خانواده برتر

بهتون تبریک میگم بابت این همه خصوصیت و ویژگی های مثبت ..

ولی در کل متنتون فقط از موفقیت ها و خصوصیات مثبتی که دارین نام بردین ..

اگه یکم در مورد خصوصیات منفی تون هم توضیح بدین شاید بشه بهتر راهنمایی کرد ؟

به نظرتون چه خصوصیات منفی دارین ؟

اصلا ویژگی یا خصوصیت اخلاقی منفی دارین یا خیلی ناچیز هست ؟

.. ..

...

خیلی بیش از حد اغراق  و تناقض در نوشته هاتون دارین

از یه طرف میگین حتی دشمنانم بهترین خوبی ها رو در حقم میکنن

از طرف دیگه قادر نیستین یه اقا پسری که شما رو پسندیده رو جذب خودتون بکنید ..

چرا وقتی دشمنانتون بهترین خوبی ها رو در حقتون میکنن خانواده شما قدر مهربونی و احساسات و شخصیت بی نطیر شما رو نمیدونن !

با مهربونی و اخلاق بی نظیری که دارین  چرا یه اقا وقتی با شما صحبت میکنه احساس پوچی و حقارت بهش دست میده البته به گفته شما !

اگه واقعا احساس پوچی و حقارت باشه ..

شما به احتمال زیاد دچار اختلال شخصیت خودشیفته هستین ..

حتما به یه روانشناس مراجعه کنین ..

موفق باشی دوست عزیز ..

امیدوارم از حرفام ناراحت نشده باشین ..

بابا ماشالله به این همه افتخاراتتون.

خدارو شاکر باشید بخاطر این همه حسنات شاید خدا بخاطر همین اخلاقتون بهتون نگاه داشته پس چرا میخواید بد باشید یا تغییر کنید!!!!O_o

زن وظیفه نداره سنگ توالت رو برق بندازه !

یکم رو افکارت تجدید نظر کن واگرنه به مشکل برمیخوری در زندگی مشترک

دوست گرامی... حقیقتا جالبه این صفحه رو برادرم امروز بهم نشون داد. بنده فارغ التحصیل ام.آی.تی هستم و مسئول پروژه های بین المللی نرم افزاری در سازمان های جهانی مختلف بودم. با این توصیف شما من باید ادعای خدایی کنم که! این چه دیدگاه زننده اییه... منم خانومم ولی جرئت نسبت دادن صفت "تمام عیار" به یه نفر از طرف خودش صرفا بیماری ذهنیه...

هیولاهایی مثل شما مفهوم طبقات اجتماعی رو تو کشور به وجود میارن. شرم آوره. و کودکانه ست. این چیزیه که اکثر انسان ها درباره خودشون فکر میکنند. برای اینکه درک کنید مثل بقیه هستید به پزشک مراجعه کنید. دراین باره با خیزران موافقم.

به مینا گلی:خیلی باحال بود کلی خندیدیم^_^

مدرک شما ارزشش ازهمه بیشتره^_*

به مینا گلی:من که خیلی مشتاقم بیام پیش شما کمربند مشکی این مواردی که گفتید رو بگیرم بیشترش ذاتیه؟؟!!^_^

فکر خیلی خلاقی دارید خوشمان آمد^_*

سلام به همه

عاقا قبول نیست.... من تو دستورالعمل سایت خوندم بعد 3 روز هر پست تایید میشه!!!  به همین خاطر این مدت اصلا سر نزدم !؟!؟!؟ این چند روز هم پیک کاری من هست و فقط خوندم نظرات رو

حقیقت چند شب پیش که خوندمشون تا صبح بیدار بودم و گریه میکردم... غمگین که بودم غمگین تر شدم با این نظرات... آیا واقعا اینجوری هستم که میگین؟؟؟

بهر حال... ممنون از مهربونیتون و راهنمایی های خوبتون... سعی کردم در حد توان پاسخ بدم

مجید 95،شیدا،هر دو پانته آ، honey، کارشناس، دوست، منیر، به اسم من چی کار داری بچه جون، به سوال کننده، دخترانه، بهار 23، یه نفر، لیلی، BahmaN، سپنتا، سمن، تنها، ---، ناشناس، دخملک، دوست، مجید، تنها بمان، من: خیلی خیلی ممنون از اینکه وقت گذاشتین و نظر دادین... امیدوارم اسم کسی از قلم نیفتاده باشه...

