سلام
الآن جوری شده که ماها کار های جدی رو شوخی گرفتیم و شوخی ها رو جدی گرفتیم مهم ترین کار برای شیعه کار امامشه که مقدم بر کار خودش هست .
بعضی ها کار به این مهمی و جدی را شوخی گرفتند و توجهی به او ندارند و خیلی از شوخی ها جدی گرفته شده.
سلام. خسته نباشید.
می دونم این بیشتر حالت یک تقاضا داره. ولی فکر کردم اینجا آدم هایی هستند که امام زمان(عج) رو بخوان.
همه مون می دونیم که اگه امام زمان(عج) ظهور کنن دنیایی که پر از ظلم شده رو پر از عدالت می کنن و همه بیماری ها، فقر، همه مشکلات و بدی ها از بین میرن. می دونم الآن هر کدوم مون درگیر مشکلاتی هستیم امّا هر مشکلی که داریم؛ اگه برای نزدیک شدن ظهور امام زمان(عج) دعا کنیم؛ در واقع برای رفع مشکلات خودمون هم دعا کردیم.
برای خودم هم اولش که این موضوع رو خوندم عجیب بود. شاید برای شما هم عجیب باشه امّا این موضوع واقعیت داره. می تونید خودتون تو اینترنت سرچ کنید و ببینید. این موضوع اینه که خود امام زمان(عج) می خوان از ما که برای نزدیک شدن ظهورشون دعا کنیم!!!!
مثل این ماجرا:
سلام
اللهم عجل لولیک الفرج
مباحث مربوط به امام زمان (عج):
برای مظلومیت امام زمان عج چی باید گفت، کجا باید گفت؟
آیا در بین یاران خاص امام زمان علیه السلام، خانم‌ها هم هستند ؟
توضیح ویژگی زنده بودن امام زمان عج الله
سلام .
ممنون از پاسخگویی تان .
اجرتان با صاحب الزمان
سوال من در خصوص حضرت مهدی (عج) است گفته میشود که امام زمان در عصر گناه و ظلم ظهور میکنند در عصری که از دین پیامبر چیزی باقی نمانده از طرفی گفته میشود شیعیان باید خود را اماده ی ظهور کنند و ایمانشان قوی و اعمالشان را به زندگی و سیره ی اهل بیت نزدیک کنند تا شرایط برای ظهور آماده شود .
حال سوال من این است بالاخره امام زمان در عصر گناه و سیاهی ظهور پیدا میکنند یا در زمانی که شیعیان با اماده کردن خود و ایمان واقعی شرایط را برای ظهور امام مهیا میکنند.کدامیک ؟
اگر هر دو، که به نظرم منطقی نمی اید چون از طرفی گفته میشود باید ایمان واقعی داشت تا امام زمان ظهور کند و از طرفی دیگر گفته میشود امام زمان زمانی ظهور میکند که از دین حضرت محمد (ص) چیزی باقی نمانده بفرمایید کدامیک یک از این روایات صحیح است.
سلام و عرض ادب
بین همه ی مشکلات اقتصادی و گرفتاری های خودمون که زندگی رو برای خیلی از ما در این شرایط سخت کرده، به فکر تعجیل در فرج امام زمان (عج) باشیم و یک قدم خیلی کوچک در این راه برداریم.
زیرا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) در جواب سؤال های اسحاق بن یعقوب می فرمایند: «وَ أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُمْ» (برای شتاب در گشایش حقیقی و کامل، بسیار دعا کنید؛ همانا فرج شما در آن است).
پس یقیناً با قدم‌های ما توجه حضرت به زندگی ما افزایش پیدا کرده و باعث خیر و برکت در زندگی مان میشود و ان شاء الله گره از مشکلات زندگی ما نیز باز خواهد شد.
اما پیشنهاد بنده این است که برای شروع این مسیر هر روز صبح بعد از نماز دعای عهد بخوانیم. این دعا به نسبت کوتاه است و حدوداً پنج دقیقه زمان می برد.
افرادی که این زمان رو هم ندارند مثلاً میتوانند در مسیر کارشون این دعا رو بخوانند یا به اون گوش بدهند حین رانندگی و زمزمه کنند.
چیزی که می خوام بگم اینه که من از وقتی با خانواده برتر آشنا شدم و سوال و نظرات رو دیدم خیلی دلم گرفت از این همه مشکل، مخصوصاً مشکل ازدواج نکردن دختر خانم‌هایی که واقعاً نجیب هستن و تا به حال گناه نکردن به امید یک زندگی پاک و خوب، و مشکلات دیگه که من نمیدونستم همچین مشکلاتی هم وجود داره ...
