گوید:" به مؤمنان بگو چشمهاى خود را (از نگاه کردن به زنان نامحرم و آنچه نظر افکندن بر آن حرام است) فرو گیرند، و دامان خود را حفظ کنند" (قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ).

" یغضوا" از ماده" غض" (بر وزن خز) در اصل به معنى کم کردن و نقصان است و در بسیارى از موارد در کوتاه کردن صدا یا کم کردن نگاه گفته مى‏شود، بنا بر این آیه نمى‏گوید مؤمنان باید چشمهاشان را فرو بندند، بلکه مى‏گوید باید نگاه خود را کم و کوتاه کنند، و این تعبیر لطیفى است به این منظور که اگر انسان به راستى هنگامى که با زن نامحرمى روبرو مى‏شود بخواهد چشم خود را به کلى ببندد ادامه راه رفتن و مانند آن براى او ممکن نیست، اما اگر نگاه را از صورت و اندام او بر گیرد و چشم خود را پائین اندازد گویى از نگاه خویش کاسته است و آن صحنه‏اى را که ممنوع است از منطقه دید خود به کلى حذف کرده.

قابل توجه اینکه قرآن نمى‏گوید از چه چیز چشمان خود را فرو گیرند (و به اصطلاح متعلق آن فعل را حذف کرده) تا دلیل بر عموم باشد، یعنى از مشاهده تمام آنچه نگاه به آنها حرام است چشم برگیرند.

اما با توجه به سیاق آیات مخصوصا آیه بعد که سخن از مساله حجاب به میان آمده به خوبى روشن مى‏شود که منظور نگاه نکردن به زنان نامحرم است، شأن نزولى را که در بالا آوردیم نیز این مطلب را تایید مى‏کند .

از آنچه گفتیم این نکته روشن مى‏شود که مفهوم آیه فوق این نیست که مردان در صورت زنان خیره نشوند تا بعضى از آن چنین استفاده کنند که نگاههاى غیر خیره مجاز است، بلکه منظور این است که انسان به هنگام نگاه کردن معمولا منطقه وسیعى را زیر نظر مى‏گیرد، هر گاه زن نامحرمى در حوزه دید او قرار گرفت چشم را چنان فرو گیرد که آن زن از منطقه دید او خارج شود یعنى به او نگاه نکند اما راه و چاه خود را ببیند و اینکه" غض" را به معنى کاهش گفته‏اند منظور همین است (دقت کنید).

دومین دستور در آیه فوق همان مساله حفظ" فروج" است.

" فرج" چنان که قبلا هم گفته‏ایم در اصل به معنى" شکاف" و فاصله میان دو چیز است، ولى در اینگونه موارد کنایه از عورت مى‏باشد و ما براى حفظ معنى کنایى آن در فارسى کلمه" دامان" را به جاى آن مى‏گذاریم.

منظور از "حفظ فرج" به طورى که در روایات وارد شده است پوشانیدن‏ آن از نگاه کردن دیگران است، در حدیثى از امام صادق ع مى‏خوانیم: کل آیة فى القرآن فیها ذکر الفروج فهى من الزنا الا هذه الایة فانها من النظر: " هر آیه‏اى که در قرآن سخن از حفظ فروج مى‏گوید، منظور حفظ کردن از زنا است جز این آیه منظور از آن حفظ کردن از نگاه دیگران است"

و از آنجا که گاه به نظر مى‏رسد که چرا اسلام از این کار که با شهوت و خواست دل بسیارى هماهنگ است نهى کرده، در پایان آیه مى‏فرماید:" این براى آنها بهتر و پاکیزه‏تر است" (ذلِکَ أَزْکى‏ لَهُمْ).

سپس به عنوان اخطار براى کسانى که نگاه هوس‏آلود و آگاهانه به زنان نامحرم مى‏افکنند و گاه آن را غیر اختیارى قلمداد مى‏کنند مى‏گوید:" خداوند از آنچه انجام مى‏دهید مسلما آگاه است" (إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُونَ).

در آیه بعد به شرح وظائف زنان در این زمینه مى‏پردازد، نخست به وظائفى که مشابه مردان دارند اشاره کرده مى‏گوید:" و به زنان با ایمان بگو چشمهاى خود را فرو گیرند (و از نگاه کردن به مردان نامحرم خوددارى کنند) و دامان خود را حفظ نمایند" (وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ).

و به این ترتیب "چشم‏چرانى" همانگونه که بر مردان حرام است بر زنان نیز حرام مى‏باشد، و پوشانیدن عورت از نگاه دیگران، چه از مرد و چه از زن براى زنان نیز همانند مردان واجب است.