دختر ایرونی: چرا پس؟؟؟

فرناز: میخوام زودتر شوهر کنم اما لامصب به دلم نمیشینن!؟ از این بابت در رنجم!؟ میدونم من تحفه نیستم ولی وقتی حس میکنم تسلیمشون بشم در حالی که نپسندیدمشون حالم بد میشه. بارها خواستم با این حس بجنگم و یکیو انتخاب کنم اما بعد به این فکر افتادم اون بنده خدا چه گناهی داره اگه بعدها نسازم...  آها راستی من 26 سالمه نه 30... تو متن قبل گفتم زیر 30 هستم احتمالا اینطوری برداشت کردی.

نارنجی: عزیزم کمکت عااااالی بودددد... دقیقا دنبال همچین کمکی بودم...امیدوارم بیشتر از این کتابها و منابع بهم معرفی بشه... نظرتو سیو کردم برم دنبال تک تکش...خیلی خیلی لطف کردی Merci beaucoup،... Bises...

نظرت درمورد پسرها کاملاٌ درسته... دقیقا حس میکنم مشکلم همینه ... اطرافیانم از بس از بچگی، چپ و راست تحسین کردن منو، من حتی در تنهایی هم سعی میکنم رفتار در شأن یک خانوم داشته باشم:-/

شاهزاده دو رگه: خیلی ممنون دوست عزیز ... من در واقع هیچ وقت در دیالوگام این چیزها رو که نمیگم که بابا!! اتفاقاً این نکات رو اطرافیانم (همون کیس هایی که اومدن سمتم) بازگو کردند که من بهشون حتی فکر کردم... قبلش اصلا نمیدونستم که اینجوریم:-//

مثلا در مورد جذابیت: من تا 20 سالگی درموردش هیچ تفکر و حسی نداشتم یعنی اصلا برام مهم نبود... رفتم دانشگاه و اطرافیانم به زبانهای مختلف شروع به تأکید این جنبه از من کردند... اونجا من تازه فهمیدم نه مثلی که یچیزی هست!!!! تا اون موقع من حس میکردم اگه مادر و پدرم تعریفی از چهره ام یا ظاهرم میکنند بخاطر اینه که بچشونم.

در مورد کارم: من دارم خودمو با دخترهای اطرافم مقایسه میکنم... نه که اونا بد باشند اتفاقاً خیلی از من پر تلاش تر و باهوشترند... باید اعترف کنم که اگه خدا نمیخواست من هرگز این نعمت ها رو نداشتم... اما خواسته و الان دارمش و متاسفانه نمیتونم منکر بودنش باشم...

یک نکته جالب اینکه من در کل زندگیم تنها2 نفر رو پسندیدم که بنوعی نشد که به ازدواج ختم بشه و از قضا هر دو بیکار بودند و اتفاقا از تشویقهای من هر دو رفتند دنبال کار و مشغول به کار شدند... پس میشه گفت من شو آفی از بابت جایگاه اجتماعیم ندارم البته اگر طرف به دلم نشسته باشه...

به توصیتون حتما عمل میکنم... اینکه مردم رو در سطح خودم ببینم... ای کاش بیشتر توضیح میدادین که چ کتاب فلسفی بخونم؟؟؟... من کتاب های مأیوس کننده نمیخونم ... فلسفی ها اغلب ناامید کننده هستند... ای کاش کتابی که تجربه مثبت ازش گرفتین رو بهم معرفی کنید.

یک نکته من سواد غیر آکادمیک رو بشدت قبول دارم... عاشق افرادیم که پر از تجربه اند و از قضا شرایط تحصیل براشون فراهم نشده... اما در مورد انتخاب همسر آیندم نمیتونم همچین چیزی رو قبول کنم... میترسم نتونم کنار بیام.

