خانواده برتر

🔊 " خدا نه ماده گاو و به من بده، نه گوساله رو به همسایم "              آخرش به اینجا میرسی،  که حتی با ضرر زدن به خودت یکی دیگه زیان ببینه..،،

اینقدر بدم میاد میان کمک میخوان مشورت میگیرن اما تهش میگن لطفا اینو نگید اونو نگید :|

عزیزم حتما خودتو با بقیه مقایسه کن

به هر کی حسودیت شد براش دعا کن، نماز بخون و صدقه بده . حالا هر کدوم رو که تونستی

یه طلبه ای به دوستش حسودی می کرد و برای مقابله با این رذیله اخلاقی به مدت یکسال برای موفقیت دوستش هر شب دو رکعت نماز می خوند . تا اینکه نه تنها حس حسادتش برطرف شد بلکه خودش به درجات عالی رسید

خب میتونی مقایسه بکنی ولی اول واخرش خودتو اذیت میکنی چون همیشه یکی ازتو بهتر از یکی دیگه هست

سعی کن حسادتو کنار بزاری حسادت قلب انسانو سیاه و تاریک میکنه و باعث میشه همه ازت دور بشن و کسی نخواد باهات دوست شه و یا نزدیکی کنه برای مثال تو و دوستت میخواین مسابقه دو بدین اگه اون برنده شد تو نباید حسودی کنی در عوض لبخند بزن و بهش بگو آفرین و ته قلبتم بگو اشکال نداره دفعه بعدی جبران میکنم درس و پوششم همینه پس سعی کن حسادتو بزاری کنار که اصلا چیز خوبی نیست و همه ازت دور میشن

دانشجوی پزشکی هستی پس حتما روانشناسی پاس کردی ، اگه البته ترم یک نباشی

اولا اینکه خودتو با بقیه مقایسه نکن، چه بالاتر و چه پایین تر. هر کسی فقط با گذشته خودش قابل مقایسه است. سعی کن از قبل بهتر باشی. آدما تو خیلی چیزا با هم فرق دارن و مقایسه کردنشون نه عاقلانه است و نه عادلانه.

نگاهت رو به زندگی تغییر بده. پدرت اشتباه میکرده که میخواسته تو همه چیز بهترین باشه. این اسمش کمال گرایی افراطیه و نه تنها مثبت نیست که نوعی اختلال شخصیتیه که باعث میشه هرگز در زندگیت حس رضایت رو تجربه نکنی چون همیشه دست بالای دست بسیاره و محاله یه نفر تو همه چیز بهترین باشه.
وقتی میدونی چیزی اشتباهه تنها راهش اینه که تغییرش بدی و نمیتونم گفتن هم هیچ دردی رو دوا نمیکنه.

به هرکی حسودیت شد .بعدش مدام از خدا بخواه که اون رو موفق تر کنه و سختی ها رو از راهش برداره .به هرکی حسودیت شد براش دعای موفقیت کن .خلی موثره در رفع حسادت

از نظر من حسادت چیز بدی هم نیس

سلام

بهت تبریک میگم نادیا جون. چون هم شهامت پذیرفتن نقطه ضعفت رو داشتی و هم شهامت بیانش و درخواست راهنمایی. این نشون میده که ذات خوبی داری. و حتما میتونی این خصلت رو تغییرش بدی. من بهت حسودیم شد:)))

ببین چند تا نکته به ذهنم میرسه:

اول: برای اینکه ذهنت رو از تربیت خانوادگی و تاثیراتی که خواه ناخواه بر تو گذاشته آزاد کنی، یک کتاب خوبی اخیراً خوندم همین دیروز تمومش کردم: "وضعیت آخر/نوشته تامس ای هریس". اینو بخون که هم تو حل این مسئله کمکت میکنه. و هم تو کل زندگی و روابطت. واقعا ذهنت رو باز میکنه. قول میدم:)

---

دوم: من وقتایی که احساس میکنم به کسی داره حسودیم میشه سعی میکنم ازش تعریف کنم. هم جلوی خودش، هم جلوی دیگری. خیلی اثرگذار بوده در کم شدن حسودی. منظورم این نیست که از هرکسی که تعریف میکنم بخاطر حسادتم هست. عکسش فقط صادقه. نسبت به هرکسی حسودیم بشه، کلی از خوبیهاشو به زبون میارم تا نفسم بفهمه که واقعیت همینه که هست. اون این خوبیهارو داره و من "باید" خوبیهاشو ببینم و اقرار کنم.

