خانواده برتر

آدم به آدم فرق داره! 

بعنوان کسیکه مادرش شاغل هست ، نظم تو زندگی ما بوده همیشه همه چیز سرجاش و خیلی خوبه به نظرم زن و مرد کمک بکنن بهم!

در کنار خانه دار هم هست فوق العاده خوب به زندگی و بچه هاش و خودش و همسرش میرسه و در کنارشم افرادی که ساعت ۱۲ تازه صبحانه میخورن! 

کلا بخوام بگم، این انتخاب ی زنه و با توجه شرایط زندگیش و مطمئنن با توجه به نیاز ها و حرفای همسرش و بچه هاش باید این تصمیم رو بگیره که آیا میخواد کارشو ادامه بده یا خیر! 

 شغل داریم تا شغل.. دختری که پزشکی وتخصص خونده  یا هیات علمی دانشگاهست یا المپیادی یا نخبه است برشته هایی خونده که  کلی ثبت اخترراع و. ایده وطرح و....  داشته  .ه  کارهایی برای جامعخه بکنه که بقیه زنها نتونن مثل  دختری که شررکت دانش بنیان زده و تونسته چیزی رو بسازه که نمونه داخلیش نیست. حسابشون جداست.  

ضریب هوشی مردو زن هم فرقی نداره... دیدیم که مریم میرزاخانی جایزه ای در ریاضیات (رشته ای که میگن مردانه ومنظقیه)  تو رقابت با دیگران  گرفت که مردان نتونستن!! 

حالا مینشست توخونه خانه داری میکرد به بهانه اینکه نمیتونم ب بچم برسم؟

 پس باید حق بدید به یک زن شایسته که توزندگیش زحمت کشیده وتوپستو خونه نبوده  قادر نیست مثل یک زن معمولی رفتار کنه وزندگی کنه. حتی جهان بینی اش وفلسفه زندگیش  و حتی هدفش در این دنیا  با بقیه زنها فرق داره.

اقایون هم باید ببینین با چه زنی طرف هستن ... اگر با زنی با خصوصیات بالا طرف هستن باید ا کلا قید همچین دخترای بزنن یا ازخواسته شون کوتاه بیان! منصفانه نیست که ازاین زنها که سرمایه علمی هستن بخوایم   تو تخصص خودشون شاغل نباشن..یک راه حل ساده  هم برای اینجور پسران با این تفکر وجود داره اینه که  میتونن به راحتی خواستگاری دختر شاغل نرن!  به همین راحتی. دیگه اینهمه توجیه نداره!!!

.... اتفاقا دخترای خوب که توخونه هستن و شاغل نیستن زیادن  ولی  ما مشاهده میکنیم خواستگارای دختران شاغل بیشتره !!!  نمیدونم این اقایون یک میگن ما زن شاغل نمیخوایم  کجان دقیقا کجان؟ 

موضوع دوم:

اقایونی که میگن زنها نرن سرکار یا زنها به خاطر تربیت بچه واینا  همیناجاضر نیستن برن خواستگار دختر خانه دار

اقایون این وبلاگ با هممه اقایون جامعه متفاوت هستن... .. !

به کاربرای جدید ودخترای عزیزمون میگم اصلا حرفای پسرای  این وبلاگ رو گوش نکنید ومعیاز ومبنا قرار ندهید

طرف هنوز دانشجوههه درامد ثابت نداره میاد میگه دوست ندارم زنم شاغل بشه بعد کعه  وقت ازدواجش میشه وهزینه هارومیبینه میره خواستگاری دختر شاغل...

یاپسره  شاغله دراماد داره اما هنوز هزینه های زندگی مشترک رونچشیده  فکر مکینه با همین حوقوقش میتونه  ال کنه بل کنه  میاداینجا رو منبر که زن شاغل فلانه اله بله ..بعد موقع ازدواج هزینه هارو میبینه 180 درجه تغییر نظر میده  و به مامانش میگه اون لیستت رو بیار دخترای شاغل سوا کن بریم خواستگاری!