سپس به مساله حجاب که از ویژگى زنان است ضمن سه جمله اشاره فرموده:

1-" آنها نباید زینت خود را آشکار سازند جز آن مقدار که طبیعتا ظاهر است" (وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها).

در اینکه منظور از زینتى که زنان باید آن را بپوشانند و همچنین زینت آشکارى که در اظهار آن مجازند چیست؟ در میان مفسران سخن بسیار است.

بعضى زینت پنهان را به معنى زینت طبیعى (اندام زیباى زن) گرفته‏اند، در حالى که کلمه" زینت" به این معنى کمتر اطلاق مى‏شود.

بعضى دیگر آن را به معنى" محل زینت" گرفته‏اند، زیرا آشکار کردن خود زینت مانند گوشواره و دستبند و بازوبند به تنهایى مانعى ندارد، اگر ممنوعیتى باشد مربوط به محل این زینتها است، یعنى گوشها و گردن و دستها و بازوان.

بعضى دیگر آن را به معنى خود" زینت آلات" گرفته‏اند منتها در حالى که روى بدن قرار گرفته، و طبیعى است که آشکار کردن چنین زینتى توام با آشکار کردن اندامى است که زینت بر آن قرار دارد.

(این دو تفسیر اخیر از نظر نتیجه یکسان است هر چند از دو راه مساله تعقیب مى‏شود).

حق این است که ما آیه را بدون پیشداورى و طبق ظاهر آن تفسیر کنیم که ظاهر آن همان معنى سوم است و بنا بر این زنان حق ندارند زینتهایى که معمولا پنهانى است آشکار سازند هر چند اندامشان نمایان نشود و به این ترتیب آشکار کردن لباسهاى زینتى مخصوصى را که در زیر لباس عادى یا چادر مى‏پوشند مجاز نیست، چرا که قرآن از ظاهر ساختن چنین زینتهایى نهى کرده است.

در روایات متعددى که از ائمه اهل بیت (ع) نقل شده نیز همین معنى دیده مى‏شود که زینت باطن به "قلاده" (گردنبند) "دملج" (بازوبند) "خلخال" (پاى برنجن همان زینتى که زنان عرب در مچ پاها مى‏کردند) تفسیر شده است.

و چون در روایات متعدد دیگرى زینت ظاهر به انگشتر و سرمه و مانند آن تفسیر شده مى‏فهمیم که منظور از زینت باطن نیز خود زینتهایى است که نهفته و پوشیده است (دقت کنید).

2- دومین حکمى که در آیه بیان شده است که:" آنها باید خمارهاى خود را بر سینه‏هاى خود بیفکنند "(وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ).

" خمر" جمع" خمار" (بر وزن حجاب) در اصل به معنى پوشش است، ولى معمولا به چیزى گفته مى‏شود که زنان با آن سر خود را مى‏پوشانند (روسرى).

"جیوب" جمع "جیب" (بر وزن غیب) به معنى یقه پیراهن است که از آن تعبیر به گریبان مى‏شود و گاه به قسمت بالاى سینه به تناسب مجاورت با آن نیز اطلاق مى‏گردد.

از این جمله استفاده مى‏شود که زنان قبل از نزول آیه، دامنه روسرى خود را به شانه‏ها یا پشت سر مى‏افکندند، به طورى که گردن و کمى از سینه آنها نمایان مى‏شد، قرآن دستور مى‏دهد روسرى خود را بر گریبان خود بیفکنند تا هم گردن و هم آن قسمت از سینه که بیرون است مستور گردد. (از شان نزول آیه که قبلا آوردیم نیز این معنى به خوبى استفاده مى‏شود).

3- در سومین حکم مواردى را که زنان مى‏توانند در آنجا حجاب خود را برگیرند و زینت پنهان خود را آشکار سازند با این عبارت شرح مى‏دهد:

آنها نباید زینت خود را آشکار سازند (وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ).

" مگر (در دوازده مورد):

1- براى شوهرانشان" (إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ)

2-" یا پدرانشان" (أَوْ آبائِهِنَّ) 3-" یا پدران شوهرانشان" (أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ).

4-" یا پسرانشان" (أَوْ أَبْنائِهِنَّ).

5-" یا پسران همسرانشان" (أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ).

6-" یا برادرانشان" (أَوْ إِخْوانِهِنَّ).

7-" یا پسران برادرانشان" (أَوْ بَنِی إِخْوانِهِنَّ).

8-" یا پسران خواهرانشان" (أَوْ بَنِی أَخَواتِهِنَّ).

9-" یا زنان هم کیششان" (أَوْ نِسائِهِنَّ).

10-" یا بردگانشان" (کنیزانشان) (أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ).

11-" یا پیروان و طفیلیانى که تمایلى به زن ندارند" (افراد سفیه و ابلهى که میل جنسى در آنها وجود ندارد) (أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ).