---

سوم: تجربه ثابت کرده که بعضیا در ظاهر خیلی خوب و موفق به نظر میان، اما در باطن یا در زندگی خصوصی خودشون خیلی موارد منفی وجود داره که از چشم پنهانه. مثلا طرف خوشگله، اما یه بیماری مخفی داره. یا طرف پولداره، اما بهش خیانت شده. یا کسی خیلی مشهوره، اما مدام در معرض تهمت و انتقاده. یا کسی که پست و مقام بالایی داره، ولی هزار تا دشمن و بدخواه داره. یا کسی که خیلی خوشتیپ و باکلاسه، اما اون محبتی رو که لازم داره از عزیزتزین کسش دریافت نمیکنه. و و و و....
واقعیت اینه که هیییچکس در "همه زمینه ها" همه چی تموم و کامل نیست. و کسی وجود نداره روی زمین که همه چیز بر وفق مرادش باشه. چه شرایط درونی چه شرایط بیرونی. بالاخره نقایصی وجود داره. حتی امام علی که از لحاظ درونی تکمیل و بی نقص بود، در شرایط بیرونی گرفتار اون همه مشکل و بدخواهی و بی عدالتی شد.
خب پی با این اوصاف، حسودی چه معنی ای میده؟ اگه اون فلان امتیاز رو داره، منم بهمان امتیاز رو دارم. اگه من این کمبود رو دارم، اونم یک کمبودی داره. که معلوم نیست چیه. ولی داره. قطعاً داره. چون خاصیت این دنیاست که همه چیزو به همه کس نمیده.

---

چهارم: فقط خودت رو با اون چیزی که میتونی باشی مقایسه کن. بزرگترین رقیب خودت باش. اگه هر روز سعی کنی از اونی که دیروز بودی بهتر و بهتر باشی. بعد از مدتی خواهی دید که خود به خود از خیلیا جلوتر افتادی.
خودت باش. اونی که میخوای باشی. نه اونی که به چشم دیگران میاد. اونی باش که خودت میپسندی و دوست داری و قبول داری. "بهترینِ خودت باش". اگه این رویه رو پیش بگیری، دیگه نیازی به رقابت با دیگران نیست.
در حقیقتِ امر، اصلا رقابت با دیگران در همه زمینه ها معنی نداره و شدنی نیست. چون ما "منحصربفرد" هستیم. تو خاص و تکی. و این یک بودن جایگاه خودشو داره و کسی نمیتونه به جایگاه تو برسه. همونطور که تو هم نمیتونی جایگاه دیگران رو اشغال کنی. همه خاص و یکتا هستن.

سلام فرض بگیریم که آدم بخواد به هرچی دوست داره برسه
مثلا یک پزشکو میبینه؛خب حالا  بیاد nسال بخونه تا پزشک بشه بعد پزشک شده یک وکیل کاربلد میبینه میگه کاش وکالت خونده بودم
یا سرگرم درسشه داره خرخونی میکنه میبینه اقوام و دوستان رفتن سفر خوش بگذرونن میبینه ای وای که سفرم ازش گرفته شده با این حجم درس خوندنش..

یااثر هنری یک نقاش ماهر میبنه میگه چرا من نتونم این تابلو رو بکشم؟
طرف میاد خیییلی کار میکنه میبینه پوستش براثر استرس وفشار کاری خراب شده میگه چرا فلانی باید پوست و زیباییش از من بهتر باشه چرا من نه؟!

