خانواده برتر

گفت نپرسم واسه چی که فردا بهم میگه.منم به حرفش گوش دادم چون میدونستم شایان هیچ حرفش بی دلیل نیست.فرداش یه پی امی گرفتم که بهم گفته بود داره کم کم عاشقم میشه اما چون میدونه من قبولش نمیکنم میخواد واسه همیشه ازونجا بره که احساساتش درگیر نشه و ازم خداحافظی کرده بود.خیلی شکستم.سنگ صبورمو از دست داده بودم واسه همین عصبی شدمو باهاش دعوا کردم که چرا رو حرفاش پابند نبود اونه بهم قول داده بود که دوست همیشگیم میمونه اما رفیق نیمه راه شده بود.ساعت2نصف شب بودو دیگه امیدی واسه اومدنش نداشتم همین که میخواستم قطع بشم دیدم ایدیش روشن شد.اون شب خیلی بحث کردیم اما بهم گفت اگه دوستش بشم دیگه نمیره.طی تصمیم ناگهانی قبولش کردم.باورش نمیشد.همیشه توی رابطمون میگفت ساحل فک میکردم سرکارم گذاشتی اخه تو کجا و من کجا تو خوشگلی خوبی اما من چی؟تو ازم سر تری.دقیقا اولش همین بود.

میخواستم دوستی با اونو یبار امتحان کنم اما اون ابراز علاقه های شدیدی میکردو میگفت که تو فرشته ای.نمیدونم چیکار کردم که تو تو راهم قرار گرفتی.اون شبا با پسرای دیگه دعوام میشد که من که قرار بود با کسی دوست بشم چرا اونارو انتخاب نکردم.مسخره بود که انقد گیره یه دختر اینتر نتی بودن.حتی واسه جدا شدنم به منو شایان هم تهمت میزدن که از هم متنفر بشیم اما ما قول داده بودیم که فقط همو باور داشته باشیم.روزا میگذشتو من به شایان فقط یه حس عادت داشتم اما اون عشقشو به پام میریختو واسه اثباتش هر حمایتی میکرد.هروز باهم چند ساعت حرف میزدیمو همدیگرم دیده بودیم.تا اینکه اصرار شایان واسه ازدواج زیاد شده بود.اما من هیچوقت نمیخواستم با کسی ازدواج کنم که سرنوشتم مثل مادرم نشه اما اون قول بهترین زندگی عاشقانرو بهم میداد ولی من هنوزم بهش هیچ احساسی نداشتم.میخواستم هرطور شده ازش جدا بشم اما هر سری یه حرفی میزد که نخوام دلش رو بشکنم.بلاخره تصمیم خودمو گرفتم.امروز هرچیم که بشه جدا میشم.بهش اس ام اس دادم که بیا چت میخوام باهات حرف بزنم کار واجبی دارم.اونم بهم گفت که بیا چت دقیقا منم کار مهمی دارم.رفتم اونجا و با اصرار من اون اول شروع به حرف زدن کرد.میگفت که شبا که همش خون بالا میاورده و دکترا تشخیص سرطان معده دادن.قراره که بره امروز جواب ازمایشات اخرو بگیره اما میگفت که شاید مردنی باشه.دنیا دور سرم چرخید.هق هقم اتاقو پر کردو فکر اینکه بمیره دیوونم میکرد.اونجا بود که فهمیدم طاقته نبودنشو ندارمو با خدا عهد کردم که دیگه اذیتش نکنم و تا اخر کنارش بمونم انقد گیر مریضیش بودیم که فراموش کرد بپرسه چیکار داشتم منم حرفی نزدم.بلاخره جواب ازمایش اومدو خدارشکر سالم بود فقط شستشوی معده دادو چندروز بستری بود.ازون موقع به بعد ما خیلی نزدیک شدیمو برناممون واسه اینده جدی تر شده بود که خانوادش فهمیدن.خیلی مذهبی بودنو تهدیدش میکردن ازم جدابشه واسه همین همیشه باهم دعوا داشتن اما تو روی همشون وایمیستادو قول میداد منو کنار نمیزاره.عید امسال بود داشتیم باهم حرف میزدیم.شایان خیلی پکر بودو یکم بی محلی میکردو دلیلش خستگیه کارو دانشگاهو گیر خانوادش بود.