همین اقایونی که مخالف اشتغال زن هستن پس فردا زنشون مریض بشه دنبال دکتر زن هستن... دخترشون معلم خوصصوی در هرزمینه ای نه تنها درس بلگه هنر موسیقی و... هم بخواد بره  ترجیح میدن که هنراموز دخترشون زن باشه نه اقا....

این مدل اقایون توی دوگانگی گیر کردند با اینگه پیشرفت شخصی کردن و درقرن بیست یک ان ولی هنوز تو باورهای سنتی گیر کردند بین خودشون درگیرن!!1

قطعا خیلی از شغلا به زن وحصوص زنان نیازهست...  اقایون قطعا دوست ندارن عمل زحم وتخمدان یا زایمانشون رو یک مرد انجام بده یا پرستار مرد  بیاد  کیسه  مجاری ومثانه خانمشو شو وصل کنه ؟واقعا دوست دارن؟؟

البته با احترام به اقایونی که کلا سلیقه شون اینه که خانمشون خانه دار باشه وبرای شاغل نبودن خانمشون دنبال ایه وبهونهو توجیه وتعصب  نیستن ... این اقایون رو نمیگم /// اقایونی که دچار تناقض وپاردوکسن رو میگم

 موضوع سوم:

اثر شغل در تربیت بچه هم موثر هست  منطقیه که حواس یک زن رو موض..عات گوناگون بچرخه اما هیچ جامعه اماری معتبری  وجود نداره که بچه های زنان شاغل دچار کمیود های روانی هستن یا مورد تعرض وو.. قرار گرفتن ویا چیزای دیگه ای که تو پست های قبلی  طوماری ازشون  دیدم!!(شخصا تعجب کردم9)

چه بسا فرزندانی که مادرشون تمام وقت خانه دار بوده ولی تربیت درستی نداشتن

هزاران قاتل متجاوز دزد و بیمار روانی هست که مادرشون شاغل نبوده

هزاران کودک هستن و بودن که مادر شاغل نداشتن ولی مورد تعرض قرار گرفتن وبا دوستان نابااب هم نشینی کردن و وقتشون با اونا گذروندن ومنحرف شدن...

کلا تربیت بچه ربطی به شاغل بودن یا نبودن نداره اینچوری اگر بود هرچی خلافکارو افسرده و یا دارای بیماران عاطفی و روحی رو باید بچه هایی تشکیل میدادن که مادرشون شاغل بوده

 نمیشه یک قانون ونسخه کلی پیچید برای این موضوع... شرایط یک فرد مجموعه از شرایطی بوده که توش هست شغل مادر فقط یکی از  اوناست ...

نتیجه نهایی:

  ازدواج یک توافق هست... نظر ودیگاه هرپسر-دختری هم فرق میکنه 

پسری که خانم شاغل دوست نداره خوب زن شاغل نگیره... چیزی که زباده دختر بیکار... اما خواهشا بند وتبصر وتوجیه نیاره برای اشتغال زنان...

آخیش  تموم شد خخخخخخخخخ

من متاهلم ولی هنوز بچه دار نشدم. به شخصه وقتایی که سرکار میرم احساس مفیدبودن بیشتری دارم و چون کارم نسبتا سبکه، انرژی زیادی مصرف نمیکنم و وقتی خونه میام پرانرژی و سرحالم و مشغول کارای خونه و پخت غذا و ... میشم. ولی روزایی که مجبورم همش خونه باشم، تمایلم به کار خونه کمتره و تنبلی بیشتری میکنم.

برای همین با توجه به اینکه از دوران نوجوونی خیلی مستقل تربیت شدم و نمیتونم همش تو خونه باشم، ترجیحم اینه بعد بچه دار شدن هم سرکار برم منتها با ساعت محدود تر، چون به شخصه نقش مادریمو پررنگ تر از نقش شاغل بودنم میدونم و از طرفی به نظرم اشتغالم به انگیزه و شاداب بودن و مدیریت خونه کمک میکنه.

