سلام و وقت بخیر اساتید
برای تفهیم کردن بهتر سوالم باید یه بیوگرافی ریز بیام براتون، من تقریباً 20 سالمه و در حال حاضر دانشجوی یه دانشگاه سراسری هستم، تو خانواده ما کلاً رسمه که به جای اینکه دختر رو بعد کنکور شوهرش بدن، مثل پسرهای خانواده بایستی بره سر کار و کم استقلال مالیش رو بدست بیاره، خب تا اینجا چنین خوب و نازه برای من!
من شخصیت درونگرا، آروم، مستقل و فعالی دارم و خیلی از این طرح خوشم اومد اتفاقاً، کنکور رو که دادم دوران شروع کرونا بود و نتونستم برم تهران برای دانشگاه، از یه طرف دیگه نمی تونستم حضوراً برم سر کار، پس شروع کردم به شرکت در دوره های آموزشی مجازی از صبح تا شب، تو یه سال اول یه عالمه مهارت های مختلف یاد گرفتم
ولی اتفاقی که افتاد این بود که خیلی دور شدم از آدم‌ها از جمله فامیل و دوستانم، رفت و آمد هام با آدم‌ها خیلی کمتر شده بود البته طبیعیه و برای همه اتفاق افتاد
ولی من حتی در حد پیام هم بعد نتایج کنکور با دوستانم ارتباط نداشتم البته احساس بدی نداشتم در کل، سرم شلوغ بود ولی به هر حال قرار گذاشتیم کافه با چند تا از بهترین دوستان دبیرستانم، شروع به حرف زدن که کردن، مغزم هنگ کرد.
جالب بود برام که چقدر آدم‌ها می تونن فرق کنن تو یه سال، همه شون بعد کنکور درگیر خوش گذرونی و چیزهای موقتی و الکی بودند، هدف هایی که قبلاً با هم حرف می‌زدیم درباره شون رو کاملاً یادشون رفته بود
خلاصه بعد اون روز تا الآن که این متن رو می نویسم هیچ خبری ازشون ندارم و راستش تمایلی هم ندارم که بدونم!
بعد اون روز باز رفتم تو لاک خودم و تمرین مهارت‌هایی که دوست داشتم، بعد چند وقت هم کنار درس کم شروع کردم به کار، 3 تا کار مختلف و در 3 حوزه مختلف که همه مجازی و دور کاری طور هست و خب درآمد دارم الآن و یاد ندارم آخرین بار کی از بابام درخواست پول کردم!
از نظر درآمد برای هزینه‌های یه دختر مجرد هیچ مشکلی ندارم، حمایت و رضایت خانواده م رو دارم و این اعتماد به نفس زیادی بهم داده
ولی!
من از صبح مشغولم و 7 شب به بعد دیگه به خودم استراحت میدم نه کار و نه درس، تو اون ساعت ها تازگی‌ها یه احساس نیاز به ارتباط با افراد پیدا کردم... منظورم عشق و نیمه گمشده و اینها نیست!
رفاقته! نه با هر کسی البته، شخصیتم جوری نیست که سریع صمیمی بشه و بهتر بشه با آدم‌ها، منظورم با افرادی شبیه به خودم، مثبت و باهدف و پرشور و با معرفت، و خب شرایط کرونا باعث شده که شروع ارتباطات و عمیق شدنش کمتر بشه!
سوالم اینه حالا، اولاً راستش این فکری که صرفاً تو چنین نیازی داری و بقیه پایه ترین و با فرهنگ ترین اکیپ دنیا رو دارن، اذیت کنندس! پس لطفاً بگید که تنها نیستم:
و اینکه شماها چه کار می‌کنید براش؟
و مهم‌ترین سوال واقعاً" رفقای خوب کجا قایم شدن؟ "
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) ← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۹۴۲ بازدید توسط ۷۹۲ نفر
- پنجشنبه ۱۱ شهریور ۰۰ - ۲۰:۱۳
