خانواده برتر

من دو مورد شبیه شما دیدم هردو رو میگم خودتون با توجه به شرایط تصمیم بگیرید.

مورد اول خودم. 15 سال پیش تو دانشگاه استادی داشتیم که برای ازدواج دانشجویان پادرمیونی میگرد چند نفری رو هم به من معرفی کرده بود که بدون تعلل جوابم منفی بود. یعنی بیشتر از یه روز کسی برام جذابیت نداشت. این موضوع منو که دیگه 22 سالم شده بود خیلی نگران کرده بود از یه طرف اصلا دلم نمی خواست تن به ازدواج بدون عشق بدم از طرف دیگه غرورم و مذهبی بودنم اجازه نمیداد بدون اطمینان از ازدواج کسی رو به خلوتم راه بدم . خلاصه به پیشنهاد استاد تو کلاسای خودشناسی و عشق و ازدواج تو دانشگاهمون شرکت کردم بعد چند ماه مسایل زیادی در مورد خودم فهمیدم که امکان نداشت طور دیگه ای بفهمم واقعا سفارش می کنم قبل از بروز مشکل حتما به یک مشاور مراجعه کنید. خلاصه استادم ازم خواست درباره کیسی که بنظرم ایده آله صحبت کنم منم مواردی رو گفتم ایشون نظرشون این بود که من دارم دقیقا خصوصیات فردی رو که میشناسم توصیف میکنم بنابراین بهتره توی آشناهام دنبال پسر ایده آلم بگردم. نتیجه این شد بعد از چند ماه فهمیدم که من سالهاست عاشق یکی از پسرهای فامیلم اما غرورم بهم اجازه نمی داد تو خلوتم هم بهش فکر کنم. مشکلاتم تازه از اینجا شروع شد مادر ایشون چند سال قبل از خانواده منو خاستگاری کرده بودن اما بدلیل عدم تناسب خانواده ها (بظاهر) بلافاصله با جواب رد مادرم مواجه شده و این موضوع موجب قطع روابط فامیلی شده بود. جالبه که من حدود 5 سال بعد در جریان خاستگاری اون هم بطور اتفاقی قرار گرفته بودم . موضوع رو با استاد درمیون گزاشتم ایشونم گفتن که اگر از جنبش مطمئنم خودم موضوع رو بهش بگم چون اولا ایشون بسیار مغرور تر از من بودن بنابراین دوباره خاستگاری نمی اومدن. دوما دقیقا نمی دونستن که من از جریان خاستگاری بی اطلاعم و پاسخ رد از طرف من نبوده. سوما کلا تو فامیل ما  راحت با پسرای فامیل صحبت و شوخی و بازی می کردیم واین مسایل کسی رو به این فکر نمی انداخت که فلانی حتما به من نظری داره. چهارما ایشون کلا از فکر ازدواج منصرف شده بودن و بنظر نمی رسید که قصد ازدواج داشته باشن. یک روز بعد از چندماه کلنجار رفتن با خودم  بهشون تلفن زدم و پرسیدم اگر دفعه قبل خاستگاری از طرف خودتون بوده نه مادرتون پیشنهاد میدم یکبار دیگه با خانوادم صحبت کنید. جالبه ایشون گفتن که تلفنی نمیشه باید حضورا منو ببینن بعد از ملاقات فهمیدم که فکر می کردن کسی با صدای من ایشونو سرکار گذاشته و حتی وقتی حضورا دوباره مطرح کردم بدلیل شناختی از سرسختی من داشت نمی تونست باور کنه. ایشون گفتن که خاستگاری از طرف خودش بوده اما با شناختی که از من داشته نتونسته رودرو به خودم بگه و اعتقاد داشت پسری که دختری رو بخواد حتما یه اقدامی می کنه و هیچ وقت با تعلل شانسشو از دست نمی ده . ما برای راضی کردن خانوادم حدود دو سال سختی زیادی کشیدیم اما این سختی ها الان از خاطرات شیرینمون شده بعد از 13 سال بسیار بسیار بسیار از کاری که کردم و شانسی که به خودم و عشقم دادم خوشحالم. همه اون فامیلی که مارو از هم منع میکردن الان به زبون آوردن که اشتباه میکردن.

مورد دوم دوستم. یکی از هم دانشکده ای هاش مرتبا تو دانشگاه دنبال ایشون بود و چشم دوستم هم خیلی ایشون و گرفته بود بعد از یکسال دوستم به این نتیجه رسیده بود لابد بدلیل اینکه شرایط مناسب ازدواج رو نداره پاپیش نمی زاره و فکر میکنه من خیلی سخت گیرم. تصمیم گرفت با پادرمیونی شخص سومی اون آقارو از خودش مطمئن کنه اما جوابی که شنید خیلی سخت بود اون آقا کلا اظهار بی اطلاعی کرد و تمامی رفتاراشو برداشت اشتباهی دوستم نشون داد درحالیکه دیگران هم از رفتار ایشون همین برداشتو داشتن. الان ده سالی از اونموقع میگذره و دوستم هنوز نتونسته کسی رو وارد زندگیش کنه هنوز اون شکست روی زندگیش تاثیر منفی گذاشته.

تفاوت منو دوستم در دو چیز بود من قبل از اینکه از دوست داشته شدن مطمئن بشم از دوست داشتن مطمئن شدم. و تنها راهش اینه که اول با خودتون و شرایطتون بخوبی آشنا بشین. دوم اینکه من خودمو برای جواب منفی کاملا آماده کرده بودم و فکر می کردم بعنوان یک زن مسلمان آزاد حق دارم همسرم رو خودم انتخاب کنم نه اینکه صرفا انتخاب شم بنابراین حتی اگر همسرم شرایط رو برای ازدواجمون فراهم نمیکرد و یا اینکه به اندازه من مشتاق نبود نمی تونست منو از زندگی ساقط کنه چون اعتقاد دارم خوشبختی از درون قلب ما به زندگی مون وارد میشه نه از شرایط زندگی به ما.

به آقای سامان

ممنون از آرزوهای خوبتون امیدوارم همه طعم عشق و خوشبختی رو بچشن .

به سوال کننده:

اون قسمت آخر متنتون یکم عجیبه یعنی چی مثل خواهرش میمونین؟!! با اینکار که زدین تصورات بنده خدارو ترکوندین :( توقع دارین به خواهرش بگه بهش علاقمنده :O

به پرتو خورشیدی: ممنون عزیزم از توجهتون

چون خودم هروقت به زندگیم نگاه میکنم میبینم اگر اونکارو نکرده بودم الان هم من و هم همسرم یک شانس عالی برای خوشبختی رو از دست داده بودیم؛ دوست دارم خانمهای مذهبی بخاطر سنتهای غلط خودشونو بدبخت نکنن مگر نه اینکه حضرت خدیجه خودشون از پیامبر (ص) خواستگاری کردن. اگر ادعای مسلمانی داریم بهتر نیست از آپشنهای دینمون استفاده کنیم.