سلام خدمت دوستان
پسر سی ساله ای هستم که حس میکنم به بلوغ و رشد عقلی نرسیدم، تفکرات بچه گانه دارم، خیلی ساده به نظر میام، همه به چشم یک بچه من رو در نظر میگیرند و این باعث شده تو روابطم، زندگی شخصیم و همچنین محیط کارم دچار مشکل بشم.
بلد نیستم با هر فرد چه جور برخورد کنم و اخلاقم با همه به یک شکل هست. حرف های بچه گانه و شخصیت بچه گانه ای از خودم ساختم. به عنوان مثال همه ش مسخره بازی و در حال شوخی هستم و این باعث شده شخصیت یک فرد سنگین و بالغ رو نداشته باشم.
یک مشکلی که پیش بیاد مثل یک بچه ۱۵ ساله باهاش برخورد میکنم و عجله میکنم. بسیار بسیار احساسی هستم و این خیلی بهم ضربه زده. همیشه میخوام قبل از صحبت کردن فکر کنم اما عملی نمیشه. یه سری قراردادها و اصول برای خودم تعریف کردم اما تو جو که قرار میگیرم همه ش رو زیر پا میگذارم.
دوستان زیادی هم ندارم و تقریبا یک فرد درون گرا و میشه گفت کم رو هستم و البته ی غرور و تکبر احمقانه ای دارم که نمیدونم از کجا نشات میگیره و همیشه سعی دارم بشکونمش اما نمیدونم چه جوری.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل پسران حدود ۳۰ سال (۴۲ مطلب مشابه)