سلام دوستان
پستی که میذارم زیاد جنبه پرسشی نداره، بیشتر درد و دل هست و اونم اینه که من یه دختریم که در آستانه ۲۲ سالگی از دختر بودن خودم متنفر شدم، واقعا حتی احساس شرمندگی دارم و واقعا دنبال یه مرهمی هستم که کمی آروم بشم، نه این که به جوون هم بیافتین.
حالا بگم دلیل این حس بد من نسبت به دختر بودن چیه، من یه دختری هستم که همیشه استقلال فردی برام مهم بوده، درس خوندم از بچگی، الان هم یه رشته نسبتا خوب دولتی درس می خونم، خانوادم رفتار خوبی باهام داشتن، منو مقایسه نکردن، ولی اون چیزی که هر روز باهاش تو کوچه خیابون، جمع فامیلی و دوستام مواجه میشم چیزهایی هستن که باعث بشن من به بی ارزش شمردن جنس زن تو جامعه مون بیشتر آگاه بشم.
وقتی یه دختری کلی زحمت میکشه، درس می خونه، شاغل میشه، تا وقتی ازدواج نکرده اونقدرها پذیرفته شده نیست، ولی یه دختری که واقعا تن پرور بوده و حتی خانه داری رو هم بلد نیست، به واسطه یه نیمچه قیافه یا شانس ازدواج کرده، مردم یه جوری باهاش رفتار می کنن انگار مدال برده و به نهایت پیشرفت رسیده، چرا خودمون رو گول می زنیم، تو جامعه ما ارزش یه دختر مجرد واقعا کمه.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های دختران (۱۱۸ مطلب مشابه)