خیلی‌ها التماس دعا دارن و دنبال چاره‌ی کار می گردن اما من به شخصه یا همه ی ما تا کی باید برای چند میلیون دختر و پسر دم بخت دعا کنیم، برای چند میلیون بیکار دعا کنیم، برای چند میلیون مریض دعا کنیم، برای چند میلیون خانواده متلاشی دعا کنیم، برای چند میلیون معتاد دعا کنیم، برای چند میلیون فقیر گرسنه بی خانمان دعا کنیم...، بهتر نیست همه ی دعاها بشه یک دعا؟
یک دعا که باعث می شه همه مشکلات دنیا حل بشه اون هم دور زمونه ای که یک دعای ساده هم شاید خیلی به سختی مستجاب بشه. یعنی هنوز نفهمیدیم دچار حوادث آخر زمانیم و گفته شده دعا کمتر درگیر می شه.
ما چطور شیعه‌هایی هستیم که هنوز امام زمان خود را نمی شناسیم، چطور ادعا می‌کنیم که شیعه امام زمانیم در صورتی که نمی دونیم بعد فرج امام چقدر رشد می‌کنیم چه زندگی رویایی که می تونیم داشته باشیم.
سلام به همه خوانندگان
نمی‌دونم چه‌قدر به ظهور احساس نیاز و امید دارین، به هر حال اگه به این نتیجه رسیدین که باید آماده بشیم برای ظهور، قاعدتا باید هر چی در توان داریم انجام بدیم.
اگه به این نتیجه نرسیدین و فکر می‌کنین زندگی گرم و نرمی دارین، شاید روزی به این نتیجه برسونن تون!، این روزها سخنرانی های محرم ۹۸ آقای پناهیان رو گوش می‌دادم؛ با کلیت حرف هاش با تعقل موافق بودم. این که توی آمادگی ظهور، نیاز نیست همه به درجه آیت الله بهجت برسن، اما بیاین یه سری بلوغ‌ها رو انصافا داشته باشیم.
حالا خودتون اون سخنرانی ها رو از آپارات توی کانال‌شون کامل ببینین. هم پارسال و هم امسال و هم دهه دوم امسال.
کارهایی که باید انجام بدیم کارهای افسانه ای نیستن. یکی درست کردن اقتصاد شخصی و جمعی در حد توانمون(البته توانایی انسان بالاست، توانایی یک جمع بالاتر و توانایی یک جمع با ایمان به خدا بالاترین توانایی هست.) باید باشه.
بسم الله الرحمن الرحیم
ما درست است که یک فرد منتظر را خصوصیاتش را معمولاً می‌شنویم، ولی خصوصیات یک جامعهی منتظر خصوصیات یک جمع منتظر را هم باید بدانیم چون می‌دانید که ظهور حضرت بقیة الله یک پدیدهی اجتماعی است .
حضرت که برای فرد ظهور نمی
کند برای جامعه ظهور میکند، جامعه هم باید یک سری شایستگی‌ها، شرایط و
وظایفی را ایفا بکند تا جامعهی منتظر باشد متاسفانه یکی از آسیب‌هایی که
ادبیات انتظار ما اصلاً و دیدگاه مهدوی ما دارد یکی از آسیب هایمان این است
که نگاهمان فردی است.
شما نگاه کنید نوع کتاب‌هایی که در مسئله‌ی مهدویت نوشته شده را نگاه کنید اشعار را ببینید سخنرانی‌ها را ببینید که معمولاً وقتی گفته میشود منتظر چه کسی است؟ می‌گویند آن کسی که معرفت داشته باشد، دلداده‌‌‌ی امام زمان باشد، امیدوار به ظهور باشد، صبر داشته باشد، این‌ها همه خصوصیات فردی است.
نوعاً غفلت است و حال این که ببینید به فرض اگر یک فرد مثلاً حتی سید بحرالعلوم باشد، سید بن طاووس باشد، ولی امام زمان تشریف نیاوردند فرد هر چه قدر هم که خوب باشد ولی وقتی جامعه آن آمادگی را نداشته باشد حضرت تشریف نمی آورد، ظهور حضرت یک پدیده‌ای است که نیاز دارد یک بستر اجتماعی فراهم شود.
بنابراین از این جهت این خیلی مهم است، چیز
عجیبی است من واقعاً گاهی مواقع فکر می‌کردم که ما دست پری داریم در معارف
مهدویت، شما نگاه کنید حدود سی صد آیه و چیزی شاید بیش از شش هزار روایت
راجع به حضرت ولی عصر علیه السلام و ظهور امام زمان است که خیلی شفاف به
جزئیات مسئله‌ی امام زمان و ظهور و جامعهی پیش از ظهور و هنگام ظهور و پس
از ظهور و همه‌‌ی این‌ها پرداخته، چرا ما نتوانسته ایم با این معارف عمیق
جامعه پردازی منتظران را بکنیم؟
چرا نتوانستیم مختصات یک جامعهی منتظر که باید جهت گیریاش به آن سمت باشد را داشته باشیم؟ یعنی ببینید ظهور و جامعهی مهدوی ایده آل ما است، مختصاتش چه است که ما یواش یواش به سمتش برویم؟ عملیاتی بکنیم یک راه بردی و یا به تعبیر امروزی‌ها استراتژی برای رفتن به آن سمت ترسیم بکنیم؟ تبدیل بکنیم به سیاست و برنامه و برنامه ریزی و به آن سمت برویم؟