منم خیلی ناراحت بودم اما سوم عید بود که اخلاقش عوض شد خیلی خوشحال بودو گپ میزد.بین حرفاش بهم میگفت که ما که قراره بلاخره ازدواج کنیم پس چرا من دستاشو نمیگیرم.میگفت خوشگلم خیلی دلم میخوادپ ببوسمت اما من مخالفت میکردم چون میگفتم تو نامحرمی ولی این حرفا تو کتش نمیرفت میگفت که تو اعتقادت درست نیس اما بلاخره متقاعد شد.گفتم شایان سر این قضیه که ازم ناراحت نیستی نمیخوای بزاری بری که؟یهو عصبانیشد پشت پا زد به هرچی رابطس.گوشیشو رومن خاموش کردو جواب اس ام اس هامو نداد.اونشب تا صبح گریه کردمو همدم دردو دلامو کمکام دوست چندین سالم مریم بود.فرداش باهاش حرف زدم اما اون میگفت تو بهم بی احترامی کردی که من تورو واسه این چیزا میخوام که تو اوکی ندادی من کات میکنم.گفتم خب تو با کات کردنت داری همینو اثبات میکنی گفت نمیتونم دیگه پیشت برگردم.گفتم حرف اخرته؟گفت اره....منم حرفای دلمو زدم که دلمو بدجور شکستو تازه داشتم به یه مرد اعتماد میکردمو فکر میکردم تنها نیستم اما تو همشو خراب کردی
گفت میخواستم برگردم اما چون اینو گفتی دیگه نمیام.....ارتباط ما قطع شد.حس میکردم یجای کار میلنگه.از طرفی میگفت نمیخوامت اما از طرف دیگه به بهونه های مختلف زنگ میزد یا اس عاشقونه میداد. دشمنای چتیمو حسودا هم خیلی اذیتم میکردنو زخم زبون میزدن.عزممو جذب کردم و به کمک مریم تصمیم گرفتم که بلاخره تکلیفمو روشن کنم.اونشب تا صبح کلی باهاش حرف زدم.اما اخرش گفت که ازت متنفرم نمیخوامت دست از سرم بردار..میگفتم مگه رابطه الکیه که تا قهر کردی پشت پا بزنی مگه من چیکارت کردم اما اون کینه ای بود.

