سلام
سوالم اینه که چرا خود کنترلی و خویشتن داری به آقایون توصیه نمیشه.
برای مثال پسری درباره نیاز جنسیش سوال میکنه در این مورد میشه راهکارهای زیادی داد اما اولین راهکار پیشنهاد صیغه س.
صد البته که صیغه هم یک راهکاره اما نتایجش قابل تأمله. مثلا پسری از سن ۲۰ تا ۲۵ صیغه کرده این پسر در این مدت حداقل با ۲۰ زن رابطه داشته؛ اینکه این مساله مورد پسند هیچ دختر باکره ای نیست به کنار ٬ زمانی که این پسر زن بگیره قطعا توقعاتش مثل توقعات یه پسر صفر کیلومتر نیست.
همونطور که میدونیم توصیه میشه فیلمهایی که صحنه رابطه جنسی دارن دیده نشن چون توقعات بالا میره حالا پسری که با زنهای مختلف - که رابطه شغلشونه و توش واردن - رابطه رو تجربه کرده چه توقعاتی میتونه داشته باشه؟
حالا این پسر تمام خاطرات لذتبخشی که داشته یادشه بعلاوه زیبایی ها و نقاط قوتی که زنهای مختلف داشتن اما مگه زن خودش میتونه همه اون چیزهارو یکجا داشته باشه؟ پس از نگاه پسر ناقص دیده میشه٬ نتیجه بعدی اینه که چون پسر دائم با افراد مختلف رابطه داشته و به تنوع عادت کرده بعد از مدتی زنش براش تکراری میشه و پسر ازش زده میشه و تقصیری هم نداره چون واقعا زنش براش کافی نیست و دیگه نیازهاشو ارضا نمیکنه.
اونوقت میاد و میگه زنم توان ارضامو نداره و دوباره اولین راهکار چیه؟ اینکه لذت بردن حق قانونی و شرعیته حالا که زنت نمیتونه برو دنبال صیغه. و دیگه معلوم نیست آینده اون زندگی چی میشه... صیغه حلاله و شکی درش نیست اما چه در تجرد و چه در تأهل قطعا به زندگی زناشویی صدمه میزنه٬ کسانی که ادعا میکنید صیغه رو بخاطر ثوابش توصیه میکنین٬ نزد خدا چه چیزی از حفظ یک زندگی عزیزتر ؟ ارجائتون میدم به وجدانتون...
برای سوال اول متن راهکارهای زیادی دارم که خارج از بحثه اما آیا خویشتن داری (یکی) از راهها نبود؟ چرا فراموش شد؟
زن ماهی یک هفته قادر به انجام رابطه جنسی نیست٬ وقتی این بحث مطرحه هیچ حرفی از صبر و خویشتن داری زده نمیشه و راهکار چیه؟ رابطه مقعدی ...
آیا مردی از نداشتن یک هفته رابطه مرده ؟ چرا انقد لذت مرد بااااید در اولویت باشه که اوضاع جسمی بد زن در اون یک هفته نادیده گرفته میشه و میان توصیه میکنن زن باید حالا که از جلو نمیشه از عقب مرد رو ارضا کنه وگرنه مرد به راههای دیگه کشیده میشه و با اغراق میگن شما نمیدونید مردها تو اون یک هفته چی میکشن.
بله من مرد نیستم و نمیدونم اما از همسرم که اتفاقا مرد گرم مزاجیه سوال کردم و اون گفت دلش هوایی میشه - که البته من در حد توانم بفکرش هستم - اما نه در این حد که دیگه به هر قیمتی بخواد به هوای دلش برسه و گفت مردی که نتونه یک هفته نفسشو کنترل کنه به نفسش زیادی بها داده...
حرفم اینه که تو اینجور مباحث چرا اولویت با لذته؟ چرا به هر طریقی که شده آقایون باید لذت ببرن؟ به هرررر طریقی که شده. شاید اینهمه وقت و انرژی صرف راهکار دیگه ای میشد به نتیجه سالم تر و بی ضرری میرسید...
راهکارها بماند که خودش یه بحث مفصله اما بخدا در قرآن کریم واژه هایی مثل صبر و شکیبایی هم ذکر شده. چرا هیچکس به اینها توصیه نمیکنه؟