زن شاغل هرچقدر هم تلاش کنه نمیتونه مثل زمانی که خانه دار باشه ارامش برا خانواده بیاره

کار بیرون وظیفه مرده و کار خانه با زن

زن که رفت سر کار اگر تلاش هم کنه به کارای خونه برسه اونقدر خسته و شکسته میشه که هیچ طراوتی برای زندگیش باقی نمیتونه

مطمئنا هم تو ناخوداگاه اینه که باید شوهر کشمکش کنه و تو ناخوداگاهش اینه که خرج خونه با مرده 

هیچوقت این به تعادل نمیرسه یا به ضرر مرد میشه چون خانم میره سرکار حقوقش واسه خودشه(اصلا حقوق مهم نیست اینجا ادامه مهمه)وقتی رفت سرکار به بچه داری نمیرسه اگر به بچه داری برسه هم اخرش هیچگونه طراوتی رو به خونه نمیاره

واقعا به نظر من شاغل شدن زن چیزیکه که از هرطرف باخته برا مرد

البته میشه هم فرهنگ مثل غرب باشه ولی دقت کنید که کانون خانواده اونجا اصلا مهم نیست...

هرکس میتونه یا خانواده رو انتخاب کنه یا فرهنگ غرب رو

ولی اینکه بخوان بین اینا یه چیزی پیدا کنن صددرصد ضرره

به هلند نگاه کنید که چطور هزینه مهد کودک هارو بردن بالا تا زن مجبور بشه تا یه سنی بچه رو خودش بزرگ کنه....

بعد متوجه میشید چی درسته...

ولی بازم هرکس مختاره یا کانون خانواده رو انتخاب کنه یا فرهنگ غربی رو...اجباری برا انتخاب نیست ولی هرکدوم قانونی داره که باید رعایت بشه...

از نظر من زن اگه قراره دنبال کار کردن و اشتغال باشه نباید بچه دار بشه چون هم به خودش ظلم کرده هم به بچه.

قرار نیست بچه رو تو به دنیا بیاری مادر و مادر شوهرت رو بندازی تو دردسر چون شاغلی پس بهترین کار اینه که بری دنبال اهدافت و پول در آوردن و از خیر بچه آوردن بگذری.بچه بیاری تو کودکی بشه آویزون خونه ی مادربزرگ و پدر بزرگ تو نوجوانی هم تک و تنها تا شب بمونه تو خونه؟ 

به نظرم نمیشه تو این دنیا همه چیز رو با هم خواست. صبح تا بعد از ظهر بری سر کار از بعد از ظهر تا شب غذا بپزی و خونه تمیز کنی شب تا صبح هم بچه بیدار شه نذاره بخوابی؟

خوب این خودکشی نیست؟ دلیل اینهه سختی دادن به خود چیه که خانوم ها اصرار دارن بهش؟ 

هم خونه تمیز کنی هم غذا بپزی هم بچه داری کنی هم بری سر کار؟

اسم این میشه زندگی؟ همش میشه سختی و مسئولیت.نه اینکه نشه همه ی این کار ها رو با هم انجام داد چرا میشه ولی همه ی این کارها با هم لذت نداره عذاب آوره خوب چرا باید تن به عذاب داد؟

خود من سر کار برم بچه نمیارم خونه داری هم نمیکنم فقط غذا میپزم اونم نه همیشه گاهی اوقات. بچه داری سر کار هم نری آدمو می‌کشه انقدر که سخته چه برسه سر کار هم بری.من باید صبح تا شب بخوابم تا شاید صبح زود بخوام پاشم برم سرکار بعد بچه بیارم شب تا صبح نذاره بخوابم بعد صبح زود پاشم برم سر کار؟

صبح تا ظهرم بذارم پیش مامانم؟ مگه مامانم چه گناهی کرده؟ مامان من به اندازه ی کافی بچه داری کرده دیگه کافیه واقعا.

