خانواده برتر

من هم ناخواسته باردار شدم، اما اشتباه کردم سقط نکردم. الان هفته۲۰ام هست و فهمیدم بچه پسر هست.. آرزومه یجوری سر به نیست شه چون ازپسر خوشم نمیاد.

اینجور مواقع به دلت رجوع کن، اشتباه نکن که گناه داره و ضرر داره و اینا

منم بچه ناخواسته بودم، خانوادم فقط یه بچه میخواستن و من تمام عمرم از بچگی تا حالا زجر کشیدم؛ به نظرم به دنیا آوردن بچه ای که قرار نیست دوستش داشته باشی گناه نابخشودنی و بزرگتریه... 

آرزوی من تو بیشتر روزهای زندگیم مرگ بوده فقط چون ناخواسته بودم.

امیدت به خدا باشه .به نظرم خودت خیلی ناراحت نکن و صبر کن . اگه قرار به بودن بچه بود بچه میمونه شاید زندگیت عوض بشه . الان به نظرت شما بچه را سقط  کنی شوهرت اخلاقش خوب میشه ؟ یا تو زندگیت تحویلی به وجود میاد؟ نه عزیز تازه تا اخر عمرت تو ذهنت  با خودت  درگیری که زندگی از یه نفر گرفتی .  فرصت بودن و زندگی کردن. تازه ممکنه تا اخر عمرت دیگه بچه دار نشی  و حسرت بخوری . به نظرم بچه محبته خداست با خودش روزی و رحمتش و عشقش میاره انقدر دوستش خواهی داشت  و که حتی تحمل گریه ها یش را نخواهی داشت   به آغوشش که می گیره انگار  هیچ چیزی دیگه تو زندگی نیست . بوی بهشت میده . من  هنوز دخترم ولی با تفاوت سنی زیاد یه خواهر کوچولو دارم شاید  اولش حس تنفر داشتم و.... ولی الان به شدت دوستش دارم  این حس من نسبت به خواهرم دیگه شما که بچتونه  و داره  در وجودتون رشد می کنه   درسته که شما افکار و ارزوهایی داشتید ولی خوب  زندگی همیشه بر وقف مراد نیست

 اناهید 

 درسته  که شما از زندگی نا راضی هستید منم بعضی وقتا این افکار دارم. که چرا اصلا به این دنیا اومدم یا چرا باید بچه ای به دنیا بیاد تو جهانی که پر از جنگ و فقر و خشونته . جهانی که نمیدانی فردا ممکنه چه اتفاقی بیفته  کجا ممکنه بر اثر جنگ ویرانه بشه یا ممکنه کدوم فردی دچار خشونت بشه و یا گرفتار روز مرگی 

 ولی میدانی همه این ها به  کنار گذشته تمام شده و فقط خاطره اش باقی مانده واینده هم معلوم نیست فقط زمانه حال مهمه زندگی کن. بدون فکر کردن به اینکه چی میشه . تلاشت کن برای شاد بودن . درکت می  کنم  چون من هم دخترم و با هزار محدودیت با هزار فکر و خیال و ارزو .😊 دوست داشتم پسر باشم حداقل  در این جامعه شاید راحت تر بود زندگی ولی  خوب نشد مثل خیلی چیز های دیگه  🙃 ولی  بازهم زندگی تموم نشده . با همه این محدودیت ها میشه زندگی کرد . میشه کار کرد و میشه شاد بود فقط کافیه  بپذیری . 

من از شما کوچکترم و تجربه کمتری دارم  و قصد جسارت ندارم  ولی  دوست ندارم انقدر ناراحت باشی  زندگی زود تموم میشه  ارزش ناراحتی نداره  ناراحتی امروزت فردا برات جک خنده داره

 لی لی هودی 

 ناراحت نباش محبتشم با خودش میاره .  برعکس دختر که به پدر وابسطه است براش شیرین زبونی می کنه . پسر برای مادر. اصلا این پسرا جوری برای مامانشون زبون میریزند ادم میمونه . ناراحت نباش ان شا الله سالم و رشیده  

به عزیز نویسنده پست

نمی دونم الان این پست ها رو می بینید یا نه ؟ و اینکه بالاخره چه تصمیم ی گرفتید ؟

من خودم مادرم و دوران ی رو که شما می گید گذروندم پس احساس شما ، حساسیت و آسیب پذیری عاطفی و روحی تون کاملا طبیعی ه

اما چند تا مطلب :

اول اینکه ننوشتی خودت و همسرت چند سال ه هستید بعضی پسرها در سن های زیر 30 آمادگی و تمایل پدر شدن ندارن به ثبات شغلی نرسیدن نگران و مضطرب در مورد آینده شون هستن ولی نمی دونند چطور مدیریت ش کنند چطور استرس شون رو تخلیه کنند در خونه کم حرف می شن و با کوچکترین بهانه پرخاش می کنند اگه همسر شما جز این دسته هست راهی جز صحبت آرام و با زبان خوش نداری با زبان خوش شرایط خودتون رو توضیح بدید بگید شرایط او رو متوجه هستید با هم تعامل کنید همدیگه رو نوازش کنید بذارید حرکت بچه رو حس کنه قلب ش رو باز کنید قلب تون رو به روی همسرتون باز کنید

دوم اینکه هیچ وقت نعمت خدا رو سقط نکنید چون هم عوارض دنیوی و هم اخروی داره عذاب وجدان رهاتون نمی کنه ( تجربه مشابه در آشنایان داشتم که می گم یه بنده خدایی دست شون در اوایل ازدواج تنگ بود خودش راضی نبود به اصرار شوهرش بچه رو سقط کرد هنوز بعد 13 سال که وضع شون هم خوب شده بچه دار نشده و نمی شه خیلی تلاش کردن از هر راهی و هیچ جوره جواب نمی گیرن خودش می گفت انگار خدا داره تقاص اون بچه رو می گیره می گه انگار نفرین شدن زندگی شون سیاه شده )

وقتی دنیا بیاد تمام دنیات می شه دختر پسر هم نداره بعد می بینی ارزش این همه سختی رو داشته انگار یک تیکه از قلب ت بیرون وجودت داره نفس می کشه

ولی عزیزم مردم با زبون خوش مار رو از سوراخ بیرون می ارن می رن رضایت رو از ولی دم با همین زبون خوش می گیرن چطور شما نمی تونی ؟شما هم با پدر بچه تعامل کن چون به همکاری ش در تولد و بعد تولد نیاز داری

بچه نیاز به برنامه ریزی داره نیاز به محبت داره یه سری مقدمات باید فراهم باشه آمادگی مالی می خواد حمایت مادر و خواهرت رو لازم داری از همه امکانات ت استفاده کن حتی اگه لازم ه مادرت یا حتی پدرت با همسرت صحبت کنند یه چند روز بری خونه مادرت استراحت کنی و از تنش به دور باشی با یه مشاور خوب می تونی صحبت کنی غذای خوب دستپخت مادرت و استراحت کافی ، وقت بذار براش سیسمونی تهیه کن نمی دونی چه عالمی داره چه کیفی داره با این جور چیزها به خودت روحیه بده

به دل خوش و سلامتی ان شاله بیایی و خبرهای خوب بدی ..