سلام
نیاید بگید جو گیر شدی و این حرف ها، من حدودا ۲۴ سالمه، چند سالی میشه که با شهدا آشنا شدم، دوست دارم مثل اون ها زندگی کنم.
دوست دارم برم اردو های جهادی، برم کمک کنم، دوست دارم برم سوریه بجنگم. دوست دارم زندگیم مثل اونها باشه، مشکلی که هست اینه که خانواده حساس هستن روی این موضوع، نه اینکه مخالف باشن میگن فعلا فکر زندگیت باش، حالا زوده، وقتی سنت رفت بالا برو سوریه، مثلا وقتی ۵۰ سالت شد. من با این چیزها خوشم، حال میکنم. کتاب هاشون رو میخونم.
خانواده میگن داری زیاده روی میکنی، بقیه رو ببین چقدر پیشرفت کردن، ولی من دوست ندارم مثل بقیه باشم. دوست دارم خودم باشم. دوست دارم برم بجنگم، بذار هر کی هر چی میخواد بگه، چه کنم که نمیشه و مخالف هستن.
الحمدالله شغل هم دارم، درسته درآمدم بالا نیست اما اندازه خودم که هست. وقتی می بینم خانواده های مدافع حرم ها چطور راضی شدن بچه هاشون برن از خانوادم ناراحت میشم. بابا خب هر کی تو این دنیا به یه چی خوشه.
بحث جو گیری هم نیست، صحبت یه سال دو سال نیست چند ساله که شهدا دل منو بردن. کمکم کنید راهکار بهم بدید چکار کنم؟ من اصلا دوست ندارم خانواده رو دلگیر کنم، دوست شون دارم.
مرتبط:
تجربیات شما در مورد رفاقت با شهدا
برای سلامتی همه رزمندگان مدافع حرم دعا بفرمایید!
زندگی با مدافعان حرم چه جوریه؟
شوهرم احتمالا می خواد در آینده مدافع حرم بشه
آیا دوستی با شهید، انتخاب خود شهید است؟
← مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) ← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه)
- ۲۵۷۰ بازدید توسط ۱۶۸۹ نفر
- جمعه ۱۵ فروردين ۹۹ - ۱۷:۵۹