نمیتونم و نمی‌خوام هم شاغل باشم هم خانه دار و هم مادر و هم همسر.من یا میتونم فقط مادر باشم نه هیچ کس دیگه

یا میتونم همسر و شاغل باشم

یا میتونم خانه دار و همسر باشم همین و نمیتونم یک ابر انسان باشم که هم همسر باشم هم شاغل هم مادر هم خانه دار.من آدمم و بیخود از من انتظار تمام این نقش ها رو دارن

نمیدونم چرا خانوم ها میخوان این همه سختی رو به خودشون بدن.ادم باید یه سری چیزها بدست بیاره و یه سری چیزها رو از دست بده اصرار به داشتن همه چیز آدمو فرسوده می‌کنه.

اینکه شاغل باشی و بخوای بچه دار هم بشی در صورتی خوبه که یه شوهر پولدار داشته باشی که یه پرستار دائمی که تو خونت زندگی کنه همیشه برات فراهم کنه و خدمتکار داشته باشی خونه تمیز کنه و غذا بپزه و مهد کودک تا بعد از ظهر یا خونه ی مادر بی فایدس یا اینکه سرمایه داشته باشه یه کار موقت برات راه بندازه وگرنه که واقعا اینهمه مسئولیت و سختی ارزش خاصی نداره.یک انسان رو وارد این دنیا کنی چون خودخواه بودی و دوست داشتی هم فرزند داشته باشی هم شاغل باشی؟ 

در مورد تربیتم تو خودت هر شخصیتی داشته باشی فرزند تو هم همون شخصیت ها رو از تو به ارث خواهد برد و زیاد فرقی نداره شاغل باشی یا تمام وقت کنارش باشی چون بچه ی تو نهایتا یا مثل تو خواهد بود یا کمی بهتر از تو یا از تو هم بدتر میشه و قرار نیست انسان خیلی ماورایی تحویل جامعه بدی‌ و مهم تر از همه تو فقط از کودکی تا نوجوانی میتونی اونو تربیت کنی از نوجوانی به بعد دوستان و جامعه و فضای مجازی اون رو تربیت خواهند کرد و نقش تو صفر خواهد بود و صرفا نقش حمایتی میگیری از اون سن به بعد و اینکه تحت تاثیر جامعه شخصیت کلیش چه شکلی بشه به ذات اولیه ی اون برمیگرده.

در مورد مدل مادرها هم دو مدل مادر خیلی دیدم فارق از شاغل بودن یا نبودن اون ها.یه مدل با بچه ها رفیق میشن و بچه ها رو غرق در محبت میکنن و با بچه ها رفاقت و صمیمیت دارن(مادر خودم یه نمونه) این مادرها بچه هاشون همیشه رازهاشونو باهاشون در میون میذارن و اصلا و ابدا کمبود عاطفی ندارن و مادر برای همه ی کارها کنارشونه و اون ها رو حمایت می‌کنه و کمک اون هاست در تمام موقعیت ها ولی این بچه ها مستقل  نیستن و نمیتونن بدون مادر به خیلی از کارها برسن در واقع موجوداتی غیر مستقل اما غنی از محبت میشن که محبت دیگران خیلی نمیتونه اون ها رو دگرگون کنه.

خود من از محبت و توجه پر بودم و هیچ وقت وحشت از نگفتن رازها به مادرم نداشتم و محبت دیگران نمیتونست منو از خود بیخود کنه به اون صورت اما خوب به خاطر حمایت همیشگیه مادرم متاسفانه اون طور که باید مستقل نشدم.