بعدش یه چیز مهم دیگه، خیلی وقتا آدم خودش از حس خودش بی خبره اما سایرین حس آدم رو میفهمن و تاثیر میگیرن. اینو تجربه کردم. پس توی وجود خودت دنبال داشتن اون حسی بگرد که ازش بیخبری و روی طرف مقابلت اثر نامطلوب میذاره.

با این قسمت از نظرتون کاملاً موافقم اما بهم میگین چجوری شناسایی کنم این حس منفی رو؟؟؟

دلم میخواد تو بدون اینکه تخریب بشی اصلاح بشی که مثل من رنج نکشی.>>> یک دنیا ممنون از مهربونیتون

این درد رو فقط کسی میفهمه که تجربه اش کرده باشه>>> دقیقاً، پدرم حتی کیلومترها دورتر از من، جای خالیمو،کتاب و دفترمو، میز تحریرمو ناز میده و مادرم همیشه تحسینم میکنه... البته وقتی سخنرانی قرایی مثل پست اولم رو براش داشته باشم عین همه دوستان که مرحمت فرمودند نظر دادند، با تریلی از روم رد میشه... اما من این توجهات والدین رو عیب نمیدونم ،باید بنظرم یکم افکار خودمو محدود کنم.

ادامه جوابها:

پرتو خورشیدی: دقیقا >>> مشکل شما اینه که احتمالا عادت داری همیشه مسئولیت دیگران رو هم به عهده بگیری برا همین نمیتونی به ازدواج(تقسیم وظایف) خوشبین باشی 

Vahid: نه اتفاقاً اونایی که تو زندگیم وارد شدند هر 2 به اتفاق گفتند که من خیلی خیلی دخترم... واقعیت هم اینه که همیشه دوست دارم تو همه چیز نهایت تلاشم رو بکنم و به بالاترین حد توانم در اون مقوله برسم... زندگی من همیشه 3 قسمت هست. 1) کار و مردم، 2) خانواده، 3) خودم و البته خدا در هر 3 قسمت هست... یعنی 24 ساعتم دقیقا 3 قسمت میشه و همیشه کنترل میکنم که حقی از هیچ کدوم ضایع نشه... من عاشق آشپزی و نقاشی هستم... هر هفته غذای جدید ملل داریم به همراه غر زدنهای بردارم که این چیه دیگه باز درست کردیJ؟؟؟، تو خونمون همه ی در و دیوار کارهای من هستش حتی از بوم خسته شدم و رو صندلی نقاشی میکنم... خیلی آرومم و اهل تفریح و سفرم... اینها با اون خانوم مرد شده ای که گفتین فکر میکنم فاصله داشته باشه! اینطور نیست؟؟

 بعضی موقع ها معمولی بودن در تمام جوانب بهتر از خارق العاده بودن تو چند تا چیز هست.

با این حرفتون موافقم کاملاً... اما من فکر نمیکنم تک بعدی باشم!؟ یعنی اینجوری بنظر میاد؟؟

برتراند راسل: با نظرتون کاملاً موافقم.متوجه سختی زندگی هستم... اینکه شاکی بودم بخاطر این بود که خب به آدم بر میخوره دنبال شاغل بودن خانوم باشند... به شخصه محاسن شخصیتی برام اهمیت بیشتری داره تا مال و دارایی... بنظرم پول تنها چیزی هست که اگه از خدا بخوای سریع بهت میده.

مهدی: انشالله بهتر از آنچه که در ذهنت هست رو خداوند بهت نصیب کنه، کسی که رذایل اخلاقی که اینجا درمورد من ذکر شد رو هم نداشته باشه... متاسفانه خیلی سریع قضاوت شدم ، باز هم متشکر...

خیزران: نه پایین تر نبودند...( خیلی از ویژگی هاتون توی زنگی مشترک اصلا به چشم نمیاد که بخواید بخاطر اونا خودتون رو همه چیز تموم بدونین ( پایان نامه با بهترین استاد و تنها خانوم قبولی در ازمون استخدام و ...)) دقیقا میدونم این موضوع رو... اما در اجتماع من اینها نکات مثبت محسوب میشوند... تفاوت های شخصیتی حاصل همین ریزه کاری هاست... و نکته ای که توقع داشتم خوانندگان از متنم متوجه بشن و اصلا اساس هدفم از بیان این بقول شما شاخص های خودشیفتگی، ویژگی تلاشگری من بود... برای رسیدن به این هدف و اینکه بهتون نشون بدم خودم رو راهی غیر از بیان اینها ندیدم.

