سر و صدای فامیل روند درس خوندن مون رو مختل کرده

با سلام

بی مقدمه شروع میکنم؛

به طور خلاصه چند وقتی هست که ساختمون ما شلوغ شده ... و من و برادرم به شرایطی نیاز داریم که هر دوتامون درس بخونیم.

حالا مشکل اینجاست که دو ماهه سر و صدا هاشون زندگی ما رو مختل کرده. ما نیاز داریم به موقع بخوابیم و به موقع بیدار بشیم ولی نمیشه چون اون ها تا سه و چهار صبح بیدارن و صدا شون آزارمون میده. دو سه بار هم خودم هم مادرم تذکر دادیم مسخره مون میکنن میگن مگه کلاس درسه و شما هم مبصری!!! یا میگن همینه که هست.

پدرم دو تا محافظ گوش واسه مون گرفت. بدبختی اینجاست که بعد یکی دو ساعت استفاده از اون حالت تهوع شدید میگیرم. یک هفته میشه که از همیشه بدتر شدن، چون عمو کوچیکم (هنوز مجرده) حوصله سر و صدا نداره و وقتی دورش خیلی شلوغ باشه پرخاشگر و عصبی میشه و دیگه مدام دعوا میکنه و غر میزنه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
چگونه درس بخوانم (۸۰ مطلب مشابه)

رودربایستی یا احترام دروغین پر دردسر؟

سلام دوستان

در این پست میخوام دیدگاه شما رو درباره «رودربایستی» بدونم. اصلا باهاش موافقین یا مخالفین؟ اینکه اصلا چرا ما ایرانی ها اینقدر درگیر وربایستی هستیم و راحتی دیگران رو به راحتی خودمون ترجیح میدیم؟ 

این کارهایی که انجام میدیم ریا نیست؟، این احترام دروغین پوشالی نیست، وقتی ته دل مون یه چیز دیگه هست؟، اصلا بقیه چرا باید انقدر بی جنبه باشند که طاقت شنیدن «نه» از زبون ما رو ندارن؟ اگه این تعارف ها و رودربایستی ها نباشه جامعه ما چه شکلی میشه؟

با این وضع امروز احتمالا اکثر آدم ها با هم قهر بودن به خاطر اینکه چیزی که تو دل شون هست ریختن بیرون بی تعارف!. احتمالا رودربایستی و تعارف همسایه ها رو دیدین. همسایه اول میگه آقا/خانم فلانی شام در خدمت شما هستیم. اونم میگه دست شما درد نکنه، مزاحم نمیشیم.

حالا طرف اگه واقعا بیاد بگه باشه شام میایم، همسایه احتمالا چند ثانیه قفل میکنه و با یک لبخند مصنوعی میگه بله تشریف بیارین، در خدمتیم. در حالی که به خودش داره دشنام میده، سریع میره خونه میگه خانوم شام مهمون داریم، چیزی اصلا تو خونه هست یا نه؟، خانوم هم احتمالا میگه چرا همین جوری واسه خودت مهمون دعوت میکنی، شرایطش رو نداریم، مواد لازم برای پذیرایی رو نداریم، وقت هم نداریم، بدو برو این ها رو بخر. امان از دست توووو.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مهمانی دادن و مهمانی رفتن (۸ مطلب مشابه)

خونه مون شده عین یه هتل

سلام

من یه دختر ۲۶ ساله هستم که از یه مساله بشدت به تنگ اومدم، زندگی برام جهنم شده و هیچ راه حلی براش ندارم ، دلم میخواد زندگیم تموم بشه تا شاید دیگه راحت بشم. تنها چیزی که به ذهنم رسید اینه که اینجا سوالم رو بپرسم شاید کسی به واسطه داشتن تجربه ی شخصی بتونه کمکم کنه.

مشکل من و خانواده ام رفت و آمد زیاد فامیل هامون هست، از وقتی که بچه بودم آرزوی یه روز تنها بودن تو خونمون رو داشتم، آرزوی یه ذره حریم خصوصی ، انگار خدا از روز اول آسایش رو برای ما نخواسته. دیگه جونمون به لبمون اومده هر کسی هرکاری داره راهش رو میکشه میاد خونه ما، باید همه چی هم فراهم باشه غذاهای جور واجور، پذیرایی مفصل و اینترنت وای فای و حتی با خودشون لباس نمیارن باید از لباس های ما استفاده کنن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) مهمانی دادن و مهمانی رفتن (۸ مطلب مشابه)