نوع دوم مادران زن هایی خشک و سرد هستن که محبت زیادی به بچه ندارن و دوستی و رفاقتی بین اون ها نیست و فقط یک حالت جذبه و احترام بین اون زن با فرزندان برقراره و فرزندان از مادر حساب میبرن و کنار این ها این مدل زنان شدیدا منظبت و سخت گیر هستن و تو هیچ کاری بچه رو حمایت مستقیم نمیکنن و شدیدا بچه رو مستقل بار میارن و بچه ها فرزندانی قوی متکی به خود و البته از نظر محبتی فقیر خواهند بود 

مادران معمولا فارق از شاغل بودن و نبودنشون معمولا این دو مدل هستن و یا زن هایی پر محبت همراه با رفاقت با فرزندانشون خواهند بود که فرزندان اون ها مادرشون رو دوست و همراز و امین خود می‌دونن و خالی از خلا های عاطفی خواهند بود اما استقلال لازم و اون شخصیت محکم در اجتماع رو ندارن 

یا زن هوایی سرد و سخت گیر و خشک خواهند بود با روابط رسمی و احترام گونه ی مادر و فرزندی و خالی از محبت اما فرزندانی مستقل و متکی خواهند داشت که از پس هر چیز بر میان اما احساسات عاطفیه فقیری دارن و کمبود دارن از نظر احساسی

حالا اینکه بخواین فرزندانی غنی از عاطفه بدون استقلال کافی داشته باشید یا فرزندانی متکی به خود اما با خلأ عاطفی بستگی به شخصیت اون زن داره نه شاغل بودن یا نبودن اون زن

من خودم با وجود اینکه مادری صمیمی و رفیق و پر محبت داشتم  ترجیه میدم زنی سخت گیر و خشک و با جذبه باشم و بچه هام فقط و فقط ازم حساب ببرن و بهم احترام بذارن اما مستقل بار بیان تا اینکه به خاطر محبت و حمایت همیشگیه من بخوان خیلی از کارها رو بندازن رو شونه ی من یا از زیر اون کار در برن و قوی و مستقل نشن

اینکه فرزندان هم رفیق ما باشن هم قوی و مستقل کاری سخت و از نظر من ناممکنه و بعید می‌دونم زنی باشه که بتونه هم با بچه هاش رفیق باشه و اون ها رو غنی از محبت بار بیاره هم اون ها رو مستقل و سرد و محکم و متکی بار بیاره.محبت و رفاقت جذبه ی لازم رو از مادر میگیره و بچه ها خیلی از مسئولیت ها رو روی شونه ی اون میندازن یا برای همه ی کار ها کمک اون رو میگیرن و سردی و خشک بودن و سخت گیری بچه ها رو سخت کوش و متکی بار میاره اما بچه ها کمبود عاطفی دارن که یا موجودی سرد در آینده خواهند بود یا انسانی میشن که نقطه ضعف دارن در این مسئله و به راحتی با کمی محبت از طرف غریبه وا میدن و آسیب میخورن

به عنوان کسی که مادر شاغل و موفقی داشتم بخوام نظر بدم ادما ازدواج نمیکنن که از یک تبدیل به نیم بشن و جلوی پیشرفت و موفقیتشون گرفته بشه. زندگی مشترک یعنی من1+تو1+زندگیمون1...قاعدتا زمانی که زن همپای مردش داره بیرون از خونه کار میکنه و از این موضوع هم راضی هست، اقا هم باید در کار های منزل و بچه داری به همسرش کمک کنه.جای دوری هم نمیره هرکار کنه برای خودش و زن و بچشه.پدر من کاملا شرایط رو درک میکرد و بسیار همکاری میکرد در امور خانه و بچه داری و این شد که هر دو پا به پای هم ،هم از نظر اجتماعی پیشرفت کردند و هم با کمک هم امورات دیگه رو پیش بردن و بسیار هم زندگی با آرامشی داشتیم همیشه.بستگی به انتخاب فرد و توانایی هاش داره کاملا.

خانوم اناهید

من کاری به بخش اول صحبتاتون ندارم

منتهی اون بخش که نوشتید ترجیه میدم مادری سخت گیر و خشک باشم.بهتون پیشنهاد میکنم کتاب  زندگی خود را دوباره بیافرینید اثر جفری یانگ رو مطالعه بفرمایید اونوقوت متوجه خواهید شد اکثر افرادی که دچار اختلالات شخصیتی و روحی و فکری هستند اکثرا به دلیل تربیت نادرست والدین علی الخصوص مادران سخت گیر بوده!

