سلام دوستان
من پسری ۱۸ ساله هستم یک پسر مذهبی، ساده و آروم. خانواده م غیر مذهبی هستند، فوق العاده احساس تنهایی می‌کنم، هیچکس منو درک نمی کنه به خاطر اینکه ریش می ذارم همه مسخره ام می کنن، چون با دخترها حرف نمی زنم و زیاد درگیر گوشی و فضای مجازی نیستم بهم میگن امل.
چون درس خون هستم مسخره ام می کنن و فکر می کنن من آدم بی عرضه‌ای هستم، نمی دونم ولی حس می‌کنم هیچکس توی زندگی من رو قبول نداره، یعنی شاید فکر می کنن من هیچی بلد نیستم.
توی جمع‌های فامیلی منزوی هستم البته این رو هم بگم کسی از من بدش نمیاد و همه دوستم دارن، خلاصه عزیزان هر وقت میرم توی فامیل اذیت می شم و اعتماد به نفسم کم می شه، چند شب پیش پسر عمه م بهم گفت تو با ریش مردم رو تیغ میزنی، خسته شدم از بس حرف شنیدم هیچ وقت هم جواب ندادم ولی همیشه از درون شکستم چون خیلی بده یه جوون غرورش بشکنه فقط به خاطر عقایدش ولی من دست بر نمی دارم.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه)