سلام
دختری هستم ۱۶ ساله، یه راست برم سر اصل مطلب من خیلی حسودم! حسود و کمالگرا و به شدت بی اعتماد به نفس.
البته نه اینکه به هر کسی حسادت کنم. شاید مشکلم مسخره باشه ولی مثلا یکی از همکلاسی های من خیلی محبوبه توی مدرسه چون روابط اجتماعی بالایی داره خوش قیافه ست و کلا آدم جالبیه هر جا هم می ره بدون اینکه اصلاً حرفی بزنه همه معلمان و ... ازش خوش شون میاد.
با سلام و خسته نباشید
دیگه خسته شدم
دیگه از هر چی اسمش حسادته، اسمش فضولیه حالم بهم میخوره . یکی از دوستانم که از شانس بدم فامیل درجه یک هم هست و هر دو دختریم بد جوری تو زندگی مون فضولی میکنه، ۲۴ ساعته حتی خواب و بیدار شدنمون رو هم چک میکنه .
مثلا یه شب دیر بخوابیم فورن میپرسه خونه تون چه خبر بود دیر خوابیدین؟ یا مثلا من یه روز صبح خیلی زود بخوام بیدار شم مثلا میرم تلگرام میفهمه بعدش ازم میپرسه کجا میرفتی که زود بیدار شدی؟ یا مثلا میگه بریم فلان جا من میگم حالا بعدا امروز جور نیس دیگه ول کن نمیشه تا بفهمه من مشکلم چیه نمیتونم برم بیرون .
یه جورایی خودشو از چشمم انداخته اما چون فامیلیم نمیشه باهاش قطع ارتباط کرد . به بعضی چیزای مشترک که هر دو داریم اونی که من دارم روش عیب میذاره اونی که خودش داره رو تعریف میکنه اینم حس حسادتشه که خیلی جاها بهم فهمونده حسودی میکنه بهم . خلاصه این روزا خیلی حساس تر شده و این منو آزار میده ازش بدم میاد ولی نمیشه باهاش قطع ارتباط کنم .