شما اگه تمایل دارین فرزندتون رو مستقل بار بیارید این راهش نیست. 

سلام

بنظرم جسم وروح لطیف زن،،برا کارای بیرون خونه مناسب نیست وخیلی زود طراوت وشادابی خودش روازدست میده..

مادری که فرزندی روبدنیا اورد، دربرابرش مسئوله..

همسرداری وبچه داری خیلی سخت..مقدس وشریفه..

چرابعضی ازخانما فکر میکنن که کارکمیه؟؟

چرا خونه داری روباعث خفت وزشتی میدونن؟؟

عجییییییبه والله..

یاعلی

سلام.

شاغل بودن خوبه ولی وقتی حرف میاد وسط، هر دو طرف مسئولیت دارن ولی خانم بیشتر

سلام

من چون خودم شاغلم، راجع به این موضوع خیلی فکر کردم، رفتارای اونایی که مادراشون شاغل بودن رو با اونایی مادر  خونه دار داشتن،  مقایسه کردم، به رفتار همکارای خودم، بچه هاشون شرایط خونوادگی شون، صحبت های دوستای اینجا و... دقت کردم. 

به نظرم، تفاوت های رفتاری بچه ها ربطی به شاغل بودن یا خونه دار بودن مادر نداره، یه مادر بدون توجه به شاغل یا خونه دار بودنش میتونه مادر مسؤل یا بی مسئولیتی باشه، 

من یکی از بهترین دوستام، مادرش شاغله، یه شب در میون تو یه مرکز نگه داری از بچه های بی سرپرست، مراقب بچه های یتیم، به معنای واقعی واسشون مادری میکنه،

حتی یادمه دانشگاه بودیم واسه دوستم شال و کلاه میبافت، واسه همه بچه های، اون موسسه هم میبافت. 

نه من نه بقیه دوستامون که مادر خونه دار داشتیم، برتری رفتاری خاصی بهش نداریم، 

یه دختر فوق العاده مهربون، مستقل، کاری، هیچ وقت هم از شرایطش ناراحت یا ناراضی نیست.

چه بخوایم، چه نخوایم، شرایط زندگی دنیای امروز می‌طلبه، یه تعداد از خانما شاغل باشن، اقایون میتونن با شاغل بودن همسر خودشون مخالف باشن، اما حتی اگه بخواییم همه جزئیات اسلام واقعی رو تو جامعه حاکم کنیم، به هیچ وجه نمیتونیم، یه تعداد از شغل ها رو از خانما بگیریم.

دوستمون خانم دختر نخلستان، مثال‌های درست و بجایی زدن.

اگه بگیم انجام تعدادی از شغل ها  تو جامعه واسه خانما،  واجب کفاییه، اغراق نکردیم. 

من حتی اگه از نظر مالی به کارم نیاز نداشتم، بازم ادامه ش میدادم، چون این کار رو یه جور خدمت به هم نوع میدونم،

چون واسه دانشگاه رفتن، و کار یاد گرفتنم از پول ملت هزینه شده، ده سال تجربه ومهارت یاد گرفتم، واسه همه اینا هزینه شده، 

انرژی و دعایی که مادرا بعد زایمان بهم هدیه میکنن، با هیچ پولی تو دنیا قابل معاوضه نیست. 

من نظرم اینه که آدم میتونه، با شرایط سخت خودشو وفق بده، من خودم دوره مدرسه یا دانشگاه، به هیچ وجه حتی یه ساعت واسه درس خوندن بیدار نمی موندم، چون کم خوابی حالمو بد می‌کرد، 

اما الان شبکاری دارم، 8،7 تا در ماه، خیلی شبا انقد شلوغ میشه، شاید نیم ساعت هم نخوابم،

تا قبل کرونا هم، بعد شبکاری، میرفتم باشگاه، بعد می اومدم، خونه، 

 تو خونه هم، چون مادرم مسنه، آشپزی و بقیه کارا بامنه، بیشتر خریدام با خودمه، غیر از یه سری خریدای خاص که داداشام انجام میدن و واسمون میارن، فعلا هم از کار کردن تو بیرون و خونه اتفاق بدی واسم نیفتاده! 

