هنوز خودشون رو نشون ندادن!

سلام

دخترم، امسال رشته ی مورد علاقه م رو قبول شدم، دولتی، ولی تقریبا شهرمون 12 ساعت تا اون جا فاصله داره، اوایل پشیمون شدم که چرا زدم، ولی از وقتی رفتم خیلی خوشم اومده از اون جا.

شهر کوچیک و جمع و جوریه، ولی مردمش به شدت خوش اخلاق و مهربونن، مهمون نوازن و هوای ماهایی که میدونن غریبیم رو دارن، خوابگاه مون با دانشگاه فاصله نداره، بزرگه خیلی خیلی خیلی تمیزه، برعکس چیزهایی که قبل رفتن در مورد خوابگاه شنیده بودم و وحشت کرده بودم، اون جا هم خیلی خوبه، از محیط دانشگاهش هم خوشم اومده.

تو این 4 ، 5 روزی که اونجا بودم با اکثریت آشنا شدم، البته زیاد با کسی صمیمی نیستم هنوز، بوده رفتم بیرون و پول نقد یا ساعتی چیزی جا گذاشتم رو تختم در اتاق مون هم باز بوده ولی کسی دست نزده... کیفیت غذاهاشون هم خیلی خوبه، جوری که خیال مامان بابام کامل راحت شد از همه چی.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
زندگی دانشجویی (۳۹ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۲ مطلب مشابه)

تجربه زندگی در یه شهر بزرگ ارزش یک سال پشت کنکور موندن رو داره؟

سلام دوستان 

واقعا به کمک افراد با تجربه نیاز دارم، ١٩ سالمه، اولین کنکورم رو سال ٩٧ دادم و موفق نشدم،  تصمیم گرفتم بمونم، به دلایلی نتونستم کنکور ٩٨ رو بدم، با اینکه از سال قبل خیلی بیشتر درس خونده بودم،  مادر و پدرم اصرار دارن برم رشته ای در دانشگاه آزاد شهرمون که با شغل پدرم مرتبط هست رو بخونم ولی اصلا نمیتونم بپذیرم.

منی که همیشه تاپ کلاس بودم این به سرم بیاد، خودم اصرار دارم که بخونم و کنکور ریاضی رو به جای تجربی بدم و همون رشته ای که اصرار دارن رو در دانشگاه دولتی یه شهر بزرگتر بخونم، راستش همیشه دلم میخواسته زندگی تو یه شهر بزرگ و مستقل شدن رو تجربه کنم، الان واقعا موندم که عمر تلف کردنه یا تجربه زندگی تو یه شهر بزرگ ارزشش رو داره؟!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) ادامه تحصیل (۴۸۰ مطلب مشابه) پشت کنکوری ها (۱۳۳ مطلب مشابه)

سختی تحمل دوری از خانواده به خاطر تحصیل

سلام

خانواده برتری های عزیزم من امسال دانشگاه شهرستان قبول شدم و باید از خانواده م دور بشم!، با اینکه تا الان نه آشپزی‌ کردم، نه کارهای خونه رو انجام دادم و کلا دختر مستقلی نبودم  اما با همه ی سختی های خوابگاه کنار میام به جز یه سختی که شب و روزم رو مختل کرده و ناخودآگاه با فکر کردن بهش اشکم در میاد! اونم دوری از خونواده ست! این نه تنها فقط برای خودم سخته، برای خونواده م هم سخته و این ناراحتی منو بیشتر میکنه. من بیش از حد به خونواده م وابسته م، از فکر دوری ازشون دارم  نابود میشم. 

مامانم که خودش هم ناراحته اما سعی میکنه ناراحتیش رو کنترل کنه تا من متوجه نشم اما خب‌ من که میفهمم، داداشم ولی گریه میکنه و میگه یعنی تو میخوای بری اونجا دلت واسه من تنگ نمیشه!؟، بابام هم که مجبوره بخاطر مامانم و داداشم به روی خودش نیاره تا اون ها رو بیشتر ناراحت نکنه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) زندگی دانشجویی (۳۹ مطلب مشابه)