قطع یک ارتباط سطحی با دوست غیرصمیمی به‌صورت مودبانه

درود بر همه عزیزان

من یک خانم هستم که به تازگی به واسطه کارم با خانمی آشنا شدم. هم سن هستیم و این رابطه دوستی از حدود یک و نیم ماه پیش شروع شده. البته نمی تونم بگم رابطه دوستی... بهتره بگم هم صحبتی و همراهی.

در واقع ارتباط عاطفی صمیمانه‌ای نداریم و فقط به دلیل اینکه قسمتی از راه رفت و برگشت مون هم مسیر هست، حین راه با هم صحبت های متفرقه داریم. اینها هم مقدمه‌ای بود که بر روابط من و این خانم اشراف کامل داشته باشید.

 در روز های اول هم صحبتی ما، من به ایشون گفتم که شوخی هات بامزه‌ست. تقریباً از اون روز به بعد سعی کرد به زور همه رو بخندونه و شوخی هاش هرز و هرز تر شد و از بامزگی به سمت مسخرگی رفت و شوخی هاشون بیشتر جنبه‌ی خودنمایی و جلب توجه داره و من از این شوخی های مسخره‌ی بیجا متنفرم.

 حدوداً دو هفته‌ای می شه که داره به من و بقیه [جلوی خودم] توهین می کنه و چیزهایی که ما با تلاش به دست آوردیم و ایشون بهش نرسیدن رو به تمسخر و بی ارزشی میگیرن و توی مرحله آخر، یه لایه‌ی نازک از طنز های بی‌مزه‌شون رو هم روی این توهین ها میمالن و میگن: شوخی کردم بابا!، من از اینکه خواسته یا ناخواسته دارن حس حسودی‌شون رو به من القاء می کنن متنفرم. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۱ مطلب مشابه)

چطور باید با کسی که رفت و آمد زیادی با خانواده م داره قطع رابطه کنم؟

سلام دوستان

بنده دوستی دارم که چند سال از خودم بزرگتره و علاوه بر دوستی ما رابطه خونوادگی داریم، اون مجرده و من ازدواج کردم، تا قبل از ازدواجم رابطه بین ما خیلی خوب بود اما به محض اینکه من ازدواج کردم رابطه مون سرد شد، هر چقدر هم تلاش کردم که بهش بفهمونم با عروسی من هیچی بین ما عوض نشده ولی فایده ای نداشت و اون روز به روز بیشتر از من فاصله گرفت.

بعد از یکی دو سال باز رابطه مون روال قبلش رو از سر گرفت، یعنی ما نزدیکتر شدیم به هم با این تفاوت که رفیق بنده شروع کرد به آزار دادن کلامی من، حالا عمد یا غیر عمدش رو نمیدونم ولی به هر حال بارها ناراحتم کرده و دست روی نقطه ضعفم میذاره و تحقیرم میکنه، من هم آدمی نیستم جواب پس بدم همه رو توی خودم می ریزم، همین باعث شده جری تر بشه و بدتر کنه.

مدام بهم میگه چاق شدی یا پاهات فلان شده در صورتی که من الان حامله ام و تغییرات بدنم دست خودم نیست، اون هم میدونه و نمیدونم با این حرف هاش میخواد چی رو ثابت کنه. وقتی دو سه مرتبه ازش تعریف کردم مخصوصا برای بار اول که اصلاح کرده بود دو روز بعدش علنا بهم گفت که من چشمش کردم و برای همینه سرمای شدیدی خورده و حالش بده، من به قدری دلم شکست که حد نداشت، تصمیم گرفتم تا جایی که میشه کار به کارش نداشته باشم ولی اون رفت پیش خونواده ام از من گلایه کرد که من ازش دوری میکنم یا چون ازدواج کردم دیگه خودم رو ازش بالاتر میدونم!!!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل زنان (۱۸۳ مطلب مشابه)

با هر کس که دوست میشم نمیتونم ادامه بدم

خانمی هستم متاهل و ۳۴ ساله، همسر خوبی دارم، دلم گرفته و بغض دارم؛

در نوجوانیم با دختر همکلاسیم دوست شدم که رفته رفته عاشق و وابسته اش شدم. به خاطر ایشون با همه دوستانم قطع رابطه کردم، اما بعد از چند سال یهو رفت و من تنها شدم. شب و روزم به گریه گذشت. 

دانشگاهم رو نتونستم به پایان برسونم و با نمراتی بد انصراف دادم. روحیه ام افتضاح بود. همزمان آزمون استخدام آموزش و پرورش آمد اما شرایط شرکت در آن را نداشتم. روزنامه نگاری میکردم به خاطر کمبود امکانات و فضای بسته خانواده و محله مون مجبور شدم که رها کنم. شب ها دیر میرسیدم. ماشین نداشتیم. پول نبود. برادرم گیر میداد. نمیتونستم یک تیپ معمولی بزنم و خجالت میکشیدم که با اون وضع ظاهری برم به اون سر تهران ...

برادر معتاد داشتم که خیلی بهم گیر میداد، همیشه شکاک بود و مدام نگران بود از اینکه دوست پسر نداشته باشم ولی هیچ موقع اهل این کارها نبودم، چون خیلی خجالتی بودم. برادرم که بعدها ازدواج کرد از خوشحالی دو تا بال در آوردم و هزار بار خدا رو شکر کردم که از دستش هر چند دیر اما بالاخره خلاص شدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های زنان (۱۹ مطلب مشابه)