قطعا و بدون هیچ شکی، خونواده  واسه م، مهمترین و با ارزش ترین چیز تو دنیاست،خونه داری رو کار بی ارزشی نمی دونم، عاشق آشپزی ام، از اتو کردن و ظرف شستن هم لذت میبرم! 

در مورد خودمم اگه متاهل شدم و بچه داشتم، اصلا با مهد کودک یا پرستار موافق نیستم، 

بیشتر امیدم به خواهرمه، که بهش اعتماد کامل دارم و همین طور به قوانین حمایتی از مادران شاغل، که سال به سال داره بهتر میشه،

اگه باز دیدم، سخته و دارم واسه خونواده م کم میذارم، چند سال  مرخصی بدون حقوق میگیرم، 

یا اگه سخت نبود، واسه این که بچه تو سنین نوجوونی بدون نظارت و تنها نباشه، بازنشستگی پیش از موعد میگیرم،

خدا رو  چی دیدین شاید،  بازنشستگی  20 سال واسه کادر بیمارستان تصویب بشه، چون یه زمزمه هایی هست، تا ببینیم خدا چی میخواد.

یه چیزی واسم خیلی جالبه، اونم اینه که، اقایون وقتی راجع به همسرداری حرف میزنن، میگن امیر المومنین (ع) واسه حضرت زهرا (ع) عدس پاک می‌کرد، میگن باید تو کار خونه به خانما کمک کرد. 

 فک کنم این کمک، شامل خانمای شاغل هم بشه!  

علاوه بر تضعیف محیط خانواده بار اقتصادی وحشتناکی برای جامعه داره شاغل شدن خانم ها تو این مقطع(منظور مشاغل خاص و کسایی که اجبار دارن نیستند) . رسما جامعه داره به انحطاط میره با این وضعیت باید از الگوی منطقی که ابتدا تو کشورهای پیشرفنه حال حاضرم اجرا شد پیروی کرد به طور موقت باید شاغل شدن خانم ها محدود بشه تا بسترش فراهم باشه . 

به جای مطرح طرح های مضحک ازدواج اجباری باید طرح های شاغل کردن مردها اجرا میکردند اوضاع ایران وحشتناک نابوده با ادامه این وضعیت نرخ ازدواج به ده درصصد الان میرسه رسما خانواده نابود میشه

اقای نجفی عزیز اگه میشه این تاپیک رو بالا بیارید. تاپیک جالبی بود و بهتره دوستان بیشتر دراین باره صحبت کنن.

به نظرم اینکه زمان بخات به عقب برگرده و خانوما به سمت خونه داری رو بیارن امید واهی هست . مطمنم که دراینده خانومای بیشتر وبیشتری به سمت کار و اشتغال رو میارن و به جای اینکه اقایون به مخالفت از اشتغال خانوما بپردازن بهتر نیست قوانینی تصویب بشه که در کنار اشتغال خانوما ، به حفظ تحکیم خانواده کمک کنه ؟ 

مثلا:

 - به قول یکی از کاربران زمان بازنشتگی خانوما زودتر باشه 
- مرخصی تابستانه برای خانوما 
- کمتر بودن ساعت کاری خانوما نسبت به اقایون
- دوسال مرخصی بعد از زایمان به خانوما و هم اقایون داده بشه ( والا کشورهای خارجی هم فهمیدن که هیچ خانومی به تنهایی نمیتونه از پس تربیت فرزندش به خصوص در دوسال اول تولد نوزاد بربیاد. هر کسی هم تو اطرافیانتون بخواین مثال بزنید میبینید که حضور پدربزرگ یا مادربزرگ و خاله و عمه هست حتی همون خانم خونه دار هم روی خانواده خودش و همسرش فکر میکنه .

