سلام
من دختری هستم ۱۹ ساله، فوق العاده احساسی، زود گریم میگیره حتی برای گدا تو خیابون، من حدودا دو سال میشه با یه پسری آشنام که ایشون یکسال از من کوچیکتر هستن، من و ایشون واقعا عاشق هم هستیم طوری که طاقت جدایی از هم نداریم، اینو هم بگم که رابطمون مث اشنایی سادس یعنی نذاشتیم فساد و رذالت واردش شه و سالم مونده ، ایشون مثل من پدر و مادرش زیاد باهاش خوب نیستن و حمایتش نمیکنن، مادر ایشون یه خونه مستقل داره ولی حاضر نیست به پسرش بده تا سر و سامون بگیره.
این اقا میخواد بره سربازی، تا امروز من و اون اصلا راجع به ازدواج یا اینده حتی فکرم نکرده بودیم، حالا که حرفش شد اون میگه من هیچی ندارم و اگر پا پیش بذارم هم خودم بدبخت میشم هم تو و شاید شرایطم تو سی سالگی جور شه.
منم خونوادم طوری ان که بهم اجازه نمیدن حداقل تا ۳ سال دیگه مجرد بمونم یه جورایی ننگ محسوب میشه، من به ایشون گفتم که از هم جدا بشیم ولی نتونستم واقعا نمیتونم فکرشم دیوانمون میکنه چه برسه واقعیتش،
ما هم میخوایم کنار هم باشیم هم نمیتونیم، دردمون پوله پول . من واقعا دوسش دارم اونم با کوچیکتر بودنش ازم مشکل نداره، بنظر شما من بپاش بمونم تا ۳ سال دیگه؟ اینم بگم که اون هیچی نداره .
ننه باباشم کمکش نمیکنن، واقعا کم اوردم چیکار کنم کمکم کنین ؟
مرتبط:
عاشق شدم اما خانواده م به خاطر مسائل اقتصادی مخالفت می کنند
از یه دختر خوشم اومده، اما کلی مشکل سر راهم هست
19 سالمه، به دختر همسایه علاقمند شدم، چکار کنم؟
از یکی از همکلاسی هام خوشم میاد اما پیش نیاز های ازدواج رو ندارم
عاشق شدم ولی سربازی نرفتم، شغل خوب هم ندارم
قصد ازدواج دارم اما درآمدی ندارم
خانواده فشار میارن ازدواج کنم اما شغل ثابتی ندارم
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)
- ۴۷۳۷ بازدید توسط ۳۳۱۳ نفر
- جمعه ۱۵ بهمن ۹۵ - ۲۲:۲۰
