سلام
من متاسفانه دیدم به دنیا احساس میکنم با همه فرق داره. نوجوون که بودم اعتقاد داشتم من درست فکر میکنم و بقیه مشکل دارن اما الان میبینم انگار من با بقیه فرق دارم چون من دارم عذاب میکشم نه اونایی که یه جور دیگه نگاه میکنن.
خیلی مطالعه کردم خیلی تلاش کردم اینجوری فکر نکنم اما اثر نداشت. بعضیا میگن چون ایمانت ضعیفه ... شاید افسرده ای.... شاید چون عاشق نشدی و خیلی حرفای دیگه واقعا نمیدونم چیکار کنم.
مسئله اینه که همه چیز برام پوچ و مسخرس همه چیز. نمیدونم از دنیا چی میخوام هیچ چیزی ارضام نمیکنه نه پول نه تحصیلات همه چیز برام یه جور بازی مسخرس که تموم میشه.
دوس دارم تموم شه همه چیز. انگیزه تلاش واسه هیچ چیزو ندارم قبلا یکم تلاش میکردم اما وقتی بهش رسیدم دیدم اون چیزی نیس که راضیم کنه. جدیدا به این نتیجه رسیدم هیچ چی از دنیا نمیخوام فقط دوس دارم بمیرم. وقتی مردم رو میبینم انقد در تلاش و تکاپو هستند و خودشونو به آب و آتیش میزنن، کلاه سر هم میذارن و همو میکشن تا به خواستشون برسن تعجب میکنم.
این احساس پوچی بیشر نیمه های شب میاد سراغم فقط خدا نکنه نیمه شب بیدار شم جوری بغض و درد و نیاز رفتن از این دنیا وجودمو میگیره که نمیتونید تصور کنید. از خودکشی میترسم دلم واسه خونوادم میسوزه و گرنه بارها خواستم اینکارو بکنم.
عاجزانه ازتون میخوام سرزنشم نکنید نگید ایمانت ضعیفه... سعیمو کردم خیلی کارها کردم ولی شاید نیم ساعت اروم شدم باز همونم که بودم. تو رو خدا بگید فقط من اینجوریم؟ راهنماییم کنید لطفا..........
مرتبط:
آیا حس پوچ گرایی بعد از چندین جلسه قابل درمانه ؟
از وقتی ترک تحصیل کردم زندگیم به پوچی میگذره
احساس پوچی داره دیوونه ام میکنه
احساس پوچی میکنم که چرا سمت رشته مورد علاقم نرفتم
← مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه)
- ۸۲۱۰ بازدید توسط ۵۶۳۷ نفر
- جمعه ۹ مرداد ۹۴ - ۲۱:۴۳