 جدی یکم سرچ کنید ببینید دغدغه ی خانوما چیه؟ چرا  اینقدر تاپیک های افسردگی بعد از زایمان شایع هست .؟؟؟؟ چرا اینقدر خانومای ما افسرده هستن ؟ چون مرده به بهونه کار خودشو کشیده کنار. میگن ما میریم کار مکنیم بعد که اومدیم خونه ، غذا آماده ، خونه تمیز ، بچه مرتب و درسخونده ( بدون سرو صدا ) بچه صداش در بیاد مرده عربده میکشه که چرا حرف میزنی من از سرکار اومدم خستممممممممممم سکوت میخام . احتمالا کنترل تیوی هم میگیره دستشو میشینه فیلمشو میبینه

نخیر دیگه تموم شد دوره ای که شما مردا خودتونو از تربیت فرزندانتون کنار بکشید. اینو بهتون قول میدم که حتی خانومای خانه دار هم به کمک همسرشون در بچه داری نیاز دارن وگرنه با  چهره شادابش مواجه نخواهید بود. 
الان سرچ کنید میبیند که نوشته کشور کره جنوبی با 52.6 هفته به آقایون مرخصی میدن . حالا دادن  دو سال مرخصی به خانوما در ایران توقع زیادیه ؟( یه روز اگه بخام نماینده مجلس بشم هدفم تصویب همچین قوانینی هست. به من رای بدین خخخخخخ ) 

من مادرم معلم بود و از سه سالگی مهد کودک رفتم . به شخصه اگرم یه روز بخام قیده درسو کارو بزنم ، فرزندمو از همون دو یا سه سالگی میفرستم مهد کودک . دلیلش اینه که با توجه به درسایی که خوندم یه کودک در سن سه تا پنج سالگی حتی میتونه به سه زبان یا حتی بیشتر صحبت کنه . بهترین زمان برای یادگیری همون بازه ی زمانی سه تا پنج سالگی هست و دلم میخوات از همون کودکی روی بروز استعدادهاش کار کنم تا خیلی سریعتر بتونه روی پای خودش بایسته و مستقل بشه . مثلن کلاس هنر یا موسیقی یا زبان یا ورزش میفرسمش .

شاید اقایون انتظار دارن خانوما تو خونه بشینن و شبانه روز با بچه ها بازی کنن تا اون بچه به سن 6 سالگی برسه؟ خودم این موضوع رو در اطرافیانم دیدم که مادر خونه دار اینقدرررر رو بچش حساسه که حتی اجازه نمیداد با هیچ کس حرف بزنه و همش باهاش بازی میکرد . والا بهترین دوران یادگیری بچه رو سوزوندن . بعدشم بچه ها با همسن سالای خودشون بیشتر خوشن تا با بزرگترا.

 به نظرم لازمه که مادر و فرزند یکم به دوری هم عادت کنن تا قدر کنار هم بودنو بدونن. من یادمه وقتی میرفتم مهد کودک اون لحظه ای که مادرمو میدیدم که داره میاد دنبالمو منو ببره خونه از خوشالی پر درمیوردم و وقتی میومدم خونه هیچ وقت شیطونی بد نمیکردم که مادرم عصبانی بشه یا حتی مادرم هیچ وقت صداشو رو ما بلند نمیکرد چون واقعا دلش برامون تنگ شده بود. همه بیشتر قدره خونه و کنار هم بودنو میدنسیم . 
البته صحبتام تموم نشده وقت کنم حتما مینوسم ....
 

برادر من زن خونه دار می خوای دیگه چرا به خانم شاغل گیر میدی خب یه زن خونه دار بگیر هم خونه داری کنه هم به بچه برسه دیگه چرا به زن شاغل گیر میدی ؟! ای بابا مثه اینکه بچه هم نبودی نمی فهمی بچه سوای مادر باید یاد بگیره بین هم سن سالاش بزرگ شه خب مهد کودک برا این چیزا گذاشتن تابد که قنداقی نمی مونه همش شلوغش کردین  البته به منطقتون احترام میذارم امیدوارم به مراد دلت برسی 🤣