خیلی افسرده شده بودمو دوباره به قرصای اعصاب قوی رو اورده بودم تو یه هفته 10کیلو لاغر شده بودمو اعتصاب غذا کرده بودم حتی به نصیحت های مادرمم که میگفت هیچکس به اندازه وجودت ارزش نداره گوش نمیدادم.میخواستم بمیرم همش عذاب میکشیدم که من باعث شدم اون ازم دوربشه.این وسط پسری دیگه با اسم پژمان که من داداش صداش میکردم بهم کمک میکرد.ابراز علاقه زیاد میکردو من جدی نمیگرفتم تا اینکه خود شایان بهم گفت با پژمان باشم داشت خون خونمو از بیغیرتیه شایان میخورد.پس کو اون پسری که یه ماه بازداشتگاه افتاد چون یکی که بهم فحش داد تو خیابونو زده بود؟دیگه دیوونه شده بودم.به همه الکی میگفت که من بهش گفتم تو لیاقتمو نداری اونم ازم جدا شده تا از سرزنش های دوستاش واسه این همه اذیت شدن من در امون بمونه.بلاخره قفل دهنشو باز کردم.میگفت که مریضیش هنوز خوب نشده و مردنیه.میخواست من ازش متنفر بشم تا برم دنبال زندگیم.از طرفیم جلو خانوادش کم اورده بود نمیتونست باهام بمونه.ولی مریم که از همه چیز باخبر بود این شب ها خیلی باهاش حرف زد که عقب نکشه اما این سری یه داستان دیگه تحولیم داد که قراره با دختر داییش ازدواج کنه بره کانادا واسه درمان.دیگه اب پاکی رو دستم ریخته شد.کشیدم کنارو روز به روز داغونتر میشدم اما کاش میفهمیدم که اینا همش بهونستو حیف اون دروغ گوی ماهری بود.دیگه بیخیالش شدم.داستان منو احوال من انقد ناراحت کننده بود که تغریبا همه تو چت فهمیده بودنو دلداریم میدادن که یه شب شایان بهم زنگ زد.یک نصفه شب بود.یکم باهم حرف زدیمو میگفت که داییش مرده عروسی کنسل شده.ازم میخواست که دوباره برگردم پیشش تا زمانی که زندست.منم قبول کردم.اون شبا خیلی خوشحال بودم اما حس میکردم محبت های شایان مثل روزای اول خالص نیستو ظاهریه.نزدک یه ماه همینجوری کنارهم بودیم که وقت بستری شدنش فرا رسید.بهم گفت اگه برگشت تا اخر میمونه اما اگه نیومد حلالش کنمو به خاکش سر بزنم.یه هفته گذشتو بی خبر بودم.مثل همیشه با مریم حرف میزدمو درد دل میکردم که پسری اومد تو پی ویم.حرف زدنش کپ خودش بودو همش راجبه خودش ازم سوال میپرسید.فهمیدم خودشه چون حتی تیکه کلماتشم خودش بود.از عصبانیت منفجر شدم اما به رو نیاوردم میخواستم مطمئن بشه عاشقشم.اون شب رفتو فردا شب همون ایدی روشن شد.با مریم قرار گذاشتم تا منم با ایدی جدید برم تا بفهمم خودشه یا نه.

دیدم داره ناجور نخ میده بهم شماره داد.شماره خودش بود.خاموش شدو رفت.از مریم خواستم اون جای من بهش اس بده چون خط دیگه نداشتم.مریم دوسته صمیمیه شایان هم بودو اونو ابجی صدا میکرد واسه همین از تایپیدن مریم زود شناختشو بهش گفت فهمیدم اون ایدی کار ساحل بود بهش بگو بره گمشه نمیخوام ببینمش.اما فرداش بهم زنگ زدگفتم اینجوری بیمارستان بودی؟میگفت اون دوستم بودو تو با اون لاس زدی من نبودم.بهم خیلی برخورد.گفتم اگه واقعا دوستت بود بهتره بری تاریخچه رو بخونی تا بفهمی بهم تهمت زدی.اونم همینکارو کردو ازم معذرت خواست اما گفت نمیتونم پیشت بمونم دیدم اینم بهونه جدیدشه.وقتی مشکل حل شده بود چرا نباید میموند؟
وقته خداحافطی بهم گفت حواسم به دوستام باشه اکثرن ادمایه درویین با این حرفش منو بدجور به مریم شکاک کردوهرچی هم که گفتم اسم اون ادمو بده بهم نداد.دخترای حسود دورم زیاد بودن اما شک من به مریم بود.قرار بود دیگه حتی تو چت بهم سلام نکنیم واسه همین نمیتونستم بهش زنگ بزنم.دلم طاغت نیاوردو زنگ زدم.بهش گفتم واسم مهم نیس با دوستم باشی یا نه فقط بهم بگو اون مریمه یا نه؟میخوام کسی که از خواهر بهم نزدیک تر بودو بشناسم.این روزا حرکات مشکوکی از نفس دیده بودم.بهم میگفت با شایان دیگه حرف نمیزده و قسم خاک مرده خانوادشو میخورد اما وقتی با ایدی شایان که پسوردشو داشتم وصل میشدم میدیدم پی ام داده.دیگه روانی شده بودم اما اون میگفت من عوضی نیستم با کسیکه مثل خواهرمه رفیق بشم بای.با خود مریم حرف زدم میگفت که اشتباه پی ام داد ه و قضیه رو خیلی خوب ماست مالی کرد.

