سلام
دختری ۲۷ ساله هستم و به نظر دیگران ظاهر نسبتا زیبایی دارم، لیسانس گرفتم و در یک اداره خصوصی مشغول کار هستم، در ضمن محیط کارم محیط سالمی است و تقریبا کسانی که اون جا کار میکنند آدم های درست و خوبی هستند، ولی راستش من از این که اکثر آقایون به عنوان کیس به من نگاه میکنند و زیر نظرم دارند خسته شدم، من حجابم را تا حد معمول رعایت میکنم و در محل کار خیلی اهل بگو بخند نیستم.
سوالم این است که چرا این کسانی که من رو زیر نظر دارند هیچ کدام شان خواستگاری نکردند؟، یکی از دوستانم میگه شاید بخاطره اخلاقته، خب شما بگید من چطور رفتار کنم؟، راستش من سعی میکنم از آقایون مجرد فاصله بگیرم، چون میترسم اون ها فکر کنند که من به قصد خودنمایی و دوستی و از این حرف ها نزدیک شون شدم.
آقایون شما بگید اگه موقعیت خوبی داشته باشید و یک دختر نزدیک تون بیاد فوری فکر میکنید این دختر مثل دخترهای دیگه قصدش خودنمایی و دوستی و از این چیزهاست؟، و اینکه در محل کارم آقایی هست که من ازش خوشم میاد و ایشون هم متوجه شدم حواسش به من هست، ولی میدونم که این هم مثل بقیه میره و پشت سرش رو نگاه نمیکنه.
چکار کنم از دستم نره، از یک طرف فکر میکنم اگه بفهمه من خوشم میاد ازش فکر میکنه من مثل دخترهای دیگه آویزونش هستم، از یه طرفم میگم اگه فکر کنه خوشم نمیاد ازش بازم میذاره میره، دقیقا من باید چیکار کنم ؟
بعضی دخترها خوب میتونن کسی رو که دوستش دارند جذب کنند، ولی من اصلا نمیتونم، تا به حال هم هیچ وقت با هیچ مردی صحبت غیر ضروری نکردم.
مرتبط:
احساسی به شما ندارم، فقط یه همکار هستید
چشم گفتن همکار آقا به همکار خانم، معنی خاصی داره؟
کاش پسر بودم تا از همکارم خواستگاری میکردم
به همکارم علاقمندم ولی غرورم اجازه نمیده بهش فکر کنم
همکارم در محیط اداری سعی داره بیشتر باهام باشه
نزدیک به یک ساله که از همکارم خوشم میاد
من چطور باید رفتار کنم که آویزون محسوب نشم؟
← ازدواج با همکار (۲۵ مطلب مشابه)
- ۳۰۰۳ بازدید توسط ۲۴۵۸ نفر
- شنبه ۵ مرداد ۹۸ - ۱۲:۰۸