بانو: من هم بی عیب نیستم عزیزم اما هر بار که از چیزی شاکی میشم خدا رو شکر میکنم که بدترشو ندارم و البته کم نعمت نداده بهم که بخوام ناراحت نداشته هام باشم... نمیدونم این جمله به مشکلت ربطی داره یا نه ... یا اصلا روت اثر میذاره... اما ... تنها کسی که میتونه بهت کمک کنه که حست عوض بشه خودت هستی عزیزم... با حست مثل ی دشمن که وجود خارجی داره بجنگ ... هر بار که ظهور کرد با همه ی توانت بجنگ و وقتی غمگین شدی با خدا درد و دل کن... حتی اگه معجزه وار حلش نکنه مسیر حل رو پیش پات میزاره... اونوقته که تو باید علامت خدا رو رو هوا بقاپی و پی شو با جدیت تمامم بگیری تا برکت بده به حرکتت.

ناشناس: من خودم رو بی عیب نمیدونم... عیب اخلاقی هم دارم که سعی دارم از بین ببرمشون البته اگه شناسایی کنم... مثلاً دوست دارم در عصبانیت از کوره در نرم... یا بزرگترین معضلم اینه که دوست دارم رابطه امو با پدرم صمیمی تر کنم این خیلی فکرمو مشغول کرده و حس میکنم مبنای مشکلاتم همینه... نامحسوس قهر میکنم باید بنظرم اگه دلخور میشم با تبیین موضوع از دلخوری های بعدی جلوگیری کنم... بیش از حد لوس و حساس هستم.

مینا گلی: خیلی عالی بود عزیزم انشالله پیروز و موید باشی.

به سوال کننده: ممنون از نظرتون... جالبه الان من بجای گرفتن راهنمایی ازتون ... در جایگاه متهم دارم از خودم دفاع میکنم...

ادامه جوابها:

کابوی تنها: :)))) خیلی ممنون از نظرتون... من بخیل نیستم که نخوام تعریف کنم از محاسن افراد... اتفاقا تو قضیه ای که پیش آمد من مشوق زیادی بودم واسش... بقول خودش من اونو تشویق میکردم به جنگیدن با هر مانعی... اما گاهی یادم میره تشویق کنم و یک نکته اینکه وقتی مسیله ای عنوان میشد من معایب و مزایاشو میسنجیدم و آنچه به ذهنم میرسه و میبینم در موضوع بیان میکنم ... حالا شما میگید اگه تو کار انقولتی دیدم بیان نکنم؟؟ بزارم خودش بهش برسه؟ نامردی نیست؟؟؟

در مورد ویژگی های مثبتتون هم خب کسی تا به حال بهتون انتقاد نکرده همش در ذهن خودتون تعریف بوده>>> دست شما درد نکنه

شما متاهل بشی دائم بخواهی به شوهرت ارد بدی خب شوهرت میگه خفه شو بابا خودم بلدم یا بخواهی با مهربونیت مسئولیت را از دوش شوهرت برداری که این کار عملا در اقتدار مردونه خدشه وارد می کند >>>  یا خداااا... من بی احترامی نمیکنم به احدی

سنگ توالت چیه!!!!! تو تمیزیش باهات موافقم کلا فکر کنم با تجربه ای در این مورد اما عمرا از این کارا بکنم!؟

پیام 95: خیلی ممنون که نظر دادین... آره انگار دوستان من رو متکبر و مغرور شناسایی کردند... باید یکم رو خودم کار کنم انگار!؟

ساحل . . .:چرا وقتی دشمنانتون بهترین خوبی ها رو در حقتون میکنن خانواده شما قدر مهربونی و احساسات و شخصیت بی نطیر شما رو نمیدونن !>>> جون عادی شدم براشون... حس میکنم وظیفه شده کارهام... بدتر از اون حس میکنم در زندگی آیندم هم وظیفه خواهد شد...

