سلام به همه دوستان
من دختری ۱۸ ساله هستم که قبلا خیلی حساس بودم؛ به خاطر تموم زخم زبون هایی که دوستام بهم میزدن و یا حتی فامیل ( به خاطر درس و نمره و اینها ،واقعا درسم خوب بود جزو شاگرد سوم تا اول بودم همیشه) و یا به خاطر ظاهر که یکی از خاله هام منو مسخره کرد و بهم گفت: از بعد امتحانات تا الان زشت شدی و یا به خاطر هر چیز دیگه، خیلی خیلی ناراحت میشدم و گریه میکردم ( در حالی که من واقعا از نظر خودم و چند تا از دوستام چهره م رضایت بخشه و چند تاشون بهم گفتن خیلی چشم و ابروت خوشگله و این حرفا ) ولی همه ش گریه میکردم به خاطر تموم رفتارهای نامناسبی که باهام انجام میدادن.و حتی اینقدر ناراحت میشدم که معده م اسید ترشح میکرد و به شدت درد میگرفت که راهی درمانگاه و اینها میشدم و دچار وسواس فکری شدم .
ولی یه بار به خودم قول دادم که: دختر قوی از نظر روحی و ذهنی باشم و اصلا ناراحت نشم ( البته نمیشه اصلا ناراحت نشد ولی وقتی ناراحت شدم زودی این حس رو از بین ببرم). و فقط به فکر معنویات و زندگیم که خودم واسه خودم میسازم باشم و مثل همیشه به دنبال درس و پیشرفت تو هر زمینه ای که دوست دارم باشم ).
از اون روز تا حالا اصلا در برابر حرفهای دیگران زیاد ناراحت نمیشم و وقتی ناراحت میشم زودی از بین میبرمش و واقعا حس خیلی خوبی بهم دست میده. وسواس فکریم هم از بین بردم با توکل به خدا و توسل به شهدا و ائمه اطهار ( ع ) و تلاش خودم. و حتی واقعا فکر میکنم پوستم کلفت شده در برابر عوامل ناراحت کننده.
مامانم میگه اگه زود رنج باشی پس فردا تو زندگیت به مشکل بر میخوری و منم نمیخوام این خصوصیت بد تو ذاتم باشه.
به نظرتون راهکارم خوبه ؟
چه راهکار دیگه ای سراغ دارین ؟
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) ← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)
- ۱۸۱۴ بازدید توسط ۱۳۰۱ نفر
- جمعه ۲۷ مهر ۹۷ - ۱۵:۳۸