12-" یا کودکانى که از عورات زنان (امور جنسى) آگاه نیستند" (أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ).

4- و بالآخره چهارمین حکم را چنین بیان مى‏کند:" آنها به هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود" (و صداى خلخالى که بر پا دارند به گوش رسد) (وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ).

آنها در رعایت عفت و دورى از امورى که آتش شهوت را در دل مردان شعله‏ور مى‏سازد و ممکن است منتهى به انحراف از جاده عفت شود، آن چنان باید دقیق و سختگیر باشند که حتى از رساندن صداى خلخالى را که در پاى دارند به گوش مردان بیگانه خود دارى کنند، و این گواه باریک بینى اسلام در این زمینه است.

و سرانجام با دعوت عمومى همه مؤمنان اعم از مرد و زن به توبه و بازگشت به سوى خدا آیه را پایان مى‏دهد، مى‏گوید:" همگى به سوى خدا باز گردید اى مؤمنان!، تا رستگار شوید" (وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ).

و اگر در گذشته کارهاى خلافى در این زمینه انجام داده‏اید اکنون که حقایق احکام اسلام براى شما تبیین شد از خطاهاى خود توبه کنید و براى نجات و فلاح به سوى خدا آئید که رستگارى تنها بر در خانه او است، و بر سر راه شما لغزشگاههاى خطرناکى وجود دارد که جز با لطف او، نجات ممکن نیست، خود را به او بسپارید! درست است که قبل از نزول این احکام، گناه و عصیان نسبت به این امور مفهومى نداشت، ولى مى‏دانیم قسمتى از مسائل مربوط به آلودگیهاى جنسى جنبه عقلانى دارد و به تعبیر مصطلح از" مستقلات عقلیه" است که حکم عقل در آنجا به تنهایى براى ایجاد مسئولیت کافى است.

آقای آبانی از توضیحات مفیدتان متشکر. یه سوال داشتم از خدمتتان:

اینکه در برخی کامنتها می گویند(( چادر حجاب مادرم حضرت زهراست)) را من خواندم.می خواستم بدانم منبع چنین حرفی کجاست؟

و آیا واقعا حضرت زهرا چادر سر می کردند؟

یعنی چی ما دخترا چه گناهی کردیم شما تحریک می شید به ما چه.خودتونو کنترل کنید حداقل بزارید ما دخترا حداقل ازادی که داریم از اش استفاده کنیم.من که با مانتوی کوتاه احساس ازادی دارم.مگه توی خارج دخترا چطور وارد خیابون میشن تازه از ما هم بدتر تمام انداماشون دیده میشه پسرای اونجا تحریک نمی شن.

چرا فقط به گناه نیفتادنو یک طرفه میدونین. با حجاب کاملا موافقم ولی یخورده هم شما آقایون چشماتونو نگه دارین. یکم خویشتن دار باشین

چرا باید ما دخترا هیچ آزادی ای نداشته باشیم تا شما آقایون به گناه نیفتین. واقعا این عدالت نیست. اگر شماهم یکم خودتون و چشماتونو کنترل کنین وضع بهتر میشه

درسته که الان بدحجابی دخترا باعث فساد بیشتر میشه ولی فقط مشکل از بدحجابیه؟ آقایون هیچ نقشی تو این فساد پیش اومده ندارن؟

یکم عادلانه قضاوت کنین لطفا

یه پسر وقتی دختر رو با مناتو تنگ و ...برجسته میبینه حس تحریکس طوریه که برای دختر قابل درک نیست واسه همینه عقده میکنه وبزور تجاوز میکنه  نپوشید خانمها مانتو تنگ  مساویست با مزاحمت ونهایت تجاوز عنف

خانومای عزیز بیخود خودتون و خسته نکنین اقایون رو هر کاریشون کنی تحریک میشن من خودم متسفانه یا خوشبختانه ادم خیلی خشک و جدی هستم رنگ پوششم معمولا طوسی و مشکی خیلی اهل مد نیستم بیشر خانومانه و سنگین میپوشم و همیشه ارایشم خلاصه میشه به یه رز لب اجری و خط چشم ظریف اما جالبه نمیدونم دقیقا چی من اقایون تحریک میکنه که نگاهاشون لبخندای عجیب غریبشون باعث توجه بقیه افراد کنارم هم میشه وجالبه برام من بیست سالمه ولی از 15 ساله تا مردای 37 38 ساله توجه میگیرم یه طوری که حس میکنم یه قسمت از بدنم مشخصه                                                                                                                              میخوام بگم خیلی به خودتون سخت نگیرین هر طور راحتین بپوشین واسه اقایون ما هیچ فرقی نمیکنه واین م.ضوع هم اصلا به اختیارشون نیست