خانواده برتر

اگه به مرز طلاق عاطفی رسیدی و بخاطر بچه طلاق قانونی نمی گیری، کار اشتباهی می کنی. طلاقتو بگیر و ارامش رو به خودت و دخترت برگردون.

شاید با مرد بهتری ازدواج کردی که ایندت رو تامین کرد. بعلاوه مجرد موندن بهتر از همسر بد داشتنه.

اگه می دونی رفتارش عوض نمیشه و تکرار می شه، به بهانه بچه تحمل نکن.

بچه ها همون قدر که از بی پدری ضربه می خورن از یه پدر بد هم کم ضربه نمی خورن.

میخواستی  قبل ازدواج بیشتری  دقت کنی  نه  الان , الان دیگه  باید چشاتو  ببندی , بسوزی و بسازی

آقای نجفی اگه کامنتم نتیجه ی منفی برای سوال کننده داره لطفا تائیدش نکنید

---

سوال کننده:

شوهرتون خدائی نکرده به چیز خاصی اعتیاد ندارن؟

مواد مخدر یا مشروبات الکلی؟

 

 

در خصوص عصبانیت زود هنگام منظورمه

چرااینقدرراحت بحث طلاق روپیش میکشین؟این خانم دیگه خودش تنها نیست.یه دخترهم داره. بره ازدواج کنه وناپدری بالاسربچه اش بیاد یا اگر بچه پیش مادرش موند نامادری؟؟؟؟؟؟

سلام. اگه همسرتو دوس داری و اون هم تو رو دوس داره زندگیتو از بین نبر. اگه میشه ارتباط رو با دو خانواده کم کنید(خانواده خودتون و همسرتون) تا حساسیت شما و همسرتون کم شه. در مورد اخلاق، خیلی سخته اخلاق ی نفر تغییر کنه ولی با محبت بیشتر می تونید اخلاقشو بهتر کنید.
حتما مشاور برید(چندین جلسه) و تا اون موقع به طلاق فکر نکنید.
موفق باشید.

سلام خانومی
تورو خدا اینقدر راحت حرف از طلاق نزنید.....من فکر میکنم شوهرتون پیش خانواده شما احساس کمبود میکنه، ...
شاید احساس میکنه که از شما پایین تره و با این رفتار ها میخواد خودشو ثابت کنه...
به نظر من یه مدت اینطور رفتار کنید ......
1.بهش احساس مردونگی بدید بگزارید احساس کنه که تنها تکیه گاه و تامین کننده شماست مثلا ازش بخواهید یه چیزی واستون بخره *چیزی که توانایی خریدشو داشته باشه ها*، ازش توی بعضی کار ها کمک بخواهید مثلا شما خودتون بلید نیستید و نیاز به کمکش دارید،، گاهی ازش اجازه بگیرید، گاهی بگید چشم*گاهی نه دم به ساعتاااا*و کلا بگزارید احساس مردونگی کنه
2.اعتماد به نفسشو تقویت کنید، ببینید شوهرتون درسته توی ظاهر خودشو تحویل میگیره ولی معلومه که اعتماد به نفسش خیلی پایینه پس گاهی بهش بگید که بهش افتخار میکنید، وقتی باهاتون حرف میزنه سراپا گوش بشید، گاهی در مورد یه موضوع که مردونس اظهار بی اطلاعی کنید، بهش بگید که دوسش دارید، و.......
3.به خانوادش احترام بگذارید و گاهی ازشون تعریف کنید و بگید که خانوادشو دوست دارید.
4.اگه پدرتون بهش کمک مالی میکنه به رخش نکشید.
5.اصلا از خانوادتون پیشش تعریف نکنید.
6.دلسوزی الکی واسش نکنید مردا خوششون نمیاد.
و...
من فکر میکنم تمام اون تعریف تمجیدا که از خانوادش میکنه فقط برای اینه که میخواد ارزش خانوادشو پیش شما ببره بالا چون خودش فکر میکنه که خونوادش کم ترند و تحمل این موضوعو نداره
و در مورد رفتارش پیش خانوادتون شاید چون احساس کمبود میکنه*مخصوصا که پدرتون کمکشم میکنه و شاید به غرورش بر میخوره و دوست نداره از پدر زن کمک بگیره*میخواد قدرت نمایی کنه و مثلا بگه جیگرتون زیر دندونه منه هااااا...و یه جورایی خودشو ثابت کنه نمیدونم شاید اینطور باشه...
امیدوارم که مشکلتون خیلی زود حل بشه و خوشبخت باشید*ولی بازم برید پیش مشاور و هر وقت یه ویژگی منفی ازش توی ذهنتون اومد همون موقع به ویژگی های مثبتشم فکر کنید*

