خواهرم چند سالی ازم بزرگتره. با هم نمی سازیم. هم من اشتباه داشتم هم اون. اصلا مهم نیست که کی مقصره. مسئله اینه که این عدم سازگاری وقتی مجبوریم کنار هم و توی یک خوته باشیم منو آزار میده.
همیشه دوست داشتم با خواهرم مثل دوست صمیمی باشم..امّا متأسفانه رفتارش با من خیلی اوقات از صد تا غریبه بدتره، و در برابر غریبه ها صبور تره
کم پیش میاد با هم به تفاهم برسیم...مخصوصا که اعتقادات خیلی متفاوت از هم داریم.
گاهی فکر می کنم ای کاش هیچ وقت خواهر هم نبودیم. شاید اون وقت اصلا کاری به کار هم نداشتیم.
خیلی غمگینم وقتی میبینن رابطه مون این قدر بده و هیچ تلاشی نمی تونه ما رو بهم نزدیک کنه. جایی خوندم که بعضی ها بد نیستند ولی با هم سازگاری ندارند و تو رابطه با همه که بد میشن...
با این غم چه کار کنم؟ هر وقت اون رو می بینم انگار که یک کمبودی دارم...برام زنده میشه و آزارم میده.... ناراحتم از اینکه گاهی ازش متنفر میشم.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)