نمیشه که اینطوری ..باید اندازه کل اون آدمهایی که تو دور و برش میبینه عمر وانرژی و خلاقیت واستعداد و...  داشته باشه تا شاااید بهمش بتونه برسه

شما باید 30 سال بعدتو تصور کنی بعد از خودت بپرسی اگر تو این سن باشم و کاری انجام نداده باشم یعنی هییچ کاری هیچ مهارتی نداشته باشم و کلا پوچ پوچ ؛ اول از همه حسرت داشتن کدوم شغل کدوم مهارت کدوم برنامه تفریحی و.. رو میخورم؟! اولین ها رو تو اولویت بزار و یه برنامه بریز که فقط به اون به نحو احسن برسی دیگه اگه باز انرژی ؛ وقتی موند به فرعیاتم برس کی جلو آدمو گرفته ؟ بشین دوتا رشته دیگه هم بخون سه تا مهارت خاصم یاد بگیر...
ولی هیچ وقت از همین اول جوونی شاخه به شاخه نپر که هر لحظه دلت به هزار طرف پر بکشه و دوست داشته باشی همزمان جای هزار نفر باشی

به هرکی حسادت کردی سریع براش دعا کن؛ نماز بخون خیلیا با این کار با شیطان مقابله کردن و نتیجه مثبت گرفتن  ؛ حسادت مثل (آتیش در انبار پنبه می مونه)همونطور ایمان و از بین میبره..یعنی هر روزی که میگذره انسان حسود حریص تر و حسود تر میشه و به همین میزان آرامش خودشم از دست میده.

از همین جا سعی کن جلوشو بگیری که یه زمانی میرسه که میبینی تمام ایمانتو ازت گرفته و اصلا مهار شدنی؛ نیست برات.( همین الانشم داری میگی بهم نگین خودتو مقایسه نکن که نمیتونم!!).حدیث داریم که ایمان و حسد اصلا در یکجا جمع نمیشن!

آدم حسود حتی دوست داره به خودش یک ضرری برسه تا بواسطه اون به بقیه هم ضرر برسه یعنی تا اینجا مغز تعطیل میشه!!!
بعضیا یکیو میبینن که به جایی رسیده تو کارش تو درسش موفقه ؛ قلبا خوشحال میشن ودوست دارن اون رفیق اون اقوام و آشناشون پیشرفت کنه بیش از پیش؛ در عین حال خودشونم میان با تلاش بیشتر والگو قرار دادن طرف سعی میکنن تا به اون مرتبه برسن ؛این غبطه خوردنا خییلی خوبه باعث موفقیت میشه

 ولی یه وقتی یکی حسودی میکنه میخواد سربه تن بچه خرخونه کلاس نباشه اگه یه روز مریض شد وکمتر خوند از ته دل خوشحال میشه که طرف عقب افتاده  این نوع حسادت خیییلی مضره وگناهم هس.

اجازه نده یه روزیو ببینی که بخاطر حسادت و حرص بیشتر ,از همین موقعیت الانتم عقب بمونی چون حسد افسردگی ؛ پژمردگی و بی قراری میاره و ادامه که پیدا کنه حال و حوصله پیشرفت و تلاشو ازت میگیره؛ نشو مثل بعضیا که در یه موقعیتی هستن که بقیه تو خوابم نمیبینن ولی پای درد دل طرف که میشینی اصلا  از جایگاهش راضی نیست حتی ناآرومه وآسایشیم نداره

حسادت اخرش یه روزی یه جایی باعث شکستت میشه جدا از نداشتن ارامش. ولی باید خودت به این باور برسی که حسادت عامل بدبختیت میشه. عامل عدم رضایت از زندگی. وقتی به این مرحله رسیدی خودت خودجوش مثبت اندیش میشی. و حسادت را میگذاری کنار... موفق باشی

حسادتت کتترل کن وگرنه جذابیتت رو از دست میدی  دستت هم زود رو میشه همه متوجه  حسودیت میشن و از چشم همه میفتی.. باید سعی کنیم دلمون دریایی کنیم برا همه مردم خوبی و خوشبختی بخوایم خدای ماهم بزرگه 

حالم از دخترای گند دماغو مغرور بهم میخوره ....خودتو اصلاح کن

یک نکته حیاتی:

اگر لازمه حسودی کنید، قبل از هر چیز به کسانی که حسودی نمی کنند حسودی کنید، چون بزرگترین نقص و نقطه منفی و محل بی کلاسی شما رو ندارن!