طلاق و جدایی آخرین راه حله وقتی مطمئن باشین هیچ راه دیگه ای وجود نداره اینکه اعضای خونوادشون قربون صدقه هم میرن که بد نیست.از نظر عاطفی آدمای بازی هستن.بد رفتاریشون با خونواده شما بیشتر به نظر کینه یا لجبازی میاد.بهتون پیشنهاد میکنم خانواده موفق نه ازدواج موفق دکتر شاهین فرهنگو ببینین. میتونین از کتابخونه نزدیک خونتون تهیه کنین.از راهکاراش استفاده کنین.ببخشید اینو میگم ولی دکتر میگفتن اگه با سگ هار هم کاری نداشته باشی کاریت نداره.شوهرها که بلا نسبت از سگ بدتر نیستن.به نظرم اگه بتونین از حساسیتتون کم کنین و به شوهرتون عزت نفس بدین خیلی میتونه وضعیت تغییر کنه.همه آدما قرار نیست مطابق میلتون رفتار کنن.عشق و علاقه شدید و خاطرات زیبایی که با شوهرتون داشتین را به یاد بیارین و اونها را با شوهرتون مرور کنین.آموزش ببینین که به جای منطقی حرف زدن خیلی جاها اگه احساسی صحبت کنین چقدر همسرتون کوتاه میاد براتون.التماس دعا

با نسیما موافقم. اینقدر راحت از طلاق حرف نزنید، مخصوصا اینکه بچه داره این خانوم!

