سلام
لطفا راهنمایی کنید
من عادات خیلی بدی دارم ، ترک عادت هم مرض هست ، اما باید ترک کنم . از گذشته تا حالا علاقه زیادی به کندن دارم در واقع علاقه که نه یه جور عادت برای مقابله با استرس و تنش های خیلی زیاد. کندن چی؟ ناخن ، البته وقتی بچه بودم فقط ناخنام رو می کندم و نمی جوییدم .
اون حدی که از نصفه ناخن هم رد میکردم و مدام خون میومد بعدش پوست اطراف ناخنام رو میکندم البته وقتی دیدم چقدر دستام به عنوان یه خانم بدشکله ترک کردم اونم به سختی با هزار جور راه حل.
متاسفانه هم اندازه ناخن هام بشدت کوتاه و کوچیک شده هم فوق العاده شکننده.البته عادت کندن زخمام یا برجستگی مثل جوش رو از قبلا تا حالا دارم کل بدنم جای زخمه ولی فایده نداره تو این 1 سال جای ناخن کندن شروع کردم به کندن پوست سرم تا به سوزش و خون و درد میرسه .
هم ریشه موهام خیلی اسیب دیده و ریزش مو شدید گرفتم سعی کردم ترک کنم جدیدا افتادم به جون پوستای لبم.خودش خشک هست و مدام ترک بر میداره منم با دندون میکنم و مدام زخم میشه و خون میاد ، ارزو بدلم مونده که این ها رو انجام ندم بعضی وقتا میشینم گریه میکنم به خودم میگم اسیب رسوندن به بدنت گناهه نکن اما ناخودگاه انجام میدم .
یه دفعه به خودم میام که دوباره اینکارو کردم تو نت سرچ کردم راه حل های مختلف رفتم ولی نتونستم مثلا برای نکندن ناخونام معمولا تا یه حدی بلند میزارمشون که نکنمشون اگر خیلی کوتاهشون کنم دوباره میکنمشون ، معمولا مدام ادامس میجوم که استرسم کنترل شه .
یا سرم رو با شامپو ضد خارش و شوره یا با اب سرد میشورم که پوست سرمو زخم نکنم، البته هنوز ترک نکردم اما الان لب هام واقعا داغون میشن و میسوزن نمی تونم کاری بکنم .
میدونم یجور اختلال روانیه از روانشناس نتیجه نگرفتم چند جلسه مدیتیشن و ریلکس بودن کار کردم بی فایده بود تنها امیدم به نظرات شماست.
← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)
- ۱۰۱۳ بازدید توسط ۷۸۷ نفر
- پنجشنبه ۲۳ دی ۹۵ - ۲۲:۱۵
