بسم الله الرحمن الرحیم الحکیم
خواهر های من بخونید شما اینطوری نکنید
نمی دونستم بنویسیم یا اما روی صحبتم فقط با خواهر هامه
من که دیگه طاقتم تموم شد اما اگر همچین شرایط دارید شوهر هاتون رو دریابید . 27 سالم نشده منطقه ی مذهبی بزرگ شدم تا چند سال پیش خود ارضایی می کردم اینه خیالمم نبود سر یه سری قضایا خدا منو یاد خودش انداخت از اون به بعد سعی کردم گناه نکنم .
هیچی اوایل خوب بود تونستم اما بعد از مدتی که پام لغزید نتونستم بلند شم یه چند وقتی که گذشت دیدم از پس شیطان بر نمیام با اینکه نه سربازی رفتم به کاری دارم قصد ازدواج کردم (( پیش ما سخت نمی گیرن / دختر و پسر رو هم آزاد میزادن داشتن رابطه ی کامل همون شب اول تقریبا پیش ما عرفه)) هم همسرم دختر بدی نیست خانوادشم عالین اما قضیه اینجاست که اوایل که تقریبا با هم غریبی می کردیم نتونستم خودمو راضی کنم که باهاش رابطه داشته باشم که براش انقدر سخت باشه اما حالا که زمان به اندازه کافی گذشته ((نگید زوده و اینا یه چند ماهی هست از 6 ماه گذشته)) با هم صمیمی شدیم هیچ جوره اجازه نزدیک شدن بهش رو بهم نمیده دیگه نمی دونم چیکار کنم ؟
فقط با عقد کردن خودم رو بدبخت کردم چون دیگه این خانوم شده اتوبان شیطان برای من هر وقت جلوی خودم رو گرفتم هر طوری تحمل کردم یا با فکر کردن یا با نگاه کردن یا با یک سری رفتار احمقانه از این خانوم باز هم گناه کردم .
اگر ازدواج نکرده بودم راحت تر می تونستم با این شیطان مقابله کنم چرا چون بهم محرمه نگاه شهوت آمیز من به اون گناه نیست دیگه چشمام اشکی برای ریختن موقع توبه نداره منی که بدون ساعت گذاشتن پا می شدم نماز شب می خوندم چند بار به فکر ترک نماز افتادم حتی یه بار یه روز نماز نخوندم با اینکه به آزمایش و حکمت خدا اعتماد کامل دارم اما بعضی وقتی دلم می خواد قید همه چیز رو بزنم نذارید شوهر های شما به این چیزا برسه از من که گذشت اما شما .
خواهر های من ، من کاری ندارم فلان دکتر گفته رابطه نداشته باشید فلان دکتر گفته ال یا بل دکتری که چهل سال شده بیست بیست و پنج سالگی ش رو فراموش کرده که اومده حالا ...
شما رو به خدا قسم با شوهرتون راه بیاید کمک شون کنید نه اینکه یه فشاری بیشتری روش باشید
الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