شبش مثل همیشه رفتم به اون خراب شده تا با مریم دردو دل کنم که بهم گفت:وای ساحل شایان بهم گفته که تو این مدت خیلی زیر نطرت داشتمو شدیدا عاشقت شدم.تو خیلی دختر خوبی هستیو تازه فهمیدم اونیکه واسه زندگی میخوام تویی حتی با مادرمم حرف زدم.داشتم سکته میکردم امکان نداشت...اما مریم با ابو تاب از شایان حرف میزدو خاک خانوادشو قسم میخورد که حتی با مادر شایان هم حرف زده میخوان بیان خواستگاریش اگه جواب مثبت بده.
من که انگار عزیزترین کسم مرده باشه با غم محسوسی گفتم جواب تو چیه؟گفت نمیدونم
گفتم یعنی چی؟
گفت تو عاشقشی من بهش جواب نمیدم اما اونم دست بردار نیست
گفتم اگه نبودم قبول میکردی؟
گفت اره
گفتم خیلی پستی که دست رو دوست پسر خواهرت گذاشتی این همون معرفتت بود که دم میزدی؟
بهش برخوردو مگفت باهات شوخی کردم اما گفتم من تواین موقعیت باهات شوخی دارم مگه؟که گفت از لج توهم شده قبول میکنم
بحث میکردیم هر سری سر یه موضوع میگفت قبول میکنم.
یه بار به شوخی یه بار از لج من یه بار چون خود شایان ولش نمیکنه یه بار واسه اینکه تلافیه حرفای منو دراره و یه بار واسه این که من جواب خوبیاشو این دادم.چه جالب طلبکارهم شدم.ارمیتا یکی از دوستامون از طریق خود مریم فهمید که این بلا سرم اومده
دلداریم دادو گفت که اون این بلارو سر اونم اورده بعد ها معلوم شد که سر خیلی ها اورده و اون اصلا دختر سالمی نیست......
همه یجا جمع شدنو بهش فحش دادن.اما اونو شایان با کمال پررویی گفتن که عاشق هم هستنو به کسی هم ربطی نداره منو خیلی تحقیر کردن.قراره ازدواجشون هم همین22شهریوره امساله........یک ماه همینجوری گذشتو خبر عشق بازیاشون کل اونجارو برداشته بودو منو داغون میکرد.اما زود فراموشش کردمو به مریم گفتم خیلی ممنونم که به ازای بدبخت کردن خودت منو خوشبخت کردی.

اینو بدون که اگه شایان موندنی بود برای من میموند این رابطه نزدیک دوسال طول کشیدو واسه تو بهمش نمیزداونم واسه تو که نه قیافه داری نه نجابتو نه هیچ چیزه دیگه.درست بعد گذشت یه ماه شایان بهم گفت که همه اینا فیلم بود تا طلافیه شکاکیه منو دربیاره منو امتحان کنه که چقدر دوسش دارم اما فهمیدم که یه خواب تازه واسم دیده.التماس میکرد برگردم اما من دیگه این رابطه ای که همش توش اشکو گرییه بود رو نمیخواستم رابطه ای که نزدیک بود منو به مرگ بکشونه.اون التماس میکردو من برنمیگشتم مریمم میخواست حلالش کنم چون ادعا میکرد که شایان اونو به خاک خانوادش قسم داده که براش مقدسه و ازش خواسته که تو امتحان کردن من کمکش کنه و خوشحال بود که اینکارو کرده چون میگفت با خراب کردن ابروی خودم به شایان فهموندم که عشق واقعیش تویی.اما این حرفا تو کتم نمیرفت دیگه یه درصد بهشون اعتماد نداشتم اما شایان همچنان پا فشاری میکرد که بهش یه فرصت بدمو قبول داشت که منو اذیت کرده.قبول کردم که برگرده اما خدا میدونست که فقط میخواستم انتقام خون گریه کردنامو ازش بگیرم.ولی هرکاری میکردم نمیتونستم ساحل قبل بشم تا شک نکنه سر همین بهم گفت که اگه اذیت کنم دوباره برمیگره پیش مریم.

