افسرده بشوم یا نشوم؟ مسئله این است

سلام

۲۵ سالمه، از شمال کشور و تقریبا هیچ سرمایه ای ندارم، خانواده هم توان ساپورت منو نداره، درس خوندم به هوای اینکه کار پیدا میکنم، زندگیم رو میسازم و هوای خانواده م رو داشته باشم، اما روز ها دارن میگذرن با بیکاری و نا امیدی.

اصلا گیریم یه کار پیدا کردم با حقوق ۲ ، ۳ تومن که نمیدن، (تو آگهی ها که اکثرا زدن حقوق وزارت کار میدن!)، با این پول چیکار میتونم بکنم؟، نهایت بتونم شکم خودم رو سیر کنم و زنده بمونم.

چه امیدی به آینده داشته باشم؟، با چه انگیره‌ای ادامه بدم؟‌، با هر فرمول و منطقی فکر میکنم ازدواج واسه من دست نیافتنی هستش.

ازدواج یه هدف نیست تو زندگی، اصلا گیریم ازدواج هم به کنار چی قراره بشه آینده؟، من هیچ پیشرفتی تصور نمیکنم تو زندگی. آدم این همه بدبختی مردم رو میبینه و این همه طلاق رو میبینه این همه سختی کشیدن ازدواج کردن آخرش چی شد‌؟، بدبختی کشیدن و جدایی؟، این ها رو آدم میبینه هیچ روحیه‌ ای نمی مونه که حتی بخواد به ازدواج فکر کنه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه) مشکلات اقتصادی پسران (۱۹ مطلب مشابه)

چرا انقدر گرونی بیداد میکنه؟

انقدر زندگی رو بهمون سخت کردن که به مرگ مون راضی هستیم، مستاجریم، ماهی ۶۰۰ هزار اجاره خونه، آب و برق و گاز و تلفن میشه ۱ میلیون در ماه، قسط بانک و بدهی هم ۸۰۰ میره براش، دو تا بچه مدرسه ای هم داریم.

حالا درآمد همسرم چقدره؟، دو نیم در ماه

چرا ذره ای به فکر گروه آسیب پذیر جامعه نیستن؟، چرا انقدر گرونی بیداد میکنه؟، ما ماه به ماه رنگ گوشت و مرغ و ماهی نمی بینیم، این ها که چیزی نیست، حتی جدیدا گوجه و پیاز هم آرزوها پیوسته، دندون های خودم و همسرم داغونه و خراب، حتی پول نداریم ببریم بکشیم چه برسه درست کنیم!، دردمون رو به کی بگیم خدا.

خسته شدم انقدر که حسرت همه چی به دل مون مونده، خسته شدم از این که هر روز و هر ساعت شرمنده این دو تا بچه شدیم، آرزوی خونه دار شدن رو باید به گور ببریم، چشونه این ها؟!، چشونه مسئولین بی لیاقت و بی کفایت که هر روز دارند خون مون رو تو شیشه میکنن؟، چی از جون مون میخوان؟، از پارسال گرونی پشت گرونی!، بدبختی پشت بدبختی!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
جهت اطلاع مسئولین (۱۵ مطلب مشابه) مسائل روز جامعه (۶۵ مطلب مشابه)