سلام
همسر شما حالا که خودشو بالا کشیده و تونسته به معیار های خونواده ی شما نزدیک بشه میخواد تمام عذاب هایی که تو این مدت کشیده و غروری که ازدست داده (توسط خانواده ی شما و خود شما ) رو با این رفتار  تحقیر آمیز نسبت به شما و خانواده تون جبران کنه ...
کامنت شما نشون میده که هنوز هم بعد از ده سال خود و خانواده ی خودتون رو از همسرتون  و خانواده اش بالاتر میبینید و در واقع اونها رو اصلا حساب نمیکنید ...
شوهر شما میخواد کفه ی سنگین خانواده تون رو سبک تر کنه ،
همان نان و پنیر خانواده اش را که میداند شما حقیرانه بهش نگاه میکنید یا حتی نگاه نمی کنید ، با تعریف و تمجید زیاد  سعی می کند تا شما رو متوجه خانواده اش کند.
خانواده اش هم چون میدانند او پیش شما اعتباری ندارد ، سعی میکنند تا خودشان با محبت افراطی شان به او ، اعتبار و احترام اون رو بالا ببرند .
شما اگه تصمیم به طلاق دارین که هیچ ، ولی اگه میخواهید که زندگی خودتون رو حفظ کنید،
باید غرور شکسته ی همسرتون رو ترمیم کنید، بهش بگین که قبولش دارین ، از پدر و مادرتون بخواین که اگر تصمیم گیری های مهمی در زندگی خودشون میخواهند بگیرند حتما نظر اون هم جویا بشن ،
 مثلا اگه میخواهند ملکی رو بفروشند بهش بگن که نظرت برامون مهمه ، تو هم مثل پسر ما هستی ، فکر میکنی اگه این زمین رو بفروشیم سود داره یا فکر میکنی به یه زمان دیگه ای موکول کنیم ؟!
یا مثلا مریم (فرض کنیم که اسم شما مریم است ) میگوید شما در فلان کار خیلی ماهر یا خبره هستین ، میشود در این زمینه به ما کمک کنید ؟
از تک تک  اعضای خانواده ی خود بخواهید که به هیچ عنوان از گذشته ها ، از مقام و تحصیلات و پول و ثروت خود ، مردان دیگر فامیل خود یا غریبه را در نزد همسرتان نکنند.
یا مثلا در جمع فامیلی در حضور همسرتون بگن که ما واقعا افتخار میکنیم که این پسر داماد خانواده ی ما شده ، خودتون هم در جلوی خانواده خودش به مادرش بگین ، مادرجان واقعا ازتون ممنونم که همچین پسر زحمت کش و عاقلی تربیت کردین ، تو این دوره زمونه که مردها به دنبال  تفریح و خوش گذرونی خودشون هستن  فلانی( اسم شوهر شما ) مدام  به فکر بهتر کردن زندگیمون و رفاه و آرامش من و بچشه ...صبوری و لبخند ملایم رو دربرابر چشم نازک کردن های مادشوهر و سایر اعضای خوانواده اش فراموش نکنید .
البته آرام آرام پیش بروید و این رفتار ها را نشان بدهید ، چرا که اگه یکدفعه تغییر رویه بدین ممکن است برداشت دیگری کند و آن را به حساب ترس شما از خودش بداند.
از آنجایی که گفتین این رفتار ها را جلوی خانواده شما نشان میدهد نه شما ، دلیلی برای جدا خوابیدن شما نیست ، همین امشب وقتی بچتون خوابید آروم بروید در کنارش بخوابید ، اگه عکس العمل نشون داد یا پشتش رو بهتون کرد از پشت بغلش کنید و بگین این شبها که جدا خوابیدم همش برام عذاب بوده ،خواهش میکنم آرامشی که ازت میگیرم رو ازم نگیر ، مگه تو شوهرم و آقای من نیستی؟ بیا و مثل همیشه مردانگی کن و منو برای اشتباهاتم ببخش ...( اسم بچه رو هم نیارین که مثلا به خاطر بچمون کوتاه بیا ! اینا رو نگین )
اگه برخورد بدتری نشون داد و حتی شما رو از تخت بیرون کرد فردا شب دوباره و شبهای بعد تر تکرار کنید ، رک بگم : باید به تمام معنا سیب زمینی شوید تا از پس این اوضاع بربیایید...
اگه گفتن این حرفها براتون عذاب آوره و از ته دل نیست ، نگویید ، چون تاثیری نخواهد داشت.
اما به این فکر کنید که حداقل تلاش خودتون رو برای حفظ زندگیتون کردین.

به امید این که بتونید آرامش رو به زندگی خودتون برگردونید.

سلام دوست عزیز بنظر من دوتا علت داره یا ایشون فکرمیکنن از شما خیلی پایینترهستن و اعتمادبنفس ندارن و احتمالا شما و خونوادتون کارایی کردین که غرورشون بشکنه و از اینکه شما از ایشون سرترین عذاب میکشن /یا محبت زیادی خونواده ی شما نسبت به همسرتون دل ایشونو زده تا جاییکه فکر میکنن خیلی از شما سرتر هستن.راضیش کن برین پیش روانپزشک.

هر رفتاریم هم که میخواید داشته باشید جدا از هم نخوابید ٬ اینجوری بدتر از هم دور می شید.

ممنونم از تمام دوستان. خیلی چیزها یاد گرفتم. خداکنه بتونم عملی کنم. نه همسرم اعتیاد نداره.

به م*:

باسلام
خانم محترم مشکل خود شما هستی، برای درمان به مشاور مراجعه کنید و تمام راهنماییهاشو قدم به قدم اجراکنید.

---

منمی همین مشکل رو دارم. انواع راه ها را امتحان کردم خانوادمم در جریان گذاشتم ولی حل نشده