سر همین دوباره دعوامون شدو اون با وقاحت تموم بهم فحش ناموس دادو گفت که قصدش از برگشتن اذیت کردن دوباره من بود که بخواد بهم بخنده.مریمم بهم گفت که اونا همین 22عقد میکنندو هیچ چیزشون فیلم نبوده اوانا عاشق هم شدن.بهش گفتم اینایی که تو الان واسشون ذوق میکنی واس من خاطرست یادت باشه شایانی که بهش تکیه میکنی یه روز تکیه گاه من بود هرچقدر واس من محکم بود واسه توهم میمونه.بعدا فهمیدم که حتی خونه مریم هم رفته پس باهم رابطه هم داشتن چون مریم قبلا هم رابطه داشته بوده دختری که تنها تو خونه زندگی میکنه معلومه که واسه چی یه پسرو یه هفته خونش راه میده.بهم خندیدو گفت که شایان ازت استفاده کردو رفت با لبخند خالصی گفتم اتفاقا چون نتونست ازم استفاده کنه اومد سراغ تو که خوب بلدی بزاری ازت استفاده کنن.فهمیدم داره سکته میکنه از حرص اما حقش بود اونم کسی که خداو پیغمبرو خاک مرده هاشو به دروغ قسم میخوره بیشتر از اینا بید بکشه.بهش گفتم شایان مال تو اگه واقعا برمیگشت هم نمیخواستمش چون مثل تو عادت به استفاده از جنس دست دوم ندارم مخصوصا که فهمیدم 4تا ایدی دیگه هم داشته و با هرکدوم با چندنفر دوست بوده.گفت پس دیگه اویزونه شوهرم نشو بازم با همون لبخند گفتم که عادت ندارم دست تو کاسه کسه دیگه بکنم مثل تو.تو اون شوهرعوضی تر از خودتونم دیگه مزاحمم نشین.اینجا بود که این رابطه واسه همیشه تموم شد.خدامیدونه چی کشیدمو چقدر شکستم.مگه من گناهم جز عاشقی چی بود که انقدر بازیم دادن؟
دیگه ازون به بعد از همه میترسم مخصوصا از کسی که بهم میگه مثل خواهرم میمونی
دیگه از هیچی ناراحت نیستمو فراموششون کردم با اینکه میدونم فردا یعنی22روز عقدشونه چه راست چه دروغ.
دیگه فقط به خودم فکر میکنمو به هیچ کسی هم اعتماد ندارم
اون عوضی باعث شد که به دوست 10 سالمم بی اعتماد بشم اونم بعد 10 سال دوستی.
از اوناییکه این داستانو میخونن خواهش میکنم التماس میکنم که به هیچکس اعتماد نکنن
منیکه انقدر شکاک بودمو انقدر بی اعتماد اینجور بهم خیانت شد شماها گول حرفای هیچکسو نخورید مخصوصا این پسرای اینترنتی.

واسه منم دعا کنید که زودتر خوب بشم چون مشکلات روحی روانی هنوزم ولم نکرده.
خیلی واسم دعا کنید...........

این قدربدم میاد از اونایی که میگن دوران عقد بهترین دورانه.آدم میترسه نکنه بعدش وحشتناکه.آخه خیلی با حسرت میگن .بخصوص دخترا اینو میگن .فک کنم بعد عروسی دیگه واقعیت ها  لو میره شوهره تازه میفهمه کلاه سرش رفتههههههههههههه دیگه خوشی ها تموم میشهههههههههه.

خخخخخخخخخخخخ

تو یکی از پست های دیگه نظر دادم و نوشتم به سایه خودتون هم اعتماد نکنید. حالا قضیه داستان رعنا خانمه. آدم این همه با خانوادش زندگی میکنه، با دوستاش و... بازم زیر پاشو خالی میکنن چه برسه به فضای مجازی.

یک عالمه داستان های واقعی اموزنده از روابط غلط دوستی پسر ودختر هست میتونید برید بخونید و درس عبرت بگیرید