رضا خوشگل: من مرد نشدم و نمیخوامم بشم... ولی ایده آل گرا رو درست فهمیدید...

D: مسیر زندگی با علامت گذاری های پدر و مادر همون اول شکل کلیشو میگیره... درسته شاید بهتر باشه عوضش کنم و دیگه به ازدواج فکر نکنم... اما محدودیتهای موجود برای یک دختر تنها امان آدم رو میبره... مثلا به من اجازه نمیدن تنها سفر کنم... یا تنها زندگی کنم...

یلدا: اتفاقا من هر چیزی هررر چیزی رو میخونم ... همیشه سعی میکنم هشیار باشم تا علامتهایی که خدا برام میفرسته رو پیدا کنم و دنبال کنم... شاید از زبان یکی از شماها باهام صحبت کرد!؟

رضا 32 ساله: احسنت... درست تشخیص دادین

نیکان: البته نه پیش دیگران که به رخ دیگران بکشید>>> دقیقا دوست عزیز... اما اشتباه کردم اینجا گفتم...یجوری نقد کردن من حتی روم نمیشه دوباره متن خودمو بخونم!!! جز چند نفر مابقی حتی متوجه مشکل منم نشدند...

احسان فوق لیسانس مهندس برق صنعتی شریف: خیلی ممنون از نظرتون... دقیقا این هم سطح نبودن تفکر عذاب آوره... خدا فقط خودش کمکمون کنه

سلام دوست من

من بیست سالمه و تازه اول راهم .

شاید خیلی پر تجربه نباشم

اما نظرمو می گم شاید به دردتون بخوره.

1- شما دچار غرور شدین.

مرد ها کلا دختر خانم های جوون تر رو ترجیح می دن.اکثر خوستگارای من مردک دکترا داشتن و الان همسرم تخصص پزشکی می خونه.برای منم سوال بود که چرا سراغ دختر هم سن خودشون یا هم سطح از نظر تحصیلی شون نمیرن؟

جوابش رو پیدا کردم.آقایون دختر جوون تر و بیبی فیس تر رو ترجیح می دن.

اینکه خواستگاراتون ازتون می خوان کار کنید و کار داشته باشین معنیش اینه خیلی هم کاراتون درست نبوده.که خواستگاراتون پولدار نیستن و چشمشون پی پول شماست.

هر خواستگاری برای من اومد از جمله شوهرم شرطش این بود که کار نکنم چون خودشون تمکن مالی خیلی خوبی داشتن .

اینم بگم من از خانواده ی تحصیل کرده ای هستم اونم تو بالاترین مقاطع اما به اختیار خودم فعلا فقط در حال کارشناسی هستم.

حالا نمره ام بجای بیست بشه هیجده اما شوهرم کنارم باشه چی می شه؟

نکته ی بعد اینه که چیزی که زیاده دختره اونم خوشگل و جذاب و هرچی کوچیکتر بهتر  پس با غرور بی جا خواستگاراتونو پر ندین برن سراغ یه دختر خوشگل و کم سن و فرو تن تر.

نکته ی بعد به نظر من شما یه دختر خوش قلب و ساده و باهوش و درسخونی

اما نکنه همه ی این خوبی ها با غرور بی جا تلف بشه.

منم آدم خوش حرفی هستم و تو روابطم سعی می کنم جذب کننده باشم اما یه بار دافعه داشتم.

چون زیادی حرف زدم و زیادی اظهار فضل کردم.

اما دفعه بعد فهمیدم هر چه قدر هم که خوب حرف بزنی بهتره واسه آقایون

1- کم حرف بزنی و بگی چقدر می خوای حرف بزنی.

2-وقتی حرف میزنه کاملا نگاهش بکنی.

3- من خودم معمولا با ناز و ادا حرف می زنم اما وقتی بحث علمی میشه یکم جیغ و داد می زنم.

بهتره صداتو بالا نبری.

4- بهش این حسو بدی که اون از تو بهتره.

