سلام ...
دختریم زیر 20 سال که مادرم دهه شصتی هستند ! از رابطه ای که بینمونه خیلی ناراحتم، من تا یه حد میشه گفت زیادی عاطفیم ولی مامانم نه، من دوست دارم یه رابطه پر محبت بینمون باشه ولی نمیشه، جفتمونم قبول داریم گاها لحن حرف زدنمون بده اونم فقط از روی لجبازی، هم مامانم هم خودم سعی کردیم بهترش کنیم ولی باز سر یه لجبازی برگشتیم به حالت اول، فقط انتظار بیش از حد از طرف مقابلمون داریم بدون اینکه برا تصحیح خودمون کاری بکنیم! خیلی خسته شدم .
من خیلی علاقه مند به درس بودم ولی کم کم فضاهای مجازی و رمان ها جاشو گرفتن ، خیلی کم تو درسم تنزل کردم و خیلی درگیر بودم تا دوباره به قبل برگشتم و بهترش کردم ولی دیگه نمیکشم هم دعواهای هر روزمون و گیر دادنا هم درس و کنکور و فشارهای درسی علی الخصوص!
کم آوردم این رابطه هیچ جوری درست نشده ولی من باز امید دارم! خواهش میکنم از دهه شصتی ها منو راهنمایی کنین که چه چیز هایی شما رو راضی و آروم میکنه و دوست دارین چطور باهاتون برخورد شه و ده هفتادیای عزیز لطفا بگید تو موقعیت مشابه چیکار کردید ؟ عاجزانه ازتون خواهش میکنم کمکم کنین واقعا به حرفاتون نیاز دارم و اگه پیشنهادیم داشتین دریغ نکنین!
ممنون میشم اگه تایید کنین!
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) ← تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) ← جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۸ مطلب مشابه) ← مسائل والدین (۵۴ مطلب مشابه)
- ۳۳۹۸ بازدید توسط ۲۱۶۲ نفر
- سه شنبه ۱۵ خرداد ۹۷ - ۱۵:۳۸