مدرکش از تو بالاتره

دانشگاهش از تو بهتره

رشته اش از تو سخت تره

هوشش از تو بیشتره

در کل گاهی اگه وانمود کنی هیچی نمی فهمی و اون خیلی می فهمه بهتره.

من برای خواستگارم این کارا ر کردم اما باید بگم واسه دوتاشون فقط بازی بود نه واقعی و مصنوعی می شد چون واقعا من از اونا بهتر بودم.

پس صبر کردم تا با همسرم که رزیدنته آشنا شدم و اومد خواستگاریم.

دیگه واقعا اون از من بهتره و نیازی به بازیگری نیست.کلا اون تصمیم می گیره بیشتر و منم قبولش دارم.

شما هم یکی رو پیدا کن که ازت بزرگترباشه.

من از خواستگارایی که 5 سال ازم کوچیکتر بودن حساب نمی بردم و لی از همسرم که هشت سال ازم بزرگتره خیلی حساب می برم.احساس می کنم می تونه حمایتم کنه.

خواسگاری مثل اینه که از نظر روانی خودتو تو آغوش خواستگارت فرض کنی و ببینی آیا قدرت در آغوش گرفتن تو رو داره یعنی تو دستاش جا می شی و براش بزرگ نیستی یا زیادی کوچیک

4-

توصیه می کنم

1- دوباره موقعیت خودتون رو از نظر (سن،تحصیلات،ظاهر،مالی خانواده ،شرایط خانوادگی شامل تعداد فرزندان و تحصیلات و وجه ی اجتماعی خانواده،خوشنامی و اصالت خانواه مهاجر نبودن ،وضعیت مذهبی) بررسی کنید و از غرور دست بردارین.تا راه حل رو پیدا کنین.

سن :خانم ها هر چی سنشون واسه ازدواج کمتر باشه خواهان بیشتری دارن.

تحصیلات:بسیاری از آقایون خصوصا قشر مرفه خواهان همسری با تحصیلات خیلی بالا نیستن نه اینکه از تحصیلات بدشون بیاد اما تحصیل کرده تر ها سنشون زیاده.ضمن این که آقایون همسری که مدرکش از خودشون بالاتر باشه نمی خوان.پس تحصیلات بالا واسه خانم ها حسن نیست.

ظاهر:همه دختر خوشگل و جذاب دوست دارن.اما جذابیت و زیبایی از نگاه های مختلف فرق می کنه.پس طبیعی هست که حتی یک دختر خوشگل لزوما واسه همه خوشگل و جذاب نیست.اما معمولا چون از دختر جذاب تعریف میشه فقط تعریف ها رو میشنوه.

قدرت مالی:کلا وضع مالی عالی خانواده یا درآمد خانم ها براشون مزیت نیست.

چون فقط پسر بی پول و ضعیفه که آرزشون دختر پولدار یا کارمنده.

غالب پولدارها اینو نمی خوان .

شرایط خانواده خیلی مهمه.

تحصیلات بالای پدر و مادر -جوونی و خوش تیپی پدر و مادر -تعداد کم خواهر و برادر -اصالت شهری - مهاجر شهر دیگه نبودن-داشتن پدر بزرگ خوش نام -اصالت خانوادگی )اینا امتیاز یه دختره.

سن بالاتر- تحصیلات بالا- کارمند بودن حسن نیست واسه ازدواج یک خانم.

از قضا همین ها عامل تاخیر در ازواج و قرار گرفتن در سلیقه ی افراد ضعیف از نظر مالی جامعه هست.

اما زیبایی و خوش کلام بودن امتیازه که شما می گی داری.

خانم متاسفم که تحصیلات بالا تو جامعه ی ما ارزش نیست چون سنت بالا می ره و غرورت زیاد میشه و می ری سرغ کار و کدبانو گری تو سن بالا بلد نیستی.

غرورتو کم کن نگفتم اعتماد به نفس تو له کن.

2- توقعتون پایین بیارن و انتظار یه پسر پولدار که پولاشو به پاتون بریزه نداشته باشین چون اونا دخترای زیبا و هنرمند رو دوست دارن نه مغرور و درس خونده کارمند که با صدتا مرد سر و کله می زنه

شما تو سلیقه ی خانواده ها و پسرای فرصت طلب هستین که خودشون ضعیف اند.

3-کدبانو بودن یعنی آشپزی خوب،خونه داری با سلیقه،به خود رسیدن و... که قابل آموزشه.

4- تا سنتون بالاتر از این نرفته و شرایط ازدواجتون سخت تر نشده یکم متواضع باشین و با تحکم و از بالا با خواستگارتون رفتار نکین.

اونا نتونستن حامی خوبی باشن و کم آوردن یا شما زیادی خودنمایی کردی.

شاید اونا از شما بهتر بودن ولی خودشونو نگرفتن.

آقا احسان اینو الان می گی .اونم چون این خانم گفته زیباست.

وقتی می رن خواستگاری معمولا مقایسه می کنن

یه دختر کم سن تر و کدبانو تر و زیبا رو دوست داری

یا یه دختر تحصیل کرده ی باسن زیادتر

بیست و نوزده ساله دوست نداری که خوشگلم باشه ؟

لزوما هوششون کمتر از این خانم یا شما که شریف درس خوندی نیست فقط مسیر اونا متفاوته

یه دختر زیبا و جذاب  و کم سن و سال که تو رو می چرخونه و اموراتتو می گذرونه.از طفرفی چون تو از اون بزرگتری تحصیلاتت به فراخور سنش کمتره تو براش حامی خوبی هستی.

خانمی یه نصیحت برات دارم به نظر آقایون اینجا توجه نکن.اینا چون گفتی خوشگلی کلا توی شما ایرادی نمی بینن.

البته آقایون اینجا با آقایون دنیای واقعی که یا اهل کارند یا اهل درس خیلی فرق دارن.

نمی گم اونا تو فضای مجازی نمیان اما بیشتر تو واقعیت هستن تا مجاز .

همسر من به شدت سخت کار میکنه و اکثر اوقات شیفته.آقایون درس خونده و اهل کاری که میشناسم اصلا وقت ندارن بیان اینجا نظر بذارن.

مرد ها تو دنیای واقعی فرق می کنن.

شما همین الان هم خوبی اما باید یه سری چیزا رو هم یاد بگیری.

خانم خونه شدن رو تو طول زمان هم میشه یادگرفت .پس ازدواجتو به تاخیر نیانداز من سه سال واسه همین ترسیدم و خواستگار راه ندادم.

وقتی بری سر خونه زندگیت خونه داریت میاد البته اگه عشقشو داشته باشی و تو خونه ی خودتون هم دختر کاری و بالیاقتی باشی.

ابزار آموزشی هم که زیاده.

اما ایراد فعلی شما نوع نگاهتون به دیگران و روابط ضعیف هست

برای اینکه روابطتون اصلاح بشه نوع نگاهتون به مردم رو عوض کنین.

هیچ قانون قطعی ای وجود نداره که بگه سبزی پاک کردن یک خانم کدبانو بی ارزش تر از کار شماست.اون سبزی که کلی هم مفیده می ذاره سر سفره واسه خانوادش اما شما یه دنیا از محفوظات غیر کاربردی و پیچیده ی ریاضی هستین که اگه کار پیدا نمی کردین مثل خیلی ها که مثل شما هستن الان بی فایده بود درستون.

آقایون دیگه از شما پایین تر نیستن و اینو بدونین همونی خواهان ما میشه معمولا که ما بهش میایم.

شاید اون از شما تو خیلی از کار ها بهتر باشه.پس بهش از بالا نگاه نکین.

در گفتگو با یک مرد اگر نمی تونین از پایین بهش نگاه کنین لا اقل هم سطحش نگاه کنین.

باور کنین که بقیه هم می فهمند و شاید در خیلی از موارد از شما بهترند.

دیگران رو دوست بدارین و از اونا بیاموزین.

اگر آموختن از دیگران رو یاد نگرفتین هنوز خیلی زوده که بخاطر یک مدرک به خودتون ببالین.

اما گاهی پیش میاد فرهنگها متفاوته اما تفاوت فرهنگ به معنای تفاوت هوش و استعداد نیست.